ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - Διαζύγιο (2)

Η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης

Όταν ο Θεός καθιέρωσε το γάμο, σκόπευε οι σύζυγοι να ενώνονται αχώριστα για όσο καιρό ζούσαν (Γέν.β:23,24). Ο Κύριος θεωρεί το διαζύγιο σαν δόλια παραβίαση της συνθήκης του γάμου. 

Εκάμετε έτι και τούτο, εκαλύπτατε το θυσιαστήριο του Κυρίου με δάκρυα, με κλαυθμόν, και με στεναγμούς. Όθεν δεν αποβλέπει πλέον εις την προσφοράν. Και δεν δέχεται αυτήν με ευαρέστησιν εκ της χειρός σας. Και λέγετε, Δια τι; Διότι ο Κύριος εστάθη μάρτυς μεταξύ σου και της γυναικός της νεότητός σου, προς την οποία συ εφέρθης δολίως, ενώ αυτή είναι η σύζυγος σου και η γυνή της συνθήκης σου. Και δεν έκανε ο Θεός ένα; και όμως αυτός είχεν υπεροχήν πνεύματος. Και δια τι τον ένα; Δια να ζητήσει σπέρμα θείον. Δια τούτο προσέχετε εις το πνεύμα σας, και ας μη φέρεται μηδείς απίστως προς την γυναίκα της νεότητος αυτού. Διότι ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ λέγει, ότι μισεί τον αποβάλλοντα αυτήν, και τον καλύπτοντα την βία με το ένδυμα αυτού, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Δια τούτο προσέχετε εις το πνεύμα σας και μη φέρεστε δολίως (Μαλ.β:13-16).

Ο Θεός αναγνώρισε το διαζύγιο στην Παλαιά Διαθήκη (Δευτ.κδ:1-4) αλλά μόνο εξαιτίας της σκληροκαρδίας του λαού (Ματθ.ιθ:8, Μάρκ.ι:5). Στην πραγματικότητα, το Δευτ.κδ:1-4 δεν παρέχει ευθέως το δικαίωμα του διαζυγίου, απλά καθιέρωσε κανόνες για μια υπάρχουσα ανθρώπινη πρακτική.

Το κείμενο λέει ότι αν ένας άνδρας χωρίσει τη γυναίκα του κι αν αυτή παντρευτεί άλλον άντρα και αν κι αυτός τη χωρίσει, τότε είναι βδέλυγμα γι’ αυτήν να ξαναπαντρευτεί τον πρώτο της άντρα.

Ο Θεός δεν ήθελε με τους νόμους του διαζυγίου να δημιουργήσει νομικό ζήτημα. Όταν προέκυπτε τέτοιο πρόβλημα (διαζύγιο και ξαναπάντρεμα), ήθελε να διαφυλάξει όσο το δυνατόν περισσότερα από το αρχικό σχέδιο για το γάμο.

Ήθελε να ρυθμίσει και να βάλει περιορισμούς σ’ αυτά που θα έκαναν οι άνθρωποι ακόμη κι όταν παραβίαζαν το σχέδιο Του. Επέτρεψε από το χειρότερο το καλλίτερο, για μια κοινωνία που δεν μπορούσε ούτε ήθελε να ζήσει σύμφωνα με τον ηθικό νόμο Του. Από τη στιγμή που κάποιοι θα εγκατέλειπαν τις συντρόφους τους ανεξάρτητα από το τι ήθελε ο Θεός, ήταν καλό να εδραιωθεί μια νομική προστασία για την εγκαταλειμμένη σύντροφο. Από τη στιγμή που κάποιοι θα επέμεναν σε σχέσεις μοιχείας, θα ήταν καλύτερο για την κοινωνία να επιτρέπει το διαζύγιο και το ξαναπάντρεμα από το να παραβλέπει αυτές τις περιπτώσεις.

Φυσικά, ο Θεός δεν σκοπεύει να υπάρχουν αυτά τα προβλήματα στην γεμάτη με Πνεύμα Εκκλησία του σήμερα, καθώς βλέπουμε στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης.

