Γέν.ε:1,2
τούτο είναι το βιβλίο της γενεαλογίας του ανθρώπου: “Αυτή είναι η γενεαλογία”. Είναι μια συνηθισμένη φράση μέσα στο λόγο του Θεού. Εδώ όμως στη φράση που εξετάζουμε το “είναι” είναι με μικρά γράμματα που σημαίνει ότι στο Εβραϊκό κείμενο δεν υπάρχει. Έτσι, μας θυμίζει αυτό που το Πνεύμα του Θεού γράφει στο Ματθ.α:1.
Να, λοιπόν για Ποιον και γιατί γράφονται οι γενεαλογίες. Το Πνεύμα του Θεού θέλει να μας δείξει το σπέρμα απ’ το οποίο θα προέλθει ο Χριστός το κατά σάρκα. Να δούμε τους χαρακτήρες των ανθρώπων που έγιναν πρόδρομοι Αυτού δια του Οποίου ο Θεός έφερε τη σωτηρία. Ο Αδάμ είναι η κεφαλή του ανθρώπινου γένους κατά σάρκα. Ο Χριστός είναι η κεφαλή του ανθρώπινου γένους πνευματικά (Α’ Κορ.ιε:22).
κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν: Παρατηρούμε ότι δεν λέει κατ’ ομοίωση όπως ο Θεός ήθελε στη Γέν.α:26. Η ομοίωση είναι κάτι που παίρνει χρόνο για να γίνει και χρειάζεται να ενεργήσει και το θέλω του ανθρώπου. Να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού ώστε να μπορέσει με τη βοήθεια του Πνεύματος του Θεού να γίνει όμοιος με το Θεό πνευματικά.
Γέν.ε:3
ομοίωση: Βλέπουμε ότι ο γιος του Αδάμ γεννιέται κατά την ομοίωση και την εικόνα του Αδάμ κι όχι του Θεού!
Γέν.ε:4-20
Γενεαλογίες. Οι άνθρωποι γεννιούνται, ζουν, κάνουν παιδιά, αλλά πεθαίνουν. Ο απόστολος Παύλος λέγει ότι η προέλευση του θανάτου είναι η αμαρτία (Ρωμ.ε:12). Ο άνθρωπος ούτε με τον ατμό, ούτε με τον ηλεκτρισμό, ούτε με την πυρηνική ενέργεια κατάφερε να αφοπλίσει το θάνατο από το φοβερό κεντρί του.
Ο άνθρωπος λοιπόν που είναι υπό την εξουσία του θανάτου δεν μπορεί να έχει καμία κοινωνία με το Θεό στη φυσική του κατάσταση. Η ζωή δεν μπορεί να έχει κοινωνία με το θάνατο.
Η ζωή του Αδάμ εξαρτιόταν από την υπακοή του, γι’ αυτό όταν αμάρτησε έχασε αυτή τη ζωή. Όμως ο Ιησούς, επειδή έχει τη ζωή «εν εαυτώ», ικανοποίησε όλες τις συνέπειες της ανθρώπινης αμαρτίας και αφού γεύτηκε το θάνατο, τον εξολόθρευσε με την ανάστασή Του κι έτσι έγινε η ζωή και η δικαιοσύνη όλων όσοι πιστεύουν στο όνομά Του.
Γέν.ε:21-24
Έρχεται τώρα στο προσκήνιο ο Ενώχ, που σημαίνει “αφιερωμένος” και σ’ αυτή την περίπτωση, αφιερωμένος στον Γιάχβε. Ο Ενώχ αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα του κεφαλαίου που εξετάζουμε! Ο κανόνας είναι: “Απέθανε” και η εξαίρεση:
“μετετέθη διά να μη ίδη θάνατο” (Εβρ.ια:5). Ο Ενώχ ήταν «ο έβδομος από Αδάμ» κήρυξε και προειδοποίησε για την επερχόμενη κρίση (Ιουδ.14) και ο Θεός δεν επέτρεψε στο θάνατο να νικήσει “τον έβδομο άνθρωπο”. Πώς διέφυγε το θάνατο; Δια της πίστεως. Ο Ενώχ είναι ένας θαυμάσιος τύπος των πιστών της Αρπαγής.
