Αποκ.γ:1 Και τω αγγέλω της εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον, Τάδε λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρας. Οίδα τα έργα σου, ότι όνομα έχεις ότι ζείς, και νεκρός εί.
Α. ΣΑΡΔΕΙΣ 1517-1900 μ.Χ. Είναι η περίοδος της Μεταρρύθμισης, τότε που εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν από την Καθολική εκκλησία για διάφορους λόγους.
Σάρδεις σημαίνει: ολίγοι εκφυγόντες ή υπόλοιπο.
Ορισμένοι ακολούθησαν τη Μεταρρύθμιση γιατί απλά ήθελαν να ξεφύγουν από το σιδερένιο χέρι της Καθολικής Παποκρατίας. Δεν είχαν πόθο ν’ ακολουθήσουν τον Ιησού μέχρι τέλους. Γι’ αυτό πολλοί απ’ αυτούς έμειναν στάσιμοι, απλά ευχαριστημένοι που είχαν πολιτικές ελευθερίες. Λίγοι ήταν αυτοί που βγήκαν γιατί ήθελαν πράγματι ν’ ακολουθήσουν τον Ιησού να Τον λατρεύουν ελεύθερα και να υπακούσουν στο λόγο Του. Αυτοί λοιπόν είναι οι Σάρδεις, οι λίγοι εκφυγόντες, το υπόλοιπο.
Μας περιγράφει εδώ το Πνεύμα του Θεού μια περίοδο της εκκλησίας που είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και θα πρέπει να καταλάβουμε τους αγώνες, τις θυσίες, τα προβλήματα, αλλά και τα λάθη για να μην τα κάνουμε κι εμείς. Η χώρα μας αυτή την περίοδο βρισκόταν μέσα στο σκοτάδι εξαιτίας της Τουρκοκρατίας.
Β. ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρας
Τόσο αυτό το μήνυμα όσο και τα υπόλοιπα έξι, απευθύνονται στον άγγελο, στον υπηρέτη του λόγου κάθε μιας από τις επτά επιτόπιες εκκλησίες. Έτσι κι αυτό απευθύνεται στον ποιμένα της επιτόπιας εκκλησίας των Σάρδεων, καθώς και στους υπηρέτες του λόγου την εποχή της Μεταρρύθμισης.
Ο Ιησούς με το να φανερώνεται ότι έχει τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρες, δείχνει ότι υπάρχει μια τελειότητα, μια πληρότητα την οποία επιθυμεί ν’ αποκτήσει η εκκλησία Του.
Σημαίνει ότι δεν υπήρχε και ο Κύριος επιθυμεί τώρα να οδηγήσει τους εργάτες Του σ’ αυτή την πληρότητα του σώματος. Να δουν ότι η Μεταρρύθμιση είναι μόνο η αρχή κι ότι ο Θεός θα φέρει όλα αυτά τα σκόρπια κομμάτια σε μια τελειότητα, θα τα μαζέψει και θα σχηματίσει τη νύμφη Του. Το έργο δηλαδή που άρχισε με τη Μεταρρύθμιση έχει συνέχεια και θα τελειώσει.
Γ. ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού
ΚΟΛ.β:9 Βλέπουμε ότι στον Ιησού υπάρχει η πληρότητα του Πνεύματος του Θεού.
Όταν ο Παύλος το έγραψε, ο Ιησούς είχε ήδη αναληφθεί και ήταν στη δόξα του Πατέρα, άρα μέχρι αυτή τη στιγμή και σ’ όλο το μέλλον ο Θεός θα κατοικεί εν Χριστώ.
ΑΠΟΚ.α:4 βλέπουμε τα επτά πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού και ο Ιησούς εδώ φανερώνεται σαν ο κατέχων τα 7 πνεύματα, την πληρότητα του Θεού.
Ο Ιησούς έχει ακόμη τους 7 αστέρες που δείχνει ότι μόνο Αυτός έχει την ικανότητα να κάνει τους υπηρέτες Του πλήρεις, τέλειους, να λάμπουν στον στερέωμα της δόξας Του όπως Εκείνος θέλει. Δείχνει ακόμα ότι ο Ιησούς μπορεί να τελειοποιήσει τους εργάτες Του, ώστε αυτοί να οδηγήσουν το λαό Του στον ουρανό.
Άρχισαν με τον καθολικισμό και τώρα βαδίζουν με τον Ιησού. Στο ταξίδι αυτό πέρασαν από πολλά στάδια, όμως δεν έφτασαν ακόμα. Γι’ αυτό λέει ότι εγώ σας κρατώ στα χέρια μου, εγώ θα σας οδηγήσω, ώστε εσείς όπως τ’ αστέρια οδηγούν το πλοίο στη νύχτα, να οδηγήσετε την εκκλησία μου εκεί που Εγώ είμαι.
Γιατί φανερώνεται έτσι στις Σάρδεις; Η αιτία είναι ότι η Μεταρρύθμιση δεν έφερε την τελειότητα που ήθελε ο Ιησούς να έρθει μέσα από το λόγο Του στο λαό Του γι’ αυτό τους καλεί πιο ψηλά. Ενώ άρχισαν τόσο καλά, σιγά-σιγά άρχισαν να κουράζονται και να κατασκηνώνουν εδώ κι εκεί σε διάφορα μέρη λέγοντας ότι: Αρκετή αλήθεια έχουμε τώρα, θα κάτσουμε εδώ και δεν θα πάμε παραπέρα! Δεν προχώρησαν ώστε να αποτινάξουν κάθε είδους συμβιβασμό και ψεύδος κι έτσι παρέμειναν στάσιμοι σε διάφορα δόγματα και αποχρώσεις. Ο Ιησούς όμως δείχνει τους 7 αστέρες και καλεί το λαό Του ν’ ακολουθήσει τους δικούς Του εργάτες που είναι στα χέρια Του, που έχουν και νιώθουν την καρδιά του Θεού και που θέλουν να φτάσουν μέχρι το τέλος χωρίς να υπολογίσουν το κόστος.
Οι Λουθηρανοί βγήκαν από μια θαυμαστή αλήθεια του λόγου ότι η σωτηρία είναι μόνο δια του αίματος του Ιησού δια πίστεως και όχι δια των έργων. Νόμισαν όμως ότι αυτό ήταν όλη η αλήθεια του Ευαγγελίου και τίποτα άλλο. Αργότερα οι Αναβαπτιστές είδαν ότι ο λόγος του Θεού απαγορεύει το νηπιοβάπτισμα κι ότι το μόνο βάπτισμα που ισχύει είναι αυτό που γίνεται αφού πιστέψει ο άνθρωπος, ώστε να συνταφεί μετά του Χριστού στο νερό και να αναστηθεί στη νέα νικηφόρα ζωή. Οι Λουθηρανοί δεν θέλησαν να δουν αυτή την αλήθεια γιατί νόμισαν ότι μέχρι εκεί που βάδισαν ήταν όλος ο δρόμος, γι’ αυτό οι ίδιοι άρχισαν να διώκουν τους αδελφούς τους και μάλιστα έπνιξαν στο νερό ορισμένους από αυτούς.
Αυτό το αυταρχικό, εγωιστικό πνεύμα της αυτοϊκανοποίησης ήταν που σταμάτησε το Πνεύμα του Θεού.
Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546)
Γεννήθηκε από φτωχούς γονείς στο EISLEBEN το 1483. Μπήκε στο πανεπιστήμιο του ERFYRT το 1501 για να σπουδάσει νομικά. Εξαίρετος σπουδαστής πήρε το δίπλωμά του μέσα σε ασυνήθιστα λίγο χρόνο.
