Φιλαδέλφεια

Αποκ.γ:7 «Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει»

Ο Θεός, στην περίοδο αυτή που ζούμε, θέλει να μας χαρακτηρίζει η αγάπη των αδελφών!

Φιλαδέλφεια

Αποκ.γ:7 «Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει»

Ο Θεός, στην περίοδο αυτή που ζούμε, θέλει να μας χαρακτηρίζει η αγάπη των αδελφών!

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, ο διάβολος χρησιμοποιεί ευάλωτα άτομα, να πολεμάνε αυτό που ο Θεός θέλει να φτιάξει. Και βέβαια, θεωρούν ευατούς υπερέχοντας, ανώτερους, οξυδερκείς, είναι αυτοί που βλέπουν και καταλαβαίνουν – δεν είναι σαν τους πολλούς - δεν τους ξεγελάς εύκολα για να τους βάλεις στο μαντρί!

Φλέγομαι (Β’ Κορ.ια:29)

«Τις σκανδαλίζεται κι’ εγώ δεν φλέγομαι;» Έτσι έγραφε ο Παύλος. Έτσι ζούσε ο Παύλος. Έτσι καιγότανε ο Παύλος. Για τον καθένα χωριστά. Πονούσε, υπέφερε, ζούσε μέσα σ' ένα μαρτύριο. Μα γιατί αγαπούσε. Αυτό ήτανε όλο.

Ναι, αγαπούσε. Τους αγαπούσε όλους. Χωρίς διάκριση. Χωρίς ταξινόμηση κατά κατηγορίες. Άσπρους, μαύρους, καλούς, κακούς, δυνατούς, αδύνατους, φίλους του και εχθρούς. Τους αγαπούσε και τους πονούσε και προσευχότανε γι’ αυτούς. Μετά δακρύων. Ένα έκαστον.

Ο αδελφός μου...

«Κακοπαθεί τίς άς προσεύχεται. Ευθυμεί τίς άς ψάλλει». 

Πόσο δυνατό, και αληθινό.

Είναι ώρες που κακοπαθώ. Μα είναι και ώρες που αυτό δεν συμβαίνει. Είμαι καλά. Κανένας δεν με πλήγωσε. Κανείς δεν με ταπείνωσε. Κανένας δεν με έφτυσε.

Παλιότερα, όλα αυτά τα δέχτηκα. Είναι αλήθεια. Είναι πραγματικότητα. Μα πέρασε καιρός και ξεχάστηκαν. Οι πληγές επουλώθηκαν. Εξωτερικά τουλάχιστον. Τα τραύματα κλείσανε. Έμεινε μια ουλή που δεν φαίνεται. Και το ξένο σάλιο που με φτύσανε στέγνωσε.

Ποιος είναι αδελφός μου εν Χριστώ;

Μια απλή περιήγηση στον κόσμο του Facebook, θα επιβεβαιώσει το πρόβλημα!

Όλοι είναι «αδελφοί».

Και ο «ορθόδοξος», και ο «θεοσοφιστής», και ο «μάρτυρας του Ιεχωβά», και ο καθένας, αρκεί να «θεολογεί»!!

Στις κουβέντες τους, αδελφοί ανεβάζονται, αδελφοί κατεβάζονται, μαλώνουν, χαρακτηρίζονται με διάφορα «αδελφικά» επίθετα, και όλοι αναφέρονται στο λόγο του Θεού!

Αδελφός είναι:

   · Αυτός που έχει βαπτιστεί σε χριστιανική εκκλησία

   · Αυτός που πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή

   · Αυτός που πιστεύει ότι ο Θεός είναι εις

   · Αυτός που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού

   · Αυτός που πιστεύει στο θάνατο και την ανάσταση του ησού

   · Aυτός που γλωσσολαλεί

   · Αυτός που δέχεται τον Ιησού σαν προσωπικό του σωτήρα

συνοικοδομείσθε στην ΕΓΚΑΡΔΙΟΤΗΤΑ

«Ασπάσθητε αλλήλους» (Ρωμ.ις:16)

Στην παγερότητα των συχνά τυποποιημένων χριστιανικών σχέσεων, μάλιστα με κινήσεις και φράσεις κλισέ, που άφθονα και άσκεφτα συχνά χρησιμοποιούνται, το έβδομο τούτο στοιχείο του «συνοικοδομείσθε» αξίζει να τύχει της ιδιαίτερης προσοχής μας. Είναι δε ένα θέμα απόλυτα λεπτό, όπως εξάλλου κάθε στοιχείο της πνευματικής μας συμπεριφοράς. Η ορθοτόμησή του, όπως αργότερα θα εξηγηθεί, βρίσκεται στην εναρμόνιση των εσωτερικών διαθέσεων με τις εξωτερικές εκδηλώσεις που πρέπει να είναι πηγαία έκφραση των πρώτων.