Η Αρπαγή της εκκλησίας

Υπενθυμίζεται ότι μετά το σταυρό, ο Χριστός έγινε ο «πρώτος καρπός» της δικής μας ανάστασης, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάσταση μας θα είναι όπως η ανάσταση του Χριστού. Η ανάσταση της εκκλησίας θα συμβεί την στιγμή της αρπαγής, όπου οι πιστοί «αρπάζονται» στον ουρανό για να συναντήσουν τον Κύριο:
 

Α’ Θεσ.δ:14-17 Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.
 

Ποιος είναι ο σκοπός της αρπαγής της εκκλησίας; Πολλοί νομίζουν ότι η αρπαγή είναι μόνο διάσωση από την οργή του Θεού. Αυτό έχει οδηγήσει σε όλες αυτές τις γνώμες που κυκλοφορούν σχετικά με το πότε ξεκινά η οργή του Θεού στη Μ. Θλίψη, το οποίο με τη σειρά του έχει οδηγήσει σε διάφορες απόψεις σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της αρπαγής.
 

Ενώ είναι αλήθεια ότι ο Θεός έχει υποσχεθεί ότι η εκκλησία δεν είναι υποκείμενη στην οργή Του (Ρωμ.ε:8-9, Α’ Θες.α:9-10, ε:9-10), η εκφυγή από την οργή του Θεού δεν είναι ο κύριος σκοπός της Αρπαγής.
 

Σκεφτείτε τις φρικτές διώξεις και τα βασανιστήρια που βίωσαν τα εκατομμύρια των Χριστιανών από την εποχή του Χριστού. Λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου από τους άπιστους Εβραίους, ξεσχίστηκαν από άγρια λιοντάρια στην εποχή του Νέρωνα, έζησαν όλη τη ζωή τους σε κατακόμβες, αλλά και σήμερα, σε διάφορα μέρη του κόσμου, χριστιανοί φυλακίζονται, σκοτώνονται, διώκονται. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η εμπειρία τους δεν ήταν λιγότερο σοβαρή απ’ αυτή που θα βιώσουν οι πιστοί την περίοδο της Μ. Θλίψης.
 

Η διαφορά ανάμεσα στο τώρα και τη Μ. Θλίψη είναι ότι ο Θεός θα εκχύσει την οργή του πάνω στο ασυγκράτητο κακό, ενώ σήμερα ο Θεός εκχέει χάρη, ενώ κρατά το κακό υπό έλεγχο, μέσω του κατασταλτικού έργου του Αγίου Πνεύματος.
 

Σήμερα βλέπουμε το κακό που υπάρχει, αν και είναι ακόμα συγκρατημένο, να εξακολουθεί να είναι φοβερό και καταστροφικό. Αυτό το κακό, μαζί με τις φυσικές συνέπειες της αμαρτίας μας είναι οι «θλίψεις». Το παρακάτω απόσπασμα δείχνει ότι οι «θλίψεις» που θα υπομείνει η εκκλησία ενώ βρίσκεται υπό χάρη, είναι διαφορετικές από την οργή του Θεού που θα εκχυθεί κατά των εχθρών Του, στη διάρκεια της Επταετίας και στην αιωνιότητα:
 

Β’ Θεσ.α:4-10 ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα διά σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού διά την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε, το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε, επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, επειδή σεις επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών, εν τη ημέρα εκείνη.
 

Ο σκοπός της αρπαγής στην πραγματικότητα πηγαίνει πίσω στη διδασκαλία των οικονομιών.
 

Η διάρκεια ζωής αυτής της δημιουργίας χωρίζεται σε 7 οικονομίες που η κάθε μία τελειώνει με κρίση.
 

Η αρπαγή είναι το γεγονός που προηγείται της κρίσης της οικονομίας της χάρης.
 

Η κρίση θα έρθει πάνω στη γη στο τέλος κι αυτής της οικονομίας της εκκλησίας ή της χάρης, με τη μορφή της Μεγάλης Θλίψης (Ματθ.κδ:21  &  Λουκ.κα:25-28).
 

Χάρη και κρίση οργής δεν μπορούν να δουλεύουν ταυτόχρονα. Η Γραφή δείχνει καθαρά ότι η Μ. Θλίψη θα είναι μια μάστιγα και τιμωρία για τη διαφθορά του Ισραήλ και των εχθρών του Θεού στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη Χιλιετή Βασιλεία, την οικονομία της Βασιλείας που κι αυτή τελειώνει με την κρίση του Λευκού Θρόνου:
 