Όμως αυτός ο άνθρωπος ένιωθε φοβερά το βάρος των αμαρτιών του και μη μπορώντας να ζήσει έτσι, το 1505 αποφάσισε ξαφνικά να μονάσει.
Παραδειγματικός μοναχός, πολύ ευσεβής, προσπαθούσε να βγάλει από πάνω του το βάρος της αμαρτίας. Υποβλήθηκε σε όλων των ειδών τις νηστείες και αυτοβασανισμούς, επινόησε ο ίδιος νέους τρόπους βασανισμού του σώματος και αυθυποβολής σε στερήσεις και κακουχίες και επί δύο χρόνια υπέφερε όπως είπε ο ίδιος <τέτοια αγωνία που η πένα δεν μπορεί να την περιγράψει>. Κυλιόταν πάνω σε αγκάθια και σε αιχμηρούς βράχους, σε περιόδους ψύχους επί πολλές ώρες ξάπλωνε γυμνός πάνω στο πάτωμα στο σχήμα του σταυρού, αλλά το βάρος παρέμενε μέσα του.
Μια μέρα του 1508 ενώ μελετούσε στη Γραφή που υπήρχε στο μοναστήρι και η οποία ήταν κλειδωμένη μέσα σε σιδερένιο κουτί και άνοιγε μόνο για ορισμένες ώρες, την προς Ρωμαίους επιστολή, ξαφνικά φωτίστηκε το πνεύμα του: <ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως>. Επιτέλους είδε πολύ καθαρά ότι η σωτηρία κερδίζεται από τον αμαρτωλό δια του αίματος του Ιησού Χριστού, με πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό και όχι με τις ιεροπραξίες, τα μυστήρια και τους κανόνες της εκκλησίας.
Αυτή η φράση μέσα από το λόγο του Θεού, κι εκείνη η μέρα άλλαξε ολόκληρη τη ζωή του Μαρτίνου Λούθηρου αλλά κι ολόκληρη την ιστορία.
Αν και η διαπίστωση που έκανε οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι ο κλήρος δεν ήταν κάτι το αναγκαίο, το τελευταίο αυτό δεν το κατάλαβε αμέσως. Εξακολούθησε να αποδέχεται και να ασπάζεται όλα όσα έκανε η εκκλησία: λειτουργίες, λεί-ψανα, συγχωροχάρτια, προσκυνήματα, παπική ιεραρχία.
Το 1508 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της WITTENBERG θέση που την διατήρησε μέχρι τον θάνατό του το 1546.
Το 1511 επισκέφτηκε τη Ρώμη, και αν και τρόμαξε με την διαφθορά και την ανηθικότητα της Παπικής αυλής, παρέμεινε υποταγμένος στην εξουσία της εκκλησίας. Εκεί είδε τους καλόγερους να έχουν μετατραπεί σε νεκροθάφτες που άνοιγαν τάφους μέσα στις κατακόμβες για να εκμεταλλευτούν τα κόκαλα τους.
Ξαναγύρισε στη WITTENBERG κι άρχισε να κηρύττει βασίζοντας τα λόγια του στη Γραφή. Τα λόγια του άρχισαν να ελκύουν σπουδαστές απ’ όλα τα μέρη της Γερμανίας.
Την ίδια εποχή οι άνθρωποι άρχισαν ν’ αγωνίζονται ενάντια στα φεουδαρχικά καθεστώτα των πλουσίων, και στην επιρροή της εκκλησίας στην πολιτική κι έτσι πολλοί μπήκαν στην κίνηση του Λούθηρου με τέτοια κίνητρα.
Το πούλημα των συγχωροχαρτιών από τον ΤΕΤΖΕΛ ήταν η αφορμή της ρήξης ανάμεσα στο Λούθηρο και τη Ρώμη. Το συγχωροχάρτι αποτελούσε ξαλάφρωμα από τα βάσανα του Καθαρτηρίου, δηλαδή απαλλαγή από την τιμωρία της αμαρτίας.
Κατά τη Ρωμαιοκαθολική διδασκαλία, το Καθαρτήριο είναι σχεδόν απόλυτα όμοιο με την κόλαση, μόνο που αυτό δεν διαρκεί τόσο πολύ. Όλοι οι άνθρωποι περνούν από εκεί. Ο Πάπας πρόβαλλε την αξίωση ότι έχει το δικαίωμα να συντομεύει ή και να απαλλάσσει τελείως τους ανθρώπους από τα βάσανα του Καθαρτηρίου. Η ιστορία αυτή άρχισε με τους πάπες Πασκάλ Α’ (817-824) και Ιωάννη Η’ (872-882).
Τα συγχωροχάρτια αποδείχτηκαν εξαιρετικά προσοδοφόρα για το Παπικό ταμείο, και γρήγορα γενικεύτηκε το εμπόριο τους. Προσφερόταν σαν δόλωμα για την στρατολόγηση σταυροφόρων ή εκστρατευτικών σωμάτων εναντίον «αιρετικών» ή εναντίον κάποιου βασιλιά που ο Πάπας ήθελε να τιμωρήσει, σε ιεροεξεταστές, σ’ εκείνους που έφερναν δεμάτια ξύλα για τις φωτιές που έκαιγαν αιρετικούς, σε προσκυνητές που ξεκινούσαν για την Ρώμη, σε επιχειρηματίες συνεταίρους του Πάπα, και πουλιόνταν με χρήματα.
Ο Σίξτος ο Δ’ ήταν ο πρώτος Πάπας που εξέδωσε συγχωροχάρτια για ψυχές που ήταν ήδη στο καθαρτήριο.
Η Ρώμη διέθετε τα συγχωροχάρτια χονδρικά σε επιχειρηματίες που αναλάμβαναν την λιανική πώληση!!!
Έτσι η <πώληση του δικαιώματος να αμαρτάνει κανείς> έγινε μια από τις σημαντικότερες προσόδους του Παπικού θησαυροφυλακίου.
Το 1517 ο Ιωάννης ΤΕΤΖΕΛ περιόδευε ολόκληρη τη Γερμανία πουλώντας πιστοποιητικά υπογραμμένα από τον Πάπα, με τα οποία συγχωρούσε κάθε είδους αμαρτία των αγοραστών τους ή των φίλων τους χωρίς να κάνει τον κόπο να εξετάζει αν ο συγχωρούμενος είχε μετανοήσει. Διαφημίζοντας το εμπόρευμά του έλεγε στο λαό ότι μόλις κουδουνίσουν τα νομίσματά σας, η ψυχή του αγαπημένου σας πετάει από το καθαρτήριο στον ουρανό.
Στις 31 Οκτωβρίου του 1517 ο Λούθηρος τοιχοκόλλησε στην πόρτα της εκκλησίας του WITTENBERG, 95 «θέσεις» που σχεδόν όλες αναφερόταν στα συγχωροχάρτια, αλλά στην ουσία αμφισβητούσαν την εξουσία και τα προνόμια του Πάπα. Το κείμενο που με αυτό τον τρόπο δημοσίευσε ο Λούθηρος, αποτελούσε απλά μια ανακοίνωση ότι ήθελε να συζητήσει το θέμα αυτό στο Πανεπιστήμιο. Τυπώθηκε όμως κατά χιλιάδες κι αντίγραφά του κυκλοφόρησαν σ’ ολόκληρη την Γερμανία κι έτσι έγινε <η σπίθα που έβαλε φωτιά σ’ ολόκληρη την Ευρώπη>.