Η διδασκαλία του Ιησού

Οι Φαρισαίοι δοκίμασαν τον Ιησού με το να Τον ρωτήσουν αν το διαζύγιο ήταν νόμιμο (Μάρκ.ι:2). Ο Ιησούς εξήγησε ότι ο Μωυσής επέτρεψε το διαζύγιο μόνο εξαιτίας της σκληροκαρδίας των αλλά απ' την αρχή το διαζύγιο δεν ήταν στο σχέδιο του Θεού (Μάρκ.ι:3-8). Και κατέληξε, Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζει (Μάρκ.ι:9).

Ο Θεός καθιέρωσε το γάμο και έδωσε στην πολιτεία το δικαίωμα να παντρεύει. Έτσι, όλοι οι έγκυροι γάμοι είναι ευλογημένοι από το Θεό (εκτός κι αν ο πολιτικός νόμος επιτρέπει γάμους που δεν πληρούν τον βιβλικό ορισμό του γάμου, όπως ομοφυλοφιλικός ή αιμομικτικός γάμος).

Μερικοί υποστηρίζουν το δικαίωμα στο διαζύγιο όταν καταλήξουν ότι κάποιος γάμος δεν ήταν το τέλειο θέλημα του Θεού, αλλά το νόημα του Μάρκ.ι: 9 αποκλείει αυτή την ερμηνεία..

Για το Θεό, οι σύζυγοι ενώνονται με τα δεσμά του γάμου με τους νόμους της πολιτείας και τη σεξουαλική σχέση. Αναλύοντας την μόνιμη φύση του γάμου, ο Ιησούς δίδαξε:

Όστις χωρισθή την γυναίκαν αυτού και νυμφευθεί άλλην, πράττει μοιχείαν εις αυτήν. Και αν γυνή χωρισθή τον άνδρα αυτής και νυμφευθεί με άλλον, μοιχεύεται (Μάρκ.ι:11-12).

Πας όστις χωρίζεται την γυναίκα αυτού και νυμφεύεται άλλην, μοιχεύει. Και πας όστις νυμφεύεται κεχωρισμένην από ανδρός, μοιχεύει (Λουκ.ις:18).

Πρέπει να κατανοήσουμε τη διδασκαλία του Χριστού κατά του διαζυγίου σαν δήλωση αρχής. Σε μερικές περιπτώσεις, ο αμαρτωλός τρόπος ζωής και συμπεριφοράς ενός απίστου συντρόφου θα κάνουν αδύνατο να κρατηθεί το ιδανικό του Θεού.

Χωρισμός ή ακόμη και διαζύγιο μπορεί να καταστεί απαραίτητο για να προστατεύσει κάποιο Χριστιανό από ένα φθίνοντα τρόπο ζωής, φυσική κακοποίηση ή νομική ευθύνη.

Η Καινή Διαθήκη αναγνωρίζει ότι χωρισμός μπορεί να επέλθει σε ορισμένες περιπτώσεις, αν και δεν δίνει το δικαίωμα του ξαναπαντρέματος σε τέτοιες περιπτώσεις (Α΄ Κορ.ζ:11).

Η θεμελιώδης αρχή λοιπόν για τους ανθρώπους του Θεού σήμερα, είναι ότι ο γάμος αποτελεί δεσμά μέχρι θανάτου (Ρωμ.ζ:1-3). Αν προκύψει χωρισμός ή διαζύγιο, στους Χριστιανούς δίδονται μόνο 2 επιλογές: Να παραμείνουν απάντρευτοι ή να συνδιαλλαγούν (Α΄ Κορ.ζ:10-11).

Η Εξαίρεση

Σήμερα πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο στις πιθανές εξαιρέσεις της απαγόρευσης του Θεού όσο αφορά στο διαζύγιο από την ίδια την απαγόρευση. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στην περίπτωση της εξαίρεσης την οποία καταγράφει μόνο ο Ματθαίος..

