ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - Επιστολή πρώτη

ΑΠΟΚ.β:1 Τω αγγέλω της εν Εφέσω εκκλησίας γράψον, τάδε λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών.

τω αγγέλω της εν Εφέσω εκκλησίας γράψον

Η λέξη «άγγελος» ξέρουμε ότι αναφέρεται στους ηγέτες της εκκλησίας (Εφεσ.δ:10-12). Μάλιστα εδώ είναι στον ενικό αριθμό, που σημαίνει ότι πρώτα απευθύνεται στον επιτόπιο ποιμένα κάθε μιας από τις 7 εκκλησίες σαν τον μηνυτή του λόγου του Θεού στο ποίμνιό του.  

Σε κάθε επιτόπια εκκλησία κατά κανόνα υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει το χρίσμα, την ευθύνη της διδαχής, της οικοδομής και της πορείας της εκκλησίας. Αυτός μπορεί να ενισχύεται και από περισσότερους ανάλογα με την κατάσταση και την περίσταση που βρίσκεται η εκκλησία. Αυτούς λοιπόν που ποιμαίνουν το λαό του Θεού βλέπει ο Ιησούς και τους ονομάζει αγγέλους, με την έννοια ότι μεταδίδουν το μήνυμά Του στην εκκλησία.

Εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών που έχουν κληθεί έξω από τον κόσμο για την υπηρεσία και την λατρεία του Ιησού.

ΕΦΕΣΟΣ έχει ένα ιδιαίτερο νόημα. Θα πει «τέρψις, ευχαρίστηση» και η ευχαρίστηση αυτή αναφέρεται στον πνευματικό παράδεισο του Θεού. Ο Ιησούς δείχνει ότι πραγματικά ήταν πολύ ευχαριστημένος με το ξεκίνημα αυτής της εκκλησίας, τους πρώτους καρπούς που ήταν οι απόστολοι και όλοι αυτοί που πίστεψαν αργότερα απ’ αυτούς.

Ήταν μια εκκλησία που περπατούσε «εν τη δυνάμει του Πνεύματος». Τα χαρίσματα ήταν ενεργά, είχαν καθαρή και ανόθευτη την πίστη και τη διδασκαλία γιατί δεν είχαν διαβρωθεί ακόμα από τις μεταγενέστερες αιρέσεις. Δεν αναμίχθηκαν με τον κόσμο και την αμαρτία όπως έγινε αργότερα μέσα στην εκκλησία. Ήταν η άγια και καθαρή νύμφη του Χριστού που άρχισε τόσο όμορφα, έτρεξε τον αγώνα τον καλό, γιατί είχε θεμέλιο τον Ιησού Χριστό.

Αυτό που ο Θεός άρχισε με τον Αβραάμ το συνέχισε μ’ ένα λαό, τους Ισραηλίτες και τώρα βλέπουμε την τελική του μορφή. Ο Θεός του Αβραάμ του Ισαάκ και του Ιακώβ, φανερώνεται τώρα στα έθνη, στην παγκόσμια εκ-κλησία Του, στην Καινούργια πλέον Διαθήκη, όπου Ισραήλ είναι η παγκόσμια εκκλησία του Θεού.

Η περίοδος για την Έφεσο είναι από το 30-161 μ.Χ. Παρόλο που υπήρχαν διωγμοί, δεν είχαν τη μορφή αυτή που βλέπουμε στην περίοδο της Σμύρνης (161-313) χρονικό διάστημα που η εκκλησία διώκεται οργανωμένα από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών

Γιατί ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του στην εκκλησία μ’ αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο;

Θέλει να δείξει ότι υπάρχει πάντοτε, από την αρχή της εκκλησίας μέχρι το τέλος της εδώ στη γη και την κρατά στο χέρι Του.

Βρίσκεται έξω από το χρόνο και μπορεί να δει την εκκλησία Του από την αρχή μέχρι το τέλος. Στην Α’ Πετρ.α:2 λέει ότι έχουμε εκλεγεί κατά την πρόγνωση του Θεού. Μας είδε πριν ακόμα υπάρξουμε, όπως ακριβώς λέει και για το Χριστό στην Α’ Πετρ.α:20 προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς.

Μια άλλη αιτία είναι ότι οι 7 επιτόπιες εκκλησίες υπήρχαν την περίοδο της Εφέσου  και τους λέει ότι τους κρατά στα χέρια Του και περπατά ανάμεσά τους.

Ακόμα αποκαλύπτει  στους πρώτους Χριστιανούς ότι δεν είναι μόνο αυτοί αλλά και πλήθος πιστών που πρόκειται να έρθουν στο Χριστό τις υπόλοιπες 6 περιόδους της πορείας της εκκλησίας μέσα στον χρόνο.

