Λουκ.β:34 «Και ευλόγησεν αυτούς ο Συμεων, και είπε προς Μαριάμ την μητέρα αυτού· Ιδού, ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον».
Ο ασφαλέστερος τρόπος για να γνωρίσεις τον Κύριο δεν είναι ν' ακούσεις τι λένε οι άλλοι γι' Αυτόν, αλλά τι ο ίδιος είπε για τον εαυτό του και το έργο του!
Ιωάν.ς:25-63 «......Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε......»
Κάποτε όχλοι πολλοί ακολούθησαν το Χριστό. Εκείνος, αντίθετα απ' ότι θα κάναμε εμείς, δεν τους κολάκευσε. Ούτε προσπάθησε να τους κρατήσει όπως - όπως. Αντίθετα, τους αποκάλυψε μια αλήθεια και τους έδωσε μια ευκαιρία (Ιωάν.ς:25-35).
Με ακολουθείτε επειδή φάγατε από τα ψωμιά μου! Σήμερα, αυτή η λάθος σχέση παίρνει δύο μορφές: 'Ανθρωποι που εμπορεύονται την πίστη του Χριστού και άνθρωποι που προσκολλώνται στην εκκλησία και υποδύονται τους πιστούς για να βολευτούν οικονομικά.
Ο Ιησούς, αυτούς τους δεύτερους δεν τους κατακεραύνωσε, Προσπάθησε να τους μιλήσει για ένα άλλο ψωμί που το ονόμασε «ο άρτος της ζωής».
Σε κάτι πατριώτες μας εξήγησε (Ιωάν.ιβ:24) πως «Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει».
Γι' αυτό διευκρίνισε: «Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου». Με το θάνατό Του (όχι τη διδασκαλία ή τα θαύματα) έγινε σωτήρας μας.
Όποιος λαχταράει αυτό το ψωμί, ας έλθει!
Ιωάν.ς:34-37 «Είπον λοιπόν προς αυτόν· Κύριε, πάντοτε δος εις ημάς τον άρτον τούτον. Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε. Πλην σας είπον ότι και με είδετε και δεν πιστεύετε. Παν ό,τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ θέλει ελθεί, και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω».
'Αφησε τα χαρούπια της αμαρτίας με τα οποία ο διάβολος τρέφει τον κόσμο και δέξου τον Ιησού, τον άρτο της ζωής!
Το αποτέλεσμα τότε θα είναι:
«όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε» (ς:35).
«ούτος είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ του ουρανού, διά να φάγη τις εξ αυτού και να μη αποθάνη» (ς:50).
«Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα» (ς:51).
«Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (ς:54).
Ιωάν.η:12 «Πάλιν λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής».
Η όραση είναι κορυφαία ανάμεσα στις πέντε αισθήσεις, γιατί μας φέρνει σ' επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Όμως, δεν φτάνουν τα μάτια για να μπορούμε να βλέπουμε, χρειάζεται Φως!
Α΄ Ιωάν.α:5 «Και αύτη είναι η επαγγελία, την οποίαν ηκούσαμεν απ' αυτού και αναγγέλλομεν προς εσάς, ότι ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία».
Μακριά από το Θεό και την εν Χριστώ αποκάλυψή Του, δεν έχουμε παρά σκοτάδι και άγνοια.
Ο Θεός δεν είναι απλά φως, αλλά και χορηγός του φωτός. Είναι το φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο (Ιωάν.α:9), καθένα που θέλει, γιατί μπορεί κάποιος να κλείσει τα πατζούρια του και να ζήσει στο σκοτάδι.
Ιωάν.γ:19 «Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών»
Προτίμησαν ν' ανάψουν τα δικά τους φαναράκια. Φτιάξανε φιλοσοφίες, κοινωνικά συστήματα, θρησκείες. Φωτάκια, αλλά όχι το φως. Έτσι, «λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν» (Ρωμ.α:22).
Ιωάν.ι:1-10 « .... Εγώ είμαι η θύρα· δι' εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί βοσκήν.....».
Η Γραφή χρησιμοποιεί την εικόνα και την έννοια της θύρας σαν ορόσημο μετάβασης από μια κατάσταση ζωής σε μια άλλη. Μια θύρα χωρίζει το δρόμο από την οικογένεια, το σκοτάδι από το φως, την ηθική από την ακολασία, την ελευθερία από τη φυλακή, τη συμβίωση από το διαζύγιο, τον κόσμο από την εκκλησία. Είναι είσοδος, έξοδος, και σύνορο!
