Γέν.ς:10-14 Και εγέννησεν ο
Νώε τρεις υιούς, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του
Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο
διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και
είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη
ενεπλήσθη αδικίας απ' αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε
εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν, και
θέλεις αλείψει αυτήν έσωθεν και έξωθεν με πίσσαν.
Αυτά
τα λόγια μας δείχνουν την κατάντια του ανθρώπου, και τη σωτηρία του Θεού. Ο
Θεός είχε επιτρέψει να ακολουθήσει ο άνθρωπος το δρόμο που διάλεξε μέχρι
τέλους, να ωριμάσουν τέλεια οι αρχές του. Το προζύμι είχε ενεργήσει και είχε
κάνει όλη τη ζύμη να φουσκώσει. Το κακό είχε φθάσει στο αποκορύφωμά του. “Πάσα σάρκα” είχε γίνει κακή και είχε
διαφθείρει την οδό της. Και η διαφθορά είχε φτάσει σ’ αυτά τα όρια που δεν
επέτρεπε τίποτε άλλο στο Θεό από το να εξολοθρεύσει “πάσα σάρκα”, και συγχρόνως να σώσει εκείνους που θα
υπάκουαν στον άνθρωπό Του!