Εγώ όμως σας λέγω ότι όστις χωρισθή την γυναίκαν αυτού παρεκτός λόγου πορνείας κάμνει αυτήν να μοιχεύεται. Και όστις λάβει γυναίκαν κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός (Ματθ.ε:32).

Σας λέγω δε ότι όστις χωρισθή την γυναίκαν αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός. Και όστις νυμφευθή γυναίκαν κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός (Ματθ.ιθ:9).

Παρακάτω δίδονται 4 εξηγήσεις για την περίπτωση της "εξαίρεσης".

• Μια άποψη είναι ότι ο Θεός επιτρέπει το διαζύγιο μόνο για την προγαμιαία απιστία.

Σύμφωνα με το Ιουδαϊκό έθιμο της εποχής, τα 2 μέλη ήσαν νόμιμα δεμένα με μια τελετή αρραβώνα αλλά το συμβόλαιο καθόριζε ένα χρονικό περιθώριο πριν καταλήξουν στο γάμο (Δευτ.κ:7). Μόνο ένα νόμιμο διαζύγιο μπορούσε να σπάσει το συμβόλαιο του αρραβώνα. Ένας μετέπειτα γάμος δεν θα θεωρείτο μοιχεία διότι ο αρχικός γάμος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Για παράδειγμα, ο Ιωσήφ σχεδίαζε να χωρίσει την Μαρία κατά την διάρκεια του αρραβώνα τους, εξαιτίας της εγκυμοσύνης της (Ματθ.α:18-19).

• Μια δεύτερη άποψη είναι ότι συγκεκριμένα εδώ, σαν πορνεία ερμηνεύεται ο αιμομικτικός γάμος όπως καθορίζεται και απαγορεύεται από το Λευιτικό ιη.

Σίγουρα έχει αυτή την ερμηνεία στην Α΄ Κορ.ε:1. Αυτό επίσης ερμηνεύεται στις Πράξ.ιε όπου η εκκλησία δεν καθόριζε ή άλλαζε τον ηθικό νόμο αλλά κατέγραφε 4 νομικούς κανονισμούς που ακόμη έδεναν τους εθνικούς Χριστιανούς.. Φαίνεται ότι πήραν αυτές τις απαγορεύσεις από το Λευιτ.ιζ:1-18. Αυτό το κομμάτι απαγορεύει (με αυτή τη σειρά): (1) να γίνονται θυσίες σε ψεύτικους θεούς και δαιμόνια, (2) να τρώγεται το αίμα, (3) να τρώγεται ζώο που δεν έχει σφαχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε το αίμα του να έχει στραγγιχτεί, και (4) 20 τύπους αιμομιξίας..

Στις Πράξ.ιε:29 συμβουλεύουν τους Χριστιανούς να απέχουν από (με αυτή τη σειρά): (1) Φαγητό που έχει προσφερθεί στα είδωλα, (2) αίμα, (3) πνιχτά, και (4) πορνεία. Εάν ο Θεός δεν αναγνωρίζει τον αιμομικτικό γάμο σαν νόμιμο, οι όρκοι του δεν μπορούν να είναι δεσμευτικοί. Έτσι, ο Ιωάννης κήρυξε ότι ο γάμος του Ηρώδη με τη γυναίκα του αδελφού του ήταν συνεχής αμαρτία και παρανομία, όχι απλά μια πράξη πορνείας (Μάρκ.ς:17-18)..

Αυτές οι πρώτες 2 απόψεις δίνουν έμφαση σε αρκετά σημεία: (1) Η λέξη πορνεία φαίνεται να χρησιμοποιείται με μια αυστηρή έννοια και ξεχωριστά από την λέξη μοιχεία στο ίδιο εδάφιο.. (2) Μόνο ο Ματθαίος -το ευαγγέλιο που γράφτηκε για Ιουδαίους- καταγράφει την περίπτωση της εξαίρεσης, άρα πιθανόν να έχει σχέση με Ιουδαϊκά έθιμα και νόμους. Ο Ρωμαίος αναγνώστης του Μάρκου ή ο Έλληνας αναγνώστης του Λουκά δεν θα πρόσεχαν αυτή την εξαίρεση.. (3) Η εξαίρεση πρέπει να ερμηνευθεί υπό το φως των αυστηρών διδαχών του Χριστού στο Μάρκ.ι:11- 12, Λουκ.ις:18, ακόμα και Ματθ.ιθ:6.

