ΑΠΟΚ.β:18 Και τω αγγέλω της εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον, Τάδε λέγει ο υιός του Θεού ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω
Α. Η περίοδος της εκκλησίας των Θυάτειρων είναι 606-1517 μ.Χ. Η πρώτη αληθινή Παποκρατία άρχισε να «βασιλεύει» γύρω στο 606 μ.Χ. Το 1517 άρχισε να προβάλλεται σταθερά η κίνηση της Μεταρρύθμισης με το Μαρτίνο Λούθηρο και ο Θεός άρχισε να βγάζει το λαό Του μέσα από τα σκοτάδια του Παπισμού. Ο Ιησούς λοιπόν μιλά στους Χριστιανούς αυτής της περιόδου που την ονομάζει Θυάτειρα.
Β. ΘΥΑΤΕΙΡΑ έχει 2 πιθανές ερμηνείες: 1) «κυριαρχία από γυναίκα» 2) «θυγατέρα της Τύρου».
Γ. Η αποκάλυψη του Ιησού γι’ αυτή την περίοδο της εκκλησίας είναι:
Σαν ο Υιός του Θεού που έχει οφθαλμούς σαν φλόγα πυρός και οι πόδες Του όμοιοι με χαλκολίβανο. Στην Αποκ.α: ο Ιησούς ονομάζεται Υιός του ανθρώπου φανερώνοντας ότι Αυτός είναι ο Αρχιερέας, ο Μεσίτης και το παράδειγμά μας. Εδώ όμως μιλά για τον Εαυτό Του σαν ο Υιός του Θεού.
Ψαλμ.β:7: «Υιός μου είσαι σύ Εγώ σήμερον σε εγέννησα».
Σαν Υιός του Θεού λοιπόν ο Ιησούς έχει την εξουσία του Θεού Πατέρα.
Στην περίοδο αυτή των Θυάτειρων, ο Πάπας έκανε τις τερατώδεις δηλώσεις, ότι είχε τη θέση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους, ότι ήταν αντιπρόσωπος του Θεού, ή αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη κι ακόμη ότι είχε εξουσία στον ουρανό και στην κόλαση (πουργατόριο).
Ο Ιησούς τονίζει εδώ ότι είναι «ο Υιός του Θεού». Το λέει αυτό γιατί σ’ αυτή την περίοδο η εκκλησία ανάμιξε πλήρως το λόγο του Θεού με τις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες. Η αληθινή διδασκαλία για τη φύση του Θεού και τη σχέση με τον Υιό Του διαστρεβλώθηκε, καταστράφηκε και έπεσε το βαθύ σκοτάδι των σκοτεινών αιώνων τόσο στην Ανατολή όσο και στην Δύση.
Ο Ιησούς όμως έχει οφθαλμούς σαν φλόγα πυρός, έτσι ο Θεός ο οποίος κατοικεί πλήρως μέσα στον Υιό Του βλέπει τα ψεύδη και τη σαπίλα στην ψευδοεκκλησία και λέει ότι σας γνωρίζω πλήρως με κάθε λεπτομέρεια, βλέπω τα πάντα με τα μάτια της δικαιοσύνης και της κρίσης μου, θα κρίνω το κάθε τι απ’ αυτά που γίνονται. Τίποτα δεν μένει απαρατήρητο.
Ακόμη ο θεός Απόλλων ήταν θεός της φωτιάς όπως νόμιζαν, έτσι ο Ιησούς παρουσιάζεται με τους πύρινους οφθαλμούς για να δείξει ότι Αυτός είναι ο Κριτής.
Ένας άλλος λόγος που ο Ιησούς φανερώνεται έτσι είναι γιατί ο θεός Απόλλων θεωρείτο θεός μαντείας και προφητείας. Όλες οι ιέρειες των Δελφών ή άλλων μαντείων έλεγαν ότι έπαιρναν τη δύναμη να βλέπουν το μέλλον από τον Πύθιο Απόλλωνα. Ο Ιησούς όμως μας λέει ότι μόνο Εκείνος γνωρίζει και βλέπει το μέλλον, ότι από τα πύρινα μάτια Του, τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί γιατί μπροστά Του τα πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα.
Δ. και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω
Είναι η ίδια εικόνα που περιγράφεται στο α:15 όπου είπαμε ότι ο χαλκολίβανος είναι ένα αστραφτερό κράμα χαλκού που απαστράπτει από καθαρότητα και λευκάδα όταν θερμανθεί μέσα στο καμίνι. Έτσι βλέπουμε τον Ιησού να περπατά εδώ κάτω στη γη, πάντοτε αγνός, καθαρός, χωρίς συμβιβασμούς και αναμίξεις με τα μολυσμένα συστήματα του κόσμου και τη θρησκεία των ειδώλων.
Αυτή ακριβώς η καθαρότητα και ο τέλειος αγιασμός του Ιησού θα κρίνουν όλους αυτούς που δεν στέκουν στο δύσκολο αλλά σίγουρο δρόμο που χάραξε Αυτός, αλλά λοξοδρομούν σε συμβιβασμούς με τα είδωλα και τα διεφθαρμένα συστήματα του κόσμου. Εδώ αναφέρεται πρώτα η εκκλη-σία σαν σύνολο και μετά όλοι οι μεγιστάνες Πάπες, Πατριάρχες κτλ.
Απ’ ότι διαβάζουμε στην εκκλησιαστική ιστορία της Ανατ. & Δυτ. εκκλησίας, δεν βλέπουμε τίποτε άλλο παρά ανθρώπους να αμαρτάνουν χονδροειδώς και σκανδαλωδώς με το να ανακηρύσσουν τους εαυτούς τους Πάπες, Πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και να χρησιμοποιούν το Ευαγγέλιο σαν μέσο συρροής δύναμης στους εαυτούς τους, τόσο πολιτικής όσο και θρησκευτικής.
Ε. Σύντομη ιστορία της πόλης των Θυάτειρων
1. Θεμελιώθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο αφού νίκησε τους Πέρσες και κατάκτησε τη Μ. Ασία.
2. Ήταν μια πόλη σταυροδρόμι χτισμένη σε πεδιάδα μεταξύ δύο ποταμών.
3. Ήταν έδρα της λατρείας του θεού Απόλλωνα. Υπήρχε ναός της Άρτεμης (Αστάρτη).
4. Είχε συντεχνίες βαφής ενδυμάτων, βυρσοδεψίας, κατασκευής χαλιών, αγγειοπλαστικής και μεταλλουργίας. Πραξ.ις:14 η Λυδία που πίστεψε στο κήρυγμα του Παύλου ήταν πωλήτρια πορφύρας και ήταν από τα Θυάτειρα. Ήταν η πρώτη που πίστεψε στην Ευρώπη.
5. Η πόλη των Θυάτειρων συνδέεται εδώ με την Τύρο και την Ιεζάβελ. Η Ιεζάβελ ήταν πριγκίπισσα της Τύρου ή της Σιδώνας. Ήταν κόρη του Εθβάαλ (Α’ Βασ.ις:29) βασιλιά της Σιδώνας. Όμως η Σιδώνα και η Τύρος ήταν πολύ συγγενικές πόλεις. Η Ιεζάβελ ήταν γυναίκα του Αχαάβ, βασιλιά του Ισραήλ. Ήταν αυτή που σαν ιέρεια του Βάαλ είχε εισαγάγει στον Ισραήλ την λατρεία της Αστάρτης. Ήταν γυναίκα με ηγετικά προσόντα, ακόμα και πάνω στον άνδρα της τον οποίο έκανε ότι ήθελε. Είχε σκοτώσει πάρα πολλούς προφήτες του Θεού (προσπάθησε να σκοτώσει τον Ηλία) και στον καιρό της οι πιστοί κρυβόταν από φόβο.
