Το είπε πράγματι ο Χριστός;

Δεν είναι λίγες οι φορές που συζητώντας με άλλους χριστιανούς για τα πράγματα της πίστης, ρωτούν: –Μα δεν είπε ο Χριστός… αυτό ή εκείνο; και συχνά είναι ανάγκη να απαντήσουμε – Όχι! Δεν είπε ο Χριστός αυτό που λες. Τουλάχιστον δεν είπε αυτό που εσύ έχεις καταλάβει.

Να μερικά παραδείγματα:

• «Θα κάνετε μεγαλύτερα από αυτά που εγώ έκανα»,
• «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε»,
• «Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν»,
• «Όποιος δεν μισήσει τον πατέρα του …δεν είναι άξιός μου».  

Στην πραγματικότητα οι φράσεις αυτές υπάρχουν μέσα στις σελίδες της Βίβλου και αποδίδονται στον Κύριο Ιησού Χριστό, όμως κάλλιστα κάποιος θα υποστήριζε ότι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΠΕ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΤΙ ΤΑ ΕΙΠΕ.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ή μονοσήμαντα, όπως φαίνονται, και χρειάζεται να γραφτούν μερικές αλήθειες,  επειδή, όντως, ο Χριστός είπε πολλά λόγια και αρκετά έχουν καταγραφεί στα Ευαγγέλια, όμως αυτά τα λόγια Του πολλές φορές ήταν απόλυτα εξαρτημένα με τα γεγονότα και τα πρόσωπα με αφορμή και σε σχέση με τα οποία ειπώθηκαν, και φυσικά δεν είναι άσχετα με το συμφραζόμενο μέσα στο οποίο τα βρίσκουμε.

Όταν ο Χριστός είπε, «Εάν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν καλήτερόν σοι είναι να εισέλθης μονόφθαλμος εις την βασιλείαν του Θεού, παρά έχων δύο οφθαλμούς να ριφθής εις την γέενναν του πυρός» (Μάρκ.θ:47) εννοούσε να βγάλει κάποιος κυριολεκτικά το μάτι του; Και αν ναι, ξέρετε εσείς κανέναν που αφαίρεσε το μάτι του ή οποιοδήποτε άλλο όργανο του σώματός του, επειδή “τον σκανδάλιζε”;[1]

Χρειάζεται, συνεπώς, να είμαστε βέβαιοι για την ακριβή τοποθέτηση των λόγων αυτών - ο Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο «ορθοτόμηση του λόγου» (Β΄Τιμ.β:15) -, διαφορετικά κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα και κακοδιδασκαλίες, όπως δυστυχώς συμβαίνει με πολλούς στις μέρες μας που γίνονται εισηγητές φοβερών αιρέσεων και πλανών.

Εκείνο που θέλουμε εδώ να δείξουμε, είναι τα βαθύτερα νοήματα των λόγων του Χριστού, που δεν απέβλεπαν στην υλική μικρότητα αλλά στην πνευματική μας φώτιση και οικοδομή, γι’ αυτό εδώ ασχολούμαστε με κάποιους που παρουσιάζονται ως δήθεν “κήρυκες του Ευαγγελίου”, και ξεχωρίζοντας από τα λόγια του Χριστού τη φράση, «Όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει [μείζονα τούτων ποιήσει]» (Ιωάν.ιδ:12), απαιτούν να δείξουμε στη ζωή μας αυτά τα «μείζονα» έργα, επειδή, διαφορετικά, δεν είμαστε σωστοί χριστιανοί.[2]

Η πλάνη αυτή που εξαπλώνεται κυρίως μεταξύ διαφόρων χαρισματικών ομάδων, είναι πολύ χειρότερη από την προσκύνηση των λειψάνων και τα μνημόσυνα υπέρ των νεκρών. Συνήθως αυτοπροσδιορίζεται σαν «Κίνηση του Λόγου της Πίστης» (Word of Faith Movement ή κάτι σχετικό), και εκπροσωπείται από ψευδοδιδάσκαλους, ψευδοθεραπευτές και ψευδοπροφήτες, όπως οι Kenneth Hagin, Kenneth Copeland, Jerry Savelle, Paul Yonggi Cho, Benny Hinn, Marilyn Hickey,  Joshua, κ.ά. γνωστοί και άγνωστοι, όπως και οι Έλληνες οπαδοί και συνεργάτες τους (κυρίως Πεντηκοστιανοί-Χαρισματικοί).