Θέλει να δείξει τη θέση των εργατών Του, ότι είναι μέσα στο δεξί Του χέρι, γεμάτοι από εξουσία ευλογία και χάρη. Και δεν ήταν μόνο οι 12 απόστολοι που πραγματικά είναι η κορωνίδα της εκκλησίας, αλλά ήταν και απόστολος Παύλος, ο απόστολος Τιμόθεος, ο απόστολος Βαρνάβας, ο Τίτος, ο Επαφρόδιτος και όλοι όσοι χρίστηκαν από τον Κύριο για το έργο της διακονίας.

Το καλό στην πρώτη εκκλησία ήταν ότι όλοι δίδασκαν μια αλήθεια, αν και υπήρχαν διαμάχες, γιατί η αλήθεια ήταν ακόμα φρέσκια και καθαρή.

Οι λυχνίες δεν είναι πήλινες, αλλά χρυσές!!! Είναι αγγεία μέσα στα οποία υπάρχει λάδι και βγάζουν φως!!! Εμείς είμαστε αυτά τα αγγεία που ο Θεός θέλει να βάλει μέσα μας το Πνεύμα το Άγιο, για να φέγγουμε το θείο φως. Αυτός είναι ο σκοπός της λυχνίας.

ΑΠΟΚ.β:2 οίδα τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονή σου, και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς, και επείρασας τους λέγοντας εαυτούς αποστόλους και ουκ εισίν, και εύρες αυτούς ψευδείς

Το έργο του Θεού θέλει κόπο και υπομονή πολύ. Ορισμένοι, πολλές φορές ανυπομονούν γιατί κάτι αργεί, ίσως γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι σ’ όλη μας τη ζωή θα εργαζόμαστε για τον Κύριο. Το έργο του Θεού δεν είναι κάτι που τελειώνει σε 2, 3 μέρες και μετά ησυχάζεις. Δεν είμαστε εμείς που θα τελειώσουμε, το δικό μας το μέρος είναι να μας βρει ο Κύριος όταν έρθει εργαζόμενους!!

Ο Ιησούς συνεχίζει και αναφέρεται στην κατάσταση της εκκλησίας που καθώς την μελετούμε, θα βρούμε πλήθος από θαυμάσιες αρχές και αλήθειες που πρόκειται να μας στηρίξουν και να μας προφυλάξουν.

Πρώτα απ’ όλα δείχνει ότι ψευδαπόστολοι προσπάθησαν ήδη απ’ την αρχή να εξαπατήσουν και να καταστρέψουν το θεμέλιο της εκκλησίας, που ο ίδιος ο Ιησούς είχε θέσει. Βλέπουμε λοιπόν ειδωλολατρικές και κοσμικές φιλοσοφίες από όλα τα έθνη και ιδιαίτερα Ελληνικές, που υπήρχαν εκατο-ντάδες χρόνια πριν, να διαβρώνουν την εκκλησία και να αναμειγνύονται με την αγνή διδασκαλία του Ιησού.

Η φιλοσοφία που άρχισε να εισέρχεται ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ. Ήταν Ελληνική φιλοσοφία μιας ανώτερης μορφής γνώσης που γέμιζε τον άνθρωπο με εγωισμό και υπερηφάνεια. Μπορούσε δηλαδή κάποιος να κατακτήσει μια πραγματικά υψηλή πνευματική θέση εξαιτίας αυτής της μυστηριώδους γνώσης. Δεν ήταν κάτι που ταπεινώνει, αλλά αντίθετα μια θεωρία που ύψωνε το «εγώ» του ανθρώπου ενώ συγχρόνως τον άφηνε στη μιζέρια της αμαρτίας και της διαφθοράς του.

Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Μια άλλη θεωρία που άρχισε στην Αλεξάνδρεια και είχε σκοπό τη διαστρέβλωση της διδασκαλίας της φύσης του Θεού.

Οι ΙΟΥΔΑΙΖΟΝΤΕΣ ήταν άνθρωποι που προσπαθούσαν να φέρουν τους Χριστιανούς πίσω και κάτω από το Νόμο του Μωυσή, όπως στην Γαλατία, και να τους υποτάξουν σε ζυγό από τον οποίο ο Θεός τους είχε ελευθερώσει. Αυτό ήταν μια απόπειρα καταστροφής της χάρης του Θεού προς τους αγίους.

Επίσης υπήρχαν πολλοί εργάτες οι οποίοι ήθελαν να είναι ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ και να υψώσουν τους εαυτούς τους σαν απόλυτους κυρίαρχους πάνω στην εκκλησία αντί να είναι οι υπηρέτες της.

Σύντομη περιγραφή και ιστορία της πόλης της ΕΦΕΣΟΥ.