ΑΠΟΚ.β:19 Οίδα σου τα έργα και την αγάπην και την πίστην και την διακο-νίαν και την υπομονή σου, και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων.
Α. Οίδα σου τα έργα
Ο Ιησούς περιγράφει την κατάσταση αυτής της περιόδου της εκκλησίας. Λέει «Οίδα»που σημαίνει έχω γνωρίσει ήδη τα έργα που κάνεις για μένα. Τα Έργα συμβολίζουν τον «πνευματικό κόπο και μόχθο» εξ αιτίας της θείας ενέργειας του Πνεύματος του Θεού μέσα στον πραγματικό λαό Του. Ακόμη και τότε, παρ’ όλες τις αντίξοες καταστάσεις, υπήρχαν άνθρωποι πιστοί που με αγάπη και συνειδητά έκαναν τα έργα του Θεού.
Β. την αγάπην
Είναι η αγάπη της αυτοθυσίας για τον Ιησού και το σώμα Του, την εκκλησία. Επαινούνται από τον Κύριο για το σωστό κίνητρο των έργων τους. Δεν παγιδεύτηκαν στην αυτοδικαίωση, στον τυπικισμό ή στην σκέψη ότι κερδίζουν τη σωτηρία και τη δικαίωση με τα καλά έργα, αλλά μάλλον τα έκαναν από αγάπη για τον Ιησού.
Γ. την πίστην
Εβρ.ια λέει ότι χωρίς πίστη είναι αδύνατον να ευαρεστήσει κανείς τον Θεό, και ακόμη μέσα στα έργα τους αυτά πίστευαν ότι ο Θεός θα είναι ο μισθαποδότης τους.
Δ. την διακονίαν
Η διακονία αναφέρεται περισσότερο στην υπηρεσία και ιδίως σε βιοτικά ζητήματα όπως βλέπουμε στις Πράξεις την εκλογή των 7 διακόνων για να αναλάβουν βιοτικές ανάγκες και αρμοδιότητες στην εκκλησία. Η διακονία είναι διαφορετική από τα έργα που είδαμε προηγουμένως.
Ε. και την υπομονήν σου
Γνωρίζω τους λέει το γεγονός ότι υπομένεις, μένεις κάτω από το βάρος και το αντέχεις. Ταπεινώνεσαι μπροστά μου και κουβαλάς το φορτίο σου υπομονετικά πιστεύοντας ότι εγώ θα σε ανταμείψω.
Ζ. και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων
Αυτό πραγματικά συνέβη σ’ αυτή την περίοδο, που είναι περίπου 900 χρόνια ή και περισσότερο μεγαλύτερη από τις άλλες.
Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τις σκοτεινές ώρες του παπισμού (800-1000 μ.Χ.) γεμάτο από διαφθορά και αμαρτία. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ανατολή (Βυζαντινή αυτοκρατορία) όπου ο αυτοκράτορας ήταν και αρχιερέας με τον τίτλο PONTIFEX MAXIMUS.
Ήταν η περίοδος της ανεξέλεγκτης Παπικής εξουσίας, όπου ιδιαίτερα οι Πάπες ασκούσαν εξουσία πάνω στα βασίλεια του κόσμου.
Καλίξτος Α’ ήταν ο πρώτος Πάπας που χρησιμοποίησε σαν Γραφικό έρεισμα των Παπικών απαιτήσεων το Ματθ.ις:18
Αδριανός Β’ 867-872 Ιωάννης Η 872-882 Μαρίνος 882-884. Με τους πάπες αυτούς άρχισε η σκοτεινότερη περίοδος του Παπισμού (870-1050) Τα 200 χρόνια ανάμεσα στο Νικόλαο Α’ και στον Γρηγόριο Ζ’ οι ιστορικοί τα έχουν ονομάσει «Μεσάνυχτα των σκοτεινών αιώνων».
Σέργιος Γ’ 904-911 ζούσε παράνομα με κάποια γυναίκα, ονόματι Μαριόζα. Αυτή, η μητέρα της Θεοδώρα, σύζυγος ή χήρα κάποιου Ρωμαίου συγκλητικού, και η αδελφή της, γέμισαν την Παπική έδρα με τους εραστές τους και τους νόθους γιους τους, και έκαναν το Παπικό ανάκτορο φωλιά ληστών. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στην ιστορία σαν «η πορνοκρατία» (904-963)
Ιωάννης Ι’ 914-928 Τον έφερε από τη Ραβέννα στη Ρώμη και τον έκανε Πάπα η Θεοδώρα, η οποία είχε και άλλους εραστές, με σκοπό την ευκολότερη ικανοποίηση του πάθους της. Τον σκότωσε η Μαριόζα για να ανεβάσει διαδοχικά στον Παπικό θρόνο τους γιους της.
Ιωάννης ΙΒ’ 955-963 εγγονός της Μαριόζα, ήταν ένοχος σχεδόν κάθε είδους εγκλήματος: βίαζε παρθένες και χήρες της αριστοκρατίας ή του κοινού λαού, συζούσε με την ερωμένη του πατέρα του και έκανε το Παπικό ανάκτορο κακόφημο σπίτι. Τον σκότωσε πάνω στην πράξη της μοιχείας, ο αγανακτισμένος σύζυγος κάποιας ερωμένης του.
Βονιφάτιος Ζ’ 984-985 διατηρήθηκε στον αιματοκηλιδωμένο Παπικό θρόνο μοιράζοντας σπάταλά εδώ κι εκεί κλεμμένα χρήματα.
Ιωάννης ΙΘ’ 1024-1033 Αγόρασε το Παπικό αξίωμα. Ήταν λαϊκός, και πέρασε από όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης μέσα σε μια μέρα.
Βενέδικτος Θ’ 1033-1045 έγινε Πάπας όταν ήταν ακόμα παιδί 12 χρονών. Διέπραξε φόνους και μοιχείες μέρα μεσημέρι. Λήστευε προσκυνητές πάνω στους τάφους μαρτύρων.
Ιννοκέντιος Γ’ 1198-1216 Υπήρξε ο ισχυρότερος από όλους τους Πάπες. Διεκδίκησε για τον εαυτό του τους τίτλους: Αντιπρόσωπος του Χριστού, Αντιπρόσωπος του Θεού, Υπέρτατος άναξ της εκκλησίας και του κόσμου, το δικαίωμα να παύει βασιλείς και ηγεμόνες, το ότι «τα πάντα επί της γης, εν τω ουρανώ και εν τω άδει είναι υποκείμενα εις τον επί της γης Αντιπρόσωπο του Χριστού». Υπόταξε την πολιτεία στον έλεγχο της Εκκλησίας.
Οι βασιλείς της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας και ουσιαστικά όλοι οι μονάρχες της Ευρώπης υπάκουαν στην θέλησή του. Έφερε κάτω από τον έλεγχό του κι αυτή ακόμα την Βυζαντινή αυτοκρατορία, αν και η εκ μέρους του κτηνώδης μεταχείριση της Κων/λης είχε σαν αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη αποξένωση της Ανατ. εκκλησίας.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν υπήρξε άνθρωπος που να άσκησε μεγαλύτερη εξουσία και ισχύ. Διέταξε δύο σταυροφορίες. Θέσπισε το δόγμα της μετουσίωσης. Υιοθέτησε την μυστική εξομολόγηση. Απαγόρευσε την μελέτη της Αγίας Γραφής από μετάφραση στην καθομιλουμένη, παρά μόνο στα Λατινικά που ήταν μια γλώσσα απρόσιτη στον πολύ λαό. Διέταξε την εξολόθρευση των «αιρετικών».
Οργάνωσε την ιερή εξέταση. Διέταξε την σφαγή των Αλβιγηνών (πιστοί της Ν. Γαλλίας, Β. Ισπανίας, και Β. Ιταλίας που κήρυτταν κατά της ανηθικότητας του κλήρου, των προσκυνημάτων, της λατρείας των αγίων και των εικόνων, απόρριπταν τον κλήρο, θεωρούσαν σαν δογματικό κανόνα μόνο την Αγία Γραφή και ζούσαν μια ζωή αυταπάρνησης).
