Τα άνω

Τι θα πει φρόνημα; Σε ένα από τα καλύτερα λεξικά διαβάζουμε: «Η έννοια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι: συναισθηματική κλήση - διανόημα - σκέψη­ μέγα σχέδιο».

Έτσι, η αντίληψη, η ιδέα, το φρόνημα δηλαδή που έχουμε περί του Θεού και περί του κόσμου συνιστά την κατά Θεό συνείδηση μας. Γι' αυτό και η αρχή της σω­τηρίας του ανθρώπου και το υπόβαθρο της μετέπειτα πνευματικής του ζωής βασίζεται πάνω στο φρόνημα και ειδικά στο ταπεινό φρόνημα. Γιατί; διότι μόνο ο ταπεινός θα δεχθεί να καθίσει και να ακούσει το μήνυμα της σωτηρίας του Ευαγγελίου (Ρωμ.ι:14-15). Αλλά και στη συνέχεια ο πιστός που έχει ταπεινό φρόνημα θα δεχθεί τη συνεχή μαθητεία πού είναι το υπόβαθρο της ανέλιξης της πνευματικής μας ανόδου. 

«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.ε:3).

Και μολονότι σύμφωνα με το λόγο του Θεού, στους σεσωσμένους ενεργείτε το «μυστήριο της ευσεβείας» και «της πίστεως» (Α' Τιμ.γ:9,16) παράλληλα όμως βρίσκεται σε ενέρ­γεια και το «μυστήριο της ανομίας» (Β' Θεσ.β:7).

Δηλαδή, ενώ με ένα ακατάληπτο τρόπο το μυστήριο της πίστεως ριζώνει και καρποφορεί στις καρδιές των ανθρώπων, με ένα παράλληλο τρόπο το μυστήριο της παράβασης των εντολών του Θεού εξαπλώνεταί σε καρδιές ακόμη και πιστών ανθρώπων.

Κυρίαρχο λόγο στην εξάπλωση του μυστηρίoυ της ανομίας, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ράδιο - τύπος - τηλεόραση) και κατά δεύτερο λόγο οι σχέσεις μας με το σύστημα του κόσμου που διαμορφώνουν το «φρόνημα» που δεν είναι όμως «κατά Θεόν», δηλαδή, «σύμφωνο με το θέλημα του Θεού».

Και ενώ κάποτε υπήρχαν και μέσα στο κοσμικό σύστημα, δηλ. στη Βαβυλώνα, υγιείς δυνάμεις, σήμερα φαίνεται ότι πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός που ο Τύπος θεωρούνταν σαν μια απελευθερωτική δημοκρατική δύναμη, ο φόβος των απολυταρχικών συστημάτων και ο προστάτης του λαού και των αδικημένων. Στις μέρες μας όλος ο κόσμος, περισσότερο παρά ποτέ «εν τω πονη­ρώ κείται» (Α' Ιωάν.ε:19).

Σήμερα το μοντέλο του πλουτισμού, της επιτυχίας και του καταναλωτισμού, προβάλλεται από παντού σαν το κορυφαίο επίτευγμα και διαμορφώνει το φρόνημα των ανθρώπων, δημιουργώντας ψεύτικα μοντέλα και πρότυπα περιφρονώντας το «κατά Θεόν φρόνημα».

Μέσα σ' αυτό τον αόρατο πνευματικό πόλεμο των δύο «μυστηρίων» πολλοί πιστοί έχουν παγιδευτεί στο «διπλό φρόνημα». «Και προσήλθεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν και είπεν, Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; εάν ο Κύριος ήναι Θεός, ακολουθείτε αυτόν· αλλ' εάν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον. Και ο λαός δεν απεκρίθη προς αυτόν λόγον....» (Α' Βασ.ιη:21).

Έχουν μεν στη καρδίά τους τον Κύριο και τη βασιλεία Του και το λόγο Του, αλλά και σε ένα βαθμό μια παράλληλη κρυφή ή φανερή αγάπη υπάρχει μέσα στην καρδιά τους για τα πράγματα του κόσμου. Έχουν ενταχθεί δηλαδή στο σύστημα και στον αγώνα για την απόκτηση του «καλύτερου», του «ωραιότερου», και του «επώνυμου». Έχουν αποκτήσει «είδωλα», δηλαδή παραμορφωτικούς καθρέπτες όπου αλλοιώνουν το αλη­θινό πρότυπο.

Ο Ιωάννης στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα που αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις, συμβούλευε: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου....» (Α' Ιωάν.β:15-16).

Ο Ιάκωβος την ίδια εποχή επίσης πρόσθετε, «όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκ.δ:4).

Δυστυχώς σήμερα μερικοί αφελείς Χριστιανοί έφθασαν στο σημείο να αποκαλούν την κατοχή υλικών πραγμάτων «ευλογία» - ενώ η ευλογία είναι σχέση και όχι απόκτηση ­ενώ παράλληλα ψευδοδιδάσκαλοι της ευημερίας και του καταναλωτισμού «γαργαλίζουν την ακοή» ζητώντας να εμπλέξουν και το Θεό σε μια ωφελιμιστική σχέση, ώστε αν είναί δυνατόν να γίνει αρωγός τους στην ικανοποίηση της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου τους! Δηλαδή να φοράνε επώνυμα ρούχα, να έχουν μοντέρνο ίματζ, να οδηγούν αστραφτερά αυτοκίνητα, να ζουν σε πολυτελή σπίτια, να τρώνε σε «ιν» εστιατόρια.