Ο Ιησούς διάλεξε τον όρο της θύρας για τον εαυτό του, γιατί είναι μια καθημερινή εικόνα με σαφέστατο συμβολισμό.
Είναι η μοναδική είσοδος
Ιωάν.ι:9 «Εγώ είμαι η θύρα· δι' εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί βοσκήν».
Πράξ.δ:12 «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν».
Έχει δύο πλευρές, και δεν μπορείς να βρίσκεσαι ταυτόχρονα και στις δύο (Α΄Βας.ιη:21 & Ματθ.ς:24).
Ένα βήμα φτάνει, για να μπεις μέσα. Δεν χρειάζεται χρόνο, προσπάθεια, χρήμα.
Χρησιμοποιείται το ίδιο απ' όλους (Εφες.β:18).
Υπάρχουν πολλές θύρες αμαρτίας, αλλά μόνο μία για το Θεό.
Ιωάν.ι:11 «Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων».
Η Γραφή είναι γεμάτη από ποιμένες: Ο 'Αβελ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Αμώς.
Γιατί αυτός ο συμβολισμός;
Ο ποιμένας μαζεύει τα πρόβατα του (Ης.νγ:6).
Ο ποιμένας γνωρίζει τα πρόβατά του (Ιωάν.ι:3,14). Σαμαρείτισσα, Ζακχαίος, Νικόδημος, ληστής.
Ο ποιμένας αναζητεί το πρόβατο όταν χαθεί
Ο ποιμένας θυσιάζεται για τα πρόβατα (ι:11).
Ο ποιμένας οδηγεί τα πρόβατα (Ψαλμ.κγ:2).
Ο ποιμένας περιθάλπει προσωπικά τα πρόβατα.
Ιωάν.ια:25 «Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει».
Όλα τα «Εγώ ειμί» του Ιησού είναι σημαντικά, όμως αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Τέτοια διακήρυξη δεν συναντάμε σε καμιά θρησκεία γιατί όλες έχουν το «ενθάδε κείται».
Είναι τόσο σημαντικό, που ο Παύλος συλογίστηκε ότι «εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών» (Α΄Κορ.ιε:17).
Δεν υπάρχει ανθρώπινη θρησκεία, μυθολογία, φιλοσοφία που να μην την απασχόλησε ο θάνατος.
Η Γραφή, όταν αναφέρεται στο θέμα αυτό, γυρνάει πίσω, στην αρχή, εκεί που η ανθρώπινη παρακοή έφερε το θάνατο (Ιάκ.α:15 & Ρωμ.ε:13).
Αυτός που έχει το κράτος του θανάτου είναι ο διάβολος (Εβρ.β:14).
Ο Ιησούς νίκησε το διάβολο κι έγινε πρωτότοκος εκ των νεκρών (Κολ.α:18).
Εμείς γινόμαστε σύμφυτοι της δικής Του ανάστασης (Ρωμ.ς:5).
Ο θάνατος που φοβίζει και αφοπλίζει δυνατούς, σοφούς, πλούσιους, κοσμοκράτορες, δεν φοβίζει τον πιστό του Χριστού, που «μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν.ε:24). Αυτός ρωτάει: «Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;» (Α΄Κορ.ιε:55).
Ιωάν.ιδ:1-14 «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού».
Όταν η αμαρτία έκλεισε το δρόμο προς το Θεό, έγιναν πολλές προσπάθειες αποκατάστασης, αλλά όλες απέτυχαν.
Ένα βαρύ καταπέτασμα έκλεινε την πρόσβαση του ανθρώπου στα 'Αγια των Αγίων, την παρουσία του Θεού (Λευιτ.ις, κα:16-24).
Οι Ρωμαίοι από υπερηφάνεια πίστευαν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Αυτό δεν ήταν αλήθεια, όπως δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν στο Θεό. Υπάρχει μόνο ένας δρόμος που οδηγεί στο Θεό. Ο Ιησούς είναι Αυτός που επανασυνδέει τον άνθρωπο με το Θεό (εδ.6).
Αντιπαραβάλλοντας τη διδασκαλία της Παλαιάς με την Καινή Διαθήκη, η επιστολή προς Εβραίους μιλάει για «νέα και ζώσα οδό» που οδηγεί στην παρουσία του Θεού (ι:20).