Ήταν περίπου 96 χλμ. μακριά από την Πάτμο όπου ο Ιωάννης πήρε την Αποκάλυψη από τον Κύριο. Ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ασίας, το κυριότερο λιμάνι στη Δυτική ακτή της σημερινής Τουρκίας και τόπος διαμονής του Ρωμαί-ου ανθύπατου της επαρχίας Εφέσου. Πλούσια εμπορική πόλη γνωστή σαν «αγορά της Ασίας». Ήταν ένα σταυροδρόμι με το λιμάνι γεμάτο από πλοία και κίνηση όλο τον καιρό. Μέσα στην Έφεσο υπήρχε ένας από τους ωραιότερους ναούς της εποχής εκείνης, ο ναός της Αρτέμιδος που την ονόμαζαν «το φως της Ασίας». Ο ναός αυτός αναφέρεται σαν ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν 7 φορές μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα των Αθηνών και υποτίθεται ότι είχε 88 κολόνες των 18,20 μέτρων γύρω-γύρω και στο εσωτερικό του. Η Έφεσος είχε επίσης ένα στάδιο 50.000 θέσεων, καθώς και την πιο ασφαλή τράπεζα της Ασίας που ήταν τοποθετημένη πίσω από το άγαλμα της Αρτέμιδος σ’ ένα λόφο. Η ασφάλεια της τράπεζας ήταν ότι είχε το ίδιο όνομα με την Άρτεμη και ο κόσμος φοβόταν να κλέψει, γιατί η «θεά» θα έπαιρνε εκδίκηση. Η πόλη ήταν γεμάτη από ειδωλολατρία, μαγικές τέχνες, φακιρικά και παράξενες εσωτερικές φιλοσοφίες.

Ο Παύλος κήρυξε εκεί για 3 χρόνια, ήταν ο μεγαλύτερος ιεραποστολικός σταθμός του, μετά τη Ρώμη. Ο Τιμόθεος και ο Ιωάννης έμειναν εκεί σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Στην Α’ Τιμ. βλέπουμε ότι ο Τιμόθεος για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ήταν ποιμένας όλης της εκκλησίας της Εφέσου.

Όταν ο κόσμος άκουσε το κήρυγμα του Παύλου, έβγαλε στην πλατεία όλα τα μαγικά βιβλία και τα έκαψαν (Πραξ.ιθ:19).

Εδώ έγινε ένα τρομερό ξεσήκωμα εναντίον του Παύλου επειδή πλήθη πίστεψαν από το κήρυγμά του. Ο ναός της Άρτεμης άρχισε να χάνει προσκυνητές γιατί πολλοί γίνανε Χριστιανοί, κι όλοι αυτοί που πουλούσαν αγάλματα και φυλακτά της Άρτεμης άρχισαν να χάνουν τη δουλειά τους.

Αυτή είναι η πόλη στην εκκλησία της οποίας γράφτηκε η επιστολή του Παύλου προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ το 61 μ.Χ., αν και η εκκλησία είχε θεμελιωθεί από τον ίδιο περίπου το 52 μ.Χ. Φυσικά η χρονική περίοδος της εκκλησίας της Εφέσου άρχισε πολύ νωρίτερα, πριν ακόμα η εκκλησία της Εφέσου εδραιωθεί.

Η πόλη επανειλημμένα λεηλατήθηκε μέχρι την τελική πια καταστροφή της από τους Τούρκους και τους Μογγόλους το 1300 μ.Χ. Σήμερα η πόλη είναι ερείπια, κανείς δεν ζει πια εκεί.

Οίδα τα έργα σου και τον κόπον

Εδώ φαίνεται η κατάσταση της εκκλησίας, ότι δηλαδή κοπίαζε και εργαζόταν για τον Κύριο. Κόπος σημαίνει σκληρή ενεργητική εργασία. Υπέφεραν διωγμό, παρόλα αυτά όμως ήταν πιστοί και κήρυτταν το λόγο κι έτσι η εκκλησία εξαπλωνόταν. Δεν είχαν αποκάμει αλλά συνεχώς προσπαθούσαν, κι αυτό το αναγνωρίζει εδώ ο Κύριος.

Α’ Κορ.ιε:10  λέει ότι κοπίασε περισσότερο από όλους τους αποστόλους. Πραξ.ιθ:11-12,19 Οι πρώτοι Εφέσιοι Χριστιανοί αγωνίστηκαν ν’ απαλλαγούν απ’ τα ψέματα του Σατανά και τα βδελύγματα με τα οποία ήταν μπλεγμένοι πριν, μέσα σε μια πόλη γεμάτη από ψεύτικες φιλοσοφίες και ειδωλολατρίες. Ο λαός του Θεού αγωνίστηκε να βαδίσει πιστά, χωριστά από τον κόσμο παρά την αντίδραση και την σύγχυση  που αντιμετώπιζαν.