Το θεσμό της Ιερής εξέτασης τον ίδρυσε ο Ιννοκέντιος Γ’ και τον τελειοποίησε ο μεθεπόμενος Πάπας Γρηγόριος Θ’. Ήταν το αρμόδιο για την ανακάλυψη και τιμωρία των αιρετικών εκκλησιαστικό δικαστήριο. Μπορούσε να πάρει τις πληροφορίες που χρειαζόταν από οποιονδήποτε. Όποιον υποπτευόταν μπορούσε να τον υποβάλλει σε βασανιστήρια. Η διαδικασία ήταν μυστική. Ο ιεροεξεταστής απήγγειλε την καταδίκη και ο κατάδικος παραδινόταν στην κοσμική εξου-σία για την εκτέλεση της «δια πυρράς» θανατικής ποινής, ή εκείνης της ισόβιας κάθειρξης. Η περιουσία του θύματος δημευόταν και την μοίραζαν μεταξύ τους η εκκλησία και η πολιτεία.
Κατά την περίοδο που ακολούθησε αμέσως μετά τις μέρες του Ιννοκέντιου Γ’ η ιερή εξέταση έκανε το περισσότερο φονικό έργο της στη Β. Γαλλία, αλλά και πλήθη ολόκληρα θυμάτων της τα άντλησε από την Ισπανία, την Ιταλία, την Γερμανία και τις Κάτω Χώρες. Αργότερα η Ιερή εξέταση υπήρξε το κυριότερο από τα όργανα που χρησιμοποίησε ο Παπισμός, στην προσπάθειά του να καταπνίξει την μεταρρύθμιση.
Λέγεται ότι στα 30 χρόνια που μεσολαβούν ανάμεσα στο 1540-1570, όχι λιγότεροι από 900.000 πιστοί έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο που έκανε ο Πάπας για να εξοντώσει τους Βαλδέσιους (Ν. Γαλλία & Β. Ιταλία, παραπλήσιοι με τους Αλβιγήνους αλλά όχι ταυτόσημοι.
Ο WALDO, ένας πλούσιος έμπορος της Λυών, μοίρασε το 1176 την περιουσία του στους φτωχούς και περιόδευε κηρύττοντας. Αντιτάχθηκε στον κλήρο, απόρριψε τις λειτουργίες, τα μνημόσυνα για τους νεκρούς, το καθαρτή-ριο, δίδαξε ότι η Αγία Γραφή είναι ο μόνος κανόνας πίστης και ζωής. Σήμερα είναι οι πολυαριθμότεροι διαμαρτυρόμενοι της Ιταλίας.
Φανταστείτε ιερείς και μοναχούς να διευθύνουν, με σκληρότητα και θηριωδία, βασανιστήρια και κάψιμο ζωντανών ανθρώπων, αθώων ανδρών και γυναικών στο όνομα του Χριστού, και σε εκτέλεση διωγμών του «Αντιπροσώπου του Χριστού»! Για όσα έκανε η ιερή εξέταση κανείς από τους μετέπειτα «αγίους» και «αλάθητους» Πάπες δεν έδειξε ποτέ μεταμέλεια, αποδοκιμάζοντας τα έργα της.
Αργότερα όμως άρχισε να λαμβάνει χώρα η Μεταρρύθμιση. Το 1050 ο Πάπας HILDEBRAND άρχισε να καθαρίζει την εκκλησία από την ανηθικότητα και την σιμωνία (πώληση και αγορά εκκλησιαστικών αξιωμάτων με χρήματα). Επίσης μεταρρυθμιστικές κινήσεις έγιναν το 1300 και 1400. Αυτές ήταν προάγγελοι της κύριας μεταρρύθμισης που ξέρουμε σήμερα. Υπήρχαν μεταρρυθμίσεις και προσπάθειες παντού και στην Ανατολή και στην Δύση, και γι αυτό ο Χριστός λέει: «τα έσχατα έργα είναι πλείονα των πρώτων».
JOHN WYCLIF 1324-1415. Καθηγητής της Οξφόρδης της Αγγλίας. Κήρυξε εναντίον της πνευματικής τυραννίας του κλήρου και της εξουσίας του Πάπα. Αρνήθηκε την ανάγκη υπάρξεως Πάπων, Καρδιναλίων, Πατριαρχών, μοναχών. Υπεραμύνθηκε του δικαιώματος του λαού να μελετά την Αγία Γραφή.
JOHN HUSS 1369-1415 πρύτανης του πανεπιστημίου της Πράγας της Βοημίας. Υπήρξε μαθητής του WYCLIF. Αποδείχτηκε ατρόμητος ιεροκήρυκας. Κατήγγειλε τα κακά του κλήρου, και τη διαφθορά της εκκλησίας. Τοποθετούσε την Αγία Γραφή πάνω από τα δόγματα και τους κανόνες της εκκλησίας. Τον έκαψαν ζωντανό, δεμένο σε πάσσαλο.
Ο ΣΑΒΟΝΑΡΟΛΑ 1452-1498 στην Φλωρεντία της Ιταλίας. Κήρυττε κατά της φιληδονίας και της αμαρτίας της πόλης του, μιλώντας στα πλήθη που στοιβάζονταν στην εκκλησία όπου λειτουργούσε καταφερόμενος ενάντια στην ανηθικότητα του Πάπα. Η αμαρτωλή πόλη μετανόησε και αναμορφώθηκε, αλλά ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ προσπάθησε με κάθε τρόπο να φιμώσει τον δίκαιο ιεροκήρυκα. Αποπειράθηκε να τον δωροδοκήσει προσφέροντάς του ακόμη και τον βαθμό του Καρδινάλιου αλλά απέτυχε. Τον κρέμασαν και τον έκαψαν στην μεγάλη πλατεία της Φλωρεντίας.
Υπήρχαν λοιπόν παντού πιστοί που αγαπούσαν το λόγο του Θεού, κράτησαν τους εαυτούς τους καθαρούς και έκαναν έργα αγάπης και μετανοίας. Αυτές οι μεταρρυθμιστικές κινήσεις συνεβαίνανε σε πολλά μέρη της Ευρώπης και σ’ αυτούς είναι που απευθύνεται εδώ ο Ιησούς.
ΑΠΟΚ.β:20 αλλά έχω κατά σου ότι αφείς την γυναίκα Ιεζάβελ, η λέγουσα εαυτήν προφήτιν, και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα.
Α. Ο Ιησούς συνεχίζει με προειδοποιήσεις και έλεγχο για την εκκλησία Του. Έχει εναντίον τους το ότι αφήνουν την Ιεζάβελ να πλανά τους δούλους Του.
Όταν βγήκε η βούλα του Πάπα να καεί ο Σαβοναρόλα, αυτός είπε ότι δέχομαι να με κάψετε, αλλά αν ο Θεός βρέξει και σβήσει τη φωτιά, θα με αφήσετε ελεύθερο. Ο Πάπας δέχτηκε κι όταν τον ανέβασαν στην πυρά, πράγματι έβρεξε ο Θεός και έσβησε η φωτιά. Όμως αυτοί τον πήραν, τον έβαλαν σε ένα στάβλο κι εκεί τον έκαψαν.
Όταν πάλι ο Πάπας έδωσε διαταγή να καεί ο HUSS, ενώ τον είχαν πάνω στη φωτιά, πριν ακόμα τον αγγίξουν οι φλόγες κι ενώ έβγαιναν πυκνοί καπνοί, αυτός έψαλλε επί 15 λεπτά μέχρι που πέθανε από ασφυξία κι αργότερα κάηκε.
