Γέν.δ:16
Επειδή η βάση που στηριζόταν η θρησκεία του Κάιν ήταν κακή, ό,τι κτίζει πάνω σ’ αυτήν είναι κακό! Γι’ αυτό ο Κάιν δεν στενοχωρήθηκε για το φόνο του Άβελ, αλλά επειδή άκουσε την κρίση του Θεού που ήταν εναντίον του, απελπίστηκε αφού δεν γνώριζε το Θεό και «εξήλθε από προσώπου του Κυρίου».
Αποχωρίστηκε από την παρουσία του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας. Όχι ότι γνώριζε πραγματικά την αμαρτία του, αλλά δεν γνώριζε το χαρακτήρα του Θεού. Το μόνο που θέλει είναι να φύγει μακριά απ’ το Θεό νομίζοντας ότι μόνος του μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια σ’ ένα κόσμο που προσπαθεί να τον κάνει όμορφο, αν και για το Θεό είναι υπό κατάρα και ο Κάιν «πλανήτης και φυγάς».
Αυτή είναι «η οδός του Κάιν» (Ιουδ.11), η πλατιά αυτή οδός πάνω στην οποία εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σήμερα! Κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να καλυτερεύσουν τον κόσμο, να κάνουν τη ζωή ευχάριστη με κάθε τρόπο. Έχουν απορρίψει τον τρόπο του Θεού για καθαρισμό προσπαθώντας μόνοι τους να κάνουν ό,τι μπορούν.
Την «οδό του Κάιν» θα ακολουθήσει «η πλάνη του Βαλαάμ» και έπειτα θα έλθει «η αντιλογία του Κορέ» και τότε η άβυσσος θ’ ανοίξει το στόμα της για να δεχθεί τους πονηρούς και να κλείσει παντοτινά στο «ζοφερόν σκότος» (Ιουδ.13).
Νώδ: Στα Εβραϊκά σημαίνει περιπλάνηση, φυγή. Η πόλις που κατοίκησε δείχνει την κατάστασή του - δεν υπάρχει ανάπαυσις για τον ασεβή. Ορισμένοι λένε ότι Νώδ είναι η Κίνα ή η Ινδία, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη.
Γέν.δ:17
την γυναίκα αυτού: Μάλλον ο Κάιν είχε παντρευτεί πριν ακόμα σκοτώσει τον Άβελ. Το ότι γνώρισε τη γυναίκα του δεν σημαίνει ότι την πήρε τότε, την είχε. Επειδή ο λόγος του Θεού μας μιλάει μέχρι εδώ συνέχεια μόνο για τον Άβελ και τον Κάιν δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κοπέλες γύρω τους. Οπωσδήποτε βέβαια θα πήρε κάποια αδελφή του (Γέν.ε:4).
Οι άπιστοι μας λένε διαρκώς πως η Βίβλος λέει ότι «O Κάιν πήγε στη Νώδ και παντρεύτηκε». Αλλά δεν λέει τέτοιο πράγμα. Εκείνο που λέει η Βίβλος είναι ότι «εξήλθεν ο Κάιν από προσώπου του Κυρίου, και κατώκησεν εν τη γη Νώδ, προς ανατολάς της Εδέμ. Εγνώρισε δε ο Κάιν την γυναίκα αυτού και συνέλαβε, και γέννησε τον Ενώχ» (Γέν.δ:16-17).
Το τι εννοεί η Βίβλος με το «Εγνώρισε», όταν χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί εύκολα να το μάθει ο καθένας, αν ανατρέξει σ' ένα Λεξικό της Αγίας Γραφής, όπου θα δει ότι χρησιμοποιείται μ' αυτή την έννοια σε πολλά μέρη, όπως Γεν.δ:1, Κριτές ια:39, Α' Σαμ.α:19, Ματθ.α:25. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κάιν, ήταν παντρεμένος πριν πάει στη γη Νώδ, και πήρε τη γυναίκα του μαζί του.
Αλλά ποια ήταν και πού τη βρήκε; Στο Γεν.ε:3-4 διαβάζουμε ότι ο Αδάμ στη μακροχρόνια ζωή του των 930 χρόνων γέννησε πολλούς γιους και θυγατέρες και μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι ο Κάιν πα-ντρεύτηκε μια από εκείνες τις πολλές θυγατέρες. «Ώστε, θα πουν μερικοί, ο Κάιν παντρεύτηκε την αδελφή του;». Ναι, αυτό ήταν τότε αναγκαίο. Αν το ανθρώπινο γένος έπρεπε να’ ναι απόγονοι ενός ζεύγους, οι γιοι κι οι θυγατέρες έπρεπε να παντρευτούν μεταξύ τους. Όταν οι άνθρωποι αυξήθηκαν, δεν ήταν πια ανάγκη να παντρεύονται οι άνδρες τις αδελφές τους και ο Θεός απαγόρευσε τέτοιου είδους γάμους. Σήμερα, ένας τέτοιος γάμος είναι αμαρτία, δεν ήταν όμως έτσι στην αυγή του ανθρώπινου γένους, όταν οι μόνοι κάτοικοι της γης ήταν αδέλφια.