Ιερ.λ:4-8 Και ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους ελάλησε Κύριος περί του Ισραήλ και περί του Ιούδα. Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ηκούσαμεν φωνήν τρομεράν, φόβον και ουχί ειρήνην. Ερωτήσατε τώρα και ιδέτε, εάν άρσεν τίκτη· διά τι βλέπω έκαστον άνδρα με τας χείρας αυτού επί την οσφύν αυτού, ως τίκτουσαν, και πάντα τα πρόσωπα εστράφησαν εις ωχρίασιν; Ουαί· διότι μεγάλη είναι η ημέρα εκείνη· ομοία αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ· πλην θέλει σωθή εξ αυτής. Και εν τη ημέρα εκείνη, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, θέλω συντρίψει τον ζυγόν αυτού από του τραχήλου σου και θέλω διασπάσει τα δεσμά σου και ξένοι δεν θέλουσι πλέον καταδουλώσει αυτόν·
 

Ιερ.λ:9-11 αλλά θέλουσι δουλεύει Κύριον τον Θεόν αυτών και Δαβίδ τον βασιλέα αυτών, τον οποίον θέλω αναστήσει εις αυτούς. Συ δε μη φοβού, δούλέ μου Ιακώβ, λέγει Κύριος· μηδέ δειλιάσης, Ισραήλ· διότι, ιδού, θέλω σε σώσει από του μακρυνού τόπου και το σπέρμα σου από της γης της αιχμαλωσίας αυτών· και ο Ιακώβ θέλει επιστρέψει και θέλει ησυχάσει και αναπαυθή και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών. Διότι εγώ είμαι μετά σου, λέγει Κύριος, διά να σε σώσω· και αν κάμω συντέλειαν πάντων των εθνών όπου σε διεσκόρπισα, εις σε όμως δεν θέλω κάμει συντέλειαν, αλλά θέλω σε παιδεύσει εν κρίσει και δεν θέλω όλως σε αθωώσει.
 

Δαν.θ:24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.
 

Μιχ.ζ:8-9 Μη ευφραίνου εις εμέ, η εχθρά μου· αν και έπεσα, θέλω σηκωθή· αν και εκάθησα εν σκότει, ο Κύριος θέλει είσθαι φως εις εμέ. Θέλω υποφέρει την οργήν του Κυρίου, διότι ημάρτησα εις αυτόν, εωσού διαδικάση την δίκην μου και κάμη την κρίσιν μου· θέλει με εξάξει εις το φως, θέλω ιδεί την δικαιοσύνην αυτού.
 

Ησ.κς:21 Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από του τόπου αυτού διά να παιδεύση τους κατοίκους της γης ένεκεν της ανομίας αυτών· η δε γη θέλει ανακαλύψει τα αίματα αυτής και δεν θέλει σκεπάσει πλέον τους πεφονευμένους αυτής.
 

Με άλλα λόγια, ο Θεός θα καθαρίσει τη γη από τους εχθρούς Του στη διάρκεια της Επταετίας για να ξεκινήσει η χιλιετής βασιλεία. Θα χρησιμοποιήσει επίσης την επταετία, για να επιστρέψει τους Εβραίους πίσω σ’ Αυτόν, καθώς θα στρέφει την προσοχή Του και πάλι σ’ αυτούς, αν και θα τους τιμωρήσει για την ανομία τους:
 

Ζαχ.ιγ:8-9 Και εν πάση τη γη, λέγει Κύριος, δύο μέρη θέλουσιν εξολοθρευθή εν αυτή και εκλείψει, το δε τρίτον θέλει εναπολειφθή εν αυτή. Και θέλω περάσει το τρίτον διά πυρός· και θέλω καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου κα εγώ θέλω εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Κύριος είναι ο Θεός μου.
 

Αν και ο Θεός θα εκχύσει την οργή Του και θα καταστρέψει τους εχθρούς Του, θα προσφέρει ακόμα σωτηρία στη διάρκεια της Επταετίας. Στο προηγούμενο εδάφιο είδαμε ότι το 1/3 των Εβραίων θα σωθεί στη διάρκεια της Επταετίας, όταν θα δεχτούν τον Ιησού σαν Μεσσία.
 

Αυτοί που θα μπουν στη Χιλιετή Βασιλεία, θα είναι όσοι έχουν απομείνει από τον αποδεκατισμό της οργής του Θεού πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης. Η Νύμφη έχει αρπαχτεί, καθώς και οι άγιοι της θλίψης και οι 144.000 Ισραηλίτες. Θα είναι λοιπόν άνθρωποι που θα έχουν δεχτεί το χάραγμα και οι οποίοι σύμφωνα με το λόγο του Θεού, «δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού» (Αποκ.ιδ:11). Αυτοί δεν θα βρουν ανάπαυση, δεν θα απολαύσουν τις επαγγελίες της Χιλιετούς Βασιλείας, αλλά τα παιδιά τους, στα οποία θα κηρυχτεί το ευαγγέλιο από τους Εβραίους. Ο Κύριος θα τα ευλογήσει και θα τους δώσει μακροζωία.
 