Το 1520 ο Πάπας με βούλα αφόρισε το Λούθηρο και συγχρόνως δήλωνε ότι αν δεν ανακαλούσε τα γραφόμενά του μέσα σε 60 μέρες, θα υφίστατο την ποινή που επισύρει η αίρεση (δηλαδή το θάνατο). Ο Λούθηρος έκαψε δημόσια αυτή την παπική βούλα.
Το 1521 ο Κάρολος Ε’ αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που περιλάμβανε τότε την Γερμανία, Ισπανία, τις Κάτω χώρες και την Αυστρία, κάλεσε το Λούθηρο να παρουσιαστεί στην Δίαιτα της WORMS. Εκεί, μπροστά στους αξιωματούχους της αυτοκρατορίας και της εκκλησίας, τον διέταξε ν’ ανακαλέσει.
Ο Λούθηρος απάντησε ότι δεν μπορούσε ν’ ανακαλέσει τίποτα από όσα είχε πει, εκτός από εκείνα που θα αποδεικνύονταν ότι ήταν λάθος σύμφωνα με την Αγία Γραφή και τη λογική. Τότε, ο διάσημος θεολόγος της Καθολικής εκκλησίας που τον είχαν καλέσει για να αντιμετωπίσει το Λούθηρο, είπε: Σύμφωνα με το λόγο του Θεού δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά σύμφωνα με την καθολική παράδοση ο Λούθηρος είναι αιρετικός. Αυτός ήταν ο Δόκτωρ Εκ.
Ο Λούθηρος τότε είπε: Εδώ στέκομαι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Ο Θεός βοηθός μου. Καταδικάστηκε, αλλά είχε ανάμεσα στους Γερμανούς πρίγκιπες τόσους φίλους, όσοι χρειαζόταν για να μην μπορέσει η καταδικαστική απόφαση να εκτελεστεί.
Κάποιος φίλος του τον έκρυψε ένα ολόκληρο χρόνο στο σπίτι του, και μετά γύρισε πίσω στην WITTENBERG για να συνεχίσει το κήρυγμα και το συγγραφικό του έργο. Ανάμεσα σε άλλα, μετάφρασε την Αγία Γραφή στη Γερμανική. Με την μετάφραση αυτή ξύπνησε πνευματικά την Γερμανία και διαμόρφωσε τη Γερμανική γλώσσα. Ο λόγος του Θεού δεν ήταν μέχρι τότε ελεύθερος για τον καθένα, να τον έχει στο σπίτι του και να τον διαβάζει.
Αυτά συνέβησαν τότε στη Γερμανία, αλλά με αφορμή αυτά στην Αγγλία ο βασιλιάς Ερρίκος Η’ αρνήθηκε την Παπική εξουσία και εγκαινίασε την ανεξάρτητη πια ζωή της εκκλησίας της Αγγλίας κάτω από την πνευματική ηγεσία του Αρχιεπισκόπου του CANTERBURY (Αγγλικανική εκκλησία).
Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της Καθολικής εκκλη-σίας και γι’ αυτό οι Καθολικοί ιδρύουν με τον Ιγνάτιο LOYOLA (1491-1556) το μοναχικό τάγμα των Ιησουϊτών με βασική του αρχή την απόλυτη υπακοή στον Πάπα και την επαναπόκτηση του κερδισμένου από τους Διαμαρτυρόμενους και τους Μωαμεθανούς εδάφους.
Ανώτερη επιδίωξή τους: η καταστροφή της αίρεσης - να πιστεύει δηλαδή κανείς οτιδήποτε διαφορετικό από ότι ο Πάπας πίστευε. Για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, επιτρεπόταν η χρησιμοποίηση οποιουδήποτε μέσου: απάτης, ανηθικότητας, ατιμίας, ακόμα και φόνου. Αυτό που τους χαρακτήριζε ήταν ο φανατισμός. Αυτοί έχουν την ευθύνη της σφαγής της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, του διωγμού των Ουγενότων κ.τ.λ.
Ο Λούθηρος αφού παντρεύτηκε μια καλόγρια που δέχτηκε το μήνυμά του και τον ακολούθησε και είχε παιδιά μαζί της, είπε ότι δεν ήθελε να δώσουν σ’ αυτή την κίνηση το όνομά του.
Ο Θεός βάπτισε το Λούθηρο με Πνεύμα Άγιο, μίλησε γλώσσες, αλλά νομίζοντας ότι ήταν ένα δώρο του Θεού γι’ αυτόν μόνο, δεν το κήρυξε.
Δ. Σύντομη ιστορία των Σάρδεων
Ήταν μέρος της αρχαίας Λυδικής Αυτοκρατορίας, κυβερνιόταν από μια πριγκίπισσα και αργότερα κατακτήθηκε από την Περσία. Βρισκόταν σε καλά αρδευόμενη πεδιάδα. Στην άμμο του ποταμού υπήρχε χρυσός, όπως και στην περίοδο της Μεταρρύθμισης, ανάμεσα στα πλήθη της άμμου του κόσμου υπήρχε ο χρυσός του Θεού.
Έκοβαν νομίσματα από κράμα χρυσού και αργύρου, είχαν ανθούσες βιοτεχνίες κοσμημάτων, υφαντών και άφθονα οπωρικά καθώς και κήπους.
Εκεί εφεύραν την τέχνη βαφής μάλλινων υφασμάτων. Υπήρχε μεγάλο σκλαβοπάζαρο κι ένας μεγάλος ναός της θεάς Κυβέλης ύψους περίπου 108 μέτρων.
Αργότερα υπήρξε μια απ’ τις μεγαλύτερες Ιουδαϊκές συναγωγές μήκους 90 μέτρων και πλάτους 20, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους.
Καταστράφηκε από σεισμό το 17 μ.Χ. έτσι η πόλη στην οποία απευθύνεται τώρα ο Ιωάννης είναι η καινούργια που ξανακτίστηκε.
Ε. Οίδα σου τα έργα ότι όνομα έχεις ότι ζής, και νεκρός εί.
Αυτή είναι η κατάσταση της εκκλησίας. Έχεις όνομα, έχεις φήμη μεγάλη ότι θέλεις να επιστρέψεις στο λόγο του Θεού και όχι στις παραδόσεις του κόσμου. Όμως ο Ιησούς λέει ότι <είναι νεκροί> δηλαδή απ’ έξω υπάρχει το όνομα, μέσα όμως είναι θάνατος. Η περίοδος αυτή άρχισε με μεγάλη αναζωπύρωση και κατέληξε στη νέκρα και τον τυπικισμό γιατί βασικά στοιχεία του Καθολικισμού παρέμειναν μέσα της.
Παρόλη την έξοδο, ήταν νεκροί γιατί δεν βάδισαν στα βήματα του Ιησού. Η διδασκαλία τους είχε προοδεύσει σημαντικά, το πνεύμα τους όμως ήταν ακόμα νεκρό, χωρίς επικοινωνία αγάπης, και η λατρεία τους ήταν γεμάτη τυπικισμό και παραδοσιακές τελετουργίες. Ο Ιησούς ήθελε να τους ελευθερώσει πλήρως, όμως οι περισσότεροι έμειναν και σχημάτισαν έλη, πέθαναν πνευματικά.
Σ’ αυτή την εκκλησιαστική περίοδο υπήρξαν πολλοί που έπεσαν σε σαρκικότητες και κοσμική ζωή γιατί δεν διδάχτηκαν ότι μαζί με τη σωτηρία συμβαδίζει μια καθαρή και άγια ζωή, ένας πνευματικός χωρισμός από τον κόσμο.
Άλλοι είδαν αυτή την αλήθεια και ακολούθησαν τον αγιασμό, ότι δηλαδή έπρεπε να ζουν και ν’ ακολουθούν τον Ιησού σε όλη τους τη ζωή. Υπήρχαν πολλοί εργάτες που είχαν πλήρη άγνοια βασικών αληθειών του λόγου του Θεού.
