Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι εις πολλά πταίομεν άπαντες (Ιάκ.γ:2).
Αυτό το άρθρο είναι μια καλή ευκαιρία
να προσευχηθούμε στον Θεό να μας δείξει τις πτυχές της ζωής μας που δεν είναι
παράλληλες με το ευαγγέλιο και να μας δείξει τον τρόπο να είμαστε μια εκκλησία
που πραγματικά θα δοξάζει τον Ιησού Χριστό!
Υπάρχουν κάποιοι «τοξικοί» Χριστιανοί
που έχουν την ιδιότητα και ικανότητα να επηρεάζουν ολόκληρες εκκλησίες σήμερα.
Ίσως να αναγνωρίσουμε κάποια σημεία
στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν ναι, καλό είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε!
1) Ο ΚΥΝΙΚΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
Να δούμε πρώτα τι σημαίνει «κυνικός».
(αρχαία
λέξη κυνικός [κυριολεκτική σημασία «σκυλήσιος»] < κύων, κυνός «σκύλος»·
αναφέρεται στη διδασκαλία και τη συμπεριφορά των Κυνικών φιλοσόφων)
= ωμός, σκληρός, αγενής (Λεξικό Μπαμπινιώτη)
Ο κυνισμός είναι τοξικός. Από μια
γενική έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους μέχρι την αδυναμία να δει το
καλό σε οτιδήποτε, ο κυνισμός έχει τη δύναμη να μολύνει κάθε τομέα της ζωής.
Πολλοί Χριστιανοί, το έχουν κάνει
επάγγελμα να εντοπίζουν τα λάθη των άλλων (τα δικά τους δεν ενοχλούν, άλλωστε
δεν είναι λάθη!).
Νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι να
βρίσκουν λάθη σε όλα, από τα κηρύγματα μέχρι τις ζωές των άλλων γύρω τους.
Θέλουν
να είναι σίγουροι, ότι όλα τα λάθη έχουν φανερωθεί. Μετά, μαζί με τους φίλους
τους, μαζεύονται για κουβέντα (το λένε και θάψιμο).
Και βέβαια, το ζητούμενο σε τέτοιες
«συζητήσεις» είναι η αυτοπροβολή και αυτοεξύψωση!
Το πρόβλημα με τον κυνισμό είναι ότι
όσο είναι η βασική σου οπτική, δεν μπορείς να βοηθήσεις, τουλάχιστον να
καλυτερέψουν τα πράγματα. Και λέω «οπτική» γιατί ο κυνισμός έχει να κάνει με το
πως εσύ βλέπεις τα πράγματα.
Εγώ κι εσύ μπορεί να βλέπουμε το ίδιο πρόσωπο, την
ίδια κατάσταση, ν' ακούμε το ίδιο κήρυγμα κ.λπ. και να βλέπουμε ή να ακούμε δύο
διαφορετικά πράγματα. Η μόνη διαφορά είναι το φίλτρο, μέσα από το οποίο
βλέπουμε ή ακούμε.
Η
Γραφή λέει (Ρωμ.η:24) ότι «με την ελπίδα
εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον
βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;».
Μη μένεις λοιπόν σ’ αυτό που βλέπεις,
αλλά να ελπίζεις ότι μπορεί να αλλάξει και να γίνει καλύτερο!
Ακόμα,
η Γραφή λέει (Ρωμ.ε:4-5) ότι η υπομονή
εργάζεται δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη
του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του
δοθέντος εις ημάς.
Αισθάνομαι τι μπορεί να σκέφτεσαι
τώρα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του κυνισμού και της κριτικής σκέψης. Οι κυνικοί
άνθρωποι κοιτούν πάντα τα χειρότερα σε κάθε περίσταση, χωρίς να θέλουν να τα
αλλάξουν προς το καλύτερο. Όσοι σκέφτονται κριτικά, αναγνωρίζουν το κακό και το
άσχημο, αλλά πάντοτε επιλέγουν να εστιάζουν σε κάποιο προσόν ή αρετή.
Προσπαθούν πάντα να υπηρετούν την ελπίδα και αγωνίζονται πάντα να κάνουν τα
πράγματα καλύτερα.
Για να το θέσω αλλιώς, οι κυνικοί
εστιάζουν σε αυτό που κάποιος ή κάτι είναι. Οι άνθρωποι με κριτική σκέψη αποβλέπουν
σε αυτό που θα μπορούσε κάποιος ή κάτι να γίνει.
Η εκκλησία έχει ανάγκη από ανθρώπους
που θα επιλέγουν να επικεντρώνονται στις αρετές και στα καλά σημεία της
εκκλησίας. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός βλέπει αυτές τις αρετές και τα προσόντα
που έχουμε, ακόμα και στις χειρότερες μέρες μας.