Κάποτε ο Πάπας εξαπέλυσε πόλεμο εναντίον των Μεταρρυθμιστών της Βοημίας στέλνοντας 80.000 σταυροφόρους για να καταπνίξουν την κίνηση.
Ανάμεσα στους Μεταρρυθμιστές ήταν και ένας παλιός στρατηγός ονόματι Ζίσκα που τους ανέβασε σε ένα λόφο, πήρε πολλά κάρα τα γέμισε πέτρες και όταν οι σταυροφόροι άρχισαν να ανεβαίνουν άφησαν τα κάρα και τους καταπλάκωσαν. Σε δεύτερη σταυροφορία του Πάπα με 120.000 στρατό ο Ζίσκα νικάει και πάλι καθώς και σε τρίτη, οπότε μετά τους άφησαν ήσυχους.
Όταν ο WYCLIF μετέφρασε την Γραφή στα Αγγλικά, ο Πάπας τον κάλεσε σε απολογία, αλλά ο Θεός τον φύλαξε κι έφυγε ζωντανός. Όταν αργότερα πέθανε, βγήκε βούλα αφορισμού από τον Πάπα να τον ξεθάψουν και να τον κάψουν.
Κάποτε στην Αγγλία, κάποιος επίσκοπος ονόματι WOOLSEY, είχε διατάξει την πυρά ενός Χριστιανού. Την ώρα που ο πιστός αυτός καιγόταν, έρχεται το Πνεύμα του Θεού πάνω του και προφητεύει λέγοντας: Μαζί μου θα πεθάνεις κι εσύ! Εκείνη την ώρα, ο επίσκοπος που παρακολουθούσε την σκηνή έπεσε κάτω νεκρός από πνιγμό.
Για ν’ ακουστεί το μήνυμα της σωτηρίας που εμείς απολαμβάνουμε σήμερα χύθηκε πολύ αίμα, κάηκαν πολλοί άνθρωποι.
Η λέξη «αφείς» σημαίνει επιτρέπω, ανέχομαι, και στην περίπτωση αυτή επιτρεπόταν στην Ιεζάβελ ν’ απατά τα παιδιά του Θεού.
Ιεζάβελ θα πει: «χωρίς συγκάτοικο» δηλαδή χωρίς σύζυγο. Λέει δηλαδή ο Ιησούς ότι έχετε αυτή τη γυναίκα που νομίζει ότι έχει σύζυγο, αλλά δεν έχει.
75 χρόνια μετά το βασιλιά Σολομώντα, ο Αχαάβ βασιλιάς του Ισραήλ πήρε γυναίκα του την Ιεζάβελ θυγατέρα του Εθβάαλ βασιλιά της Σιδώνας (Α’ Βασ.ις:31). Αυτός ο Εθβάαλ ήταν ιερέας της θεάς Αστάρτης την οποία ονόμαζαν Βασίλισσα των ουρανών. Οι Βαβυλώνιοι στη λαϊκή θρησκεία τους λάτρευαν πάρα πολύ μια θεά-μητέρα κι ένα γιο που τον απεικόνιζαν σαν βρέφος ή παιδάκι στην αγκαλιά της μητέρας του.
Από τη Βαβυλώνα, αυτή η λατρεία της μητέρας και του βρέφους μεταδόθηκε στα πέρατα της γης. Στην Αίγυπτο λατρευόταν με το όνομα Ίσις και Όσιρις. Στην Ινδία ακόμη και σήμερα σαν, Ίσι και Ισβάρα. Στην Μ. Ασία σαν Κυβέλη και Δίας. Στην ειδωλολατρική Ρώμη σαν Τύχη και Ζευς. Στην Ελλάδα σαν Δήμητρα με το μωρό στο στήθος της ή σαν Ειρήνη με τον Πλούτο στην αγκαλιά της. Η Σίνγκ Μου, η αγία μητέρα της Κίνας, παριστανόταν με ένα βρέφος στην αγκαλιά της κι ένα φωτοστέφανο γύρω της.
Ενώ όμως η μητέρα αντλούσε την δόξα της, κατά πρώτο λόγο, από την θεία ιδιότητα που αποδιδόταν στο βρέφος που είχε στην αγκαλιά της, με την πάροδο τους χρόνου, στην άσκηση της λατρείας, η μητέρα επισκίασε το γιο της.
Είναι βασική αρχή σε όλες τις ειδωλολατρίες, αυτό που συγκινεί πολύ τις αισθήσεις να κάνει την πιο ισχυρή εντύπωση. Έτσι, στις απεικονίσεις ο γιος παρουσιαζόταν απλώς σαν ένα βρέφος χωρίς καμία ιδιαίτερη ομορφιά ή θέλγητρο. Αντίθετα η μητέρα που το κρατούσε στην αγκαλιά της παριστανόταν με όλη την δεξιοτεχνία της ζωγραφικής και της γλυπτικής. Αργότερα η μητέρα έγινε το κεντρικό αντικείμενο της λατρείας, και για να δικαιολογηθεί αυτό υψώθηκε η μητέρα σε θεότητα όπως ο γιος.
Ο Τάκιτος μαρτυρεί ότι αυτή η θεά της Βαβυλώνας λατρευόταν στην καρδιά της Γερμανίας, και ο Καίσαρας όταν εισέβαλε στην Βρετανία βρήκε ότι οι ιερείς της ίδιας αυτής θεάς, γνωστοί με το όνομα Δρυίδες, υπήρχαν εκεί πριν από αυτόν. Ο Ηρόδοτος από προσωπική αντίληψη, μαρτυρεί ότι στην Αίγυπτο αυτή η «Βασίλισσα του ουρανού» ήταν η μεγαλύτερη και λατρευόταν περισσότερο από κάθε άλλη θεότητα. «Οπουδήποτε καθιερωνόταν η λατρεία της, είναι εκπληκτική η σαγηνευτική δύναμη που ασκούσε (ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ιστορίες, βιβλ. Β κεφ.66 σελ.117)
Ιερ.ζ:18 & μδ:15,17-25 αποκηρύσσει τη λατρεία της Βασίλισσας των ουρανών. Η καθολική όμως και ορθόδοξη εκκλησία ονομάζουν τη Μαριάμ με το ίδιο όνομα. Αν το Ευαγγέλιο είχε επικρατήσει στις μάζες των ανθρώπων, θα είχε ανατραπεί η λατρεία αυτής της θεάς-βασίλισσας.
Επειδή όμως μόνο επιφανειακά επικράτησε, αντί να εκθρονιστεί η Βαβυλώνια θεά, σε πάρα πολλές περιπτώσεις αλλάχθηκε μόνο το όνομά της. Έτσι, ονομάστηκε «Παρθένος Μαρία» και το βρέφος της λατρεύτηκε με το ίδιο ειδωλολατρικό αίσθημα από εκείνους που υποκρινόταν ότι είναι Χριστιανοί, όπως έκαναν πριν οι ειδωλολάτρες πρόγονοί τους. Εδώ έχει τις ρίζες του το δόγμα της αειπαρθενίας και το ότι ο Χριστός δεν είχε άλλα αδέλφια.
Η θεά Αστάρτη, που στην Ελλάδα λατρευόταν με το όνομα Αφροδίτη, επροσκυνάτο και λατρευόταν από τους αποστάτες Ισραηλίτες εξ αιτίας της επιρροής της Ιεζάβελ, εισήγαγε αυτή τη λατρεία στον Ισραήλ. Διαβάζουμε ότι είχε 850 προφήτες και ιερείς της Αστάρτης στην αυλή της. Η λατρεία αυτής της θεάς περιλάμβανε πορνείες και ακόλαστες πράξεις λατρείας σαν αφιέρωση και πίστη, επειδή εθεωρείτο θεά της γονιμοποίησης.
