Στο πιο ένδοξο κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης, το Α’
Κορινθίους ιε, ο Παύλος αναφορικά με την ανάσταση του Χριστού, κάνει μια
υπόθεση (εδ.14) και παίρνει μια θέση (εδ.20). Πρόκειται, για μια αρνητική και
μια θετική θεώρηση, των αποτελεσμάτων της ανάστασης του Χριστού: «Ει Χριστός
ουκ εγήγερται... νυνί δε Χριστός εγήγερται». Ας δούμε τους πνευματικούς του
συλλογισμούς...
«ΕΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΥΚ ΕΓΗΓΕΡΤΑΙ»
1. τότε, όλη η
διδασκαλία και μαρτυρία του Χριστού, είναι αναξιόπιστη. Ο ίδιος είχε δώσει
διαβεβαίωση- «χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ήμερών θέλω εγείρει
αυτόν» (Ιωάννης β:19). Επίσης διακήρυξε- «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή» (ια:25).
Εάν σ’ αυτά δεν είπε την αλήθεια ή δεν μπόρεσε να τα πραγματοποιήσει, τότε ποια
εμπιστοσύνη μπορούμε να 'χουμε και στην υπόλοιπη διδασκαλία του;
2. τότε, οι
μαθητές του φοβερά εξαπατήθηκαν. Η ραχοκοκαλιά του κηρύγματος τους, ήταν η
ανάσταση του Σωτήρα- «εκήρυττον διά του Ιησού την εκ νεκρών ανάστασιν» (Πράξεις
δ:3). «Εάν ο Χριστός δεν ανέστη, είμαστε ψευδομάρτυρες του Θεού» (Α’ Κορινθίους
ιε:15). Όμως ας θυμηθούμε πόσος φόβος συνείχε τους μαθητές πριν από την
ανάσταση και με πόσο θάρρος τους έντυσε το ένδοξο τούτο γεγονός!
3. τότε οι
χριστιανοί, δεν έχουν κανένα θεμέλιο στην πίστη τους. Χωρίς άδειο τάφο, η
χριστιανική πίστη είναι το πιο άδειο κι αδύναμο κατασκεύασμα. Αλήθεια, μια
πίστη χτισμένη πάνω σ’ ένα ψεύτικο θεμέλιο, πώς θα μπορούσε να βαστάξει τόσους
αιώνες!..
4. τότε, η πίστη
μας στην αθανασία της ψυχής και την αιωνιότητα, δεν έχει στήριγμα. Όλοι εκείνοι
που έφυγαν και φεύγουν «εν Χριστώ», αντί του ένδοξου «επιθυμίαν έχω αναλύσαι
και συν Χριστώ είναι» (Φιλιππησίους α:23), πάνε που; Η λαχτάρα να δούνε τον
Κύριο κι αγαπημένα τους πρόσωπα που ήδη αναχώρησαν «εν Κυρίω», αποδεικνύεται
σκέτη φαντασία.
5. τότε, εμείς
οι χριστιανοί είμαστε «οι ελεεινότεροι όλων των ανθρώπων» (εδ.19). Εάν ο
Χριστός δεν αναστήθηκε, μάταιο το κήρυγμά μας, μάταιη η πίστη μας, ψεύτικη η
μαρτυρία μας, άσκοπη η αγιότητα μας. Εάν «δεν θα είδομεν Αυτόν», τότε προς τί
το «καθαρίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος είναι καθαρός»; (Α’ Ιωάννη γ:3). Όλα
γίνονται μια... όπερα μπούφα!
«ΝΥΝΙ ΔΕ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΓΗΓΕΡΤΑΙ»
1. έτσι, το
κήρυγμά μας δεν είναι μάταιο. Η μεγάλη εντολή «πορευθέντες μαθητεύσατε»,
στηρίζεται στο ένδοξο «μοι εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί της γης», του αναστημένου
Κυρίου μας (Ματθαίος κη:18,19). Η διαβεβαίωση κι εμψύχωσή μας στα δύσκολα
μονοπάτια της χριστιανικής ζωής και υπηρεσίας είναι το «ιδού εγώ (ο αναστημένος
Κύριος), είμαι μεθ’ υμών» (εδ.20).
2. έτσι, η πίστη
μας ακουμπάει σ’ ένα ζωντανό Κύριο.
Το «ενθάδε κείται» αρμόζει σ’ όλους τους αρχηγούς των ανθρωπόφτιαχτων
θρησκειών. Εμείς λατρεύουμε αναστημένο Κύριο. Το λυτρωτικό του έργο γίνηκε
δεκτό από τον Θεό, που «έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας
αυτόν εκ νεκρών» (Πράξεις ιζ:31).
3. έτσι, δεν
είμαστε πια μέσα στις αμαρτίες μας. Αυτός που «παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών»,
πραγματοποίησε τόσο τέλειο έργο στο Σταυρό, ώστε μετά την «εφάπαξ προσφορά του»
(Εβραίους θ:12), «ηγέρθη για την δικαίωσιν ημών» (Ρωμαίους δ:25). Στο γεγονός
της ανάστασης του Χριστού, έχω την πιο τρανή απόδειξη, ότι ο Θεός δέχθηκε την
προσφορά του για τίς αμαρτίες μου. «Αφού έδωσε την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας»
(Ησαΐας νγ:10)... «εγήγερται».
4. έτσι, αυτοί που
«εκοιμήθησαν εν Κυρίω», δεν χάθηκαν (εδ.18). Φίλε μου, που ο θάνατος σου πήρε αγαπημένα
σου πρόσωπα, σύζυγο, παιδί, γονιό, εφόσον εκοιμήθησαν εν Κυρίω, το σημερινό αναστάσιμο
μήνυμα σου λέει· «μη φοβού, μείνε και συ πιστός, θα ξανασυναντηθείς μαζί τους,
γύρω από τον Κύριο, που ’γινε «πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμαίους η:29).
5. έτσι, είμαστε
οι ευτυχέστεροι «πάντων ανθρώπων»(εδ.19). Έχουμε τον πιστότερο φίλο, στο
πρόσωπο του Χριστού. Έχουμε τον πιο αλάθητο οδηγό, στις σελίδες του θείου λόγου.
Έχουμε τη μόνη ζωή π’ αξίζει κανείς να ζει σ’ αυτό τον κόσμο. Έχουμε, το πιο
θαυμαστό προνόμιο, να κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο κι αναστημένο. Έχουμε την πιο
ένδοξη ελπίδα ότι μια μέρα «πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα» (Α’ Θεσσαλονικείς δ:17)
