Πολλοί χριστιανοί (και αυτό είναι διαδογματικό φαινόμενο)αποφεύγουν να ασκήσουν κριτική στα εκκλησιαστικά πράγματα .
Οπως βλέπουμε μέσα απο τον λόγο του Θεού ο Κύριος και οι μαθητές Του ποτέ δεν ήλθαν επικριτικοί απέναντι στούς αμαρτωλούς , ούτε φιλονίκησαν με απλούς ανθρώπους ,ούτε εσάρκασαν με τίς απόψεις τους.
Αντιθέτως όμως ο Ιησούς και όλοι οι απόστολοι δέν χαρίστηκαν σε τίποτε στούς σοφούς του κόσμου, στούς φαρισαίους ,στούς γνωστικούς ,στούς νικολαίτες ,στους ιουδαίζοντες ,σε όσους παραποιούσαν τον λόγο Του.
Ο Παύλος είναι ιδιαίτερα επικριτικός στους ονομαζόμενους "αδελφούς".
Αν το ξεχάσουμε αυτό έχουμε σταματήσει να διακρίνουμε ανάμεσα στούς θύτες και στα θύματα. Η αλήθεια λοιπόν πρέπει να διακηρύτεται.
Ποτέ ο λόγος του Θεού δέν ήταν ουδέτερος και αρεστός στις αρχές και εξουσίες, αλλά έκαιγε και ζεματούσε.
Πρέπει να προσέχουμε και να ξεσκεπάζουμε την ζύμη των φαρισαίων,ακόμα και όταν είναι ολίγη. Πολύ περισότερο όταν η ζύμη αυτή είναι πολλή και κοντεύει να μας πνίξει...
Τα γραφόμενα μας δεν αποτελούν θέσφατα, απεναντίας μάλιστα πρέπει να εξετάζουμε τους εαυτούς μας με καθρέπτη τον λόγο του Κυρίου μας και φυσικά άν κάποια παρατήρηση έχει βιβλική υποστήριξη, είμαστε έτοιμοι να αναιρέσουμε δημόσια οτιδήποτε έχουμε υποστηρίξει και είναι με λάθος πνεύμα.