Ωστόσο, όντας σε περίοδο κρίσης, κατά την Μ. Θλίψη, οι άνθρωποι δεν θα λάβουν τις ευλογίες και τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της «οικονομίας της χάρης», συμπεριλαμβανομένης της σφραγίδας του Αγίου Πνεύματος.
 

Ο Χριστός συμφιλίωσε και αγίασε την εκκλησία, δικαιώνοντάς μας. Η εκκλησία δεν είναι υπό νόμο, επειδή ο Ιησούς έγινε κατάρα για μας. Αν η εκκλησία μπει στη Μ. Θλίψη κάτω από την κατάρα του Θεού, τότε το έργο του Χριστού να γίνει κατάρα για μας δεν σημαίνει τίποτα και είναι άκυρο.
 

Αλλά ο Θεός δεν θα τιμωρήσει την εκκλησία για την ανομία της, αφού αυτή η περίοδος θα είναι για το Ισραήλ. Είναι σαφές ότι ο Θεός πρέπει να μετακινήσει την εκκλησία πριν από την κρίση, επειδή το αίμα του Χριστού έχει κάνει ήδη τη συμφιλίωση για τις ανομίες μας, όταν ο Χριστός έγινε κατάρα για μας.

Ο κολύων θα φύγει μαζί με την εκκλησία:

Ο κολύων είναι το Άγιο Πνεύμα:
 

Β’ Θεσ.β:5-10 Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού· όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι·
 

Το Άγιο Πνεύμα έχει σφραγίσει τους πιστούς μέχρι την ημέρα της απολύτρωσης (Εφες.α:13-14). Αν το Άγιο Πνεύμα «εκβληθεί», το ίδιο θα συμβεί και στην εκκλησία. «Αν πάρεις τον κολύωντα, θα πάρεις και το ναό μέσα στον οποίο κατοικεί». Το γεγονός της Αρπαγής θα εκβάλει τον κολύωντα.

Το έργο της εκκλησίας να διαδώσει το ευαγγέλιο:
 

Η μεγάλη αποστολή να διαδοθεί το Ευαγγέλιο δόθηκε αρχικά στους μαθητές του Ιησού. Ο Παύλος μας λέει ότι η μεγάλη αποστολή εκπληρώθηκε στις μέρες του:
 

Κολ.α:5-6, 23 ….διά την ελπίδα την αποτεταμιευμένην διά σας εν τοις ουρανοίς, την οποίαν προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον, και καρποφορεί καθώς και εις εσάς, αφ' ης ημέρας ηκούσατε και εγνωρίσατε την χάριν του Θεού εν αληθεία,….. ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.
 

Όπως σε πολλές προφητείες, υπάρχει μια μερική εκπλήρωση στο άμεσο μέλλον, με την πλήρη εκπλήρωση αργότερα. Ο Παύλος εκπλήρωσε εν μέρει το Ματθ.κδ:14 και Μάρκ.ιγ:10. Το τέλος δεν ήρθε στις μέρες του Παύλου, και έχουν γεννηθεί πολλές γενιές που έχουν ανάγκη να ακούσουν το Ευαγγέλιο. Άρα, η πλήρης εκπλήρωση αυτών των εδαφίων θα συμβεί λίγο πριν το τέλος, όταν ο Ιησούς επιστρέψει.
 

Η εκκλησία συνέχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου για τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια. Ο απόστολος Ιωάννης είναι μέλος της εκκλησίας, και ήταν μεταξύ εκείνων που έλαβαν απευθείας οδηγίες να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Είναι ενδιαφέρον ότι, πριν ξεκινήσει η θλίψη, μια φωνή σαν σάλπιγγα καλεί τον Ιωάννη να ανέβη στον ουρανό:
 

Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.
 

Πολλοί πιστεύουν ότι η φωνή της σάλπιγγας που κάλεσε τον Ιωάννη στον ουρανό είναι μια εικόνα της αρπαγής, επειδή είναι παράλληλη με τη σάλπιγγα που καλεί την εκκλησία στον ουρανό (Α’ Θες.δ:14-17, Α’ Κορ.ιε:51-53). Όμως, η εκκλησία δεν αναφέρεται άμεσα μετά από το τρίτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης. Αντ' αυτού, οι πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα αντιπροσωπεύουν στον ουρανό την εκκλησία κατά τη διάρκεια της Μ. Θλίψης. Μετά τη θλίψη, η Νύμφη του Χριστού, που είναι σαφώς η εκκλησία, θα έρθει από τον ουρανό, μαζί με τα στρατεύματα του ουρανού (Αποκ.ιθ:7-8, 14).