Ο Μαθουσάλα ήταν γιος του Ενώχ που μόλις πέθανε ήλθε ο κατακλυσμός. Πριν γίνει ο κατακλυσμός, έχουμε σε τύπο την εκκλησία της Αρπαγής να φεύγει, και να μένει ο Νώε με τους γιους του σαν τύπος των αγίων της θλίψης που περνάνε μέσα απ’ αυτή και βγαίνουν σώοι και αβλαβείς πνευματικά. Το ίδιο βλέπουμε σε τύπο με τον Ηλία που έφυγε και τον Ελισσαιέ που έμεινε. Ο Ενώχ και ο Ηλίας είναι οι δύο άνθρωποι που πήγαν στον ουρανό χωρίς να πεθάνουν.
Τότε οι μέρες του χρόνου ήταν 360, αλλά ο Ενώχ εδώ είναι τύπος των αγίων της Καινής Διαθήκης και βαδίζει 365 χρόνια - μια ζωή μαζί με το Θεό. Αυτή η πορεία του με το Θεό δια πίστεως, τον ξεχώριζε από κάθε τι που τον περιστοίχιζε. Το να περπατάμε με το Θεό, μας τοποθετεί αναγκαστικά έξω από το φρόνημα του κόσμου (Αμώς γ:3).
Το βάδισμα υπονοεί καθημερινή πρόοδο, εργασία με σκοπό την τελειοποίηση, μεταμόρφωση από δόξα σε δόξα. Βαδίζοντας έτσι, το αποτέλεσμα είναι η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (Α’ Κορ.ιε:51,52).
Οι γιοι του Κάιν μπορούσαν να χρησιμοποιούν τη γνώση τους και να καταναλώνουν τις δυνάμεις τους με τη μάταιη ελπίδα να καλυτερεύσουν ένα καταραμένο κόσμο. Ο Ενώχ είχε βρει ένα καλύτερο κόσμο, και έζησε με τη δύναμη της ελπίδας αυτού του μελλοντικού καλύτερου κόσμου! Ζώντας αυτή τη ζωή κάποιος είναι εύκολο να κατηγορηθεί σαν υπερβολικός ή αδρανής. Όμως η πίστη που μας ικανώνει να περπατάμε με το Θεό, μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να δίνουμε στο φρόνημα του κόσμου περισσότερη αξία απ’ ότι του αξίζει.
Η θυσία του Άβελ μας διδάσκει τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η πίστη μας, και η μετάθεση του Ενώχ μας διδάσκει τη μακάρια ελπίδα που από τώρα απολαμβάνουμε. «Χάριν και δόξα θέλει δώσει ο Κύριος». Και μεταξύ της χάρης που έχει αποκαλυφθεί - θυσία - και της δόξας που θα αποκαλυφθεί - αρπαγή - υπάρχει η βεβαιότητα ότι «δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τους περιπατούντας εν ακακία» (Ψαλμ.πδ:11).
Ο σταυρός και η επιστροφή του Κυρίου είναι τα δυο ακραία σημεία της ύπαρξης της εκκλησίας και προεικονίζονται στη θυσία του Άβελ και τη μετάθεση του Ενώχ.
Η εκκλησία γνωρίζει ότι είναι τελείως δικαιωμένη με το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, και ζει περιμένοντας την ημέρα που θα έλθει να την παραλάβει προς τον εαυτό Του. Γαλ.ε:5 δεν περιμένουμε τη δικαίωση, γιατί με τη χάρη ήδη την έχουμε, αλλά περιμένουμε την κατάσταση στην οποία ήδη έχουμε μπει δια πίστεως (Εφεσ.β:6).