Οίδα....και την υπομονήν σου

Η υπομονή φανερώνει θαρραλέα αντίσταση και επιμονή. Υπέμειναν πιστά κάτω από  το βάρος του ζυγού που είχαν.

Και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς

Δεν μπορείς να βλέπεις τους κακούς να έρχονται μέσα στην εκκλησία και να τη διαβρώνουν. Βλέπουμε ότι οι κακοί και διεστραμμένοι αποξενώνονταν ανάμεσά τους. Αν κάποιος έφερνε ψευδή διδασκαλία μέσα στην εκκλησία την εξέταζαν και όταν έβλεπαν ότι ήταν λάθος έπαιρναν τα μέτρα τους, και μάλιστα δραστικά.

Τιτ.γ:10 «αιρετικόν άνθρωπον μετά μιαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» έλεγε ο απόστολος Παύλος και φανερώνει το χώρισμα που πρέπει να γίνεται για να κρατηθεί η εκκλησία του Χριστού καθαρή.

Ψευδοδιδάσκαλοι είχαν εισχωρήσει μέσα στην εκκλησία της Εφέσου κι ο Παύλος προειδοποιεί τους πρεσβυτέρους στην Έφεσο ακριβώς γι’ αυτό στις Πραξ.κ, την τελευταία φορά που τους είδε στο λιμάνι της Μιλήτου για να τους αποχαιρετήσει.

Πραξ.κ:17,28-31  Η κύρια ψευδοδιδασκαλία που μπήκε μέσα στην εκκλησία τους πρώτους ακόμα αιώνες ήταν ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ που έλεγε ότι ο Χριστός δεν ήρθε εν σαρκί όπως έλεγε η Γραφή, ότι δεν ήταν άνθρωπος με σάρκα και οστά όπως όλοι μας. Αιτία ήταν η φιλοσοφία του Πλάτωνα που έλεγε ότι η ύλη είναι πονηρή, κακή, και κατά συνέπεια ο Χριστός που ήταν τέλειος και αγαθός δεν μπορούσε να είχε σάρκα,  άρα ήταν πνεύμα ή φάντασμα που πήρε ανθρώπινη μορφή. Έλεγαν ακόμα ότι ο Θεός της Π.Δ. ήταν πονηρός και κακός (ο ΙΕΧΩΒΑ) γιατί δημιούργησε την ύλη και ότι ο Χριστός ήταν πάνω απ’ Αυτόν γιατί ήταν αγαθός.

Ολοκληρωτική διαστρέβλωση του λόγου του Θεού. Ο Ιωάννης αντέκρουσε αυτή τη φιλοσοφία στην Α’ Ιωαν.δ:2  Το ίδιο και ο Παύλος με ατράνταχτες αποδείξεις κατέρριψε αυτή τη θεωρία (Κολ.β:8,9) λέγοντας ότι ο Χριστός πράγματι είχε σώμα που δεν ήταν πονηρό ή κακό γιατί η ύλη δεν είναι αφ’ εαυτής πονηρή. Η χαμηλή φύση της αμαρτίας που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο είναι πονηρή και όχι η ύλη.

Έτσι, 40 χρόνια μετά που ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη αυτά τα λόγια στην Αποκ.β:2 βλέπει ότι οι Εφέσιοι κράτησαν την πίστη, δοκίμασαν τους ψευδείς και τους απέκοψαν, που σημαίνει ότι ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι πήραν την προειδοποίηση και την τήρησαν.

Εδάφια που δείχνουν αυτή την ιδιότητα της πρώτης εκκλησίας:

Β’ Ιωαν.7,8  Γ’ Ιωαν.9-11  μιλά για τους ψευδάδελφους γενικά.

Α’ Τιμ.α:3 Ο Παύλος λέει στον Τιμόθεο να παραγγείλει σε ορισμένους να μην ετεροδιδάσκουν.

Α’ Τιμ.ς:20,21 Αντίσταση στην ψευδώνυμη γνώση. 

Τιτ.α:10-12  Β’ Τιμ.:17-19 αποκαλύπτει τους ψευδείς μέσα στην εκκλησία. Αποκ.β:3 και υπομονήν έχεις, και εβάστασας δια το όνομά μου, και ου κεκοπίακες. Η ίδια παρατήρηση όπως και στο β:2

ΑΠΟΚ.β:4 αλλά έχω κατά σού ότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκες.