Ο Μαρτίνος Λούθηρος όταν επισκέφτηκε ορισμένες εκκλησίες βρήκε ότι πολλοί εργάτες του λόγου δεν γνώριζαν τα βασικά του χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να υπάρχει χλιαρή και χαλαρή ζωή. Έτσι, ο Ιησούς λέει ότι <είστε νεκροί>!!!
Ένα απ’ αυτά που κράτησε η Λουθηρανή εκκλησία από τον Καθολικισμό ήταν και το νηπιοβάπτισμα, με σκοπό να γίνει η <επιβεβαίωση> όταν το παιδί μεγάλωνε.
Όμως, άλλοι, μελετώντας το λόγο του Θεού, είδαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να πιστέψει και μετά να βαπτιστεί, όπως καθαρά διδάσκει η Γραφή, κι έτσι άρχισαν να ξαναβαπτίζονται. Αυτούς τους ονόμασαν Αναβαπτιστές.
Ανάμεσα από τους Αναβαπτιστές και τους Λουθηρανούς σηκώθηκαν άλλοι που είδαν ότι ναι μεν ο Θεός μας σώζει, πρέπει να βαπτιστούμε αφού πιστέψουμε, αλλά κι εμείς πρέπει να ζούμε μια άγια. Πολλοί δεν το δέχτηκαν αυτό νομίζοντας ότι αφού δια πίστεως σώζεται ο άνθρωπος μετά μπορεί να ζει όπως θέλει. Έτσι άρχισε να τεμαχίζεται αυτή η κίνηση σε κομμάτια. Όμως μέσα απ’ όλα αυτά, υπήρχε μια συνεχής ροή της αποκάλυψης του Θεού. Το λάθος που έκαναν οι άνθρωποι είναι ότι δεν καταλάβαιναν ότι ο λόγος του Θεού είναι μια συνεχής αποκάλυψη, και έμεναν σε ότι έβλεπαν, φανατιζόταν, φτιάχνανε γύρω τους τείχη, δίνοντας διάφορα ονόματα στα συστήματά τους. (Λουθηρανοί, Αναβαπτιστές, Πρεσβυτερικοί...)
Αν πούμε ότι η αποκάλυψη του λόγου του Θεού είναι ένα ποτάμι με συνεχή ροή, αυτοί που έμεναν πίσω δημιουργούσαν έλη, στάσιμα νερά λόγω της μη υπάρξεως αποκάλυψης από το Πνεύμα του Θεού το οποίο προχωρούσε. Τι πρέπει να γίνει;
ΑΠΟΚ.γ:2 γίνου γρηγορών, και στήριξον τα λοιπά ά έμελλον αποθανείν, ου γάρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα ενώπιον του Θεού μου
Α. γίνου γρηγορών
Σημαίνει να γίνεις άγρυπνος, ξύπνα απ’ τον ύπνο της αυτοϊκανοποίησής σου και βάδισε με το Θεό.
Β. στήριξον τα λοιπά ά έμελλον αποθανείν
Η αλήθεια που αποκαλύφθηκε με τη Μεταρρύθμιση έπρεπε να στηριχθεί. Αυτές οι αλήθειες που αγοράστηκαν με τόσο μεγάλη τιμή έπρεπε να ενισχυθούν.
Το γεγονός ότι η πίστη τους ήταν σε ένα και μοναδικό πρόσωπο τον Ιησού και ότι Αυτόν και μόνο έπρεπε να λατρεύουν και να αγαπούν, έπρεπε να παραμείνει σε πρώτο πλάνο και να μη συμβιβαστεί με τίποτα γιατί θα κατέληγαν σε μια άλλη νεκρή θρησκεία, πράγμα που έγινε.
Παράδειγμα: Υπήρξε ένα βιβλίο <Το βιβλίο του Κόνκορντ> που γράφτηκε από ένα ενωμένο συνέδριο Καθολικών και Λουθηρανών κατά την διάρκεια της ζωής του Λούθηρου. Ήταν μια προσπάθεια συμβιβασμού μεταξύ των δύο εκκλησιών, για να είναι και πάλι ένα. Ο Θεός όμως λέει <ξύπνα>, <γίνου γρηγορών> μην συμβιβάζεσαι με κάτι που έχεις ήδη κερδίσει.
Πολύ από το κήρυγμα που γινόταν το 1700-1800 δεν ήταν καθόλου μέσα από την Βίβλο αλλά από τους Πατέρες της εκκλησίας όπως ακριβώς έκαναν οι ιερείς της Καθολικής εκκλησίας που ποτέ δεν κήρυτταν τη Γραφή, αλλά αυτούς που οι ίδιοι ονόμασαν <πατέρες της εκκλησίας>.
Αυτό γιατί μεγάλο μέρος της παράδοσης ήταν ακόμη μέσα στην εκκλησία, ο νεκρός Καθολικισμός είχε ακόμα χωμένα τα πλοκάμια του, ώστε τα έργα της περιόδου της Μεταρρύθμισης να μην είναι τέλεια μπροστά στο Θεό. Υπήρχε ακόμη χώρος για τελειοποίηση, για πρόοδο, αγιασμό, αγάπη, διακονία, διδαχή, αποκάλυψη και λατρεία. Τι τους λέει λοιπόν να κάνουν;
ΑΠΟΚ.γ:3 μνημόνευε ούν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον, εάν ούν μη γρηγορήσεις, ήξω ως κλέπτης και ου μη γνώς ποίαν ώραν ήξω επί σε.
Πρώτα πρέπει να αρχίσεις να θυμάσαι πώς έλαβες, πώς τα άκουσες (από το στόμα των αποστόλων) και αφού θυμηθείς, τήρησέ τα. Κάνε τα σωστά έργα του Κυρίου που θα απορρέουν από την αγάπη σου προς ΑΥΤΟΝ. Μετά λέει μετανόησον. Το ρήμα είναι στην προστακτική, είναι διαταγή, που σημαίνει ότι αμέσως πρέπει να μετανοήσεις να αλλάξεις νου και από σκοτισμένος που είναι από τις παραδόσεις και τα ψεύδη του Σατανά, ν’ αποκτήσεις νου Χριστού. Σταμάτησε να νομίζεις ότι ο Κύριος είναι ικανοποιημένος μαζί σου. Μετανόησε και αποφάσισε ν’ ακολουθήσεις το Πνεύμα του Κυρίου και όχι το τι λέει η παράδοση, διαφορετικά ο Κύριος θα λυπηθεί και θα σε κρίνει γι’ αυτούς τους συμβιβασμούς σου.
Η ιστορία μας λέει ότι Λουθηρανοί αυτής της περιόδου πήραν θάρρος κι άρχισαν να καίνε καλόγερους. Η διωκόμενη εκκλησία έγινε διώκουσα. Οι πιστοί ήταν μια μάζα ανθρώπων με διάφορες ιδέες που ο Λούθηρος δεν μπορούσε να ελέγξει.
Έρχομαι σαν κλέπτης, σημαίνει εδώ, ξαφνικά και μυστικά. Ο Ιησούς δεν τους λέει ότι θα έλθει σαν παράνομος κλέπτης, δεν συγκρίνει τον εαυτό Του με την προσωπικότητα ενός κλέπτη. Αυτό όμως που θέλει να μας πει είναι ότι ο ερχομός του θα έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού και της μυστικότητας.
Ο Ιησούς λοιπόν λέει ότι θα κλέψει φως από το λαό Του. Θα επιτρέψει να χάσουν φως αν δεν αγρυπνούν και περιπατούν μαζί Του (Λουκ.η:18).