Η Ιεζάβελ λοιπόν ήταν ιέρεια ή αρχι-ιέρεια στη θεά Αστάρτη η οποία αντιπροσωπεύει τη θηλυκή αρχή και εξουσία, σαν ζωοδόχος πηγή.
Α’ Βασ.ιη:30-40 διαβάζουμε πώς ο Ηλίας απέδειξε ότι Γιάχουε είναι Ελοχίμ και όχι ο Βάαλ και έσφαξε αυτούς τους 850 προφήτες στο όρος Κάρμηλος.
Στην περίοδο λοιπόν των Θυάτειρων η Ιεζάβελ πρέπει να αντιπροσωπεύει το Ρωμαιοκαθολικό αυτό σύστημα Ανατολής και Δύσης το οποίο εισήγαγε μια θηλυκή θεότητα ανάμεσα στο λαό του Θεού που ήδη είχε αποστατήσει όπως ο Ισραήλ τον καιρό του Αχαάβ. Αυτή η θεότητα είναι της Παρθένου Μαρίας στην οποία ο πνευματικός Ισραήλ έδωσε λατρεία, όπως τότε ο φυσικός Ισραήλ λάτρεψε στην Αστάρτη επί Ιεζάβελ.
Μπήκε λοιπόν στην εκκλησία αυτή η ψεύτικη θεότητα της βασιλομήτορος ή της βασίλισσας των ουρανών.
Το χειρότερο είναι ότι ύψωσαν τη Μαριάμ πάνω από τον Ιησού Χριστό λέγοντας ότι είναι η μητέρα του Θεού, και ότι μπορούμε να προσευχηθούμε σ’ αυτήν που θα παρακαλέσει το γιο της, αφού σαν μάνα πονάει πιο πολύ απ’ Αυτόν γιατί ξέρει από πόνο και είναι γεμάτη από αγάπη και έλεος (ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ).
Όμως την περίοδο αυτή υπήρχαν άνδρες σαν τον Ηλία που αντιστάθηκαν στην Ιεζάβελ, στη διδασκαλία του ψεύδους και της απάτης και έλαμψε η αλήθεια του λόγου του Θεού.
Αυτή η γυναίκα Ιεζάβελ, λέει ο Ιησούς, αφήνεται ελεύθερη και διδάσκει ψεύδη και απατά τους δούλους μου ώστε να πορνεύουν. Αυτή είναι μια πνευματική πορνεία γιατί παίρνανε τη λατρεία, την τιμή και την προσκύνηση από το Θεό, και την έδιναν σε άλλα πρόσωπα. Ενώ είναι αρραβωνιασμένοι με τον Ιησού, τρέχουν κάτω από την σκέπη μιας θηλυκής θεότητας, σαν να μην είναι αρκετός ο Κύριος της δόξης, ο Μέγας Δεσπότης, ο Βασιλιάς των βασιλιάδων.
ΠΑΡ.ζ:4-5,11-13,19-29,24-27 βλέπουμε την περιγραφή μιας πόρνης γυναίκας που εδώ αντιπροσωπεύει αυτό το ψεύτικο εκκλησιαστικό σύστημα που ξεγελά τους Ισραηλίτες, και παρασύρει τα παιδιά του Θεού στην ακαθαρσία και την πορνεία της.
Ο λόγος του Θεού λέει ότι: «οδοί Άδου είναι ο οίκος αυτής, καταβαίνουσαι εις τα ταμεία του θανάτου» (εδ.27). Επίσης λέει ότι είναι «φλύαρος και αναιδής» (εδ.11) και τέτοια αναίδεια δεν ακούστηκε παρά μόνο από την ψευδοεκκλησία όπου ένας Πάπας είπε: «ο λαός πρέπει να μάθει να πιστεύει στην εκκλησία και όχι στο Ευαγγέλιο». Αυτό στα μάτια του Θεού είναι αναίδεια και ανυπακοή.
Η ίδια αυτή πόρνη εκκλησία περιγράφεται στην ΑΠΟΚ.ιζ:1-6 και ιη:1-24 σαν η «Βαβυλών η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης» την οποία ο Ίδιος ο Κύριος θα καταστρέψει. Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή Ιεζάβελ, η πόρνη Βαβυλώνα, και όποιος προσκολληθεί σ’ αυτήν, θα κατέβει στα ταμεία του θανάτου, στον Άδη.
ΑΠΟΚ.β:21 και έδωκα αυτή χρόνον ίνα μετανοήση και ου θέλει μετανοήσαι εκ της πορνείας αυτής
Α. Ο Ιησούς λέει ότι της έδωσε χρόνο να μετανοήσει και δεν μετανόησε ή καλύτερα δεν θέλει να μετανοήσει κι αυτή είναι η κατάστασή της.
Β. Αυτή η φυσική γυναίκα Ιεζάβελ στην πόλη των Θυάτειρων απ’ ότι φαίνεται ονόμαζε τον εαυτό της προφήτη ενώ ήταν ένοχη πολλών ανήθικων πράξεων που γινόταν φυσικά στην «κλίνη».
Έτσι κι ο Θεός χρησιμοποιεί λίγο σαρκασμό εδώ, και λέει ότι θα την βάλει στην «κλίνη» της Μεγάλης Θλίψης μαζί μ’ αυτούς που μοιχεύει, εάν δεν μετανοήσουν.
ΑΠΟΚ.β:22 ιδού βάλλω αυτής εις κλίνην, και τους μοιχεύοντας, μετ’ αυτής εις θλίψιν μεγάλην εάν μη μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτής.
Α. Θα τιμωρήσει την πνευματική της πορνεία με το να βάλλει αυτήν και αυτούς που μοιχεύουν μαζί της σε μια κλίνη θλίψης και οδύνης.
Β. Υπήρχε κάποια γυναίκα στην πόλη των Θυάτειρων εκείνο τον καιρό η οποία έλεγε ότι ήταν προφήτης και είχε μεγάλη επιρροή σε πολλούς. Δεν την έλεγαν Ιεζάβελ, ο Θεός όμως δίνει αυτό το όνομα για να δείξει ποια είναι στην πραγματικότητα κι ότι επρόκειτο να την βάλει σε μεγάλη θλίψη. Αυτή η μεγάλη θλίψη για την πνευματική Ιεζαβελ είναι η καταστροφή που βλέπουμε στην Αποκ.ιη καθώς και η λίμνη του πυρός, ο δεύτερος θάνατος.
Γ. εάν μη μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτής
Βλέπουμε ότι τα έργα της φέρνουν το θάνατο και την καταστροφή. Φυσικά, όλοι αυτοί που έχουν σχέση με την πόρνη Ιεζάβελ και τη Βαβυλώνα διπράττωντας πνευματικές πορνείες, εάν δεν μετανοήσουν ώστε να βγουν απ’ αυτά και να καθαριστούν θα έχουν τον ίδιο μισθό με αυτήν.
Αποκ.ιζ:16 βλέπουμε ποιοι θα την καταστρέψουν επάνω στην ίδια την κλίνη της μοιχείας και της πορνείας της και θα την κάνουν «ηρημωμένην και γυμνή και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί».
ΑΠΟΚ.β:23 Και τα τέκνα αυτής αποκτενώ εν θανάτω, και γνώσονται πάσαι αι εκκλησίαι ότι εγώ ειμί ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και δώσω υμίν εκάστω κατά τα έργα υμών
Α. Και τα τέκνα αυτής αποκτενώ εν θανάτω. Με άλλα λόγια θα γευθούν το δεύτερο θάνατο στη λίμνη του πυρός.
Β. Άρα, υπάρχουν εκείνοι που δεν προσέχουν τις προειδοποιήσεις του Ιησού και δεν βγαίνουν έξω από αυτό το τερατώδες σατανικό σύστημα που στέλνει τις ψυχές στον Άδη.