Το ρήμα «αφήκες» είναι στον αόριστο χρόνο και φανερώνει ότι η πρώτη αγάπη τους ήδη είχε αφεθεί, την είχαν εγκαταλείψει κάπου στο παρελθόν. Ήταν δηλαδή σ’ αυτή την κατάσταση και δεν το είχαν καταλάβει.

«πρώτην αγάπην» όχι μόνο χρονικά, αλλά σαν το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον κάθε πιστού. Άφησαν Αυτόν που αγαπούσαν όταν άρχισαν τη χριστιανική τους ζωή ενώ έπρεπε να συνεχίσουν να Τον αγαπούν, γιατί  Αυτός είναι το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον κάθε Χριστιανού. Όταν εγκαταλείπεις την αγάπη για τον Ιησού, αποχωρίζεσαι κι από την παρουσία Του.

• Ματθ.κβ:26-38 Παρέβησαν τη μεγαλύτερη εντολή που είναι το να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου με όλη σου την καρδιά.

• Ιουδ.21  Διατάζει το λαό του Θεού να μείνει στην αγάπη του Θεού. Είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε.

• Β’ Κορ.ια:2-3  Αυτό συνέβη σε όλη την εκκλησία της Εφέσου. Ο διάβολος εξαπάτησε τη νύμφη του Χριστού κι έστρεψε το πρόσωπό της μακριά από την αγάπη που έπρεπε να είχε για το Νυμφίο της.

Τι συνέβη στην εκκλησία της Εφέσου;

Φαίνεται ότι η διακονία έγινε ο κύριος σκοπός τους. Δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή, ώστε να αγαπούν πρώτα τον Ιησού και παράλληλα το έργο της διακονίας, χωρίς να ζημιώνεται η σχέση τους με τον Κύριο.

Η εκκλησία αυτή φαινόταν ότι ήταν εντάξει κατά πάντα. Υπήρχε η διακονία και τα χαρίσματα του πνεύματος, όμως αυτό που είχε αλλάξει ήταν τα ελατήρια της καρδιάς. Επειδή ζούσαν συνεχώς μέσα σ’ ένα περιβάλλον εχθρικό, αντίχριστο, ειδωλολατρικό και είχαν διωγμούς από παντού και ιδιαίτερα από τους Ιουδαίους, σκλήρυναν κατά κάποιο τρόπο, έτσι που έχασαν την κοινωνία της αγάπης με τον Ιησού και καταπιάστηκαν με το να μάχονται τους εναντίους.

Ο μόνος τρόπος για να κρατήσουν την αγάπη τους ζωντανή ήταν να έρχονται μπροστά στον Ιησού, να Τον λατρεύουν, να Τον δοξάζουν, να φανερώνουν την αγάπη τους κι Αυτός θα τους αναζωογονούσε και θα τους έδινε πε-ρισσότερο από τη δική Του αγάπη.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, ανάμεσα στους πιστούς του Θεού. Πολλοί από μας έχουμε τη σχέση που έχει ένας δούλος ή υπηρέτης με τον Κύριό του. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε εκεί, υπάρχει μια μεγαλύτερη θέση για όλους μας στην καρδιά του Ιησού. Αυτή είναι η θέση της Νύμφης.

Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα τον Κύριό μας, έτσι ώστε κάθε τι που θα κάνουμε να είναι από αγάπη για Εκείνον, κι όχι απλώς για την διακονία, για το έργο που Αυτός μας ανέθεσε. Ας γίνουμε λοιπόν η Νύμφη Του, μας πε-ριμένει να μας δώσει την αγάπη Του!

Ίσως ακόμη να είχαν την εντύπωση ότι ήταν η μόνη εκκλησία που είχε την αλήθεια, κάτι που είναι μια μεγάλη παγίδα στην οποία έχουν πέσει πολλές εκκλησίες σήμερα.

Εδώ υπάρχει το στοιχείο της υπερηφάνειας και του πνευμα-τικού εγωισμού. Η αληθινή εκκλησία ζει πάντοτε μέσα σε διωγμούς και θλίψεις, διαφθορά και ψεύδος, όμως ποτέ δεν πρέπει να νομίσουμε ότι έχουμε όλη την αλήθεια, γιατί ο Ιησούς μας λέει ότι περιπατεί ανάμεσα στις 7 εκκλησίες. Μόνος του κανείς δεν μπορεί να σταθεί παρά μόνο μέσα στο σώμα της εκκλησίας του Χριστού.

ΑΠΟΚ.β:5 μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον. Ει δε μή, έρχομαί σοι και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης.

Μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας

Με άλλα λόγια, θυμήσου που ήσουν πρώτα. Σε ποιο υψηλό και ζηλευτό επίπεδο της παρουσίας μου και της αγάπης μου. Ήσουν γεμάτη από την ενέργειά και τη δύναμη της αγάπης μου.