Β’ Θεσ.β:10-12 Αυτοί που δεν θέλουν να βαδίσουν με το Θεό κι αυτοί που ευχαριστιούνται στην αδικία και στο ψεύδος, ο Θεός λέει <θέλει πέμψει επ’ αυτούς ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστεύωσιν εις το ψεύδος >.
Αν δεν έχουν καρδιά να Τον ακολουθήσουν, θα τους αφήσει να πλανηθούν (Αποκ.ις:15).
Με τη λέξη <ώρα>, ο Ιησούς εννοεί την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται ο άνθρωπος ή η εκκλησία όταν έρθει. Μπορεί να είναι ώρα αποστασίας και χαλαρότητας και γι’ αυτό θα εκπλαγούν εξαιτίας του συμβιβασμού, εάν δεν μετανοήσουν.
Τους λέει ότι εάν δεν αγρυπνούν και βαδίζουν κατά σάρκα στο δικό τους εγωιστικό, αδιάφορο, σαρκικό, δρόμο με την ιδέα ότι θα πάνε στον ουρανό επειδή είναι μέλη κάποιας εκκλησίας, θα έρθει σαν κλέπτης αιφνιδιαστικά και θα τους πάρει αυτό που νομίζουν ότι κατέχουν (Λουκ.η:18).
Αναφέρεται ακόμα στο γεγονός ότι οι εκκλησίες της Μεταρρύθμισης, θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι τη 2η έλευση του Ιησού, όπως κι έχουμε πολλές σήμερα: Λουθηρανοί, Μεθοδιστές, Βαπτιστές, Πρεσβυτερικοί κτλ. Όμως ο ερχομός Του γι’ αυτούς που δεν αγρυπνούν θα είναι σαν κλέπτης, θα τους καταλάβει ανέτοιμους κι έτσι θα μείνουν πίσω.
Αποκ.γ:4 Αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν σάρδεσιν ά ούκ εμόλυναν τα ιμάτια αυτών και περιπατήσουσιν μετ’ εμού εν λευκοίς, ότι άξιοι εισίν.
Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία που παρ’ όλες τις καταστάσεις που περνούσαν έμεναν αγνοί και αμόλυντοι. Τα ονόματα εδώ αναφέρονται σε ορισμένα πρόσωπα, άτομα που δεν μόλυναν τα ιμάτια τους με συμβιβασμούς και ψεύδη. Βλέπουμε ότι ο Ιησούς γνωρίζει το λαό Του, τον καθένα με τ’ όνομά του. Υπάρχουν λοιπόν ολίγοι στην περίοδο αυτή που δεν μολύνθηκαν με τη σαρκικότητα, την αμαρτία και το πνεύμα της αυτοδικαίωσης.
Θα είναι εκεί που θα είναι κι Αυτός, στην παρουσία Του, δίπλα Του! Τους θεωρεί άξιους κι αυτό είναι πολύ μεγάλο για έναν άνθρωπο, να θεωρηθεί άξιος μπροστά στο Θεό.
Είναι άξιοι γιατί άφησαν τους εαυτούς τους στο Θεό, ώστε Εκείνος να τους ντύσει με τη δική Του δικαιοσύνη, με το λευκό ένδυμα του Χριστού.
Δεν θα έχουν δικά τους ενδύματα, με αποχρώσεις και χρώματα που βάζουν οι άνθρωποι για να ξεχωρίζουν ότι είναι Ορθόδοξοι, Καθολικοί ή Διαμαρτυρόμενοι, αλλά θα έχουν ένα και μόνο ένδυμα κι αυτό λευκό. Η δικαιοσύνη που δίνει ο Χριστός στον άνθρωπο που πιστεύει σ’ Αυτόν, Τον αγαπά, και απαρνείται τον εαυτό του και τη δική του δικαιοσύνη.
Αποκ.γ:5 ο νικών ούτως περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού ενώπιον του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού.
Το ούτως εδώ, δεν σημαίνει αυτός γιατί τότε θα έπρεπε να ήταν γραμμένο με <ο> και όχι με <ω>. Σημαίνει λοιπόν <τοιουτοτρόπως> <κατ’ αυτό τον τρόπο>. Με άλλα λόγια ο Ιησούς λέει ότι ο νικών με τον τρόπο που εξήγησα και υπέδειξα λίγο πριν (εδ.3) θα περιπατήσει μαζί μου με λευκά.
Εάν μετανοήσει, τηρεί αυτά που άκουσε, αγρυπνεί και νικήσει μέχρι τέλους, τότε θα δικαιωθεί και θα σταθεί στην παρουσία μου.
Το ρήμα εδώ είναι στη μέση φωνή που σημαίνει ότι η περιβολή αυτή με τα λευκά ιμάτια γίνεται από ενδιαφέρον αυτού που τους ενδύει ή ακόμη από ενδιαφέρον αυτών που ντύνονται. Στην περίπτωση αυτή ισχύουν και τα δύο. Ο Ιησούς ντύνει το λαό Του με λευκά για να τους πάρει κοντά Του και ο λαός του Ιησού ντύνεται με λευκά για να παρασταθεί στην παρουσία Του. Το ρήμα περιβάλλω σημαίνει ρίχνω ολόγυρα ένα ένδυμα.
Εδώ λέει ότι το όνομα του νικητή δεν θα σβηστεί από το βιβλίο της ζωής, που σημαίνει ότι όλων των άλλων θα σβηστεί. Είναι λοιπόν μια πρόκληση για το λαό του Θεού να νικήσει και να μείνει μέχρι τέλους πιστός. «Σάρδεις» θα πει «ολίγοι εκφυγόντες» και είδαμε ότι με τη Μεταρρύθμιση λίγοι έφυγαν από το καθολικό σύστημα, όμως απ’ αυτούς οι περισσότεροι δεν έφυγαν για να βρουν την αλήθεια του λόγου του Θεού και να την ακολουθήσουν, αλλά απλά για να ξεφύγουν από αυτό το πολιτικοθρησκευτικό σύστημα. Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν και οι νικητές.
• Στο ότι υπάρχει κάτι σαν εγγραφή στα ουράνια για κάθε νικητή. Υπάρχει ένας κατάλογος του Θεού που είναι γραμμένοι οι ήρωές Του όπως ο Δαβίδ είχε κατάλογο των δυνατών ανδρών του.
• Στη συνήθεια που υπήρχε τότε, αλλά και σήμερα, να καταγράφεται καθένας που γεννιέται σε κάθε πόλη (Ληξιαρχείο). Έτσι κι ο Θεός, γράφει στο βιβλίο της ου-ράνιας πόλης Του κάθε έναν που γεννιέται πνευματικά και μένει πιστός μέχρι τέλους.
Το βιβλίο της ζωής αναφέρεται σε πολλά σημεία του λόγου του Θεού όπως: Εξ.λβ:32 Ψαλμ.ξθ:28 Δαν.ιβ:1 Λουκ.ι:20 Αποκ.ιγ:8 κ:15 κα:27
Στο πρώτο εδάφιο βλέπουμε τους εργάτες του Θεού μέσα στην παλάμη του Ιησού να λάμπουν σαν αστέρες. Υπάρχει όμως μια προειδοποίηση για μερικούς που θα χάσουν αυτή τη θέση και θα φύγουν απ’ το χέρι Του. Σαν αστέρες πλανήτες θα εκτοξευτούν και θα φύγουν όχι γιατί δεν ήταν τέλειοι ή υστερούσαν σε δύναμη, αλλά γιατί έχασαν την καρδιά και τον ζήλο να ακολουθούν τον Ιησού.
