Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 εμφανίστηκε ο Παγκόσμιος Κώδικας Προϊόντων (Universal Product Code – UPC).
Η δημιουργία αυτού του κώδικα οφείλεται σε ένα παλιό όνειρο των προγραμματιστών ηλεκτρονικών υπολογιστών, να οριστεί ένα standard με το οποίο θα μπορούσαν να κατασκευάσουν μια τεράστια βάση δεδομένων (database) η οποία θα περιέχει τα πάντα, αντιστοιχισμένα σε αριθμούς. Ο σκοπός ήταν η απλούστευση της εργασίας σε σχέση με τον προγραμματισμό εμπορικών κυρίως εφαρμογών και αυτοματισμού.
Έτσι το 666 έκανε την εμφάνισή του. Χιλιάδες φανατικοί της θρησκείας είδαν στο bar code αυτό που «πρόβλεψε ακριβώς πριν δύο χιλιάδες χρόνια η Αποκάλυψη»!
Το bar code στην πραγματικότητα είναι ένας ψηφιακός κωδικός φτιαγμένος από γραμμές και κενά, τα οποία μπορεί να διαβάσει μια κινούμενη ακτίνα λέιζερ. Καθώς η ακτίνα διαβάζει τα διαστήματα, τα αντιστοιχίζει με έναν αριθμό, που όπως καταλαβαίνετε είναι ο αριθμός UPC.
Που βρίσκεται το 666 σε όλα αυτά; Είναι απλό, κοιτάξτε το bar code οποιουδήποτε προϊόντος, και θα παρατηρήστε ότι τρία ζευγάρια γραμμών προεξέχουν περισσότερο από τις άλλες γραμμές. Αυτά είναι τα τρία εξάρια, σύμφωνα με αυτούς που υποστηρίζουν ότι το bar code είναι το «χάραγμα του θηρίου».
Γιατί, αλήθεια, αυτές οι προεξέχουσες γραμμές να είναι 6άρια;
Να σας πω την αλήθεια, δεν είναι!
Αν οι γραμμές και τα κενά αντιπροσωπεύουν δυαδικά ψηφία (0 και 1), τότε οι γραμμές αντιπροσωπεύουν το δυαδικό νούμερο 101, άρα τον αριθμό 5 (από δεξιά, 1×1+0×2+1×4=1+0+4). Άρα το bar code δεν κρύβει μέσα του το νούμερο 666, αλλά το 555.
Όσες όμως φορές και να τονίσεις αυτή τη λεπτομέρεια, οι 666λόγοι δεν πρόκειται να ηρεμήσουν.
Έτσι, μόλις άρχισε να επιβάλλεται το UPS, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν μια πολεμική καμπάνια ενάντια στο bar code.
Ήταν πλέον ολοφάνερο για αυτούς ότι το UPC είναι το «χάραγμα». Το «Θηρίο» είναι, υποτίθεται, κάποιος κεντρικός υπολογιστής που έχει μέσα του την τεράστια βάση δεδομένων ή –γιατί όχι;– το ίδιο το Internet!
Δυστυχώς, αντί όλα αυτά να διαψευστούν, οι εμπορικές εξελίξεις στο παγκόσμιο σκηνικό έκαναν ακριβώς το αντίθετο: Τα επιβεβαίωσαν. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, το «πλαστικό χρήμα» με πιστωτικές κάρτες έγινε απαραίτητο στις αναπτυγμένες χώρες. Και πάνω στις κάρτες φιγουράριζε το bar code με τις ύποπτες του γραμμές.
Το σύστημα UPC δούλεψε σχεδόν τέλεια και ωφέλησε τις αγορές που το υιοθέτησαν, γιατί υπεραπλούστευσε τον έλεγχο, την αποθήκευση, τα λογιστικά και το έλεγχο ποιότητας των προϊόντων. Σύντομα δημιουργήθηκαν νομοθεσίες που το επέβαλαν ως απαραίτητο. Και όχι μόνο στα προϊόντα. Μελλοντικές του χρήσεις συζητούνται για το μαρκάρισμα ζώων, μεταμοσχευμένων μελών, ανθρώπων που πάσχουν από αμνησία – και «θα μπορούσε να ενσωματωθεί πάνω στον πολίτη ως ταυτότητα, κάρτα χρημάτων, ιατρικό βιβλιάριο, βιβλιάριο κοινωνικής ασφάλισης, κτλ», όπως προτείνουν ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρικτές του.