Το λάθος τους στηρίζεται σε μερικές αυθαίρετες αρχές ανθρώπινης – αν όχι και σατανικής– έμπνευσης, που ορίζονται με φράσεις όπως, (α) Πες αυτό που θέλεις με το όνομά του και διεκδίκησέ το από τον Θεό, (β) Ελευθερώσου από κατάρες του παρελθόντος και των προγόνων σου, (γ) Πρόσφερε δέκατα και άλλες οικονομικές εισφορές για να πετύχεις [εξαγοράσεις] οικονομική ευμάρεια, κ.λπ. παρόμοια.[3]

Δάσκαλοι και ακόλουθοι αυτής της κακοδιδασκαλίας παρουσιάζουν σαν θεμέλιο των ισχυρισμών τους εδάφια, που τα περισσότερα είναι άσχετα με το θέμα και χρησιμοποιούνται ΕΞΩ από τα συμφραζόμενα της περικοπής από την οποία τα αφαιρούν. Και ένα από τα χονδροειδέστερα λάθη είναι ο ισχυρισμός τους ότι οι πιστοί σαν άτομα και Εκκλησία μπορούν να έχουν μεγαλύτερη δύναμη και από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτό κι αν είναι πλάνη!

Πρώτα η ιστορία

Είπαμε ότι σαν βάση αυτής της αντίληψης προβάλλεται το εδάφιο Ιωάν.ιδ:11-14, όπου εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ο Ιησούς να υπόσχεται στους μαθητές Του ότι θα κάνουν πράγματα «μείζονα» από τον Ίδιο και μερικοί εξηγούν αυτή την περικοπή να εννοεί πως μεγαλύτερες φανερώσεις της δύναμης του Θεού θα πραγματοποιούνταν μετά την Ανάληψη του Ιησού. Κάποιοι μάλιστα τοποθετούν την εκπλήρωση αυτών των λόγων στις δικές μας μέρες, που σκόπιμα χαρακτηρίζονται ως «έσχατοι καιροί» και εποχή της «όψιμης βροχής».

Έχοντας πίσω μας 2.000 χρόνια χριστιανικής ιστορίας, μια τέτοια αντίληψη δεν είναι δυνατό να επιβεβαιωθεί. Ο Ιησούς ανάστησε νεκρούς, περπάτησε πάνω στο νερό, δημιούργησε τροφή για χιλιάδες, θεράπευσε λεπρούς και χωλούς, άνοιξε μάτια τυφλών και αυτιά κουφών! Αλλά πουθενά δεν αναφέρεται επανάληψη τέτοιων γεγονότων, σε κανένα από τους είκοσι αιώνες που πέρασαν έκτοτε, και δεν υπάρχει μαρτυρία σε αξιόπιστες πηγές, ότι κάποιος πιστός έκανε περισσότερα ή μεγαλύτερα θαύματα από τον Ιησού.

Άλλοι προσπάθησαν να εξηγήσουν τούτα τα λόγια παραθέτοντας εξαιρετικές θαυματουργικές πράξεις στην εποχή των αποστόλων, όπως ότι:

• Η σκιά του Πέτρου θεράπευε τους ασθενείς (Πράξ.ε:15).
• Ασθένειες θεραπεύτηκαν και δαιμόνια εκβλήθηκαν με τη χρήση μαντιλιών και ζωνών που είχαν αγγίξει το σώμα του Παύλου (Πράξ.ιθ:12).
• Ο Ανανίας και η Σαπφείρα έπεσαν νεκροί με το λόγο του Πέτρου (Πράξ.ε:5-10).
• Ο μάγος Ελύμας τυφλώθηκε με το λόγο του Παύλου (Πράξ.ιγ:11).
• Οι μαθητές κήρυξαν σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο και σε όλες τις γλώσσες, ενώ ο Χριστός κήρυξε μόνο στην Παλαιστίνη και μόνο στα αραμαϊκά, τη γλώσσα της περιοχής (Κολ.α:23, Ματθ.ιε:24).

«Όστις πιστεύει»

Πρέπει να τονιστεί ότι ο λόγος του Κυρίου δεν αναφέρεται μόνο στους αποστόλους αλλά και στους υπόλοιπους χριστιανούς. Διαβάζουμε ότι αυτά τα «μείζονα» έργα θα τα κάνει «όστις πιστεύει εις εμέ», που περιλαμβάνει όλους τους πιστούς.

