Γέν.δ:5
Αυτό που γέμισε τον Άβελ με ειρήνη, γέμισε τον Κάιν με θυμό. Με την απιστία του ο Κάιν περιφρονεί τη μόνη οδό που ένας αμαρτωλός μπορεί να πλησιάσει το Θεό.
Ο Κάιν θύμωσε, αισθάνθηκε ότι αυτό που έγινε δεν ήταν σωστό και έριξε τις ευθύνες στο Θεό αντί να ταπεινωθεί και να κάνει το σωστό.
Ο Κάιν θύμωσε, αισθάνθηκε ότι αυτό που έγινε δεν ήταν σωστό και έριξε τις ευθύνες στο Θεό αντί να ταπεινωθεί και να κάνει το σωστό.
Μόλις απορρίφθηκε η θυσία του απ’ το Θεό, ο Κάιν φανερώνει με τα έργα του ποιοι είναι οι καρποί μιας διεφθαρμένης θρησκείας. Καταδιώκει και σκοτώνει τον αδελφό του, τον πιστό μάρτυρα, τον δικαιωμένο με το αίμα, τον άνθρωπο της πίστης. Έτσι γίνεται το παράδειγμα και ο πρόδρομος όλων αυτών που ανά τους αιώνες είχαν μια ψεύτικη ομολογία ευσέβειας.
Η δικαίωση δια της πίστεως κάνει το Θεό να είναι το πάν, και τον άνθρωπο ένα τίποτα. Επειδή όμως ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι τίποτα, το πρόσωπό του κατηφιάζει. Στα Εβραϊκά λέει ότι “έπεσε” το πρόσωπό του, θίχτηκε το ΕΓΩ του. Αλλά αν ο Θεός είχε δεχθεί τον Άβελ επειδή είχε βρει κάτι καλό σ’ αυτόν τον ίδιο, τότε ο Κάιν θα είχε κάποιο δίκιο να οργιστεί και να κατηφιάσει το πρόσωπό του. Όμως ο Άβελ έγινε δεκτός εξ αιτίας της προσφοράς του, και ο Θεός μαρτύρησε για την προσφορά του κι όχι γι’ αυτόν. Άρα ο θυμός του Κάιν ήταν αδικαιολόγητος.
Γέν.δ:6,7
Βλέπουμε απ’ τη μια μεριά τον Κάιν να νευριάζει και να τα βάζει με το Θεό, κι απ’ την άλλη μεριά το Θεό να του μιλάει με τέτοια υπομονή και αγάπη.
«Εάν συ πράττης καλώς...» οι εβδομήκοντα μεταφράζουν “Εάν ορθώς προσενέγκης” που σημαίνει ότι η αμαρτία του Κάιν ήταν ότι δεν προσέφερε τη σωστή θυσία.
ευπρόσδεκτος: στα Εβραϊκά έχει την έννοια “υψωμένος, με το πρόσωπο ψηλά, ευλογημένος”. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Ο Κάιν παρ’ όλο που ήταν πρωτότοκος και κανονικά έπρεπε να έχει τη διπλή μερίδα και διπλές ευλογίες, ο Θεός αφού δεν έπραξε καλώς δεν τον δέχτηκε.
Δεν τον νοιάζει το Θεό ποιος είσαι, τί θέση έχεις, ποια είναι η κοινωνική σου θέση, το μορφωτικό σου επίπεδο, η περιουσία σου ή οτιδήποτε άλλο. Αν δεν πράττεις καλώς δεν σε δέχεται. Πόσο απλή αλλά και ευθεία είναι η καρδιά του Θεού !! Ο Κάιν αν μετανοούσε και ζητούσε συγχώρεση, ο Θεός θα τον συγχωρούσε και θα είχε τη θέση του.
Έχουμε εδώ το πρώτο από πολλά παραδείγματα μέσα απ’ τη Γραφή που ο πρωτότοκος δεν γίνεται δεκτός, αλλά ο πνευματικά πρωτότοκος.