Δεν είχαν πόθο και ζήλο να μάθουν όλη την αλήθεια του Θεού. Πολλοί έμειναν ικανοποιημένοι με το να γνωρίσουν λίγη αλήθεια και την υπόλοιπη να την έχουν ανακατεμένη με συμβιβασμούς και παραδόσεις ανθρώπων. Υπήρχαν άλλοι που προχώρησαν αρκετά, που πίστευαν στον αγιασμό και στην αφιέρωση, βγήκαν από την Λουθηρανή εκκλησία και προχώρησαν βάσει των αληθειών που βρήκαν μέσα στο λόγο του Θεού (Ωσηέ ς:3).
Στο τρίτο εδάφιο βρίσκουμε ότι πρέπει να εξετάζουμε τις καρδιές μας γιατί μπορεί απ’ έξω να φαινόμαστε καλά, να κάνουμε προσεγμένα πράγματα, αν όμως ο Ιησούς κοιτάξει μέσα μας μπορεί να μη βρει τη ζωή που Εκείνος θέλει να έχουμε. Μπορεί να νομίζουμε ότι μετανοήσαμε από τις αμαρτίες μας, όμως οι καρποί της ζωής μας να δείχνουν το αντίθετο. Ας προσέξουμε λοιπόν να κάνουμε καρπούς με-τανοίας όπως λέει στο Λουκ.γ:8.
«στήριξον τα λοιπά ά έμελλον αποθανείν». Υπάρχουν αλήθειες στο λόγο του Θεού που για ορισμένους είναι έτοιμες να πεθάνουν. Αυτό δεν πρέπει να γίνει, πρέπει να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε κάθε τι που ο Θεός έχει για μας, πρέπει να ενισχύσουμε τους εαυτούς μας στα σημεία εκείνα που είναι έτοιμα να πεθάνουν. Αν δεν το κάνουμε αυτό θ’ αρχίσουμε να παραλύουμε πνευματικά.
Να στηρίξουμε την αναγκαία επικοινωνία αγάπης και υπακοής που έχουμε με τον Κύριο Ιησού, να επιστρέψουμε σ’ εκείνες τις απλές αλήθειες του λόγου του Θεού, ότι είμαστε λουσμένοι με το αίμα της θυσίας Του και ότι Εκείνος θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, να ευχαριστήσουμε την καρδιά της αγάπης Του και να γίνουμε η ένδοξη νύμφη Του. Πρέπει να επιστρέψουμε σ’ αυτές τις αλήθειες, να τις εγκολπωθούμε σαν τον πιο ακριβό θησαυρό της καρδιάς μας και να βαδίσουμε πάνω σ’ αυτές.
Στο ίδιο εδάφιο λέει: «ου γάρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα» που σημαίνει ότι δεν είμαστε τέλειοι αλλά ελλιπείς. Φανερώνει εδώ ότι θέλει να βαδίσουμε στην τελειότητα μέχρι να φτάσουμε το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, δηλαδή μέχρι να πληρωθούμε με όλο το πλήρωμα του Θεού.
Φιλ.γ:10-14 δείχνει ότι ο απόστολος Παύλος είχε την ίδια καρδιά. Ήθελε να γνωρίσει Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού.
Λέει ακόμη μετανόησον. Είναι πρόσταγμα! Να μετανοήσουμε όχι γιατί δεν είμαστε τέλειοι, αλλά για το ότι δεν έχουμε καρδιά να Τον ακολουθήσουμε μέχρι τέλους, να Τον γνωρίσουμε πλήρως ώστε να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν. Να μετανοήσουμε για το ότι είμαστε ικανοποιημένοι εκεί που είμαστε. Να μετανοήσουμε για το ότι δεν ζητάμε περισσότερη αποκάλυψη και αλήθεια του Θεού. Β΄ Θεσ.β:9-11 λέει ότι αν δεν έχουμε αγάπη για την αλήθεια τότε είναι εύκολο να πλανηθούμε και το λίγο που θα έχουμε θα αφαιρεθεί.
«Έχεις ολίγα ονόματα...» Το ότι αναφέρονται αυτά τα ονόματα σημαίνει ότι είναι γνωστά στον Κύριο. Έχουν μια ιδιαίτερη ξεχωριστή ταυτότητα που ο Κύριος γνωρίζει και λέει ότι είναι άξιοι και ότι θα αμειφθούν απ’ Αυτόν γιατί έχουν ταπεινό πνεύμα, ειλικρινή μετάνοια, καθαρή καρδιά που ποθεί τον Κύριο και γι’ αυτό θα τους ανταμείψει με την παρουσία Του. Ας είμαστε κι εμείς μέσα σ’ αυτά τα ονόματα, υπάρχει χώρος για όλους.
Στο πέμπτο εδάφιο λέει ότι ο Ιησούς θα ομολογήσει τους νικητές μπροστά στον Πατέρα Του παρρησία, που σημαίνει ότι θα γνωριστούμε πλήρως μπροστά σ’ όλο το πλήρωμα του ουρανού, ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας μπροστά Του. Βλέπουμε τώρα ότι υπάρχει μέγα νέφος μαρτύρων (Εβρ.ιβ:1) το οποίο στέκεται και παρακολουθεί τον αγώνα που τρέχουμε και όταν φτάσουμε νικητές στο τέλος θα βραβευτούμε μπροστά σ’ όλο αυτό το πλήθος των μαρτύρων στα επουράνια. Το όνομά μας αντιπροσωπεύει το τι είμαστε. Έτσι ο Ιησούς θα ομολογήσει τη θέση μας και ποιοι είμαστε γι’ Αυτόν, στους αγγέλους και σ’ όλο το σώμα Του.
Πολύ από το κήρυγμα που γινόταν το 1700-1800 δεν ήταν καθόλου μέσα από την Βίβλο αλλά από τους Πατέρες της εκκλησίας όπως ακριβώς έκαναν οι ιερείς της Καθολικής εκκλησίας που ποτέ δεν κήρυτταν τη Γραφή, αλλά αυτούς που οι ίδιοι ονόμασαν <πατέρες της εκκλησίας>.
Γ. ου γάρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα ενώπιον του Θεού μου
Αυτό γιατί μεγάλο μέρος της παράδοσης ήταν ακόμη μέσα στην εκκλησία, ο νεκρός Καθολικισμός είχε ακόμα χωμένα τα πλοκάμια του, ώστε τα έργα της περιόδου της Μεταρρύθμισης να μην είναι τέλεια μπροστά στο Θεό. Υπήρχε ακόμη χώρος για τελειοποίηση, για πρόοδο, αγιασμό, αγάπη, διακονία, διδαχή, αποκάλυψη και λατρεία. Τι τους λέει λοιπόν να κάνουν;
ΑΠΟΚ.γ:3 μνημόνευε ούν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον, εάν ούν μη γρηγορήσεις, ήξω ως κλέπτης και ου μη γνώς ποίαν ώραν ήξω επί σε.
Α. μνημόνευε ούν
Πρώτα πρέπει να αρχίσεις να θυμάσαι πώς έλαβες, πώς τα άκουσες (από το στόμα των αποστόλων) και αφού θυμηθείς, τήρησέ τα. Κάνε τα σωστά έργα του Κυρίου που θα απορρέουν από την αγάπη σου προς ΑΥΤΟΝ. Μετά λέει μετανόησον. Το ρήμα είναι στην προστακτική, είναι διαταγή, που σημαίνει ότι αμέσως πρέπει να μετανοήσεις να αλλάξεις νου και από σκοτισμένος που είναι από τις παραδόσεις και τα ψεύδη του Σατανά, ν’ αποκτήσεις νου Χριστού. Σταμάτησε να νομίζεις ότι ο Κύριος είναι ικανοποιημένος μαζί σου. Μετανόησε και αποφάσισε ν’ ακολουθήσεις το Πνεύμα του Κυρίου και όχι το τι λέει η παράδοση, διαφορετικά ο Κύριος θα λυπηθεί και θα σε κρίνει γι’ αυτούς τους συμβιβασμούς σου.