Αυτό ισχύει κάθε φορά που ο Κύριος ανέφερε τη φράση «όστις πιστεύει εις εμέ», όπως π.χ. στους λόγους «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.ς:47), «Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει» (Ιωάν.ια:25), «Ο πιστεύων εις εμέ δεν πιστεύει εις εμέ, αλλ' εις τον πέμψαντά με», (Ιωάν.ιβ:44) και «Εγώ ήλθον φως εις τον κόσμον, διά να μη μείνη εν τω σκότει πας ο πιστεύων εις εμέ» (Ιωάν.ιβ:46).

Συνεπώς, καθένας (όστις) που πιστεύει στο Χριστό θα έπρεπε να κάνει αυτά τα «μείζονα έργα».

Αν όμως εμείς περιορίσουμε τη σημασία της λέξης «έργα» μόνο στις θαυματουργικές ενέργειες, τότε πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο λόγος αυτός δεν εκπληρώθηκε ποτέ, επειδή ανά τους αιώνες δεν έγιναν ποτέ τέτοια “θαυματουργικά” έργα από ολόκληρο το πλήθος των πιστών, ούτε καν από αυτούς που έμειναν γνωστοί ως θαυματουργοί.

Επειδή όμως είναι αδύνατο να δεχτούμε ότι ο Κύριος υποσχέθηκε κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε, είναι πρέπον να εξετάσουμε μήπως το λάθος είναι στη δική μας κατανόηση των λόγων Του μήπως τελικά έχουν παρεξηγηθεί αυτά τα λόγια, και τους αποδίδεται σημασία διαφορετική από εκείνη που έλεγε ο Χριστός;

Είναι γνωστό ότι ο Κύριος δεν έδινε μεγάλη σπουδαιότητα ούτε καν στα δικά Του υπερφυσικά ενεργήματα, επειδή ήξερε ότι είχαν μόνο προσωρινή αξία, αφού δεν μετέβαλλαν την καρδιά και το χαρακτήρα των ανθρώπων που τα έβλεπαν ή τα απολάμβαναν. Παράδειγμα οι εχθροί του Ιησού οι οποίοι έχοντας πεισθεί πέραν πάσης αμφιβολίας για το θαύμα της ανάστασης του φίλου του Χριστού, «συνεβουλεύθησαν διά να θανατώσωσι και τον Λάζαρον» (Ιωάν.ιβ:10).

Επίσης στο πλήθος που ακολουθούσε τον Κύριο επειδή έφαγαν, ο Κύριος είπε: «Με ζητείτε, ουχί διότι είδετε θαύματα, αλλά διότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε» (Ιωάν.ς:26).

Τι είναι τα «έργα»;

Η λέξη «έργα» είναι γενικότερος όρος με μεγαλύτερο περιεχόμενο, που περιλαμβάνει και τα θαύματα αλλά δεν περιορίζεται σ’ αυτά. Αν και σε μερικά σημεία στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη αφορά θαύματα του Ιησού (Ιωάν.ζ:3, 21, θ:4, ι:25), συνήθως όταν ο Ιωάννης θέλει να μιλήσει για θαύματα, χρησιμοποιεί τη λέξη «σημείον» (που καταχρηστικά αποδίδεται από τον Βάμβα ως «θαύμα»).

Στο Ιωάν.η:39 ο Ιησούς εξήγησε στους Εβραίους: «Εάν ήσθε τέκνα του Αβραάμ, τα έργα του Αβραάμ ηθέλετε κάμνει», όμως ο Αβραάμ δεν έκανε θαύματα, οπότε ο Κύριος Ιησούς μάλλον αναφέρεται στις πράξεις πίστης του Αβραάμ (Εβρ.ια:8-12).

Σπουδαίο επίσης εν προκειμένω είναι το Ιωάν.ιδ:10, όπου ο Ιησούς εξηγεί: «Τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ αλλ' ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα», όπου ως «έργα» εννοούνται οι «λόγοι» από το α΄μέρος του στίχου. 

Μεγαλύτερα ή περισσότερα;

Υπάρχει μια άλλη προσπάθεια ερμηνείας, που υποστηρίζει ότι οι λόγοι του Χριστού αναφέρονταν όχι σε “σπουδαιότερα έργα” αλλά μάλλον σε “περισσότερα έργα” και, πράγματι, όταν διαβάζουμε τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου των Πράξεων, είναι σαφές ότι τα έργα του Πέτρου και των άλλων αποστόλων μοιάζουν να ξεπέρασαν εκείνα του Ιησού τουλάχιστον αριθμητικά.