εις την θύρα κείται η αμαρτία: Στα Εβραϊκά το “κείται” έχει την έννοια ενός συσπειρωμένου ελατηρίου, όπως ένα λιοντάρι παραμονεύει το θήραμα έτοιμο να ορμήσει και να το κατασπαράξει.
Είναι η πρώτη φορά που ακούγεται αυτή η απαίσια λέξη “αμαρτία”. Ο ήχος της σημαδεύει με τρόπο φριχτό ολόκληρη τη Βίβλο.
η επιθυμία αυτού: Κανονικά θα έπρεπε να λέει “η επιθυμία αυτής” γιατί αναφέρεται στο “εις την θύρα κείται η αμαρτία” αλλά επειδή η λέξη “αμαρτία” στα Εβραϊκά είναι ουδέτερου γένους, γι’ αυτό υπάρχει το “αυτού”. Η επιθυμία της αμαρτίας δηλαδή που κείται στη θύρα συσπειρώνεται και είναι έτοιμη να σου επιτεθεί και να σε κατασπαράξει, κι εσύ θα εξουσιάζεις επ’ αυτού (αυτής) μόνο όταν πράττεις καλώς. Και αυτό ισχύει για κάθε Κάιν. Η αμαρτία επιθυμεί να μας καταστρέψει, αλλά έχουμε ελεύθερη θέληση και μπορούμε να εξουσιάσουμε πάνω της (Γαλ.ε:17 & Α’Κορ.θ:26,27).
Γέν.δ:8
Ο Κάιν σκοτώνει τον Άβελ. Ο πρώτος φόνος στην ιστορία.
Τα ελατήρια: φθόνος! Ο σαρκικός και υπερήφανος άνθρωπος όταν δεν μπορεί να υψωθεί εκεί που θέλει με σωστούς και δίκαιους τρόπους, πιέζει και ταπεινώνει άλλους για να υψωθεί αυτός.
Επειδή ο Θεός ευαρεστήθηκε στη θυσία του Άβελ, ο Κάιν τον σκοτώνει για να μην είναι μια απειλή στο εγώ του, στην υπερηφάνειά του (Πράξ.ζ:9 Πράξ.ιζ:5 Ματθ.κζ:1,18 Ρωμ.α:29).
Σ’ όλους τους καιρούς οι Κάιν εδίωξαν και σκότωσαν τους Άβελ. Ο άνθρωπος και η θρησκεία του είναι ανά τους αιώνες ο ίδιος και όπου συναντιέται η θρησκεία του ανθρώπου με την πίστη, υπάρχει αγώνας. Το έγκλημα του Κάιν δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η φυσική συνέπεια της ψεύτικης λατρείας του.
Γέν.δ:9
πού είναι Άβελ ο αδελφός σου; Ο Θεός γνώριζε που είναι ο Άβελ, αλλά ήθελε να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον Κάιν να καταλάβει τί είχε κάνει να μετανοήσει και να ζητήσει συγχώρεση. Αυτός όμως για να κρατήσει τον εγωισμό και την υπερηφάνειά του απορρίπτει συνέχεια την καρδιά του Θεού.
μή φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ; Ναι, έπρεπε να ήταν. Αυτή ήταν η πρόθεση του Θεού απ’ την αρχή, να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο, να θεωρούμε αλλήλους υπερέχοντας και να ζητάμε το καλό ο ένας για τον άλλο.
Πόσο πολύ τυφλώνει τον άνθρωπο η αμαρτία και πόσο γρήγορα διαστρέφει το νου του! Αν δεν ήταν γραμμένο στο λόγο του Θεού, δύσκολα θα πίστευε κανείς πως μπορεί κάποιος να μιλήσει με τέτοια αναίδεια, ξέροντας πως μιλάει στο Θεό! Η ψυχρή, προκλητική αναίδεια του Κάιν φανερώνει την κατάσταση της καρδιάς του που τον οδήγησε στο φόνο. Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να είχε φτάσει στο φόνο αν πρώτα δεν είχε διώξει από μέσα του το φόβο του Θεού. Η αμαρτία δηλητηριάζει την καρδιά και ναρκώνει τη συνείδηση.