και μετανόησον

Αυτή είναι μια επείγουσα πρόσκληση! Μετανόησε πριν ό,τι κάνεις για το Θεό, πάρει τη θέση του ίδιου του Θεού μέσα σου.

τα πρώτα έργα ποίησον

Δεν είναι διαφορετικά έργα, απλά ξεκινούσαν από αγάπη για τον Κύριο Ιησού. Ο Θεός βλέπει και κρίνει τα έργα μας σύμφωνα με την κατάσταση και τα ελατήρια της καρδιάς μας. Γι’ αυτό τους λέει να κάνουν τα πρώτα έργα, σαν να ήταν διαφορετικά απ’ αυτά που κάνουν τώρα. Για το Θεό είναι διαφορετικά, γιατί υπάρχουν άλλα ελατήρια στην καρδιά.

α. Α’ Σαμ.ις:17 Ο άνθρωπος βλέπει το εξωτερικό, ο Θεός όμως την καρδιά.

β. Αν έλειπε η πρώτη αγάπη, και η λατρεία τους δεν θα ήταν σωστή, γεμάτη από την παρουσία του Κυρίου. Παρόλο που δογματικά ήταν σωστά τοποθετημένοι, δεν είχαν τη λατρεία και την προσκύνηση που θέλει ο Θεός από τους πιστούς Του.

ει δε μη, έρχομαί σοι και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης.

• «λυχνία» αναφέρεται στην επιτόπια εκκλησία, σε όλη την πρώτη εκκλησιαστική περίοδο, στον κάθε πιστό και σ’ όλη την εκκλησία γενικά.

• «ο τόπος αυτής» είναι εκεί όπου περπατά ο Χριστός, δηλαδή στην παρουσία Του. Η θέση της εκκλησίας ή του πιστού, είναι στην παρουσία του Ιησού. Αν χάσουμε την πρώτη αγάπη για τον Ιησού θα χάσουμε και τη θέση μας στην παρουσία Του.

Πόσοι από μας που μελετάμε έχουμε αυτή τη θέση στην παρουσία Του; Εάν την θέλουμε πρέπει να επανακτήσουμε την πρώτη αγάπη, την αγνή κοινωνία αγάπης με τον Νυμφίο μας !

ΑΠΟΚ.β:6 αλλά τούτο έχεις, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών α καγώ μισώ.

Εδώ ο Χριστός επευφημεί την εκκλησία Του γιατί μισεί τα έργα των Νικολαϊτών. Ποιοι είναι αυτοί;

• Νικολαίτης σημαίνει «αυτός που νικά το λαό» ή «αυτός που έχει εξουσία επί του λαού».

• Αυτή η πλάνη αναφέρεται περισσότερο για την εκκλησία της Περγάμου (β:14,15) που έφτασε στο σημείο να έχει τους Νικολαίτες ανάμεσά της. Στην Έφεσο όμως ο Κύριος επευφημεί την εκκλησία Του γιατί μισεί τα έργα τους, που σημαίνει ότι η εκκλησία ήταν ακόμη καθαρή.

• Δια μέσου αυτών των ανθρώπων ο Σατανάς προσπαθούσε να νικήσει το λαό. Δια μέσου αυτής της απάτης και του ψεύδους που αυτοί οι άνθρωποι έφεραν, η εκκλησία άρχισε να διαβρώνεται, όμως οι πιστοί της Εφέσου κράτησαν σταθερή γραμμή εναντίον τους.

• Δεν υπήρχε τότε αίρεση με το όνομα Νικολαίτες, αλλά ο Ιησούς ονομάζει έτσι την πλάνη και το ψεύδος με το οποίο ο διάβολος επιτεθόταν εναντίον της εκκλησίας, πράγμα που κάνει μέχρι τώρα, με σκοπό να νικήσει και να καθηλώσει το λαό του Θεού.

• Η διδασκαλία τους έλεγε: «αδελφοί ξέρετε είμαστε ελεύθεροι στο πνεύμα. Δεν είμαστε δεσμευμένοι πλέον με τον ηθικό νόμο του Μωυσή και δεν χρεωστούμε να τον υπακούμε». 

Δίδασκαν ότι οι Χριστιανοί είχαν αναχθεί σ’ ένα υψηλό πνευματικό επίπεδο, πάνω από την επήρεια του κόσμου και της σάρκας κι έτσι μπορούσαν να αμαρτήσουν χωρίς να τους βλάψει τίποτα.

