συνοικοδομείσθε στην ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

«Υποτασσόμενοι αλλήλοις, εν φόβω Χριστού» (Εφες.ε:21)
 

Το τελευταίο τούτο στοιχείο του «συνοικοδομείσθε», ίσως να 'ναι το πιο δυσκολοκατόρθωτο, στην πνευματική μας ζωή και συμβίωση. Και τούτο, γιατί την υποταγή και την πειθαρχία τη ζητούμε συνήθως από τους άλλους, σπάνια δε από τον εαυτό μας. Απόδειξη πως κάθε νόμος που ρυθμίζει τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης ελευθερίας, έχει μέσα του και την πρόβλεψη της ποινής, που κάνει τη νομική επιταγή σεβαστή.
 

συνοικοδομείσθε στην ΑΝΟΧΗ

«υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη» (Εφες.δ:2, Κολ.γ:13)

Και τούτη η προτροπή, είναι ένας τομέας του «συνοικοδομείσθε». Η προηγούμενη, φαινομενικά μοιάζει ταυτόσημη με τούτη. Όμως, υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσά τους. Το Γαλ.ς:2, με προσκάλεσε να «βαστάξω» το βάρος του αδελφού. Το Εφες.δ:2 και Κολ.γ:13, με καλεί να βαστάξω - «ανεχόμενος» - τον ίδιο τον αδελφό. Και είναι αναμφίβολα τούτο το δεύτερο, κάτι πιο πολύ και πιο προσωπικό από το πρώτο. Άλλο το όποιο βάρος μου (ασθένεια, διωγμός, φτώχεια κλπ.) κι άλλο όταν το βάρος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Στην πρώτη περίπτωση ο αδελφός μου θα «βαστάξει» κάτι, στη δεύτερη θα «ανεχθεί» κάποιον.

συνοικοδομείσθε στην ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

«αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλ.ς:2)
 

Αναμφίβολα, τα πολλά βάρη κυρτώνουν τους ανθρώπινους ώμους. Πάντοτε, μα ιδιαίτερα σήμερα. Άλλος τα βαστάει και προχωράει σκυφτός και μουρμούρης στη ζωή. Κάποιοι, ίσως οι πιο λίγοι, συνθλίβονται και συντρίβονται κάτω από αυτά, χωρίς να τολμούν να τα εμπιστευτούν σε κανένα. Εκτός... αν κάποιος αδελφικός ώμος προσφερθεί να «βαστάξει». Όλο το φορτίο ή μέρος. Για πολύ χρόνο ή έστω προσωρινά. Κάποιος αδελφικός ώμος. Μαζί βέβαια και καρδιά. Κυρίως καρδιά.
 

συνοικοδομείσθε στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ

«διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους» (Γαλ.ε:13)

Εισαγωγή στο θέμα του «συνοικοδομείσθε» με το να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο, κάνει ο Παύλος με μια πολύ όμορφη αναφορά του στην ελευθερία που καθένας έχει εν Χριστώ. Είναι βασικά μια πνευματική απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας (Ρωμ.ς:20), αλλά και από την ανθρώπινη δουλοπρέπεια.

Τούτη είναι μια αλήθεια που θα 'πρεπε συχνά να τονίζεται και να υπενθυμίζεται στην εκκλησία. Χριστιανός, σημαίνει άνθρωπος απελευθερωμένος από του Σατανά τη δουλεία, αλλά και από κάθε είδους ανθρώπινη δουλοπρέπεια.

συνοικοδομείσθε στην ΕΓΚΑΡΔΙΟΤΗΤΑ

«Ασπάσθητε αλλήλους» (Ρωμ.ις:16)

Στην παγερότητα των συχνά τυποποιημένων χριστιανικών σχέσεων, μάλιστα με κινήσεις και φράσεις κλισέ, που άφθονα και άσκεφτα συχνά χρησιμοποιούνται, το έβδομο τούτο στοιχείο του «συνοικοδομείσθε» αξίζει να τύχει της ιδιαίτερης προσοχής μας. Είναι δε ένα θέμα απόλυτα λεπτό, όπως εξάλλου κάθε στοιχείο της πνευματικής μας συμπεριφοράς. Η ορθοτόμησή του, όπως αργότερα θα εξηγηθεί, βρίσκεται στην εναρμόνιση των εσωτερικών διαθέσεων με τις εξωτερικές εκδηλώσεις που πρέπει να είναι πηγαία έκφραση των πρώτων.

συνοικοδομείσθε στη ΝΟΥΘΕΣΙΑ

«δυνάμενοι και αλλήλους να νουθετήτε» (Ρωμ.ιε:14 )

Στην ίδια ατμόσφαιρα του «συνοικοδομείσθε», είναι και η «νουθεσία». Και πρέπει από την αρχή να επισημάνουμε ότι είναι μια πνευματική τέχνη, καθόλου εύκολη ούτε ακίνδυνη. Εκείνος που θα τολμήσει να το κάνει, είναι οπωσδήποτε έκθετος στον κίνδυνο να παρεξηγηθεί. Γι' αυτό και η διακινδύνευση τούτη είναι από μια ένδειξη σωστής αγάπης, εκείνου που διακινδυνεύει στην προσπάθεια τούτη του αδελφικού «συνοικοδομείσθε». Χρειάζεται ο νουθετών σωστό πνεύμα, καθαρά κίνητρα και κατάλληλη μέθοδο. Όλα τούτα μας τα προσφέρει ο λόγος του Θεού.

