Η 6η Εντολή - Μη φονεύσεις

Έξοδος 20:13, Ματθαίος 5:21-26, Α' Ιωάννου 2:7-11, 3:11-15

«Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε!»  Τίτλος εφημερίδας! Έχουμε φόνους και από αγάπη. Την αγαπούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να ζήσει χώρια της. Έτσι λοιπόν αφού αυτή τον απέρριψε, αυτός…από αγάπη την σκότωσε!

Ο φόνος είναι ένας από τους 10 πιο σημαντικούς λόγους που οι άνθρωποι πεθαίνουν. Δηλαδή είναι από τις πιο σημαντικές αιτίες θανάτου. Βέβαια όλοι αυτοί οι σκοτωμοί δεν λογαριάζονται όλοι για έγκλημα, πολλοί είναι από αυτοάμυνα, ή κατά λάθος και κάποιοι θεωρούνται ακόμη και εδώ, «φόνοι τιμής» σε ορισμένα μέρη. Παρόλα αυτά όμως τα ποσοστά είναι ψηλά.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (9)

ΕΡΩΤΗΣΗ   8

Εφόσον ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης παραδεχόταν ότι μισούσε ορισμένους ανθρώπους, πώς μπορεί να είναι ένα και το αυτό με το Θεό της Καινής Διαθήκης, που μας δίδαξε να αγαπούμε τους εχθρούς μας;

Η ερώτηση αυτή βασίζεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο Θεός, στο Μαλ.α:2-3, λέει ότι αγαπά τον έναν από τους δύο αδελφούς και μισεί τον άλλο:

«Εγώ σας ηγάπησα, λέγει Κύριος· και σεις είπετε, Εις τι μας ηγάπησας; δεν ήτο ο Ησαύ αδελφός του Ιακώβ; λέγει Κύριος· πλην ηγάπησα τον Ιακώβ, τον δε Ησαύ εμίσησα και κατέστησα τα όρη αυτού ερήμωσιν και την κληρονομίαν αυτού κατοικίας ερήμου».

Η απάντηση σ’ αυτό το προφανές πρόβλημα, περιστρέφεται γύρω από τη σημασία που έχει στην Εβραϊκή γλώσσα η λέξη «μίσησα». Σήμερα, όταν λέμε ότι μισούμε κάποιον, έρχεται στο μυαλό μας έντονη αντιπάθεια και μοχθηρία. Όμως, στα χρόνια της Βίβλου, η λέξη «μίσος», δεν είχε μόνον αυτή τη σημασία.

Εχθροπραξίες και άμυνα.

 Αυτό περιλαμβάνει τον πόλεμο, και το να σκοτώσεις για αυτοάμυνα. Αν πρόκειται να δεχτούμε τα λόγια του Ιησού στο Ματθ.ε και να τα πάρουμε κατά λέξη, δεν μπορούμε να σκοτώσουμε, ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Στέφανος όταν τον λιθοβολούσαν, δεν έριξε πέτρες στους φονείς του, αλλά κυριολεκτικά κοίταξε προς τον Ιησού κι άρχισε να προσεύχεται γι’ αυτούς (Πράξ.ζ:55-60). Όταν ο Πέτρος προσπάθησε να υποστηρίξει τον Ιησού μ’ ένα μαχαίρι, ο Κύριος τον επέπληξε λέγοντας <πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή> (Ματθ.κς:52).

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 9 - Απέχετε από αιματοχυσία

<Ου φονεύσεις>> (Έξ.κ:13)

<<Απέχετε από αίματος>> (Πράξ.ιε:20)

Ένας βασικός κανόνας. Ένας απ' τους βασικούς κανόνες του Θεού είναι ότι κανείς δεν μπορεί ν' αφαιρέσει τη ζωή κάποιου άλλου. Ο πρώτος νόμος κατά του φόνου δόθηκε στο Νώε στη Γέν.θ:5-6, όπου ο Θεός απήγγειλε την τιμωρία για όλους αυτούς που θα έχυναν αίμα ανθρώπου. Οι δέκα εντολές περιλάμβαναν μια καταδίκη για όλους τους φόνους (Έξ.κ:13) και η εκκλησία της Καινής Διαθήκης επαναβεβαίωσε αυτή τη διδασκαλία (Πράξ.ιε:20). Υπάρχουν πάρα πολλά εδάφια που ταξινομούν το φόνο σαν αμαρτία.

Αγώνας Δρόμου

Γένεση κθ:31 - λ:24

Τι αξία έχει ένα όνομα; Τι σημασία μπορεί να έχει αν σε λένε Πέτρο ή  Φίλιππο, Ελένη ή Μαρία; Σήμερα καμία. Αποκτά κάποια σημασία μερικές φορές όταν επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά μέσα στην οικογένεια. Αλλά το όνομα αυτό καθαυτό δεν σημαίνει τίποτα γι’ αυτόν που το έχει.

Εκείνη την εποχή, το όνομα που δινόταν δήλωνε κάτι για το παιδί που γεννιόταν. Το όνομα αναφερόταν σε κάποιο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του, ή σε κάποιο περιστατικό, κάποιο συμβάν που σχετιζόταν με την γέννα του.  Το όνομα Ισμαήλ, σημαίνει «ο Θεός ακούει». Το όνομα «Αδάμ» είναι παρμένο από την λέξη χώμα, «αδαμά».

Γι’ αυτό, ο κατάλογος των ονομάτων που δίνονται στα παιδιά του Ιακώβ από τη Λεία και τη Ραχήλ, αποκαλύπτει το πως σκέφτονταν αυτές οι γυναίκες. Αποκαλύπτει το τι συνέβαινε μέσα στην οικογένεια του Ιακώβ. Τα ονόματα των παιδιών είναι ένας καθρέφτης της πάλης που υπήρχε ανάμεσα στη Λεία και τη Ραχήλ. Μια πάλη που σκοπό είχε να κερδίσει την προσοχή την αγάπη την τρυφερότητα του άντρα τους, του Ιακώβ, μια πάλη μέσα στην οποία ο ίδιος ο Ιακώβ ήταν αιχμάλωτος. Όποια κέρδιζε αυτό τον αγώνα δρόμου, θα είχε το «γόητρο» της ευνοούμενης συζύγου. Θα ήταν η γυναίκα που την αγαπάει ο άνδρας της και η γυναίκα που του έδινε γιους, κληρονόμους. Η άλλη που δεν θα έκανε τα παιδιά θα στιγματίζονταν. Μια και στην τότε κοινωνία η αξία μιας γυναίκας μετρούνταν από τον αριθμό των γιων της.