Όλοι οι πιστοί θα συμμετέχουν στην Αρπαγή (το θέμα είναι τι σημαίνει ή ποιος είναι πιστός):

Ορισμός του πιστού. Πιστός δεν είναι κάποιος που απλά ομολογεί ή διανοητικά εγκρίνει. Σύμφωνα με τη Γραφή, πιστός είναι αυτός που υπακούει στο λόγο του Θεού (Α’Ιωαν.β:3 & ε:1-3). Στους Ρωμ.ι:16 μας λέει ότι αν υπάρχει έλλειψη υπακοής, αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης πίστης. 

Σύμφωνα με το Ιωαν.ζ:38-39, ένας αληθινός πιστός της Γραφής πρέπει να λάβει το Άγιο Πνεύμα. Σύμφωνα με το Μαρκ.ις:16-18 ένας πιστός θα βαπτιστεί, κι ένα απ’ τα σημεία που θα ακολουθήσουν είναι οι νέες γλώσσες που θα μιλήσει. Ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, και σαν απόδειξη μίλησαν γλώσσες αφού πίστεψαν στο κήρυγμα του Πέτρου (Πραξ.ι:44-48 & ια:17). Ο δεσμοφύλακας από τους Φιλίππους βαπτίστηκε γύρω στα μεσάνυχτα, μετά που ο Παύλος του είπε να πιστέψει (Πραξ.ις:31-33).

Και φυσικά, το να πιστέψεις είναι μια διαδικασία που ξεκινά με το που ακούς το λόγο του Θεού και συνεχίζεται καθώς βαδίζεις με το Θεό. Όταν η Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο “πιστός” αναφέρεται σε κάποιον που έχει την εμπειρία του πλήρους σχεδίου της σωτηρίας (Βλέπε Πραξ.β:38).

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που άνθρωποι έχουν πιστέψει μέχρι κάποιο σημείο, αλλά όχι μέχρι εκεί ώστε να υπακούσουν στο σχέδιο του Θεού προς σωτηρία. Σαν αποτέλεσμα, δεν μπορούν να ονομαστούν αληθινοί πιστοί. Παραθέτουμε μερικά παραδείγματα: 

Τα δαιμόνια (Ιακ.β:19), πολλοί άνθρωποι στην Ιερουσαλήμ (Ιωαν.β:23-25), πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες (Ιωαν.ιβ:42), πολλοί θαυματοποιοί (Ματθ.ζ:21-23),  ο Κορνήλιος πριν το κήρυγμα του Πέτρου (Πραξ.ι:1-6 & ια:14), οι Σαμαρείτες πριν τον ερχομό του Πέτρου και του Ιωάννη (Πραξ.η:12,16). 

Η σημασία αυτών των παραδειγμάτων είναι να δείξει ότι ένα άτομο δεν είναι πιστός επειδή και μόνο λέει ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό. Πρέπει να έχει το σωστό θεμέλιο (Ματθ.ζ:21-23). Πρέπει να υπακούει όλο το λόγο του Θεού, και πρέπει να έχει τα σημεία που ο λόγος του Θεού λέει ότι ακολουθούν τους πιστεύοντας.

 

Η αρπαγή είναι ένα γεγονός για όσους είναι «εν Χριστώ» (Α’ Θες.δ:14-17) και λογίζονται άξιοι, «καταξιωθούν»:
 

Λουκ.κα:36 Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.
 

Τι σημαίνει «να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι» (Μ. Θλίψη); Τα παρακάτω εδάφια δείχνουν ότι η σωτηρία θα σε σώσει από την οργή του Θεού. Με άλλα λόγια, προσευχόμενος να εκφύγεις τη Θλίψη είναι το ίδιο με το να προσεύχεσαι για σωτηρία, η οποία στην πραγματικότητα θα σε σώσει από την οργή του Θεού:
 

Ρωμ.ε:8-9 αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού.
 

Α’ Θεσ.α:9-10 Διότι αυτοί διηγούνται περί ημών οποίαν είσοδον ελάβομεν προς εσάς, και πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής.
 

Α’ Θεσ.ε:9-10 διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις απέθανεν υπέρ ημών, ίνα είτε αγρυπνούμεν είτε κοιμώμεθα ζήσωμεν μετ' αυτού.
 

Σαφώς, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο για να «καταξιωθούμε», έξω από την προσευχή για σωτηρία. Γιατί αν κάποιος πρέπει να «κάνει» κάτι, εκτός από την αποδοχή του δώρου της σωτηρίας, αυτό θα ήταν «έργα». Η σωτηρία μας όμως είναι με τη χάρη δια της πίστεως, όχι με έργα:
 

Εφεσ.β:8,9 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.
 

Ρωμ.ια:6 Εάν δε κατά χάριν, δεν είναι πλέον εξ έργων· επειδή τότε η χάρις δεν γίνεται πλέον χάρις. Εάν δε εξ έργων, δεν είναι πλέον χάρις· επειδή το έργον δεν είναι πλέον έργον.