Α'ΙΩΑΝ.γ:4 Αμαρτία είναι η ανομία.
Α'ΙΩΑΝ.ε:17 Πάσα αδικία είναι αμαρτία.
ΡΩΜ.ιδ:23 πάν ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία.
ΙΑΚ.δ:17 εις τον όστις εξεύρει να κάμνη το καλόν, και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.
ΙΩΑΝ.ις:9 περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ.
ΠΑΡ.κα:4 Το επηρμένον όμμα και η αλαζών καρδία, ο λύχνος των ασεβών, είναι αμαρτία.
Σ' αυτά τα εδάφια έχουμε τον ορισμό της αμαρτίας. Σήμερα υπάρχει μια τάση να κοιτάζουμε την αμαρτία πολύ ελαφριά.
Η πλειονότητα των ανθρώπων παίρνει μια στάση ευχαρίστησης απέναντι στην αμαρτία και την βλέπει σαν κάτι αποδεκτό. Γι' αυτούς αμαρτία είναι η άγνοια ή κάποια δυσκολία στο χαρακτήρα που με κάποιες ψυχιατρικές συμβουλές μπορεί να διορθωθεί. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα. Η αμαρτία είναι χωμένη βαθιά μέσα στην πεσμένη φύση του ανθρώπου.
Αν γυρίσουμε στην αρχή της αμαρτίας, στην πτώση του Σατανά και αργότερα των προπατόρων μας, μπορούμε να τη δούμε σαν τρία πράγματα:
1. Υπερηφάνεια - Χωρίς αμφιβολία αυτή ήταν η πραγματική αμαρτία του Σατανά. Ύψωσε τον εαυτό του για να γίνει σαν το Θεό (ΗΣ.ιδ:12-15).
2. Απιστία - Αυτή η αμαρτία πρέπει να μπήκε δόλια μέσα στην καρδιά της Εύας πριν απατηθεί κατά την παράβαση (ΓΕΝ.γ:1).
3.Ανυπακοή - Αυτή ήταν η πράξη της ανυπακοής που ακολούθησε σαν φυσικό αποτέλεσμα των δυο προηγουμένων (ΓΕΝ.γ:6).
Στην Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιήθηκαν πολλές Εβραϊκές λέξεις για να εκφράσουν την έννοια της αμαρτίας. Μερικές ιδέες για το τι σημαίνει αμαρτία, εκφράζονται από τις παρακάτω λέξεις:
Σύγχυση Ανομία Διαστροφή Ενοχή Χάσιμο Παράβαση Επανάσταση Ματαιότητα Ψέμα Πτώση Απάτη Κακό Λάθος Φαυλότης
Στην Καινή Διαθήκη η αμαρτία εκφράζεται με τις ακόλουθες λέξεις:
Εξαχρείωση Επιθυμία Χάσιμο του σκοπού Ανυπακοή Ανομία Αδικία
Στην προσπάθειά μας να ορίσουμε την αμαρτία, μπορούμε να φτάσουμε μόνο σε μερική κατανόηση της φύσης της. Το υπερβολικό σκοτάδι και η τρομερή φρίκη της αμαρτίας ποτέ δεν μπορούν να συλληφθούν από το πεπερασμένο μας μυαλό.
Β. Ο ΘΕΟΣ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.
Το γεγονός ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι ο Θεός είναι φως, απαιτεί μίσος για την αμαρτία. Είναι αδύνατον για το Θεό να αγαπά την ψυχή του αμαρτωλού, δίχως την ίδια στιγμή να μη μισεί την αμαρτία. Η απόλυτα καθαρή και άσπιλη φύση του Θεού επαναστατεί στην θέα της αμαρτίας.
Ο Θεός μισεί την αμαρτία. Κάθε αληθινό παιδί του Θεού θα πρέπει να συμμετέχει σ' αυτό το μίσος για ό,τι είναι λάθος. Την ίδια στιγμή που θα χαμογελάσουμε έστω στην ανομία, έχουμε απομακρυνθεί από το Θεό. Ας μας βοηθήσει ο Κύριος να δούμε την αμαρτία όπως Αυτός την βλέπει. Ας καταλάβουμε κάποτε ότι αυτή είναι που κάρφωσε το Χριστό στο σταυρό. Συνειδητή αμαρτία θα μας χωρίσει από τον Θεό, θα κρύψει τις προσευχές μας από το να απαντηθούν με τελικό αποτέλεσμα τον αιώνιο θάνατο. Καμία αμαρτία δεν θα μπει στον ουρανό. Θα πρέπει να εξομολογηθεί και να συγχωρηθεί.
