Η σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", αναφέρει ότι οι εν λόγω τρύπες πιθανότατα δημιουργήθηκαν με παρόμοιες γεωλογικές διαδικασίες με αυτές που συμβαίνουν στη Γη και οδηγούν στον σχηματισμό τέτοιων κοιλοτήτων.
Το έδαφος κάτω από την επιφάνεια του κομήτη υποχωρεί κατά τόπους, με συνέπεια κάποια στιγμή να καταρρέει η οροφή της κοιλότητας και να δημιουργούνται έτσι σχεδόν κάθετες κυλινδρικές τρύπες βάθους άνω των 100 μέτρων.
Η μεγαλύτερη τρύπα έχει πλάτος περίπου 200 μέτρα και βάθος άλλα τόσα. Οι εν λόγω ενεργές καταβόθρες, από τις οποίες εκρέουν συνεχώς αέρια και σκόνη στο διάστημα, επιτρέπουν στους επιστήμονες να ρίξουν μια ματιά το εσωτερικό του κομήτη για πρώτη φορά.
Οι καταβόθρες εμφανίζονται συχνά στη Γη, ιδίως σε εδάφη όπως τα ασβεστολιθικά, που είναι εύκολα διαβρώσιμα από τις βροχές και τα υπόγεια ύδατα. Μέχρι στιγμής, στον πλάτους τεσσάρων χιλιομέτρων κομήτη έχουν εντοπισθεί 18 τέτοιες τρύπες. Στην περίπτωσή του, η διάβρωση δεν προέρχεται από νερά, αλλά από την εξάτμιση των παγωμένων υλικών του κάθε φορά που πλησιάζει στον Ήλιο και δέχεται την έντονη θερμότητά του.
Ο κομήτης είναι από τη φύση του πορώδης, οπότε ήδη διαθέτει κενά στο εσωτερικό του, τα οποία μεγαλώνουν σταδιακά, ώσπου καταρρέουν τμήματα της επιφάνειάς του.
Σήμερα ο κομήτης -μαζί με τη «Ροζέτα»- βρίσκεται σε απόσταση περίπου 290 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και κατευθύνεται προς τον Ήλιο με ταχύτητα 32,5 χλμ το δευτερόλεπτο. Στις 13 Αυγούστου έφθασε στο περιήλιό του, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του από το άστρο μας, προτού στη συνέχεια πάρει πάλι το δρόμο για τις παγωμένες εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.