Την ημέρα της Πεντηκοστής προστέθηκαν στην εκκλησία ίσως περισσότεροι από όσους πίστεψαν στο Χριστό σε όλη τη διάρκεια της επίγειας δράσης Του. Παράλληλα το ευαγγέλιο διαδόθηκε στην Ιουδαία, τη Σαμάρεια και «έως εσχάτου της γης», σε σημείο να χαρακτηρίζονται οι απόστολοι ως «οι αναστατώσαντες την οικουμένην» (Πράξ.ιζ:6), ενώ και ο Παύλος δήλωσε ότι «εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι αυτών» (Ρωμ.ι:18).

Ακόμη και αν λησμονήσουμε προς στιγμή ότι όλα τα έργα των αποστόλων έγιναν με τη δύναμη του Ιησού, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι ο Ιωάννης κλείνει το ομώνυμο Ευαγγέλιο –που όπως φαίνεται είναι το τελευταίο σύγγραμμα της Καινής Διαθήκης– τονίζοντας πως τα έργα που έκανε ο Ιησούς ήταν τόσα πολλά, που «εάν γραφθώσι καθ' εν, ουδ' αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρήσει τα γραφόμενα βιβλία» (Ιωάν.κα:25).

Πρέπει να προσεχθεί, επίσης, ότι η λέξη «μείζων» (=μεγαλύτερος) που χρησιμοποίησε ο Κύριος, ποτέ δεν αναφέρεται σε μεγαλύτερο αριθμό αλλά πάντοτε σε ανώτερη ποιότητα και μια προσεκτική μελέτη της λέξης «μείζων» στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη δείχνει ότι αυτή αναφέρεται πάντα και με συνέπεια σε κάτι ανώτερο ποιοτικά και όχι περισσότερο αριθμητικά. Αν ο Ιωάννης ήθελε να αναφερθεί στον αριθμό των έργων, προφανώς θα χρησιμοποιούσε κάποια άλλη λέξη.

Στο Ιωάν.ιθ:11 ο Ιησούς λέει στον Πιλάτο «ο παραδίδων με εις σε έχει μεγαλητέραν [μείζονα] αμαρτίαν» και όλοι καταλαβαίνουμε ότι η αμαρτία του Ιούδα, που πρόδωσε τον Ιησού, ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του Πιλάτου όχι σε αριθμό αλλά σε σοβαρότητα.

Άλλα όμοια παραδείγματα υπάρχουν στα εδάφια:

• δ:12 «μεγαλήτερος [μείζων] του πατρός ημών Ιακώβ»,
• ε:36 «μαρτυρίαν μεγαλητέραν [μείζω] της του Ιωάννου», 
• η:53 «είσαι μεγαλήτερος [μείζων] του πατρός ημών Αβραάμ;»
• ι:29, «Ο Πατήρ [Θεός] (...) είναι μεγαλήτερος [μείζων] πάντων» κ.ο.κ.

Ίσως όμως το πιο ταιριαστό παράδειγμα βρίσκεται στο Ιωάν.ε:20, όπου ο Κύριος λέει ότι «Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα όσα αυτός πράττει, και μεγαλήτερα [μείζονα] τούτων έργα θέλει δείξει εις αυτόν, διά να θαυμάζητε σεις». Ξεχωρίζουμε αυτό το εδάφιο επειδή μοιάζει τόσο πολύ με το Ιωάν.ιδ:12, που αναφέραμε στην αρχή, αφού και στους δύο στίχους ο Ιησούς μιλά για «μείζονα έργα».

Σε τούτη την περίπτωση όμως ο Ιησούς αντιπαραβάλλει τη θεραπεία του χωλού ανθρώπου (Ιωάν.ε:1-16) με τα μεγαλύτερα [μείζονα] έργα που ο Ίδιος θα έκανε στο μέλλον, έργα ποιοτικά ανώτερα από τη θεραπεία ενός ανθρώπου, επειδή εκείνα θα διαρκούσαν για πάντα, ενώ ο χωλός προφανώς θα αρρώσταινε ξανά αργότερα και από κάποια αιτία θα πέθανε τελικά ως θνητός.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο όρος «μείζονα έργα» δεν σημαίνει ότι οι πιστοί θα κάνουν περισσότερα ή μεγαλύτερα έργα από τον Ιησού, αλλά ότι τα δικά τους έργα θα είναι «μείζονα» με την έννοια ότι θα έχουν αιώνια αξία στη ζωή των ανθρώπων, και τέτοια ήταν όλα όσα οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν από την Ανάληψη του Ιησού και την έκχυση του Αγίου Πνεύματος μέχρι σήμερα.