• Μια τρίτη άποψη είναι ότι το 'αθώο' μέλος μπορεί να χωρίσει και να ξαναπαντρευτεί σε περίπτωση συζυγικής απιστίας.

Αν ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη λέξη πορνεία με μια γενική, μη τεχνική έννοια εδώ, τότε στ’ αλήθεια εννοεί όλες τις σεξουαλικές αμαρτίες. Σεξουαλικές πράξεις που σπάνε τον όρκο του γάμου - είτε ομοφυλοφιλικές, αιμομικτικές ή μοιχείας- θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για εξαίρεση στη γενική διδαχή του Χριστού κατά του διαζυγίου και του ξαναπαντρέματος.

• Μια τέταρτη άποψη είναι ότι ο Θεός επιτρέπει το διαζύγιο για απιστία του γάμου αλλά δεν επιτρέπει το ξαναπάντρεμα.

Αυτή η άποψη επίσης θεωρεί σαν πορνεία όλες τις σεξουαλικές αμαρτίες, αλλά ζητά να συμφιλιώσει την περίπτωση της εξαίρεσης με το υπόλοιπο της Βίβλου με το να επιτρέπει το διαζύγιο αλλά όχι το ξαναπάντρεμα.. Οι υποστηρικτές της άποψης υποστηρίζουν ότι η εξαίρεση αλλάζει μόνο το ρήμα χωρίζω κι όχι το ρήμα παντρεύομαι.

Επιπλέον, το Ματθ.ε:32 ίσως σημαίνει ότι αν ένας άνδρας χωρίσει τη γυναίκα του την κάνει να μοιχεύεται αν ξαναπαντερυτεί, εκτός κι αν την χωρίσει για συζυγική απιστία. Έτσι δεν την κάνει να διαπράττει μοιχεία διότι το έχει ήδη κάνει.

Η περιοριστική φύση της 'εξαίρεσης'

Ανεξάρτητα από το ποια ερμηνεία κάποιος αποδέχεται, πρέπει να αναγνωρίσουμε την περιοριστική φύση της εξαίρεσης. Για να δείξουμε αυτό το σημείο, θα υποθέσουμε την πιο ακραία ερμηνεία, ότι δηλαδή κάποιος μπορεί να χωρίσει και να ξαναπαντρευτεί λόγω συζυγικής απιστίας.

Πρώτον, δεν δίνεται το δικαίωμα για δεύτερο γάμο επειδή ο πρώτος δεν είναι ικανοποιητικός, χαρούμενος, είναι λάθος, ή και καταστροφή. Η ατυχία ή αμαρτία κάποιου μπορούν να προκαλέσουν μια φαινομενικά άδικη δυσκολία αλλά αυτό ισχύει και σε άλλες καταστάσεις που δεν αλλάζουν, όπως στις σχέσεις γονέα - παιδιού.

Η εξαίρεση δεν επιτρέπει το διαζύγιο όταν ο ένας σύντροφος μείνει ανάπηρος, αρρωστήσει θανάσιμα, ή τρελαθεί. Ούτε επιτρέπει το διαζύγιο για σκληρότητα, αλκοολισμό ή εγκληματικότητα, αν και ο χωρισμός ή το διαζύγιο μπορεί να είναι απαραίτητα σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις. 'Ασυμβατότητα', 'στέρεμα αγάπης' και 'πνευματική μοιχεία' δεν είναι λόγοι διαζυγίου.

Ο γάμος είναι μια εφ' όρου ζωής δέσμευση που ένα ζευγάρι πρέπει να σκεφτεί προσεκτικά απ την αρχή. Αν κάνουν αυτή τη δέσμευση πρέπει να εργαστούν να διατηρήσουν το γάμο ακόμη κι αν το αρχικό ρομάντζο και πάθος εξαφανιστούν. Αν ξεμείνουν από αγάπη πρέπει να την ξαναβρούν όπως την πρώτη φορά, και μπορούν.