Ο Αδάμ και η Εύα γεύονται τώρα τους πρώτους καρπούς της πτώσης, βλέποντας τον πρωτότοκο τους φονιά και τον μικρότερό τους γιο νεκρό.
Γέν.δ:10
η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά πρός εμέ εκ της γής: Αναφέρεται μεταφορικά στο ότι έπρεπε να γίνει κρίση γι’ αυτή τη ζωή που χάθηκε, να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Εβρ.ιβ:24 Το αίμα του Άβελ μιλούσε, αλλά του Χριστού μιλάει καλύτερα. Η φωνή του αίματος του Άβελ έκραζε για δικαιοσύνη, ενώ η φωνή του αίματος του Χριστού κράζει για συμφιλίωση και αποκατάσταση!
τί έκαμες; Αν κάνεις κάτι ενάντια στο Θεό και μείνεις αμετανόητος, η αμαρτία σου θα σε βρει (Αριθ.λβ:23).
Ο Θεός εδώ θέλει να πει στον Κάιν ότι δεν έκανε κακό μόνο στον Άβελ, αλλά και στον εαυτό του.
Όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του Χριστού για να πληρώσουμε μέχρι το έσχατο λεπτό (Ματθ.ι:26).
Ο Άβελ σαν τον Χριστό ήταν σιωπηλός και άφωνος όταν δολοφονήθηκε όμως η φωνή του αίματος κράζει σ’ όλη την αιωνιότητα.
Γέν.δ:11,12
Ο δρόμος του Κάιν είναι ο δρόμος της υπερηφάνειας. Τώρα έκανε εχθρό του όχι μόνο το Θεό αλλά και τη γη. Η γη τώρα δεν θα βγάζει καρπό. Αυτός είναι ο λόγος που ο άνθρωπος σήμερα αγωνίζεται τόσο πολύ να κάνει αυτή τη γη να δώσει τον καρπό της με τα λιπάσματα. Ζώντας σ’ αυτή την καταραμένη γη δεν μπορούμε να καταλάβουμε τί σημαίνει να είναι η γη ευλογημένη απ’ το Θεό.
πλανήτης και φυγάς: Σε μια συνεχή εξορία, ο κόσμος δεν θα τον δεχόταν, θα ένιωθε ανασφάλεια, χωρίς επικοινωνία. Είναι ένας τύπος της αιώνιας κόλασης, του δεύτερου θανάτου.
Γέν.δ:13
Η αμαρτία μου είναι μεγαλυτέρα παρ’ ώστε να συγχωρηθή: Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να δίνουν αλλά ποτέ δεν δέχονται να πάρουν κάτι από κάποιον εξ αιτίας του εγωισμού τους. Έτσι είναι και ο άνθρωπος που δεν δέχεται τη συγχώρεση του Θεού.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Θεό, η καρδιά τους είναι κλειστή, κι όταν τους μιλήσεις για το δώρο του Θεού, αποφασίζουν μόνοι τους ότι είναι πολύ αμαρτωλοί για να τους δεχτεί ή να τους ακούσει ο Θεός. Κι ο Θεός απ’ τη μεριά Του λέει ότι δεν υπάρχει αμαρτία τόσο μεγάλη που να μην μπορεί να συγχωρεθεί!
Ο Κάιν λοιπόν συνεχίζει να βλέπει τα πράγματα εγωιστικά και όχι όπως ο Θεός θέλει, αποφασίζει αυτός για την αμαρτία του αρνούμενος να δεχθεί τη χάρη και το έλεος του Θεού.
Ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρέσει αμαρτία που ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει. Και αναγνωρισμένη αμαρτία καλύπτεται μόνο με αιματηρή θυσία! Ο Κάιν ήθελε να κάνει κάτι για το Θεό - και το έκανε - αλλά όμως κατάντησε στη λίμνη του πυρός. Πόσοι άνθρωποι δεν βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τον Κάιν, κάνουν πράγματα για το Θεό, αλλά όμως θα έχουν την ίδια κατάληξη!