Πότε τους μίλησε για “μεγαλύτερα έργα”;

Η στιγμή κατά την οποία ο Κύριος μίλησε για τα μεγαλύτερα έργα, δεν ήταν τυχαία. Πρώτα απ’ όλα δεν το είπε αυτό στο πλήθος αλλά στη στενή ομάδα των μαθητών Του. Ύστερα βρισκόταν μόνο λίγες ώρες πριν από το πάθος και τη σταύρωση. Τους είχε ήδη πληροφορήσει. γι’ αυτό, έτσι η καρδιά των μαθητών ήταν ταραγμένη και ο νους τους αντιμετώπιζε φοβερά αδιέξοδα, όπως εκείνα που έκφρασαν οι δύο προς Εμμαούς, ότι δηλαδή «ηλπίζομεν ότι αυτός είναι ο μέλλων να λυτρώση τον Ισραήλ».

Το ξέρει αυτό ο Χριστός, γι' αυτό και λέει: «Ας μη ταράττηται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιωάν. ιδ:1), και προσπαθεί να τους ανοίξει νέους ορίζοντες μιλώντας για την «οικία του Πατρός» και για τον «τόπο» που πρόκειται να τους ετοιμάσει, όμως εκείνοι δεν είναι σε θέση να αναχθούν σε πνευματικές σφαίρες.

Στις απορίες του Φίλιππου απαντά με παράπονο: «Τόσον καιρόν είμαι μεθ' υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα;» (εδ. 9) και αφού τους εξηγεί πως όλα προέρχονται από τον Θεό, τους δίνει την υπόσχεση ότι μετά την αναχώρησή Του και εκείνοι  θα μπορούν να κάνουν «τα έργα» του Θεού. Τους εξηγεί πως ο λόγος για τον οποίο τους κάλεσε και τους αποστέλλει δεν είναι άλλος παρά να κάνουν το θεϊκό θέλημα, και όντως το θέλημα του Θεού είναι τα “μείζονα έργα”.

Ο Κύριος θέλει να αποσπάσει την προσοχή τους από αυτά που εκείνοι έκριναν με τη λογική τους και δείχνει πως ο δικός Του ορίζοντας δεν σταματά σε μια επίγεια Βασιλεία. Ο Θεός θέλει να σώσει ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο τη δική τους μικρή ομάδα ή λαό, και να ποια είναι τα μεγαλύτερα έργα^ όχι να σωθούν μόνο οι λίγοι μαθητές ή ο ολιγάριθμος Ισραήλ, αλλά, σύμφωνα με την αρχαία υπόσχεση στον Αβραάμ, να ευλογηθούν «πάσαι αι φυλαί της γης» (Γεν.κη:14). Κάθε συμμετοχή και συμβολή στην επίτευξη αυτού του τεράστιου σκοπού, ανήκει σ’ αυτά τα «μείζονα έργα» για τα οποία και οι Απόστολοι και όλοι οι πιστοί πρέπει να εργαζόμαστε.

Στα μάτια του Κυρίου Ιησού η αξιολόγηση των θαυμάτων ή των έργων, πολύ απέχει από την ανθρώπινη. Όταν οι μαθητές γύρισαν ενθουσιασμένοι επειδή εξόρκισαν δαιμόνια, Εκείνος τους είπε: «Εις τούτο μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται εις εσάς αλλά χαίρετε μάλλον ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς» (Λουκ.ι:20), δείχνοντας σαφώς ότι η καταγραφή του ονόματός κάποιου στο Βιβλίο της Ζωής είναι έργο σπουδαιότερο και μεγαλύτερο από οποιαδήποτε θεραπεία ή εξορκισμό δαιμονίων, και ήταν σ' αυτό τον τομέα του κηρύγματος που οι Απόστολοι διακρίθηκαν ιδιαίτερα μετά την Ανάληψη του Χριστού.

Επιπλέον, ο Ιωάννης εξηγεί ότι τα θαυμαστά έργα του Ιησού ήταν μοναδικά υπό την έννοια ότι φανέρωσαν τη δόξα Του (Ιωάν.β:11), και εκτελέσθηκαν και καταγράφηκαν ως σημεία «διά να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού» (Ιωάν.κ:30-31).

Έτσι τα θαύματα του Ιησού ήταν εκδήλωση της δόξας και της θείας Του καταγωγής, και ως τέτοια δε θα μπορούσαν να επαναληφθούν από κανέναν άλλον, αφού δεν θα είχε ανάλογα προσόντα και αποστολή.