Φυσικά, κάθε φανατικός χριστιανός ξεσηκώθηκε με την τελευταία ιδέα. Και δεν μπορούμε να του δώσουμε άδικο, γιατί μια τέτοια πρόταση είναι σαν να ζητάμε από Μουσουλμάνους να τρώνε υποχρεωτικά χοιρινό, Έλληνες να χαιρετούν σκύβοντας το κεφάλι όπως οι Γιαπωνέζοι, και μετά να απορούμε γιατί αντιδρούν. Τι να κάνουμε, η Αποκάλυψη προειδοποιεί απέναντι σε κάτι τέτοιο και η αλήθεια είναι ότι δεν έχει και πολύ άδικο.
Αργότερα, προωθήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο το ευρωπαϊκό «πρόγραμμα πιστοποίησης» ISO 9000, το οποίο αντιπροσωπεύει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ποιότητας που πρέπει να έχει κάθε προϊόν, αν θέλει να κυκλοφορεί νόμιμα στην αγορά. Το ISO 9000 ξεκίνησε ως «σφραγίδα ποιότητας» (με το απαραίτητο bar code κι αυτό) αλλά οδεύει να γίνει υποχρεωτικό χαρακτηριστικό όλων των προϊόντων. (Φυσικά, αφού θέτει αρκετά ψηλά στάνταρ ποιότητας, πολλοί μικροί παραγωγοί δεν μπορούν να το ακολουθήσουν, οπότε δεν κερδίζουν τη σφραγίδα και δεν μπορούν ή δεν παίρνουν την άδεια, να πουλήσουν τα προϊόντα τους, με αποτέλεσμα να κλείνουν, αφήνοντας το χώρο στους «μεγάλους».)
Είναι λογικό λοιπόν, πολλοί έμποροι και μεταποιητές που θα έχαναν από την εφαρμογή των προτύπων ποιότητας, να έχουν κάθε λόγο να τα πολεμήσουν. Σ’ αυτό τον πόλεμο είναι λογικό ότι η σύνδεση του bar code με το 666 να χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως δικαιολογία. Σί-γουρα κάποιοι χρησιμοποίησαν το θρησκευτικό συναίσθημα του πλή-θους για να αποφύγουν να ανεβάσουν την ποιότητα των προϊόντων τους και να χάσουν έτσι χρήματα…
Βέβαια πολλοί είναι εκείνοι που δεν δίνουν σημασία σε όλα αυτά και είναι σίγουροι ότι όλα είναι μια περίπλοκη «συνωμοσία». Μια συνωμοσία με σκοπό να δεχτούμε όλοι μας το χάραγμα του Θηρίου (ή έστω μια από τις πολλές του μορφές) χωρίς πολλά παράπονα, γιατί αλλιώς «δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε ή να πουλήσουμε τίποτε». Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι πράγματι εντυπωσιακή η τοποθέτηση της Αποκάλυψης, που πριν από τόσα χρόνια χρησιμοποίησε ακριβώς αυτές τις λέξεις για να ορίσει τα προβλήματα μας παγκόσμιας ολοκληρωτικής οικονομικής εξουσίας…
Δυστυχώς, όμως, σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πάρουμε μια θέση.
Προσωπικά πιστεύω ότι τα bar code δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με το λεγόμενο «χάραγμα»! Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι ο ολοκληρωτικός οικονομικός έλεγχος που επιβάλλεται σιγά-σιγά σε όλο τον κόσμο θα δημιουργήσει πολλά κοινωνικά προβλήματα.
Η «επιβίωση» θα είναι πλέον μονόδρομος: Είτε θα ακολουθείς το παγκόσμιο δίκτυο (matrix) παραγωγής και θα έχεις τα αγαθά του ανεπτυγμένου πολιτισμού (όμως ως αντίτιμο θα πρέπει να ακολουθείς τα απαιτητικά προγράμματα «παραγωγικότητας» που το δίκτυο θα σου επιβάλλει), είτε θα αποβάλλεσαι από το οικονομικό matrix γιατί δεν θα δέχεσαι τον «προγραμματισμό» ή δεν θα μπορείς να αντεπεξέλθεις σ’ αυτόν.
Στη δεύτερη περίπτωση δεν θα δικαιούσαι κανένα από τα «αγαθά» ή τις υπηρεσίες του συστήματος, παρά θα πρέπει να ζεις στο περιθώριο, με τα αποφάγια του δικτύου…