Τέτοιος γάμος σήμερα θα ήταν έγκλημα αιμομιξίας, αλλά δεν είναι λογικό να μεταφέρουμε τις σημερινές συνθήκες στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας και να κρίνουμε πράγματα που γίνονταν τότε, με βάση τις συνθήκες και τους νόμους που ισχύουν σήμερα.
Δεν υπήρχε ακόμα ο Μωσαϊκός Νόμος κι έτσι δεν απαγορευόταν να παντρεύονται τα αδέλφια μεταξύ τους. Η αμαρτία δεν έχει προσβάλλει ακόμα τόσο πολύ τον άνθρωπο. Βλέπουμε τον Αβραάμ να έχει γυναίκα την αδελφή του από άλλη μητέρα.
Ενώχ: Σημαίνει “αφιερωμένος”. Το ίδιο όνομα δόθηκε στο πέμπτο παιδί του Σηθ, αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο Ενώχ. Το σπέρμα του Κάιν αφιερώθηκε στον Κάιν, ενώ το σπέρμα του Σηθ αφιερώθηκε στο Θεό.
έκτιζε πόλιν: Έστω ότι άρχισε αυτός και η γυναίκα του να κτίζουν την πόλη, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, σε 150 χρόνια θα ήταν 10.000 άνθρωποι. Εδώ βέβαια δεν αναφέρεται πόσος χρόνος πέρασε από τότε που άρχιζε να κτίζει την πόλη. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι πολλαπλασιαζόταν πάρα πολύ εύκολα και ο Κάιν γρήγορα έγινε πατριάρχης.
Γέν.18,19
Ο Λάμεχ πήρε δύο γυναίκες, κι έτσι έχουμε την αρχή της πολυγαμίας από ένα απόγονο του Κάιν. Μετά από 4.000 χρόνια ήλθε ο Χριστός για ν’ αποκαταστήσει αυτό το λάθος και να πει ότι «ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς». Έκανε ΕΝΑ Αδάμ και ΜΙΑ Εύα. «Και θέλουσιν είσθαι οι ΔΥΟ εις σάρκαν μίαν». Ετσι, ο Χριστός αποκατέστησε την καρδιά του Θεού, το όμορφο, το αγνό, το καθαρό.
Γέν.δ:20,21
Εδώ είναι η αρχή των νομάδων. Οι απόγονοι του Κάιν ήταν οι εφευρέτες των μουσικών οργάνων ή της ψυχαγωγίας σαν υποκατάστατα της παρουσίας του Θεού (Εκκλ.ζ:29). Όπως στις μέρες του Κάιν ο ευάρεστος ήχος της κιθάρας και του αυλού εμπόδιζε τον αντίλαλο της κραυγής του αίματος του Άβελ να φτάσει στ’ αυτιά των ανθρώπων, έτσι και σήμερα άλλοι γοητευτικοί ήχοι πνίγουν τη φωνή του αίματος του Γολγοθά, και άλλα πράγματα πέρα από το σταυρωμένο Χριστό συναρπάζουν τα βλέμματα.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει όλες τις ικανότητές του για να κάνει αυτόν τον κόσμο ένα θερμοκήπιο όπου αναπτύσσονται με τις πιο σπάνιες μορφές οι τόσο επιθυμητοί καρποί της σάρκας. Μέσα σ’ όλα αυτά προσθέτει πολύ υποτιθέμενη θρησκεία, αλλά πρέπει να πούμε εδώ ότι αυτό που προβάλλεται σαν θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο, συνήθως, παρά ένα μέρος της μεγάλης “μηχανής” που φτιάχτηκε για τη δόξα του ανθρώπου.
κιθάρα: Μάλλον λύρα, γενικός όρος για όλα τα έγχορδα όπως ο αυλός αναφέρεται στα πνευστά.
Γέν.δ:22
Θουβάλ - Κάιν: Ήταν ο τεχνίτης του σιδήρου και του χαλκού. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η αρχή των Ελληνορωμαϊκών μυθικών θεών Ηφαίστου και Αφροδίτης μπορεί να τοποθετηθεί εδώ, στον Θουβάλ - Κάιν και τη Νααμάν. Tο όνομα του Θουβάλ - Κάιν παραφθαρμένο σε Θου - Βαλκάϊν....Βάλκαν είναι το ρωμαϊκό όνομα του Θεού της φωτιάς (Ήφαιστος).
