Είναι μια τόσο συνηθισμένη έκφραση. Ακούγεται από πολλούς και παντού. Κανένας δεν φαντάζεται πως με τα λόγια πού λέγει στην πραγματικότητα δεν εκφράζει θαυμασμό, πού δεν αποκλείεται να υπάρχει, μα καταδικάζει.
Το ωραίο ανήκει στην περιοχή της αισθητικής. Σημαίνει κάτι πού ακούγεται ευχάριστα. Έχει αρμονικές γραμμές. Έχει όμορφα διακοσμητικά στοιχεία, τοποθετημένα στη σωστή θέση. Δεν αποκλείεται να διαθέτει και πνευματικά τρυκ, όπως είναι κάποιες πρωτότυπες ερμηνείες εδαφίων πού θυμίζουν ταχυδακτυλουργούς, πού βγάζουν από το καπέλο λαγούς και ύστερα ομελέτες.
Όχι αδελφέ μου. Δεν έχουμε ανάγκη από όμορφα, διασκεδαστικά, εντυπωσιακά, χωνευτικά και καταπραϋντικά κηρύγματα.
Ο λόγος του Θεού είναι μάχαιρα. Μάχαιρα πού προχωρεί βαθιά μέχρι μερισμού «ψυχής και πνεύματος». Πολλές φορές φτάνει μέχρι το κόκαλο και βέβαια πονά. Οπωσδήποτε ματώνει.
Ο λόγος του Θεού είναι φωτιά. Καίει τα ξένα στοιχεία. Καίγοντας καθαρίζει και καθαρίζω θα πει αγιάζω. Αυτή τη φωτιά, τη νιώθει κανείς μέσα στα σπλάχνα του να τον καίει και φυσικά υποφέρει. Φεύγοντας, δεν έχει διάθεση να χαμογελά και να λέει «τι όμορφα», αλλά δαγκώνει τα χείλη του και τρέχει στο σπίτι του, να μιλήσει με τον ουράνιο Πατέρα του. Να του κλείσει τις πληγές.
Ο λόγος του Θεού, φέρνει αναστάτωση. Δημιουργεί μια σύγκρουση και πάλη, μέσα στο εσωτερικό μας, στην ψυχή μας, και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.
Όλα μπορούμε να τα πούμε μα όχι και ότι είναι όμορφος και ευχάριστος. 'Εκτός εάν, είμαστε τόσο ψηλά πνευματικά, που αν και ματώνουμε, αν και πονούμε, αν και μένουμε αναστατωμένοι, νιώθουμε χαρά γιατί ξέρουμε πώς με αυτό το σκληρό λόγο ο Θεός εργάζεται και θα φέρει θαυμαστό αποτελέσματα.
Μα αν είναι έτσι, δεν ταιριάζει η λέξη όμορφος. Ίσως το δυνατός. Ίσως το σκληρός. Ίσως το τρομερός και είναι τέτοιος ο λόγος του Θεού. Γκρεμίζει και χτίζει. Μα δεν καλλωπίζει ούτε εξωραΐζει καταστάσεις που μόνο κατεδάφιση και θάνατο φέρνουν.
Μα, βέβαια. Στους έσχατους καιρούς, δηλαδή στους καιρούς μας, ανάμεσα στ' άλλα χαρακτηριστικά θα είναι και ο ακουστικός γαργαλισμός. «Κνιθομένοι τηv ακοήν» λέει ο Παύλος στην επιστολή του προς Τιμόθεο.
Μην επαναπαύεσαι στα ευχάριστα κηρύγματα, που δρουν και επενεργούν όπως το «βάλιουμ». Ζήτησε από τον Κύριο αυτό που πονά και καίει.