Αλλά γιατί οι μαθητές έμελλε να κάνουν “μεγαλύτερα έργα”; Η εξήγηση δίνεται από τον ίδιο τον Κύριο «διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου» (Ιωάν.ιδ:12).  Αυτό έγινε πραγματικά όταν ο Πέτρος κήρυξε την ημέρα της Πεντηκοστής στο έκπληκτο από όσα έβλεπαν και άκουγαν πλήθος, «ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε» και  απευθυνόμενος στο Συνέδριο λίγο μετά τη θεραπεία του εκ γενετής χωλού, είπε: «Ο Θεός του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών, εδόξασε τον Υιόν αυτού Ιησούν, τον οποίον σεις παρεδώκατε (...) ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες» (Πράξ.β:36, γ:13-15).

Με τον τρόπο αυτό οι απόστολοι ήταν ικανοί να δείξουν στους ανθρώπους –φίλους και εχθρούς– ότι πράγματι ο Ιησούς έχει καθίσει στα δεξιά του Θεού ως Κύριος και Χριστός.

Τα έργα και ΤΟ ΕΡΓΟ

Οι μαθητές κάποτε νόμισαν μεγάλο έργο αν κατάφερναν «να καταβή πυρ από του ουρανού και να αφανίση αυτούς [τους Σαμαρείτες που δεν τους καλοδέχτηκαν], καθώς και ο Ηλίας έκαμε», όμως ο Χριστός τους επέπληξε και είπε: «δεν εξεύρετε ποίου πνεύματος είσθε σεις» (Λουκ.θ:55).

Με τον όρο «ΤΟ έργον του Θεού» ο Ιωάννης υπονοεί το «θέλημα» του Θεού. Αυτό φαίνεται στο διάλογο που είχε ο Κύριος με κάποιους Ιουδαίους όταν Τον ρώτησαν: «Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;» Εκείνος τότε τους απάντησε: «Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον εκείνος απέστειλε» (Ιωάν.ς:28-29).

Αν ίσως κάποιος πει ότι αυτό δεν είναι έργο, παρά ανταπόκριση σε μια επιθυμία, σε ένα θέλημα, αρκεί να σκεφτούμε πως και όταν ο Χριστός ήρθε να κάνει «τα έργα του Θεού», πράγματι στο άγιο θέλημα ανταποκρίθηκε!

Έτσι κι εμείς, όταν καλούμαστε να κάνουμε τα όποια «μείζονα έργα», στο ίδιο θείο θέλημα καλούμαστε ν' ανταποκριθούμε. Επειδή όμως εμείς δεν έχουμε από μόνοι μας δύναμη ή ικανότητα για τούτο, ο Κύριος λέει ότι, «χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάν.ιε:5). Εφαρμόζοντας στη ζωή του το θέλημα του Θεού –το «έργο» το δικό Του– ο Παύλος κατάλαβε πως έπρεπε να μη ζει πλέον το εγώ του αλλά ο Χριστός, και για τούτο μπορούσε να λέει, «Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού» (Φίλιπ.δ:13).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ1. Δυστυχώς υπήρξε μικρός αριθμός ανδρών που αυτο-ευνουχίσθηκαν, –ένας ήταν ο Ωριγένης– εφαρμόζοντας κατά γράμμα το Ματθ.ιθ:12, όπου ο Ιησούς –μιλώντας για το αδιάλυτο του γάμου και ενάντια στο διαζύγιο– είπε μεταξύ άλλων τη φράση, «Είναι ευνούχοι, οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά την βασιλείαν των ουρανών».

2. Το σπουδαίο είναι πως ούτε στη δική τους ζωή συμβαίνουν τέτοια «μείζονα» έργα, όμως μερικοί από αυτούς είναι τόσο άθλιοι, που αναίσχυντα ισχυρίζονται πως τέτοια πράγματα υπάρχουν τάχα στη ζωή τους, αλλά –τι περίεργο– συμβαίνουν μόνο σε εξωτικές χώρες ή πριν από κάποια χρόνια…

3. Δεν είναι της ώρας να μιλήσουμε και να αποδείξουμε τις ταχυδακτυλουργίες και απάτες που χρησιμοποιούνται γύρω από το χώρο της θρησκείας –οποιασδήποτε θρησκείας, του χριστιανικού κόσμου μη εξαιρουμένου– επειδή γι' αυτά υπάρχουν τόσα στοιχεία ώστε όποιος θέλει να ενημερωθεί μπορεί να το κάνει χωρίς δυσκολία.