Παρατηρώντας από την αρχή της δημιουργίας τον άνθρωπο βλέπουμε μια φθίνουσα πορεία και εξέλιξη, αντίθετη απ’ αυτή του Δαρβίνου. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σταματήσει κανείς αυτό το κατρακύλισμα προς τον αιώνιο θάνατο παρά μόνο δια πίστεως στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Έτσι ενώ ο κόσμος βαδίζει στο σκοτάδι, ο λόγος του Θεού λέει ότι αυτός που πιστεύει βαδίζει από δόξα σε δόξα (Β’ Κορ.γ:18).
Γέν.δ:14
με διώκεις σήμερα από προσώπου της γής: Αυτό που λέει εδώ ο Κάιν είναι υπερβολή γιατί ο Θεός δεν τον έδιωξε απ’ όλη τη γη αλλά επειδή βρίσκεται σε απόγνωση αισθάνεται έτσι.
Και βέβαια ο Κάιν μετά απ’ αυτή τη συμπεριφορά του απέναντι στον Άγιο Θεό, χάνει την ανέμελη ζωή και μπαίνει σε μια ζωή μιζέριας γεμάτη κινδύνους και λύπες. Ξαφνικά γίνεται δειλός, φοβάται τα πάντα.
από του προσώπου σου: Δηλαδή από την παρουσία του Θεού, αποχωρισμός από το Θεό, δηλαδή ο δεύτερος θάνατος.
φυγάς: Ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν έχει σκοπό στη ζωή του (Ιουδ.13). Αν και ζει, έχει πεθάνει δύο φορές. Σαν τους πλανήτες αστέρες που δεν έχουν μια θέση στο στερέωμα, δεν έχει τάξη στη ζωή του δεν έχει σειρά, όραση, σκοπό. Αντίθετα ο Θεοσεβής οδηγείται απ’ το Πνεύμα του Θεού.
πας όστις με εύρει, θέλει με φονεύσει: Ποιος θα σκότωνε τον Κάιν; Υποτίθεται ότι δεν υπήρχε άλλος απ’ τον Αδάμ και την Εύα τώρα που ο Άβελ είναι νεκρός!
Ο Adam Clark υπολογίζει - πάντα με υποθέσεις - ότι αν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ το 125 μετά την πτώση (ο Αδάμ ήταν 130 χρονών όταν γέννησε τον Σηθ Γέν.ε:3,4) κι αν ο Κάιν και ο Άβελ γεννήθηκαν αμέσως μετά την πτώση και άρχισαν να έχουν παιδιά σε ηλικία 19 χρονών, με περίπου 8 παιδιά κατά γενιά, θα ήταν περίπου 421.000 άνθρωποι χωρίς να υπολογίσουμε τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω από 17 χρονών. Αν δεν έκαναν παιδιά μέχρι τα 65 τους, τότε πάλι θα υπήρχαν περίπου 1.200 άνθρωποι, αρκετοί για μερικά χωριά.
Αυτό που το Πνεύμα του Θεού θέλει να μας περιγράψει είναι το σπέρμα της διαθήκης, από πού βγήκε ο Χριστός, δίνοντάς μας τα σπουδαιότερα γεγονότα να τα έχουμε σαν παραδείγματα. Αυτό το κεφάλαιο που εξετάζουμε δεν έχει σκοπό να μας αποδείξει ιστορικά την αύξηση του πληθυσμού της γης γιατί αυτό έγινε φυσιολογικά.
Γέν.δ:15
Σαν ένας μετριασμός της κρίσης του Θεού πάνω στον Κάιν μπήκε η 7πλάσια τιμωρία για το φονιά του Κάιν, αλλά και για να σταματήσει ο Θεός εκεί το κακό.
έβαλε σημείον εις τον Κάιν: Στα Εβραϊκά λέει “έβαλε σημείον για τον Κάιν”. Μπορεί να μην ήταν απαραίτητα πάνω στο σώμα του, αλλά να ήταν κάτι που ο καθένας θα καταλάβαινε εύκολα ότι αυτός είναι ο Κάιν για να μην τον σκοτώσει.
Ο Θεός μπορούσε να σκοτώσει κατευθείαν τον Κάιν αλλά δεν το κάνει, βάζοντάς του μια βαριά τιμωρία του δίνει χρόνο για μετάνοια.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