Η ιστορία μας λέει ότι Λουθηρανοί αυτής της περιόδου πήραν θάρρος κι άρχισαν να καίνε καλόγερους. Η διωκόμενη εκκλησία έγινε διώκουσα. Οι πιστοί ήταν μια μάζα ανθρώπων με διάφορες ιδέες που ο Λούθηρος δεν μπορούσε να ελέγξει.
Β. εάν ούν μη γρηγορήσεις ήξω ως κλέπτης
Έρχομαι σαν κλέπτης, σημαίνει εδώ, ξαφνικά και μυστικά. Ο Ιησούς δεν τους λέει ότι θα έλθει σαν παράνομος κλέπτης, δεν συγκρίνει τον εαυτό Του με την προσωπικότητα ενός κλέπτη. Αυτό όμως που θέλει να μας πει είναι ότι ο ερχομός του θα έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού και της μυστικότητας.
Ο Ιησούς λοιπόν λέει ότι θα κλέψει φως από το λαό Του. Θα επιτρέψει να χάσουν φως αν δεν αγρυπνούν και περιπατούν μαζί Του (Λουκ.η:18).
Β’ Θεσ.β:10-12 Αυτοί που δεν θέλουν να βαδίσουν με το Θεό κι αυτοί που ευχαριστιούνται στην αδικία και στο ψεύδος, ο Θεός λέει <θέλει πέμψει επ’ αυτούς ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστεύωσιν εις το ψεύδος >.
Αν δεν έχουν καρδιά να Τον ακολουθήσουν, θα τους αφήσει να πλανηθούν (Αποκ.ις:15).
Γ. και ου μη γνώς ποίαν ώραν ήξω επί σε
Με τη λέξη <ώρα>, ο Ιησούς εννοεί την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται ο άνθρωπος ή η εκκλησία όταν έρθει. Μπορεί να είναι ώρα αποστασίας και χαλαρότητας και γι’ αυτό θα εκπλαγούν εξαιτίας του συμβιβασμού, εάν δεν μετανοήσουν.
Τους λέει ότι εάν δεν αγρυπνούν και βαδίζουν κατά σάρκα στο δικό τους εγωιστικό, αδιάφορο, σαρκικό, δρόμο με την ιδέα ότι θα πάνε στον ουρανό επειδή είναι μέλη κάποιας εκκλησίας, θα έρθει σαν κλέπτης αιφνιδιαστικά και θα τους πάρει αυτό που νομίζουν ότι κατέχουν (Λουκ.η:18).
Αναφέρεται ακόμα στο γεγονός ότι οι εκκλησίες της Μεταρρύθμισης, θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι τη 2η έλευση του Ιησού, όπως κι έχουμε πολλές σήμερα: Λουθηρανοί, Μεθοδιστές, Βαπτιστές, Πρεσβυτερικοί κτλ. Όμως ο ερχομός Του γι’ αυτούς που δεν αγρυπνούν θα είναι σαν κλέπτης, θα τους καταλάβει ανέτοιμους κι έτσι θα μείνουν πίσω.
Αποκ.γ:4 Αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν σάρδεσιν ά ούκ εμόλυναν τα ιμάτια αυτών και περιπατήσουσιν μετ’ εμού εν λευκοίς, ότι άξιοι εισίν.
Α. αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν Σάρδεσιν
Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία που παρ’ όλες τις καταστάσεις που περνούσαν έμεναν αγνοί και αμόλυντοι. Τα ονόματα εδώ αναφέρονται σε ορισμένα πρόσωπα, άτομα που δεν μόλυναν τα ιμάτια τους με συμβιβασμούς και ψεύδη. Βλέπουμε ότι ο Ιησούς γνωρίζει το λαό Του, τον καθένα με τ’ όνομά του. Υπάρχουν λοιπόν ολίγοι στην περίοδο αυτή που δεν μολύνθηκαν με τη σαρκικότητα, την αμαρτία και το πνεύμα της αυτοδικαίωσης.
Β. και περιπατήσουσιν μετ’ εμού εν λευκοίς, ότι άξιοι εισίν
Θα είναι εκεί που θα είναι κι Αυτός, στην παρουσία Του, δίπλα Του! Τους θεωρεί άξιους κι αυτό είναι πολύ μεγάλο για έναν άνθρωπο, να θεωρηθεί άξιος μπροστά στο Θεό.
Είναι άξιοι γιατί άφησαν τους εαυτούς τους στο Θεό, ώστε Εκείνος να τους ντύσει με τη δική Του δικαιοσύνη, με το λευκό ένδυμα του Χριστού.
Δεν θα έχουν δικά τους ενδύματα, με αποχρώσεις και χρώματα που βάζουν οι άνθρωποι για να ξεχωρίζουν ότι είναι Ορθόδοξοι, Καθολικοί ή Διαμαρτυρόμενοι, αλλά θα έχουν ένα και μόνο ένδυμα κι αυτό λευκό. Η δικαιοσύνη που δίνει ο Χριστός στον άνθρωπο που πιστεύει σ’ Αυτόν, Τον αγαπά, και απαρνείται τον εαυτό του και τη δική του δικαιοσύνη.
Αποκ.γ:5 ο νικών ούτως περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού ενώπιον του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού.
Α. ο νικών ούτως
Το ούτως εδώ, δεν σημαίνει αυτός γιατί τότε θα έπρεπε να ήταν γραμμένο με <ο> και όχι με <ω>. Σημαίνει λοιπόν <τοιουτοτρόπως> <κατ’ αυτό τον τρόπο>. Με άλλα λόγια ο Ιησούς λέει ότι ο νικών με τον τρόπο που εξήγησα και υπέδειξα λίγο πριν (εδ.3) θα περιπατήσει μαζί μου με λευκά.
Εάν μετανοήσει, τηρεί αυτά που άκουσε, αγρυπνεί και νικήσει μέχρι τέλους, τότε θα δικαιωθεί και θα σταθεί στην παρουσία μου.
Β. περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς
Το ρήμα εδώ είναι στη μέση φωνή που σημαίνει ότι η περιβολή αυτή με τα λευκά ιμάτια γίνεται από ενδιαφέρον αυτού που τους ενδύει ή ακόμη από ενδιαφέρον αυτών που ντύνονται. Στην περίπτωση αυτή ισχύουν και τα δύο. Ο Ιησούς ντύνει το λαό Του με λευκά για να τους πάρει κοντά Του και ο λαός του Ιησού ντύνεται με λευκά για να παρασταθεί στην παρουσία Του. Το ρήμα περιβάλλω σημαίνει ρίχνω ολόγυρα ένα ένδυμα.
Γ. Και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού εκ της βίβλου της ζωής
Εδώ λέει ότι το όνομα του νικητή δεν θα σβηστεί από το βιβλίο της ζωής, που σημαίνει ότι όλων των άλλων θα σβηστεί. Είναι λοιπόν μια πρόκληση για το λαό του Θεού να νικήσει και να μείνει μέχρι τέλους πιστός. «Σάρδεις» θα πει «ολίγοι εκφυγόντες» και είδαμε ότι με τη Μεταρρύθμιση λίγοι έφυγαν από το καθολικό σύστημα, όμως απ’ αυτούς οι περισσότεροι δεν έφυγαν για να βρουν την αλήθεια του λόγου του Θεού και να την ακολουθήσουν, αλλά απλά για να ξεφύγουν από αυτό το πολιτικοθρησκευτικό σύστημα. Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν και οι νικητές.