Αυτό ισχύει τόσο για τα άτομα όσο και για τις εκκλησίες, «τα τέκνα της», που βγήκαν από την πόρνη Ιεζάβελ, την Καθολική εκκλησία. Αν δεν προσέξουν και δεν απομακρυνθούν από τις ειδωλολατρικές της πράξεις θα αποκτανθούν εν θανάτω. Θα ριχτούν στην κλίνη των αιωνίων θλίψεων και βασανισμών. Τώρα πολλές αποχρώσεις αρχίζουν και επιστρέφουν πίσω στην μητέρα πόρνη, ξεχνώντας τους αγώνες τους για ν’ απαλλαγούν από τα ματωμένα νύχια της. Αν ενωθούν μαζί της, θα πεθάνουν τον δεύτερο θάνατο.
Γ. ότι εγώ ειμί ο ερευνών νεφρούς και καρδίας
Είναι το Πνεύμα του Θεού που κάνει αυτή τη δουλειά (Ρωμ.η:27). Οι νεφροί εθεωρούντο σαν η έδρα των βαθέων και των συναισθημάτων του ανθρώπου. Η δε καρδιά εννοεί την ψυχή, το θέλημα καθώς και τα αισθήματα του ανθρώπου.
Δ. και δώσω υμίν εκάστω κατά τα έργα υμών
Αυτό δεν εννοεί μόνο αυτούς που μετέχουν στην αμαρτία της Ιεζάβελ, αλλά ολόκληρη την περίοδο της εκκλησίας. Θα κρίνει δίκαια τον καθ’ ένα και αυτούς που στέκονται ενάντια σ’ αυτήν, μένουν καθαροί και πράττουν το λόγο του Θεού, θα τους κρίνει κατά τα έργα τους.
ΑΠΟΚ.β:24 υμίν δε λέγω τοις λοιποίς τοις εν Θυατείροις, όσοι ουκ έχουσιν την διδαχήν ταύτην οίτινες ουκ έγνωσαν τα βαθέα του Σατανά, ως λέγουσι, ού βάλλω εφ’ υμάς άλλο βάρος.
Α. υμίν δε λέγω
Αναφέρεται στον αληθινό λαό του Θεού, τους δίκαιους, που δεν συγκοινωνούν με την πνευματική Βαβυλώνα, την Ιεζάβελ και τις διδασκαλίες της.
Είναι αυτοί που γνωρίζουν και πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι η κεφαλή της εκκλησίας και όχι αυτοί οι απατεώνες που με χλιδή και πολυτέλεια στέκονται ντυμένοι ρούχα γεμάτα χρυσάφι και πετράδια και λένε ότι είναι Πατριάρχες και Πάπες, και δεν είναι παρά όργανα του Σατανά για να πλανούν την οικουμένην όλη.
Β. τα βαθέα του Σατανά, ως λέγουσι
Αναφέρεται στους ψεύτικους ανθρώπους του Θεού. Βέβαια δεν έλεγαν ότι αυτά που δίδασκαν ήταν τα βάθη και τα μυστήρια του Σατανά, γιατί τότε θα ήταν απάτη. Όπως είδαμε είμαστε σε μια περίοδο που ο λόγος του Θεού δεν ήταν ανοικτός σε όλους γιατί οι κεφαλές της εκκλησίας το απαγόρευαν (όπως και σήμερα).
Φυσικό λοιπόν ήταν, τα πάντα να έχουν καταληφθεί από δαιμόνια, γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα κάθε φορά που ο λόγος του Θεού κλειδώνεται και δεν διδάσκεται κι έτσι έχουμε μια περίοδο που η μαγεία συνυπάρχει με την «εκκλησία».
Μιλούσαν όμως για μυστήρια και βαθέα πράγματα που οι ίδιοι εφεύραν και ονόμασαν, όπως το μυστήριο της Μετουσίωσης, το μυστήριο της αειπαρθενίας και ένα σωρό άλλα μυστήρια τα οποία είναι τόσο βαθέα που μόνο οι «ιερείς» πρέπει να γνωρίζουν και όχι ο λαός γιατί δεν μπορεί να τα καταλάβει.
Απλά πράγματα του λόγου του Θεού, μετατρέπονται σε μυστήρια, όπως το «χρίσμα» που δεν είναι τίποτα άλλο από το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ο Κύριος δίνει στα παιδιά Του. Επειδή όμως αυτοί δεν μπορούσαν να το έχουν, αφού δεν ήταν γνήσια παιδιά του Θεού, για να το αντικαταστήσουν το μετέτρεψαν σε μια επάλειψη με λάδι. Έτσι, όλοι αυτοί οι «ιερείς» οι πόρνοι οι κλέφτες και υποκριτές εννοείται ότι είναι χρισμένοι κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο, βαθύ, που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει.
Το ίδιο συμβαίνει με το «μυστήριο της ιεροσύνης». Ο Θεός είπε ότι όλοι οι πιστοί είναι βασιλεία ιερέων (Α’ Πετρ.β:9). Αυτοί όμως έκλεψαν τα δίκαια δικαιώματα των πιστών, την πολύτιμη θέση τους μπροστά στο Θεό σαν υιοί και συγκληρονόμοι του Χριστού. Ήθελαν να εκμεταλλευτούν και να άρχουν παράνομα πάνω στο λαό του Θεού. Έτσι, έφτιαξαν μια ειδική τάξη, την τάξη των ιερέων, περιέβαλαν τους εαυτούς τους με βαθειά μυστήρια και βάθη «του Σατανά» κι έτσι βασιλεύουν μέχρι τώρα.
Δεν υπάρχει λοιπόν στην ουσία κανένα βάθος, γι’ αυτό λέει «ως λέγουσι», αλλά απλά είναι το ίδιο παλιό παιχνίδι που παίζει ο Σατανάς με την Βαβυλώνα και πλανά τον κόσμο ώστε να παρασύρεται από τα ψεύδη και να καταστρέφεται.
Γ. Ου βάλλω εφ’ υμάς άλλο βάρος
Ο κόσμος που στεκόταν για την αλήθεια, ήταν πραγματικά αξιέπαινος γιατί το σκοτάδι, η πλύση εγκεφάλου και τα δεσμά που υπήρχαν γύρω του ήταν σε τέτοιο βαθμό, που χρειαζόταν πολύ δύναμη μόνο και μόνο για να σταθούν στην πίστη. Η μόνη εκκλησία που υπήρχε ήταν η Καθολική (Ανατολική και Δυτική) κι αν τολμούσες να επαναστατήσεις ήσουν μόνος σου, γιατί ήσουν αυτόματα αντίθετος με την κατεστημένη πανίσχυρη και πάνοπλη (όχι με τα όπλα του φωτός) ψευδοεκκλησία.
Ο Ιησούς τους λέει λοιπόν ότι το ότι στέκονται, έστω και τόσο, παρόλο που δεν γνωρίζουν το λόγο, δεν έχουν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, δεν έχουν όλη την αποκάλυψη, δεν ξέρουν τα μεγαλεία του Θεού, είναι αρκετό και δεν πρόκειται να βάλει άλλο βάρος επάνω τους γιατί είναι αρκετό αυτό που έχουν. Αρκεί να κρατάνε αυτό το λίγο που έχουν, να μένουν μέχρι τέλους πιστοί, και ο Κύριος θα τους ανταμείψει.
ΑΠΟΚ.β:25 πλήν ό έχετε κρατήσατε άχρις ού αν ήξω
Α. πλήν ό έχετε
Αναφέρεται στο εδ.19 δηλαδή στα έργα, την αγάπη, την πίστη, τη διακονία και την υπομονή. Αυτά να τα κρατήσουν και να επιμείνουν σ’ αυτά.
Β. άχρις ού αν ήξω
Το «αν» εδώ είναι αοριστολογικό και ερμηνεύεται σαν «έως, οποτεδήποτε» δηλαδή υπάρχει μια αοριστία για τον ερχομό του Ιησού σ’ αυτή την περίοδο. Ο Ιησούς βέβαια ήρθε και για εκείνους, ήρθε με την έννοια, ότι τους πήρε μαζί Του όταν πέθαναν.