Ακόμη δίδασκαν ότι δεν είναι πια αναγκασμένοι να υπακούν στον ηθικό νόμο της Π.Δ. αλλά αφού τον γευόταν, μπορούσαν μετά ν’ αφήνουν τη σάρκα τους στις επιθυμίες της, γιατί έλεγαν ότι το πνεύμα του ανθρώπου ήταν πια ελεύθερο και δεν μπορούσε να αγγιχτεί απ’ αυτά.  Αυτό βασικά προήλθε από την ψευδοδιδασκαλία του Γνωστικισμού που έλεγε ότι το πνεύμα είναι αγαθό ενώ η ύλη είναι πονηρή.

Γραφές που ασχολούνται μ’ αυτή τη φιλοσοφία είναι καυστικές όχι εναντίον των ανθρώπων αλλά ενάντια στο ψέμα και στην απάτη αυτής της διδασκαλίας. 

α) Ιουδ.3,4  Λέει ότι οι τοιούτοι αρνούνται τον μόνο Δεσπότη Θεό και Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Έβγαζαν τους εαυτούς τους έξω από την σκέπη και την εξουσία του Κυρίου Ιησού με σκοπό να κάνουν ότι θέλουν και να απολαύσουν την αμαρτία κάτω από την δικαιολογία ότι είχαν υψηλή πνευματικότητα κι ότι δεν τους πείραζαν οι αμαρτίες της σάρκας που έκαναν.

β) Ιουδ.8  καταφρονούν την εξουσία και βλασφημούν τα αξιώματα. Με άλλα λόγια, λένε ότι είναι Χριστιανοί, αλλά δεν θέλουν την εξουσία του Ιησού πάνω τους. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να είναι πνευματικοί. Βέβαια δεν το έλεγαν έτσι, αλλά αυτό εννοούσαν.

Το κείμενο λέει: «δόξας βλασφημούσι» και υπάρχουν πολλές δόξες στη χριστιανική ζωή. Η δόξα του αγιασμού, της υπακοής, του αποχωρισμού από τον κόσμο και τα στοιχεία του κόσμου, όπως ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε, τις οποίες όμως αυτοί οι Νικολαίτες βλασφημούσαν με τη διδαχή τους και τα έργα τους. Βλασφημούσαν τη δύναμη του Θεού και την ικανότητά Του να δημιουργήσει μια νύμφη αμόλυντη και καθαρή.

γ) Ιουδ.11-13 μια ζωντανή περιγραφή των Νικολαϊτών.

δ) Β’ Πετρ.β:1-3 Μια πλήρης περιγραφή για το ποιοι είναι, τί κάνουν και που θα καταντήσουν.

ε) Β’ Πετρ.β:3-10 συνέχεια του παραπάνω.

ζ) Β’ Πετρ.β:17-19

Ο Θεός λέει ότι, τα έργα τον Νικολαϊτών «καγώ μισώ». Αυτό φανερώνει την καρδιά του Θεού. Μισεί τα έργα τους, όχι τους ανθρώπους, την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό. Μισεί αυτό που γίνεται στην εκκλησία Του και ο λαός Του απατάται.

ΑΠΟΚ.β:7 ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις των νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής ό εστίν εν τω παραδείσω του Θεού.

ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις

Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται σε κάθε μια από τις 7 εκκλησίες. Το ρήμα «λέγει», είναι στον ενεστώτα χρόνο, στο παρών, που σημαίνει ότι το λέει για κάθε πιστό, για κάθε εκκλησία.

τω νικώντι

Ο Ιησούς υπόσχεται αμοιβή σε κάθε νικητή χωριστά. Σαν εκκλησία θα νικήσουμε μόνο όταν είμαστε εν Χριστώ, γιατί ο μόνος που νίκησε είναι Αυτός και λέει: «θαρσείτε Εγώ ενίκησα τον κόσμο».

Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο με τη μάχαιρα του λόγου και με το ίδιο όπλο κατατρόπωσε το διάβολο όταν Τον πείραξε στην έρημο. Όπως Εκείνος νίκησε με τη ρομφαία του λόγου Του, έτσι κι εμείς αν πάρουμε το ίδιο όπλο, δια του Πνεύματός Του θα νικήσουμε.

Ησ.μθ:1-3 μιλάει για τον Ιησού Χριστό ο οποίος είναι ο δούλος του Κυρίου, ο Ισραήλ, ο νικητής και πρίγκιψ μετά του Θεού.  Μαζί Του είμαστε κι εμείς νικητές.

δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής

Η αμοιβή για τους πρώτους Χριστιανούς καθώς βέβαια και για όλους τους πι-στούς είναι ότι θα φάνε από το ξύλο της ζωής. Η έννοια της αμοιβής είναι θαυμαστή.