Το βιβλίο της ζωής μπορεί ν’ αναφέρεται:
• Στο ότι υπάρχει κάτι σαν εγγραφή στα ουράνια για κάθε νικητή. Υπάρχει ένας κατάλογος του Θεού που είναι γραμμένοι οι ήρωές Του όπως ο Δαβίδ είχε κατάλογο των δυνατών ανδρών του.
• Στη συνήθεια που υπήρχε τότε, αλλά και σήμερα, να καταγράφεται καθένας που γεννιέται σε κάθε πόλη (Ληξιαρχείο). Έτσι κι ο Θεός, γράφει στο βιβλίο της ου-ράνιας πόλης Του κάθε έναν που γεννιέται πνευματικά και μένει πιστός μέχρι τέλους.
Το βιβλίο της ζωής αναφέρεται σε πολλά σημεία του λόγου του Θεού όπως: Εξ.λβ:32 Ψαλμ.ξθ:28 Δαν.ιβ:1 Λουκ.ι:20 Αποκ.ιγ:8 κ:15 κα:27
Πνευματικά μαθήματα από την εκκλησιαστική περίοδο των Σάρδεων
Στο πρώτο εδάφιο βλέπουμε τους εργάτες του Θεού μέσα στην παλάμη του Ιησού να λάμπουν σαν αστέρες. Υπάρχει όμως μια προειδοποίηση για μερικούς που θα χάσουν αυτή τη θέση και θα φύγουν απ’ το χέρι Του. Σαν αστέρες πλανήτες θα εκτοξευτούν και θα φύγουν όχι γιατί δεν ήταν τέλειοι ή υστερούσαν σε δύναμη, αλλά γιατί έχασαν την καρδιά και τον ζήλο να ακολουθούν τον Ιησού.
Δεν είχαν πόθο και ζήλο να μάθουν όλη την αλήθεια του Θεού. Πολλοί έμειναν ικανοποιημένοι με το να γνωρίσουν λίγη αλήθεια και την υπόλοιπη να την έχουν ανακατεμένη με συμβιβασμούς και παραδόσεις ανθρώπων. Υπήρχαν άλλοι που προχώρησαν αρκετά, που πίστευαν στον αγιασμό και στην αφιέρωση, βγήκαν από την Λουθηρανή εκκλησία και προχώρησαν βάσει των αληθειών που βρήκαν μέσα στο λόγο του Θεού (Ωσηέ ς:3).
Στο τρίτο εδάφιο βρίσκουμε ότι πρέπει να εξετάζουμε τις καρδιές μας γιατί μπορεί απ’ έξω να φαινόμαστε καλά, να κάνουμε προσεγμένα πράγματα, αν όμως ο Ιησούς κοιτάξει μέσα μας μπορεί να μη βρει τη ζωή που Εκείνος θέλει να έχουμε. Μπορεί να νομίζουμε ότι μετανοήσαμε από τις αμαρτίες μας, όμως οι καρποί της ζωής μας να δείχνουν το αντίθετο. Ας προσέξουμε λοιπόν να κάνουμε καρπούς με-τανοίας όπως λέει στο Λουκ.γ:8.
«στήριξον τα λοιπά ά έμελλον αποθανείν». Υπάρχουν αλήθειες στο λόγο του Θεού που για ορισμένους είναι έτοιμες να πεθάνουν. Αυτό δεν πρέπει να γίνει, πρέπει να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε κάθε τι που ο Θεός έχει για μας, πρέπει να ενισχύσουμε τους εαυτούς μας στα σημεία εκείνα που είναι έτοιμα να πεθάνουν. Αν δεν το κάνουμε αυτό θ’ αρχίσουμε να παραλύουμε πνευματικά.
Να στηρίξουμε την αναγκαία επικοινωνία αγάπης και υπακοής που έχουμε με τον Κύριο Ιησού, να επιστρέψουμε σ’ εκείνες τις απλές αλήθειες του λόγου του Θεού, ότι είμαστε λουσμένοι με το αίμα της θυσίας Του και ότι Εκείνος θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, να ευχαριστήσουμε την καρδιά της αγάπης Του και να γίνουμε η ένδοξη νύμφη Του. Πρέπει να επιστρέψουμε σ’ αυτές τις αλήθειες, να τις εγκολπωθούμε σαν τον πιο ακριβό θησαυρό της καρδιάς μας και να βαδίσουμε πάνω σ’ αυτές.
Στο ίδιο εδάφιο λέει: «ου γάρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα» που σημαίνει ότι δεν είμαστε τέλειοι αλλά ελλιπείς. Φανερώνει εδώ ότι θέλει να βαδίσουμε στην τελειότητα μέχρι να φτάσουμε το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, δηλαδή μέχρι να πληρωθούμε με όλο το πλήρωμα του Θεού.
Φιλ.γ:10-14 δείχνει ότι ο απόστολος Παύλος είχε την ίδια καρδιά. Ήθελε να γνωρίσει Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού.
Λέει ακόμη μετανόησον. Είναι πρόσταγμα! Να μετανοήσουμε όχι γιατί δεν είμαστε τέλειοι, αλλά για το ότι δεν έχουμε καρδιά να Τον ακολουθήσουμε μέχρι τέλους, να Τον γνωρίσουμε πλήρως ώστε να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν. Να μετανοήσουμε για το ότι είμαστε ικανοποιημένοι εκεί που είμαστε. Να μετανοήσουμε για το ότι δεν ζητάμε περισσότερη αποκάλυψη και αλήθεια του Θεού. Β΄ Θεσ.β:9-11 λέει ότι αν δεν έχουμε αγάπη για την αλήθεια τότε είναι εύκολο να πλανηθούμε και το λίγο που θα έχουμε θα αφαιρεθεί.
«Έχεις ολίγα ονόματα...» Το ότι αναφέρονται αυτά τα ονόματα σημαίνει ότι είναι γνωστά στον Κύριο. Έχουν μια ιδιαίτερη ξεχωριστή ταυτότητα που ο Κύριος γνωρίζει και λέει ότι είναι άξιοι και ότι θα αμειφθούν απ’ Αυτόν γιατί έχουν ταπεινό πνεύμα, ειλικρινή μετάνοια, καθαρή καρδιά που ποθεί τον Κύριο και γι’ αυτό θα τους ανταμείψει με την παρουσία Του. Ας είμαστε κι εμείς μέσα σ’ αυτά τα ονόματα, υπάρχει χώρος για όλους.
Στο πέμπτο εδάφιο λέει ότι ο Ιησούς θα ομολογήσει τους νικητές μπροστά στον Πατέρα Του παρρησία, που σημαίνει ότι θα γνωριστούμε πλήρως μπροστά σ’ όλο το πλήρωμα του ουρανού, ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας μπροστά Του. Βλέπουμε τώρα ότι υπάρχει μέγα νέφος μαρτύρων (Εβρ.ιβ:1) το οποίο στέκεται και παρακολουθεί τον αγώνα που τρέχουμε και όταν φτάσουμε νικητές στο τέλος θα βραβευτούμε μπροστά σ’ όλο αυτό το πλήθος των μαρτύρων στα επουράνια. Το όνομά μας αντιπροσωπεύει το τι είμαστε. Έτσι ο Ιησούς θα ομολογήσει τη θέση μας και ποιοι είμαστε γι’ Αυτόν, στους αγγέλους και σ’ όλο το σώμα Του.