Δεύτερο, ο Θεός καλεί το Χριστιανό σε μια ζωή συγχώρεσης (Ματθ.ιη:21-22, Λουκ.ιζ:3-4). Η έμφαση πρέπει να είναι στην μετάνοια, τη συγχωρητικότητα και την συνδιαλλαγή. Ακόμη και στην Π. Διαθήκη ο Θεός έδειξε το υψηλό Του σχέδιο. Άφησε την πόρτα της συνδιαλλαγής ανοικτή ( Ωσηέ 1-3 ). Ο Ωσηέ έμεινε πιστός στη γυναίκα του ύστερα από χρόνια εγκατάλειψης και απιστίας. Όταν οι εραστές της την εγκατέλειψαν, αυτός τη δέχτηκε πίσω. Μέσα απ' αυτό ο Θεός έδειξε στον Ισραήλ ότι κι Αυτός θα έμενε πιστός παρά την πνευματική μοιχεία του Ισραήλ.

Σε μια σύγχρονη περίπτωση, ένας σύζυγος αποστάτησε, χώρισε τη γυναίκα του κι έζησε μια πολύ αμαρτωλή ζωή, αλλά αυτή έμεινε απάντρευτη. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο σύζυγος μετανόησε ξαναπαντρεύτηκε τη γυναίκα του και μαζί εργάστηκαν πιστά για το Θεό.

Τρίτο, ακόμη κι αν η πορνεία σημαίνει συζυγική απιστία υπό το φως της διδαχής του Χριστού για τη συγχωρητικότητα, ίσως να μην αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη πράξη απιστίας αλλά σε μια μόνιμη χωρίς μετάνοια ζωή απιστίας χωρίς αληθινή ευκαιρία συνδιαλλαγής.

Τέταρτο, δεν μπορούμε να καθορίσουμε το «αθώο» μέλος με τεχνοκρατική εφαρμογή κανόνων. Σε μια περίπτωση ένας σύζυγος σκόπιμα κανόνιζε πειρασμούς για τη γυναίκα του για να πράξει μοιχεία. Είναι 'αθώος' και ελεύθερος να ξαναπαντρευτεί στα μάτια του Θεού; Ποιός πρώτος έσπασε τον όρκο του γάμου; Σε άλλη περίπτωση, ένας σύζυγος κλεισμένος στον εαυτό του, κακοποιούσε και αγνοούσε τη σύζυγο του τόσο, που αυτή το έσκασε με άλλον. Είναι ο σύζυγος ελεύθερος να ξαναπαντρευτεί; Σπάνια το ένα μέλος είναι εντελώς αθώο και δεν έχει συμβάλλει στην καταστροφή του γάμου.

Τι επιλογές έχει «ο φταίχτης» μετά το διαζύγιο; Αν μετανοήσει, ο Θεός σίγουρα θα συγχωρέσει τη μοιχεία και το διαζύγιο, αλλά ο Θεός δεν θα συγχωρήσει προκαταβολικά ένα μη βιβλικό γάμο. Η συγχώρηση της αμαρτίας δεν απαλείφει ένα έγκυρο γάμο ή άλλο συμβόλαιο, ούτε παρέχει δικαίωμα για μελλοντικές αμαρτίες.

Αν η πρώην σύντροφος μείνει απάντρευτη, οι μόνες του επιλογές είναι να παραμείνει απάντρευτος ή να συνδιαλλαγεί. Αν η πρώην σύντροφος ξαναπαντρευτεί, υπάρχουν 2 σκέψεις. Αν αυτό διαλύσει βιβλικά το γάμο και για τους 2 τότε το «ένοχο» μέλος μπορεί να ξαναπαντρευτεί ύστερα από γνήσια μετάνοια Απ' την άλλη, ίσως ο Θεός να απελευθερώνει το «αθώο» αλλά όχι το «ένοχο» μέλος από τον όρκο του γάμου. Αν είναι έτσι, το «ένοχο» δεν θα είναι ποτέ ελεύθερο να ξαναπαντρευτεί.