Το ξύλο της ζωής το βλέπουμε στη Γεν.β:9 & γ:22-24. Ήταν η πηγή της αιώνιας ζωής από την οποία ο Αδάμ και η Εύα, αν δεν τους χώριζε η αμαρτία, θα μπορούσαν να μεταλαμβάνουν. Τώρα όμως, ο Θεός λέει ότι η αμαρτία δεν μπορεί πλέον να Τον χωρίσει απ’ το λαό Του, που έχει αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το εμποδίσει αυτό.

ΑΠΟΚ.κβ:2-4 διαβάζουμε για το ξύλο της ζωής που θα υπάρχει και από τις δύο πλευρές του ποταμού και θα κάνει καρπούς και φύλλα για τροφή του λαού του Θεού. Το δέντρο της ζωής μετά από την Εδέμ χάθηκε, ξαναβρίσκεται όμως τώρα στον ουρανό και ο λαός του Θεού το απολαμβάνει.

• Το όνομά Του θα είναι στο μέτωπό τους πράγμα που σημαίνει κτίση και κυριότητα.

• Κανείς δεν θα μπορεί πλέον να μας πάρει από την παρουσία του Θεού.

• Είναι σύμβολο αιώνιας ζωής. Το να τρώγει κανείς από το δέντρο της ζωής σημαίνει ότι μεταλαμβάνει την αιώνια ζωή, γίνεται κοινωνός και κάτοχος αυτής.

ο εστιν εν τω παραδείσω του Θεού

Η λέξη «παράδεισος» μας μεταφέρει στη Γένεση και στον κήπο της Εδέμ. Ήταν ο τόπος όπου ο άνθρωπος είχε πλήρη επαφή και κοινωνία με το Θεό, ευτυχισμένος και πλήρης, χωρίς αμαρτία και ψεύδος, μακάριος και ένδοξος γιατί κάθε μέρα απολάμβανε την παρουσία του Θεού. Έτσι αυτός που θα νικήσει τώρα μαζί με το Χριστό, θ’ απολαύσει αυτό που απολάμβανε ο Αδάμ και η Εύα πριν αμαρτήσει.

Ο κήπος αυτός είναι σύμβολο της παρουσίας του Θεού. Εκεί ο Αδάμ απολάμβανε απερίσπαστα την γλυκιά, αγνή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα παρουσία του Κυρίου. Υπήρχε μια αδιάσπαστη κοινωνία με το Θεό κάθε στιγμή.

Ο κήπος αυτός είναι ο λαός του Θεού. 

α) Ασμ.Ασμ.δ:12-16

ε:1 ο Ιησούς απαντά. Ο λαός του Θεού, η νύμφη Του είναι ο κήπος Του με κάθε είδους λουλούδι που συμβολίζει τους διάφορους αγίους του Κυρίου σε διάφορες φάσεις της ωραιότητάς τους. 

β) Λουκ.κγ:43 βλέπουμε ότι μας δίδεται η παρουσία του Κυρίου στον ουρα-νό.

γ) Β’ Κορ.ιβ:24 Ο Παύλος μιλά για την εμπειρία του στον παράδεισο.

Ποια είναι τα κύρια μαθήματα από την εκκλησία της Εφέσου που πρέπει να γνωρίζει κάθε εκκλησία και κάθε πιστός;

Στο β:2 βλέπουμε ότι οι πρώτοι πιστοί ήταν εξαιρετικοί στον αγώνα και στην υπομονή, παρόλο που δεν είχαν όλη την Αγία Γραφή (τους έλειπε η Αποκάλυψη). Είναι παράδειγμα για μας σήμερα, να κοπιάζουμε υπομονετικά στον αγρό του Κυρίου.

Δεν μπορούσαν ν’ ανεχτούν τους κακούς που είχαν ψεύτικες διδασκαλίες και μαρτυρίες. 

α) Πολλοί προκειμένου ν’ ανήκουν στους πολλούς, συμβιβάζουν τον ασυμβίβαστο λόγο του Θεού. Πρέπει να κρατήσουμε την αλήθεια ό,τι κι αν κοστίσει χωρίς προσωποληψία (Α’ Τιμ.ε:20 ) και να είμαστε ζηλωτές εναντίον του κακού. 

β) Υπάρχει καιρός που το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί ανοικτά για το καλό και την ασφάλεια της εκκλησίας. Είναι ευθύνη του επιτόπιου ποιμένα και των πρεσβυτέρων να φανερώσουν και να ανατρέψουν τις ψευδοδιδασκαλίες που προσβάλουν το ποίμνιο.

Ένα άλλο μάθημα στα εδ.4,5 είναι να μην αφήσουμε την πρώτη μας αγάπη, όπως οι Εφέσιοι, αλλά να συνεχίσουμε να πράττουμε τα ίδια έργα που κάναμε πριν με τα σωστά κίνητρα που είναι η αγάπη και η λατρεία προς τον Κύριο.