Με άλλα λόγια γενικά να διαβιώνουν και να συμπεριφέρονται όπως οι ψευδεπώνυμοι. Για τους παραπάνω λόγους, η συμβουλή των Γραφών είναι: «...προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας...» (Εβρ.γ:13).

Ποιος τελικά θα ανακαινίζει το μυαλό μας και θα κατευθύνει τις επιθυμίες μας; τα μέσα μαζικής επικοι­νωνίας ή ο Κύριος με το λόγο Του;

Ποιο θα είναι το κορυφαίο μέλημά μας, η αύξηση των εσόδων μας για να δαπανούμε ή να πλησιάσουμε όλο και περισσότερο τον Πατέρα μας; «πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς....» (Ιάκ.δ:8).

Οι Χριστιανοί σε όλους τους αιώνες είχαν να αντιμε­τωπίσουν φοβερούς και προκλητικούς κινδύνους που κατέστρεψαν πολλούς και τους έριξαν από τη πίστη.

Στον 1ο αιώνα είχαμε τους Ιουδαίζοντες, που ήθελαν να αναμίξουν «το παλαιό και γηράσκον» με την Καινή Διαθήκη.

Στο 2ο αιώνα το Γνωστικισμό, πού δήθεν είχε μια «άλλη απόκρυφη» παράδοση από τους αποστόλους, ένα «άλλο ευαγ­γέλιο» (Γαλ.α:8).

Τον 3ο αιώνα έγιναν οι μεγάλοι διωγμοί και ένα μεγάλο πλήθος έγιναν υποκριτές.

Τον 4ο αιώνα εμφανίστηκαν οι αιρέσεις του Αρείου και του Μακε­δόνιου που παρέσυραν μέγα μέρος των πιστών και λίγοι μόνο στάθηκαν στην πίστη αντιμετωπίζοντας τεράστιους διωγμούς.

Τον 5ο αιώνα η Ελληνική φιλο­σοφία αναμίχθηκε με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου.

Τον 6ο αιώνα η πολιτεία έκανε υποχείριο της, την εκκλησία.

Τον 7ο αιώνα ο Μωαμεθανισμός συρρίκνωσε την εκκλησία κατά το ένα τρίτο...

Τον 17ο αιώνα ο Γαλλικός Διαφωτισμός απέρριψε την πίστη δεχόμενος μόνο τη λογική και πολλοί πιστοί υπέκυψαν στη νέα αυτή τοποθέτηση.

Τον 18ο αιώνα, γεννήθηκαν οι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές που θα έκαναν τη γη παράδεισο!

Τον 19ο αιώνα ήλθαν οι επαναστάσεις πού σάρωσαν την απολυταρχία και πολλοί Χριστιανοί άφησαν τον αγώνα για τη βασιλεία του Θεού και έγιναν «μέρος του κόσμου» για να τον σώσουν...

Τον 20ο αιώνα επικράτησε και επικρατεί ο υλισμός, ο καταναλωτισμός, το Αμερικανικό μοντέλο περί «επιτυχίας»...

Ποια είναι η λύση σε όλη αυτή την τεχνητή διαμόρφωση του φρονήματος μας;

Η απάντηση είναι «Ζητείται τα άνω», όχι τα κάτω, δηλαδή τα πρόσκαιρα, τα φθειρόμενα και τα επίγεια. Ζητείτε πρώτα τη «βασιλεία» του Θεού και όλα τα άλλα θα σας προστεθούν.

Αλλάξτε πορεία, μη είσθε δούλοι του καταναλωτισμού, θύματα της οποιασδήποτε μόδας και της πλύσης εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και το σύστημα. Πως μπορεί όμως να γίνει αυτή η απελευθέρωση από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό της που έχει ακόμα συμπεριλάβει και πιστούς ανθρώπους.

«...Ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκoυσαν ημάς αμαρτίαν...» (Εβρ.ιβ:1). Ας βγούμε λιγότερο, ας ανοίξουμε το σπίτι μας, ας αφήσουμε την περίτεχνη γκουρμέ κουζίνα που καταστρέφει την υγεία μας και ας υιοθετήσουμε τη Μεσογειακή δίαιτα όπως συστήνουν όλοι οι ειδικοί. Ας ανακαλύψουμε τα αυθεντικά πράγματα και όχι τις αυθεντικές μάρκες, ας υιοθετήσουμε τον μινιμαλισμό, ας γίνουμε απλοί, ας αλλάξουμε πορεία στόχους και φρόνημα. Ας αρχίσουμε την πνευματική συμμελέτη των Γραφών, ας βάλλουμε τακτές ώρες προσευχής, ας επισκεφτούμε τους αδελφούς μας, ας μη λείπουμε από τις συναθροίσεις της εκκλησίας, ας ευαγγελίσουμε τις χαμένες ψυχές.

Όσο πλησιάζουμε το Θεό και βάζουμε σε πρώτη θέση στη ζωή μας τη βασιλεία Του τόσο αποδεσμευό­μαστε από το φρόνημα του κόσμου και προσκολλόμαστε στο φρόνημα του Ουρανού.

«Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε... τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης...» (Κολ.γ:1-2).

Όσο πλησιάζουμε τον Κύριο, η χάρις του Θεού «η τα ασθενή θεραπεύουσα», κατά ένα μυστηριώδη τρόπο εκτεί­νεται προς εμάς. «...αλλά χάριτι Θεού είμαι ότι είμαι· και η εις εμέ χάρις αυτού δεν έγεινε ματαία, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, πλην ουχί εγώ, αλλ' η χάρις του Θεού η μετ' εμού....» (Α ' Κορ.ιε:10).