Ιακ.γ:1 Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι, αδελφοί μου, εξεύροντες ότι μεγαλητέραν κατάκρισιν θέλομεν λάβει·
Για όσους επιλέγουν να διδάξουν με οποιαδήποτε ιδιότητα τους παρέχεται από τον Κύριο, αυτό το εδάφιο μπορεί να δημιουργήσει αντικρουόμενα συναισθήματα.
Από τη μία πλευρά,
γνωρίζουμε ότι ο Κύριος θέλει να διδάξουμε τους ανθρώπους. Το ευαγγέλιο πρέπει
να κηρυχθεί (Ρωμαίους 10:14-17). Πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά, τους γείτονες,
τους αδελφούς και τις αδελφές μας.
Ο λόγος του Θεού πρέπει να μεταδίδεται (Δευτ.ς:4-9). Οι άγιοι πρέπει να διδάσκονται και να εκπαιδεύονται να υπηρετούν, η αλήθεια πρέπει να λέγεται με αγάπη και εμείς πρέπει να μεγαλώνουμε έτσι ώστε να μην παρασυρόμαστε από κάθε άνεμο διδασκαλίας (Εφες.δ:11-16).
Η διδασκαλία είναι ένα
σημαντικό μέρος της υπηρεσίας προς τον Κύριο. Έτσι οικοδομείται το σώμα και δοξάζεται ο Θεός.
Από την άλλη, έχουμε προειδοποιήσεις
που μας λένε ότι οι δάσκαλοι θα κριθούν πιο αυστηρά, και αυτό μπορεί να είναι
λίγο τρομακτικό γιατί δεν θέλουμε να παραπλανήσουμε κανέναν.
Ακούμε για τους κινδύνους του
λάθους και των ψευδοδιδασκάλων. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους μαθητές Του:
Ματθ.ζ:15 Προσέχετε
δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων,
έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες.
Ο Πέτρος προειδοποίησε:
Β’ Πέτβ.β:1 Υπήρξαν
όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι
ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και
τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν·
Αν και αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εκείνους που κάνουν κάποια λάθη (όπως όλοι μας), οι νουθεσίες μας παρακινούν να αυτοαξιολογούμε και να βεβαιωνόμαστε ότι η διδασκαλία μας είναι υγιής με ταπεινά και αγνά κίνητρα.
Διακυβεύονται πάρα πολλά όταν αναλαμβάνουμε τη διδασκαλία με απρόσεκτη στάση
σχετικά με το τι λέμε και πώς το λέμε.
Η ανησυχία του Παύλου για τη
δική του διδασκαλία είναι εμφανής σε πολλές περικοπές. Για παράδειγμα, ο Παύλος
ζήτησε από τους Κολοσσαείς Χριστιανούς:
Κολ.δ:3,4 προσευχόμενοι
ενταυτώ και περί ημών, να ανοίξη εις ημάς ο Θεός θύραν του λόγου, διά να
λαλήσωμεν το μυστήριον του Χριστού, διά το οποίον και είμαι δεδεμένος, διά να
φανερώσω αυτό καθώς πρέπει να λαλήσω.
Η προσευχή σ' αυτή την
περίπτωση δεν ήταν για να ανοίξει το μυαλό και την καρδιά των ακροατών. Ήταν
για το πώς οι δάσκαλοι θα έκαναν τη δουλειά τους. Χρειάζεται να προσευχόμαστε για
τους δασκάλους να κάνουν αυτό που διδάσκουν σαφές, κατανοητό και:
Κολ.δ:6 Ο
λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, διά να εξεύρητε πως
πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.
Αυτή είναι η θεϊκή σοφία.
Το «να φανερώσω αυτό καθώς
πρέπει να λαλήσω» θα πρέπει να έχει απήχηση σε όλους τους δασκάλους. Η
σαφήνεια είναι ζωτικής σημασίας. Αν είμαστε ασαφείς, διφορούμενοι στον τρόπο με
τον οποίο προσεγγίζουμε ένα θέμα, ανοίγουμε πολλές πόρτες για παρεξηγήσεις και
παρερμηνείες.
Αν και υπάρχουν φορές που η
ασάφεια μπορεί να είναι κατάλληλη και σκόπιμη, μπορεί να εξυπηρετήσει καλά το
σφάλμα αν δεν είμαστε προσεκτικοί.
Οι άνθρωποι μερικές φορές
παίρνουν αυτά που λέμε με τρόπους που δεν σκοπεύαμε, οπότε πρέπει στη συνέχεια
να διευκρινίσουμε τι εννοούμε.
Το «δεν εννοούσα αυτό» μπορεί
να γίνει κουραστικό, αλλά μπορούμε να αποτρέψουμε πολλά από αυτά προσπαθώντας
να είμαστε σαφείς εξαρχής και προβλέποντας πιθανά προβλήματα.
Λόγω της αφθονίας των δογμάτων
και των διαφορών σήμερα, ίσως χρειαστεί να προλογίσουμε μερικά από αυτά που
λέμε λέγοντας: «Δεν λέω εκείνο, αλλά μάλλον αυτό».
Ακόμα κι έτσι, μερικοί θα επιμείνουν να παίρνουν αυτά που λέμε με τρόπο που δεν εννοούσαμε (το έκαναν στον Ιησού).
Προσευχόμαστε ώστε να μπορούμε να το «καταστήσουμε σαφές» ενώ
αναγνωρίζουμε ότι οι ακροατές φέρουν επίσης ευθύνη για το πώς ακούν και τι
κάνουν με αυτό. Ωστόσο, δεν θέλω να παρεξηγηθώ.
Αν αυτό είναι πρόβλημα για
εμάς, δεν πρέπει να διδάσκουμε, όπως προειδοποιεί ο Ιάκωβος.
Ακόμη και ο Παύλος είχε τις
στιγμές που έπρεπε να ξεκαθαρίσει παρεξηγήσεις σχετικά με τη διδασκαλία του.
Μερικοί παρεξήγησαν αυτά που δίδασκε για τη χάρη, για παράδειγμα, όπως δείχνει
η επιστολή προς Ρωμαίους.
Ωστόσο, ο Παύλος δεν παρέλειψε
να διευκρινίσει: «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία,
διά να περισσεύση η χάρις; Μη γένοιτο· ημείς, οίτινες απεθάνομεν κατά την
αμαρτίαν, πως θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;» (Ρωμ.ς:1-2).
Διδάξτε ό,τι πρέπει να διδαχτεί
και διευκρινίστε όπου χρειάζεται σαφήνεια. Αυτή είναι η ζωή του δασκάλου.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει
διαφορά μεταξύ της «επίσημης» διδασκαλίας από εργάτες που έχουν καλεστεί για να
διδάξουν συγκεκριμένες ομάδες ή τάξεις και του πιο «ανεπίσημου» στυλ
διδασκαλίας που μπορεί να γίνει στο σπίτι ή στους δρόμους.
«Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι» ίσως
ακούγεται πιο επίσημο, αλλά η προειδοποίηση θα πρέπει να μας κάνει όλους να
είμαστε πολύ προσεκτικοί, να ελέγχουμε τι λέμε ή κάνουμε και να προσπαθούμε να
είμαστε σαφείς με το μήνυμα που μας χάρισε ο Θεός και του οποίου είμαστε
διαχειριστές.
Δεν είναι δικός μας ο λόγος για
να κάνουμε με ό, τι μας βολεύει. Αυτός είναι ο λόγος του Θεού τον οποίο
καλούμαστε να υπηρετήσουμε με πιστότητα.