Πρέπει ένας Χριστιανός που χώρισε πριν να γίνει Χριστιανός να μεταχειριστεί διαφορετικά από κάποιον που χώρισε όντας Χριστιανός; Απ' τη μια, ο χωρισμένος που πίστεψε έχει λάβει συγχώρεση της παλιάς αμαρτίας, είναι νέο κτίσμα εν Χριστώ και έχει αρχίσει νέα ζωή. Απ' την άλλη, η μεταστροφή δεν σβήνει αυτόματα τα πρώην συμβόλαια και υποχρεώσεις.

«Η κρίση αρχίζει από τον οίκο του Θεού» αλλά το νόημα είναι ότι ο Θεός κρίνει τους δίκαιους πρώτα, σ’ αυτή τη ζωή. Με άλλα λόγια, αν ο Θεός μισεί τόσο το κακό που κρίνει τους δικαίους σ' αυτή τη ζωή όταν αμαρτάνουν, πόσο μάλλον δεν θα τιμωρήσει τους αμαρτωλούς στο τέλος;

«Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίσει η κρίσις από τον οίκον του θεού' και αν αρχίζει πρώτον αφ υμών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του θεού, και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή»; (Α 'Πέτρ.δ:17-18).

Στην Α' Κορ.ζ:20  λέει, Έκαστος εν τη κλήσει, καθ' ην εκλήθη, εν ταύτη ας μένη. Αυτό εφαρμόζεται εδώ; Αν ναι πρέπει κάποιος να δει το νέο πιστό σαν απάντρευτο (ελεύθερο να παντρευτεί) ή σαν λάθος χωρισμένο (όχι ελεύθερο);

Η διδασκαλία του Παύλου

Οι Κορίνθιοι έγραψαν στον Παύλο ρωτώντας τη γνώμη του για το αν ήταν καλό να παντρεύεται κάποιος (Α' Κορ.ζ:1). Ο Παύλος απάντησε ότι θα ήταν καλό να μην παντρεύεται κάποιος αλλά επίσης καλό να παντρεύεται, ιδιαίτερα απ’ τη στιγμή που ο γάμος βοηθά στην αποφυγή της αμαρτίας της πορνείας (Α' Κορ.ζ:1-2).

Στους παντρεμένους, ο Παύλος τόνισε τις διδαχές του Χριστού κατά του διαζυγίου και του ξαναπαντρέματος (Α' Κορ.ζ:10-13, 15-16, 39).

Ο Παύλος ήταν υπέρ της συνέχισης ενός γάμου ανάμεσα σ’ ένα πιστό κι ένα άπιστο, αλλά δίδαξε ότι ο Χριστιανός δεν είναι «δεδουλωμένος εις τα τοιαύτα» αν ο άπιστος επιμένει να χωρίσει (ζ:12-16).

Μερικοί διδάσκουν ότι ο Χριστιανός μπορεί να χωρίσει έναν σύντροφο που είναι πνευματικά «νεκρός», δηλ. στην αμαρτία, αλλά ο Παύλος απέρριψε αυτή την άποψη.

Επιπλέον, τι γίνεται αν ο σύντροφος 'ζωντανέψει' με κατοπινή μετάνοια; Κάποιοι διδάσκουν ότι ο Παύλος έδωσε νέο έδαφος για διαζύγιο και ξαναπάντρεμα, σε περίπτωση εγκατάλειψης. Προφανώς δίδαξε την ελευθερία να χωρίζει κάποιος (χωρίς υποχρέωση ν’ ακολουθήσει το μέλος που αποχωρεί), όχι όμως ελευθερία να ξαναπαντρευτεί πέραν αυτού που επέτρεψε ο Χριστός.