Πολλοί Χριστιανοί έχουν χάσει την ηθική δύναμη της ελπίδας της Αρπαγής, επειδή έχουν διδαχθεί - λάθος - ότι η εκκλησία πρέπει να περάσει μέσα από τη Μεγάλη θλίψη. Νομίζουν ότι η αποκατάσταση του έθνους Ισραήλ και η αποκάλυψη του άνομου θα προηγηθούν της Αρπαγής. Όμως η εκκλησία, όπως ο Ενώχ, θα έχει αρπαχτεί μπροστά απ’ το κακό που την περιστοιχίζει αλλά και απ’ αυτό που πρόκειται να έλθει (Αποκ.γ:10). Ο Θεός δεν άφησε τον Ενώχ στη γη να δει την κρίση Του να πέφτει πάνω της. Δεν μπορούσε ο Θεός να κάνει χωρίς τον Ενώχ, και τον πήρε. Ας μην νομίζουμε ότι ο Θεός δεν έχει επιθυμίες. Και οι επιθυμίες του Θεού είναι στους αγίους Του, στην εκκλησία Του, μόνο που αυτή θα πρέπει να ενηλικιωθεί και να γίνει μια σωστή γυναίκα όπως την περιγράφει στο Άσμα Ασμάτων!
Γέν.ε:25-27
Mαθουσάλα: Οι γνώμες είναι διχασμένες για το τί σημαίνει. Κατά το Γεσένιο σημαίνει “άνθρωπος του βέλους”. Όμως καλύτερη ερμηνεία είναι: ”Στο θάνατό του αποστέλλεται” γιατί προέρχεται από το “Μώθ” που σημαίνει θάνατος. Ο Ενώχ ονόμασε έτσι το γιο του για να φανερώσει την αποκάλυψη που αυτός είχε για την επερχόμενη κρίση. Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μαθουσάλα ήλθε ο κατακλυσμός.
Έζησε 969 χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο στον κόσμο. Κι έζησε τόσο πολύ γιατί μετά το θάνατό του θα τελείωνε και η μακροθυμία του Θεού και θα ερχόταν ο κατακλυσμός. Είναι κι αυτός τύπος του Υιού του Άρσεν που φεύγει πριν την κρίση.
Γέν.ε:28,29
Νώε: σημαίνει ανάπαυση, ανακούφιση. Είναι τύπος του Χριστού (Ματθ.ια:28) που είναι η ανάπαυσή μας και η ανακούφισή μας όταν μας πάρει πριν από την κρίση όπως ο Νώε πριν τον κατακλυσμό.
Ο Λάμεχ ίσως να έλπιζε ότι ο Νώε θα ήταν το αναμενόμενο σπέρμα της γυναίκας, ή μπορεί να νόμιζε ότι θα τον ανάπαυε από την κούραση της δουλειάς στα χωράφια.
Γέν.ε:30-32
Ο Νώε ήταν 500 ετών δηλαδή 5 Χ 10 Χ 10. Το 5 συμβολίζει τη χάρη, κι έχουμε το 10 που συμβολίζει τον κόσμο, δυο φορές. Έτσι ο Νώε ήταν η χάρις του Θεού στον κόσμο πριν και μετά τον κατακλυσμό. Διατήρησε το σπέρμα απ’ τον παλιό κόσμο που χάθηκε για να βρει χάρη ο καινούριος κόσμος (Γέν.ς:8).
Σημ: Σημαίνει “όνομα” και Χασήμ: “το όνομα”. Έτσι ονομάστηκαν οι Σημίτες, ο λαός του ΟΝΟΜΑΤΟΣ. Οι Εβραίοι προήλθαν απ’ τη γενιά του Σημ.
Χαμ: Σύμφωνα με τη Σημιτική ρίζα σημαίνει “θερμός”, σύμφωνα με την Αιγυπτιακή σημαίνει “μελαψός”.
Ιάφεθ: Σημαίνει “πλατυνθείς”, “εξαπλωμένος”. Μάλλον ήταν ο μεγαλύτερος Γέν.ι:21 & θ:24).