συνοικοδομείσθε στην ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

«Διά τούτο προσδέχεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσεδέχθη ημάς εις δόξαν Θεού» (Ρωμ.ιε:7)

Θα μπορούσε σ’ αυτή τη μελέτη εισαγωγική σκέψη και αφετηρία ν' αποτελέσει η προτροπή του Παύλου στους Κορίνθιους χριστιανούς «πλατύνθητε» (Β’ Κορ.ς:13). 

Σήμερα πολλές χριστιανικές καρδιές, πάσχουν από μια πνευματική στένωση. Στη σαρκική καρδιά η στένωση κάνει «επειδή ο κόλπος έχει συσταλεί, δυσκόλως να εισέρχεται το αίμα», με επακόλουθα όχι ευχάριστα στην υγεία. Στην πνευματική μας καρδιά, όταν η στένωση την προσβάλει, «δυσκόλως εισέρχεται - και γίνεται δεκτός - ο εξαγορασμένος με το αίμα του Χριστού αδελφός».

συνοικοδομείσθε στην ΟΜΟΦΡΟΣΥΝΗ

«Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν,» (Ρωμ.ιε:5)

Συνοικοδομείσθε λοιπόν στην ομοφροσύνη.

Η Εκκλησιαστική ιστορία με στεντόρεια φωνή μας διδάσκει ότι κύριος και μόνιμος στόχος του Σατάν είναι η ενότητα των πιστών. Είναι ο δημιουργός της σύγχυσης, της αντιγνωμίας, του διχασμού, της ετεροδιδασκαλίας, του κομματισμού κι όλων των άλλων νοσηρών πνευματικών καταστάσεων διαλυτικών της αδελφικής ενότητας. Όμως μέσα από τη Βίβλο ανακαλύπτουμε τη δύναμη που μπορεί να συντρίψει αυτή την καταλυτική για την Εκκλησία τακτική του εχθρού. Αυτή η δύναμη λέγεται... «ομοφροσύνη» του σώματος του Χριστού. Ας τη μελετήσουμε κι ας τη λαχταρήσουμε.

συνοικοδομείσθε στην ΕΚΤΙΜΗΣΗ

«προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους» (Ρωμ.ιβ:10)

Θέμα καυτής επικαιρότητας και τούτο, για ν' αντιμετωπίσει μια σφαλερή - που ίσως υποθάλπει απωθημένους και ανομολόγητους εγωισμούς- τακτική, που μ' έναν απαίσιο οδοστρωτήρα έρχεται να γκρεμίσει και να ισοπεδώσει μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο, κάθε αξία και πνευματική ιεραρχία. Που εντούτοις και η μια και η άλλη υπάρχουν κι είναι αποδεκτές από τον Θεό.

Αυτό δε τον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης τον πήρε ήδη η νέα γενιά στα χέρια της και... ποιος μπορεί να την καταδικάσει αν τον χρησιμοποιεί;

Συνοικοδομείσθε στην ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ

«γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας» (Ρωμ.ιβ:10)

Την αδελφική σχέση οι περσότεροι από μας την έχουμε γευτεί και εξακολουθούμε να τη ζούμε. Ανέφελη στα μικρά παιδικά χρόνια. Με τα προβλήματά της, αργότερα. Κάποτε η ένταση, κινδύνεψε να φέρει τη ρήξη. Τα σύννεφα να σκεπάσουν τον όμορφο δεσμό. Όμως, τελικά κέρδισε η σχέση του αίματος. Νίκησε και θριάμβευσε ο δεσμός της αγάπης. Τ' αδέλφια ό,τι και να 'γινε, παράμειναν αδέλφια. Το «αδελφός», αποδείχτηκε πιο μεγάλο από το συμφέρον, την παρεξήγηση, τη μπόρα.

Συνοικοδομείσθε στην ΕΝΟΤΗΤΑ

«ο δε καθείς αλλήλων μέλη» (Ρωμ.ιβ:5)

Το κεφάλαιο της προς Ρωμαίους, απ' όπου το εδάφιο της μελέτης μας, ανοίγει με το «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί» (ιβ:1). Και στον απόστολο Παύλο, δεν πάει άλλος δρόμος προσέγγισης να διαλέξει. Ούτε διάφορο να 'ναι το ύφος του. Κοντά σας κι αυτός, ένας από σας, ο πιο ελάχιστος, μια ταπεινή αδελφική παράκληση έρχεται από το βήμα τούτο του Κυρίου, να σας υποβάλει: Όλοι μαζί κι όλοι ταπεινά, θα ξανασυλλογιστούμε τη θεμελιακή παραίνεση του λόγου του Θεού - «συνοικοδομείσθε» (Εφες.β:22). Όντες «συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού», ελάτε αδελφοί μου να «συνοικοδομηθούμε εις κατοικητήριον του Θεού εν πνεύματι».

Συνοικοδομείσθε

Ρωμ.ιβ:1 «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί....».

Σας παρακαλώ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος προσέγγισης.

Ρωμ.ιβ:4-5 «Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων».

Κανείς δεν επιτρέπεται να αισθάνεται ότι μπορεί να λειτουργεί μόνος του (ανωτερότητα). Είμαστε όλοι «μέλη αλλήλων».