Γ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ;
ΓΕΝ.ις:13 Συ Θεός, όστις με είδες.
ΑΡΙΘ.λβ:23 και ας ήσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας.
ΓΑΛ.ς:7 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται........
Η αμαρτία πάντοτε θα φανερώνεται για τον απλό λόγο ότι η αμαρτία είναι ενάντια στον Θεό που δεν βλέπει μόνο το εξωτερικό, αλλά και τις σκέψεις και τις επιθυμίες. Είναι αδύνατον να αμαρτάνει κανείς και συγχρόνως να προχωράει με το Θεό.
Δ. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ;
ΓΑΛ.γ:22 η γραφή όμως συνέκλεισε τα πάντα υπό την αμαρτία
ΡΩΜ.γ:10-23 Καθώς είναι γεγραμμένον, «Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς...... επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού.
ΡΩΜ.ε:12 και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους επειδή πάντες ήμαρτον.
Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός και έχει ανάγκη από σωτηρία. Αν κάποιος από μόνος του μπορούσε να δικαιώσει τον εαυτό του με έργα νόμου ή με καλά έργα, τότε ο καθένας θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Αλλά επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει, γι' αυτό ήταν αναγκαίο για τον Ιησού Χριστό να προμηθεύσει τη σωτηρία στον άνθρωπο.
Ε. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΕΙ Η ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ;
Η αμαρτία μπορεί να καταγραφεί μόνο μερικώς γιατί αμαρτία στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση της καρδιάς. Ο κατάλογος των αμαρτιών είναι τόσο μεγάλος ώστε δεν μπορεί ποτέ να συμπληρωθεί. Ωστόσο μπορούμε ν' αρχίσουμε:
1. Έργα της σάρκας. (ΓΑΛ.ε:19)
Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθρες, έριδες, ζηλοτυπίες, θυμοί, μάχες, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, κώμοι και τα όμοια τούτων.
2. Κοσμικότητα.
Επιθυμία της σάρκας, η επιθυμία των οφθαλμών, αλαζονεία του βίου, να αγαπάς το χρήμα, να αγαπάς τις απολαύσεις κτλ.
3. Σαρκικότητα.
Υπερηφάνεια, κακία, ζήλια, φιλαυτία, κακολογία, κουτσομπολιό.
4. Αμαρτίες παράλειψης.
Έλλειψη προσευχής, παρακολούθησης συναθροίσεων, ομολογίας κτλ.
5. Αλαζονείας και υπερηφάνειας. (ΨΑΛΜ.ιθ:13)
Κι έτσι η λίστα συνεχίζει να μεγαλώνει χωρίς να φαίνεται κάποιο τέλος.
Ζ. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.
1. Αποχωρισμός από το Θεό.
ΨΑΛΜ.ξς:18 Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει.
ΗΣ.νθ:2 'Αλλ' αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας, δια να μη ακούει.
Αυτό το χώρισμα έσπασε την κοινωνία ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο και δημιούργησε ένα χάσμα που η χάρις του Θεού έπρεπε να γεφυρώσει για να λυτρωθεί ο αμαρτωλός άνθρωπος.
2. Θάνατος, φυσικός και πνευματικός.
ΡΩΜ.ε:12 Δια τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθε ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.
ΡΩΜ.ς:23 Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.
Βασικά, όλες οι αμαρτίες είναι πράξεις και στάσεις επανάστασης κατά του Θεού. Είναι πρόκληση στην υπεροχή και την Κυριότητα του Θεού. Εκφράζεται με την ερώτηση που ο Ιωσήφ έκανε όταν ήταν κάτω από τον πειρασμό: <Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;> (ΓΕΝ.λθ:9).