ΑΠΟΚ.β:26 και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών
Α. ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου
Τα έργα του Ιησού είναι αυτά που είδαμε παραπάνω. Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς πέθανε για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας, ότι ο δίκαιος θα ζήσει εκ πίστεως, ότι χωρίς την αναγέννηση δεν μπορούμε να λεγόμαστε Χριστιανοί.
Έπρεπε να έχουν τις αλήθειες αυτές ζωντανές μέσα στην καρδιά τους. Ο Ιησούς τους λέει να τηρήσουν τα δικά Του έργα, όχι τα τυπικά ξερά έργα που η ψευδοεκκλησία βάζει να κάνουν οι αμαθείς και φανατισμένοι άνθρωποι.
Ο Πάπας έλεγε ότι όποιος ανέβει τα σκαλοπάτια του Αγ. Πέτρου της Ρώμης γονατιστός (βλέπε τι γίνεται σήμερα στην Τήνο) και φιλήσει κάθε σκαλοπάτι, θα γλυτώσει ανάλογες μέρες απ’ το πουργατόριο.
Η υπόθεση με τα συγχωροχάρτια είχε σκοπό να μαζευτούν χρήματα για να κτιστεί ο Αγ. Πέτρος της Ρώμης. Έλεγαν δε στους αφελείς ότι όταν το νόμισμα κτυπά στο κουτί που τα έριχναν, αμέσως οι ψυχές των συγγενών τους ελευθερωνόταν από το πουργατόριο.
Ακόμα μνημόσυνα, κόλλυβα για τους νεκρούς, προσκύνηση εικόνων και αγαλμάτων, λιτανείες με εικόνες, κι ένα σωρό άλλα σκουπίδια που ο διάβολος έφερε μέσα στην απλή, καθαρή εκκλησία του Ιησού Χριστού που κήρυττε το απλό Ευαγγέλιο.
Αυτή την εποχή ήταν μόδα να είναι κάποιος καλόγερος ή καλογριά. Ο καθένας που δεν ήθελε να δουλεύει, να κουράζεται, πήγαινε σ’ ένα μοναστήρι και καθόταν.
Ιωαν.ς:28,29 Ο Ιησούς μας έδειξε ποια έργα πρέπει να κάνουμε. Τα έργα του Θεού χρειάζονται ζωντανή και ενεργητική πίστη γεμάτη από αγάπη για Εκείνον που πέθανε για μας.
Ο Ιησούς τους ζητά να μείνουν πιστοί μέχρι το τέλος της ζωής τους και να μην αποκάμουν από το αντίξοο, Αντίχριστο, Βαβυλωνιακό, Ιεζαβελικό φρόνημα που επικρατούσε γύρω τους, αλλά να κρατήσουν την μαρτυρία τους και το λόγο Του.
Δεν θέλει ο λαός Του να είναι απομονωμένος μέσα σε κελιά και τρύπες αλλά μέσα στη δυσκολία κι εκεί να νικάει!
Μέσα σ’ αυτό τον κόσμο δεν πρέπει ν’ αποκάμουμε να πράττουμε το αγαθό Γαλ.ς:9. Δεν μπορούμε να πούμε κάποια στιγμή, «κουράστηκα να είμαι Χριστιανός, κουράστηκα να λέω την αλήθεια, κουράστηκα να είμαι άγιος....»
Β. εξουσίαν επί των εθνών
Αν ο Κύριος δεν μπορούσε να εκπληρώσει την υπόσχεσή Του δεν θα την έδινε, άρα, υπάρχει λόγος που λέει ότι στους νικώντας θα δώσει εξουσία επί των εθνών.
Αποκ.β:27 και ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως τα σκεύη τα κεραμικά συντρίβεται
Α. και ποιμάνει αυτούς
Ο Ιησούς με τους αγίους Του (ο νικών και τηρών άχρι τέλους) θα ποιμάνει όλα τα έθνη με ράβδο σιδηρά. Αυτό θα γίνει στη Χιλιετή Βασιλεία όταν οι άγιοι του Θεού θα βασιλέψουν επάνω στη γη για χίλια χρόνια και θα εκπληρωθεί η προσευχή του Ιησού που λέει «ελθέτω η βασιλεία Σου». Τότε, ο Θεός δε θα ανεχτεί πλέον την ανυπακοή γιατί λέει ότι θα τους ποιμάνει με ράβδο σιδηρά, που σημαίνει με εξουσία και δύναμη.
Το «αυτούς» αναφέρεται στα έθνη που είδαμε στο προηγούμενο εδάφιο. Έθνη είναι οι φυλές των ανθρώπων που θα διοικηθούν δίκαια πλέον από το Θεό δια μέσου των αγίων Του.
Β. ως τα σκεύη τα κεραμικά συντρίβεται
Η σύγκριση που βλέπουμε εδώ είναι ενός παλιού ραγισμένου κεραμικού αγγείου που δεν αξίζει πλέον τίποτα ή δεν χρησιμεύει για τίποτε και ο κεραμέας το σπάει σε μικρά κομμάτια.
Τα έθνη θα κατασυντριφτούν στη μάχη του Αρμαγεδώνα κατά τη 2η έλευση του Ιησού και θα εγκαθιδρυθεί η Χιλιετής Βασιλεία όπου κυβερνούν οι άγιοι του Κυρίου.
Την εκκλησία Του ο Θεός την ονομάζει «βασιλεία». Δεν θα μας δώσει ο Κύριος μόνο στον ουρανό τη βασιλεία, αλλά θα δώσει εξουσία στα παιδιά Του, για χίλια χρόνια, επάνω στη γη.
Μπορεί βέβαια να μην υπάρχει ο διάβολος, (έχει δεθεί τα χίλια αυτά χρόνια στην άβυσσο Αποκ.κ:3) αλλά θα υ-πάρχουν άνθρωποι που αμαρτάνουν από μόνοι τους. Θα έχουν λοιπόν τα παιδιά του Θεού εξουσία πάνω στη γη για να υπάρξει η ειρήνη, η τάξη και η ομορφιά του Θεού.
Στο Λουκ.ιθ:12-19 ο Ιησούς λέγοντας μια παραβολή δίνει σε άλλον εξουσία επί 10 πόλεων και σε άλλον επί 5 πόλεων. Το λέει αυτό, γιατί ανάλογα με το πόσο παραχωρείται ο άνθρωπος, ανάλογα με τα τάλαντα τα οποία έχει, ανάλογα με το πόσο αφιερώνεται στο Θεό, έχει καρπούς. Ο Θεός που είναι δίκαιος θα δώσει στον καθένα ανάλογα με το πόσο πρόσφερε.
Αν δηλαδή ένα άτομο που σε όλη του τη ζωή ήταν άπιστο, ή άκουγε το λόγο και δεν έδινε σημασία και μόνο τα τελευταία χρόνια της ζωής του έδωσε την καρδιά του στο Θεό και μετάνιωσε, έκλαψε και ζήτησε την χάρη Του δεν μπορεί να έχει την ίδια θέση και εξουσία με κάποιον που από 10 χρονών Τον αγαπά και Τον υπηρετεί. Βέβαια, και οι δύο θ’ απολαμβάνουν τη σωτηρία, όμως δεν θα έχουν την ίδια εξουσία, ή την ίδια θέση απέναντι στον Κύριο.
ΑΠΟΚ.β:28 ως καγώ είληφα παρά του πατρός μου, και δώσω αυτώ τον αστέρα το πρωινόν.
Α. ως καγώ είληφα παρά του πατρός μου
Βλέπουμε ότι ο Ιησούς έλαβε όλη την εξουσία από τον Πατέρα Του: «κάθου εκ δεξιών μου έως ού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδών σου».