Νααμά: Σημαίνει κάλλος και ομορφιά και αναφέρεται στην Αφροδίτη.
Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι απ’ τις πρώτες γενιές γνώριζαν τα μέταλλα και τα κατεργαζόταν, σ’ αντίθεση μ’ ό,τι λέει η θεωρία της εξέλιξης. Λόγω της μακροζωίας οι άνθρωποι τότε είχαν πάρα πολύ μεγάλη πείρα ο καθένας στη δουλειά του.
Έχουν βρει γυάλινες κεφαλές ανθρώπων κατασκευασμένες χωρίς ραφή πουθενά, χρονολογημένες πριν τον κατακλυσμό. Έχουν βρει τόσο λεπτό φύλο χρυσού που δεν ξέρουν με τί μέσα το έκαναν εκείνο τον καιρό. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο άνθρωπος στην αρχή της ιστορίας του είχε τρομερές διανοητικές ικανότητες και δεν ήταν στο επίπεδο του πιθήκου!
Γέν.δ:23-24
άνδρα εφόνευσα εις την πληγήν μου και νέον εις την μάστιγά μου: Βλέπουμε τον Λάμεχ να είναι υπερήφανος για τη βίαιη φύση του. Καυχάται για πράξεις πιο κακές απ’ αυτές του πατέρα του. Μας δείχνει εδώ το Πνεύμα του Θεού την προοδευτική τάση προς το κακό μέσα από τους απογόνους του Κάιν.
Ο Θεός κάνει ανταπόδοση (Εξ.λδ:7) στους άνομους μέχρι τρίτης και τέταρτης γενιάς και ακριβώς αυτό το πράγμα βλέπουμε να συμβαίνει εδώ: Τα παιδιά ακολουθούν τα μονοπάτια του πατέρα και ο Θεός τους αφήνει εκεί μέσα στα μονοπάτια της φθοράς. Ο Κάιν αμάρτησε από υπερηφάνεια, αλλά η αμαρτία του Λάμεχ είναι πηγή υπερηφάνειας.
Η διαφθορά που υπήρξε τόσο μεγάλη στη γενιά του Κάιν, εξαπλώθηκε σ’ όλη τη γη. Η κακία του ανθρώπου ήταν σχεδόν αδιανόητη, κάθε πονηρή επιθυμία της καρδιάς του στρεφόταν στο κακό συνεχώς, και πράξεις βίας γινόταν παντού.
Ο πρώτος πολιτισμός θεμελιώθηκε απ’ τον Κάιν, ένα φονιά αποδιωγμένο απ’ το Θεό. Κανείς απ’ τους απογόνους του δεν ζητούσε το Θεό. Χωρίς αμφιβολία ο Αδάμ και η Εύα θα παρακολουθούσαν με τρόμο την ανταρσία και τη θρασύτητα που ολοένα μεγάλωναν στα εγγόνια και τα δισέγγονά τους. Ήταν όλοι διεφθαρμένοι και άθλιοι στα μάτια του Θεού.
Γέν.δ:25
Ο Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα ένα άλλο γιο τον Σηθ κι ανανέωσε έτσι το σπέρμα των δικαίων.
Σηθ: Σημαίνει υποκατάστατο, αντικατάσταση, ορισμένος, αποζημίωση. Ο Θεός όρισε η γενιά του Μεσσία να περάσει απ’ τον Σηθ που πήρε το μέρος του Άβελ.
Γέν.δ:26
να ονομάζωνται με το όνομα του ΓΙΑΧΒΕ: Ξέρουμε ότι ο Θεός φανέρωσε το όνομά Του στο Μωυσή στην Εξ.ς:3. Όμως για να το λέει εδώ σημαίνει ότι χρησιμοποιούσαν το όνομα, αλλά δεν είχαν την αποκάλυψη του ονόματος που πήρε ο Μωυσής όταν ο Θεός συγκεκριμενοποίησε τη διαθήκη Του με τον άνθρωπο.
Εφ’ όσον ήταν περιορισμένη η αντίληψή τους για τη φύση του Θεού δεν μπορούσαν να ξέρουν και τί σημαίνει το όνομά Του. Ο Θεός πάντοτε αποκαλύπτει τη φύση Του μέσα απ’ το όνομά Του. Σήμερα ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο σαν σωτήρας με το όνομα Ιησούς.
Υπάρχει η γνώμη ότι η λέξη “ονομάζωνται” στο Εβραϊκό έχει την έννοια “επικαλούνται” το όνομα του Κυρίου, πάλι όμως με την περιορισμένη γνώση της σημασίας του ονόματος του Θεού.