Το κείμενο δείχνει ότι οι επιλογές στον χωρισμό είναι να παραμείνεις απάντρευτος ή να συμφιλιωθείς (Α'Κορ.ζ:11,39). Ο Παύλος απλά εφάρμοσε τις διδασκαλίες του Χριστού στο διαζύγιο στην περίπτωση άπιστου συντρόφου, το οποίο δεν ανέφερε συγκεκριμένα ο Χριστός, αλλά δεν άλλαξε τη διδασκαλία του Χριστού.

Στην Α' Κορ.ζ:27-28 αναφέρεται σε απάντρευτο ή σε κάποιον που είναι ελεύθερος να ξαναπαντρευτεί λόγω θανάτου του συντρόφου (όπως στο εδ.39). Δεν αφορά χωρισμένο, διότι τότε θα εφαρμοζόταν και στο «ένοχο» και στο «αθώο» μέλος. Δεν σχετίζεται με χωρισμένους αλλά στη γενική ερώτηση υπό συζήτηση στο κεφάλαιο, δηλ. αν είναι καλό και σωστό για το Χριστιανό να παντρεύεται.

Ξαναπαντρειά

Μια Χριστιανή χήρα ή χήρος μπορούν να ξαναπαντρευτούν αρκεί ο νέος σύντροφος να είναι επίσης Χριστιανός (Α' Κορ.ζ:39).

Αν ο γάμος ποτέ δεν είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία - αμοιβαία συγκατάβαση, νομική μαρτυρία και αναγνώριση καθώς και σεξουαλική κατάληξη - τότε δεν είναι γνήσιος γάμος. Μπορεί να θεωρηθεί άκυρος και κάθε μέλος μπορεί να παντρευτεί κάποιον άλλο.

Αν και ο Θεός εναντιώνεται στο διαζύγιο και στο ξαναπάντρεμα, προφανώς αναγνωρίζει το νομικό γεγονός ενός δεύτερου γάμου και τον θεωρεί δεσμευτικό (Δευτ.κδ:1-4).

Ο Ιησούς αναγνώρισε (αλλά δεν ενέκρινε) την κατάσταση της Σαμαρείτισσας στο πηγάδι. Είχε 5 νόμιμους συζύγους αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχε σύζυγο, μόνο έναν σύντροφο που δεν είχε παντρευτεί (Ιωάν.δ:17-18). Δεν είπε ότι είχε ακόμη ένα σύζυγο και 5 απάντρευτους συντρόφους. Ο Ιησούς αναγνώρισε την δύναμη (αλλά όχι το δικαίωμα) του ανθρώπου να χωρίζει αυτό που ο Θεός ένωσε στο γάμο (Μάρκ.ι:9).

Αν και είναι αμαρτία να χωρίζεις και να ξαναπαντρεύεσαι, όταν συμβεί κάτι τέτοιο, ο Θεός κρατά τους συντρόφους στους νέους τους όρκους. Αν μετανοήσουν από την αμαρτία της παραβίασης των αρχικών όρκων δεν είναι συνεχιζόμενη ανηθικότητα να μένουν μαζί.

Ουσιαστικά, είναι ανήθικο γι’ αυτούς να σπάσουν ξανά τους νέους όρκους. Αλλιώς, ένα ξαναπαντρεμένο άτομο θα μπορούσε να έχει σχέση με τον προηγούμενο σύντροφο, χωρίς αυτό να είναι αμαρτία. Είναι βδέλυγμα για τον Κύριο ένα χωρισμένο και ξαναπαντρεμένο άτομο να επιστρέψει στον πρώτο σύντροφο (Δευτ.κδ:3-4).

Τι θα πρέπει να κάνει κάποιος αν χωρίσει και ξαναπαντρευτεί ενάντια στο θέλημα του Θεού; Έχει δώσει δύο ισόβιους όρκους και είναι αδύνατον να εκπληρώσει και τους 2. Επιπλέον, ήδη έχει σπάσει την πρώτη συνθήκη χωρίς να γίνει αποκατάσταση. Αρά, πρέπει να μετανοήσει από την αμαρτία της διάλυσης της πρώτης συνθήκης. Κατόπιν πρέπει να τηρήσει τη δεύτερη που ο Θεός αναγνωρίζει.