Τώρα ο Ιησούς μας δίνει την ίδια εξουσία να ποιμάνουμε τα έθνη, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα νικήσουμε και θα κρατήσουμε μέχρι τέλους τα έργα Του.
Β. και δώσω αυτώ τον αστέρα τον πρωινόν
Ο πρωινός αστέρας είναι το τελευταίο αστέρι που φέγγει πριν ροδίσει η μέρα. Ο Ιησούς λοιπόν λέει στους πιστούς αυτής της περιόδου ότι πράγματι ζουν μέσα σε πυκνό σκοτάδι, τόσο που σκεπάζει όχι μόνο τα έθνη αλλά και ολόκληρη την εκκλησία, ώστε να είναι δύσκολο να διακρίνεις τους λίγους πιστούς που έμειναν με το φωτάκι τους ψηλά, ενάντια στο σκοτάδι και στην απάτη των σκοτεινών αιώνων την Παποκρατίας.
Τους λέει ότι επειδή έμειναν πιστοί στην αλήθεια Του και κράτησαν μέχρι τέλους τα έργα Του, θα τους δώσει τον αστέρα τον πρωινό. Πρόκειται να έρθει η μέρα και σαν προάγγελος της θα υπάρξει ο πρωινός αστέρας ο οποίος θα ανατείλει στις καρδιές τους, που δεν είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τους υπόσχεται λοιπόν τον Εαυτό Του.
Ο Κύριος φανερώνεται εδώ κατ’ αυτό τον τρόπο, γιατί σαν άνθρωπος ήταν κι Αυτός εργάτης, ο απόστολος της ομολογίας μας, ο πρώτος γιος, ο πρώτος αδελφός, ο καλύτερος εργάτης, το πιο λαμπρό αστέρι, ο Αυγερινός.
Ο Ιησούς υπόσχεται στους πιστούς Του που έζησαν στη σκοτεινή αυτή περίοδο, μια καινούρια ημέρα και σαν σύμβολο τους δίνει αυτό το αστέρι.
Αποκ.κβ:16 Εγώ είμαι ο αστήρ ο λαμπρός και ο πρωινός.
Β’ Πετρ.α:19 «Εωσού έλθει η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλει εν ταις καρδίαις υμών».
Είναι ο Ιησούς εν ημίν η ελπίς της δόξης. Μας δίνει ελπίδα για την επερχόμενη δόξα όταν θα μεταμορφωθούμε εν μια στιγμή εν ριπή οφθαλμού.
Γ. Πνευματικά μαθήματα για μας σήμερα από την εκκλ. περίοδο των Θυάτειρων.
Αρχικά βλέπουμε ότι η Ιεζάβελ, μια γυναίκα άπιστη στο σύζυγο της, πλανά τα παιδιά του Θεού. Σ’ αυτή την περιγραφή δεν ταιριάζει τίποτε άλλο παρά μόνο το θρησκευτικό σύστημα της Καθολικής εκκλησίας τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης.
Το σύστημα αυτό οδηγεί αυτούς που το ακολουθούν στην ειδωλολατρία, στον τυπικισμό, μακριά από τη σωτηρία και το λόγο του Θεού. Γενικά κάθε διδασκαλία του λόγου του Θεού είναι με κάποιο τρόπο χαλασμένη και διαστρεβλωμένη απ’ αυτό το σύστημα.
Πρέπει να έχουμε σαν παράδειγμά όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να ελευθερωθούν απ’ τα δίχτυα της. Δεν πρέπει να μας ξεγελάσει με κάποια καινούρια μάσκα, όπως με το να δείξει υπερβολική αγάπη για την ενότητα, ίσως με ανθρώπινη δόξα, με θάμβος, με εύκολη εξουσία και φήμη.
Ας μην ξεγελαστούμε, πίσω απ’ αυτά κρύβεται η γυναίκα που είδε ο Ιησούς, η Ιεζάβελ, η ίδια Βαβυλώνα, με νύχια ματωμένα απ’ το αίμα των αγίων, προσπαθώντας να τραβήξει όσο το δυνατόν περισσότερους μαζί της στον Άδη.
Αυτό το σύστημα, «η Ιεζάβελ», μας λέει ο Ιησούς, ότι δεν πρόκειται να μετανοήσει γιατί δεν θέλει. Ας μην ξεγελιόνται ορισμένοι ότι θα μπορέσουν να ντύσουν με δικαιοσύνη την παλιά Ιεζάβελ, τη Βαβυλώνα, γιατί μάλλον θα γίνει το αντίθετο.
Αυτή δεν πρόκειται να μετανοήσει, να αφήσει την πορνεία της, γι’ αυτό πρέπει να παρακινήσουμε όσους μπορούμε, να βγουν από κει μέσα το γρηγορότερο. «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου» λέει ο Κύριος και μάλιστα να μην έχουμε καμία κοινωνία με τα έργα της.
Μπορεί στο μέλλον να δούμε τις δύο πόρνες (Ανατολική και Δυτική Ρωμαιοκαθολική εκκλησία) να ενωθούν σε μία, όπως παλιά και ν’ αλλάξουν φόρμα λειτουργίας. Αυτό όμως ας μη μας ξεγελάσει γιατί το «δόγμα» της και οι «κανόνες» της παραμένουν οι ίδιοι.
Η Καθολική εκκλησία αποτελείται από 2 κύρια μέρη:
α) Το τελετουργικό που είναι η εξωτερική φόρμα, η σειρά των λειτουργιών, τι θα ακουστεί, πότε, γιορτές αγίων, κτλ. Αυτό αλλάζει και θ’ αλλάξει ακόμη περισσότερο.
β) Τη Δογματική και τους κανόνες. Αυτή είναι η βάση και το θεμέλιο, τα ψεύδη του καθολικισμού που δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Δεν πρόκειται να συμβιβαστούν σ’ αυτά για την ενότητα. Θα συμβιβαστούν στην εξωτερική φόρμα της λειτουργίας, για να προσελκύσουν κι άλλες αποχρώσεις, η Δογματική όμως και οι κανόνες θα παραμείνουν οι ίδιοι.
Ο Ιησούς προειδοποιεί όλους αυτούς που θέλουν να μένουν στους λερωμένους με αίμα αγίων κόλπους της ψεύτικης αυτής εκκλησίας ότι «τα τέκνα αυτής αποκτενώ θανάτω».
Όταν κάποιος σκοτώνεται, εννοείται ότι είναι νεκρός, έχει θανατωθεί. Εδώ όμως ο Ιησούς δεν μιλάει για το φυσικό θάνατο, αλλά για το δεύτερο θάνατο.
Αναφέρεται στα άτομα που παραμένουν στο ψέμα και στην απάτη, αναφέρεται όμως και σ’ αυτές τις ομάδες που βγήκαν απ’ αυτή την πόρνη εκκλησία και αποχωρίστηκαν.
Αν όλοι αυτοί που βγήκαν από αυτή την παγίδα επανέλθουν τώρα και θελήσουν να ξαναενωθούν μαζί της, τότε ο Ιησούς λέει ότι θα τους αποκτείνει με το δεύτερο θάνατο στη λίμνη του πυρός. Αυτό είναι η κλίνη του πόνου και της θλίψης.
«ο τηρών άρχι τέλους τα έργα μου...»
Ο Ιησούς περιμένει από εμάς να τηρήσουμε τα δικά Του έργα μέχρι τέλους, να σταθούμε δικαιωμένοι δια πίστεως στη σταυρική Του θυσία και όχι στα έργα μας. Να κρατήσουμε το λόγο Του ψηλά στην καρδιά μας και τότε θα μας δώσει το στέφανο της νίκης, θα μας δώσει εξουσία πάνω στα έθνη, κατά τη Χιλιετή Βασιλεία!!!
