Γένεση ζ

KΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

Γέν.ζ:1

Όταν η κιβωτός ήταν έτοιμη, ο Κύριος καλεί το Νώε να εισέλθει!  Δεν του λέγει «πήγαινε» αλλά «έλα». Το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι πάντοτε μια πρόσκληση και ο Κύριος ακόμα καλεί ανθρώπους να εισέλθουν! 

Βλέπουμε τη μακροθυμία του Θεού να εκδηλώνεται περιμένοντας 120 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια ο Νώε κήρυττε. Μάλλον το ίδιο θα έκανε και ο Μαθουσάλα που πέθανε ένα χρόνο πριν τον κατακλυσμό. Όμως ο Θεός μακροθυμεί μέχρι ένα σημείο. Τώρα πρέπει να πάρει το δίκαιο ανάμεσα από τους άδικους γιατί θα κάνει κρίση. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε αρχίσει από την αρχή, αλλά αφενός εξαιτίας του Νώε και αφετέρου εξαιτίας της υπόσχεσης που είχε δώσει στη Γέν.γ:15 ότι θα χρησιμοποιούσε το σπέρμα του Αδάμ και της Εύας, συνεχίζει και σώζει το Νώε. Ο Θεός ποτέ δεν έρχεται σε αδιέξοδο. Γι’ αυτό όσοι είμαστε με τον Κύριο, δεν θα έλθουμε ποτέ σε αδιέξοδο όσο μένουμε κοντά Του κάνοντας το θέλημά Του.

Γέν.ζ:2-3

Ο Νώε ξέρει ποια ζώα είναι καθαρά και ποια ακάθαρτα. Πιθανόν αυτός ο διαχωρισμός να είχε γίνει από Αδάμ. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να δόθηκαν αυτές οι εντολές πρώτη φορά στο Νώε, γιατί από τώρα ο άνθρωπος θ’ αρχίσει να τρώει ζώα ενώ πριν έτρωγε μόνο φυτά και φρούτα.

Μερικοί πιστεύουν ότι το εδ.2 αυτού του κεφαλαίου έρχεται σε αντίθεση με το ς:19, όμως δεν είναι έτσι. Η γενική προσταγή ήταν για δυο από κάθε είδος. Όμως τα ζώα που χρειαζόταν για τροφή (ακόμα και τα προϊόντα τους, γάλα τυρί) και για ενδυμασία του ανθρώπου θα χρειαζόταν μετά τον κατακλυσμό σε μεγαλύτερους αριθμούς, κι έτσι τρία ζευγάρια απ’ αυτά θα έπρεπε να υπάρχουν. Το έβδομο ήταν πιθανόν για θυσία (η:20).

Ακόμα βγαίνοντας από την κιβωτό, η βλάστηση όλη θα είχε καταστραφεί και τα ζώα δεν θα ήταν εύκολο να τραφούν. Χρειαζόταν λοιπόν περισσότερα για να θρέψουν το Νώε και την οικογένειά του. Ακόμα παρατηρούμε ότι λέει και από τα πτηνά να πάρει από 7. Αν ήταν μόνο για θυσίες, θα έλεγε μόνο για περιστέρια και τρυγόνια, που σημαίνει ότι ήταν για τροφή και για να πολλαπλασιαστούν γρήγορα και εύκολα.

Γέν.ζ:4

Ο Νώε αφού τέλειωσε την κιβωτό είχε εφτά μέρες να συγκεντρώσει τα ζώα, να μπει ο ίδιος και η οικογένειά του μέσα και να κλείσει η κιβωτός. Η βροχή δεν άρχισε να πέφτει ούτε η κρίση ήρθε μέχρι που όλοι ήταν μέσα στην κιβωτό και ο Κύριος είχε κλείσει την πόρτα. Η είσοδός τους στην κιβωτό ήταν μια πράξη υπακοής και πίστης.

Γιατί 40 μέρες και 40 νύχτες;  Το 40 είναι αριθμός που δηλώνει δοκιμασία:

• Ο Μωυσής νήστεψε και δοκιμάστηκε 40 μέρες στο όρος Σινά.
• Ο Ηλίας νήστεψε και αυτός 40 μέρες στο ίδιο όρος. (Α’Βασ.ιθ:8)
• Ο Χριστός νήστεψε 40 μέρες, πειράχτηκε και δοκιμάστηκε απ’ το διάβολο στην έρημο.
• Ο Μωυσής ήταν 40 χρόνια στην έρημο Μαδιάμ.
• Ο λαός Ισραήλ δοκιμάστηκε 40 χρόνια στην έρημο.

Εδώ οι 40 μέρες και νύκτες αναφέρονται στη δοκιμασία όλου του κόσμου, απ’ όπου βγήκαν σώοι μόνο ο Νώε και η οικογένειά του, όπως από τη γενιά του Ισραήλ που δοκιμάστηκε στην έρημο, μόνο δύο άτομα σώθηκαν. Ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή.

Γέν.ζ:5

Μας ξαναλέει εδώ ότι ο Νώε έκανε κατά πάντα όσα πρόσταξε εις αυτόν ο Κύριος, για να μας δείξει την καρδιά της υπακοής και της υποταγής του Νώε. Ο Θεός δεν απαιτεί από εμάς υπακοή γιατί είναι απαιτητικός, αλλά επειδή είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούμε.

Γέν.ζ:6

Η βροχή άρχισε να πέφτει στο 600στό έτος της ζωής του Νώε. Η αρπαγή γίνεται στο τέλος της 6ης χιλιετηρίδας από Αδάμ. Η μεγάλη θλίψη θα γίνει 6.000 χρόνια από Αδάμ.

Γέν.ζ:7-11

Ο Θεός περίμενε εφτά μέρες, που δεν είναι τίποτ’ άλλο από την πληρότητα της υπομονής και της μακροθυμίας Του. Αν οι άνθρωποι και σ’ αυτή τη στιγμή μετανοούσαν πραγματικά, ο Θεός δεν θα έφερνε τον κατακλυσμό.

Θα πει κανείς, ήταν ανάγκη ο Θεός να καταστρέψει τον κόσμο; Δεν μπορούσε να αφήσει τους ανθρώπους να ζουν και να πάρει το Νώε να τον πάει κάπου αλλού να ζει δίκαια;

Όχι, δεν μπορούσε να γίνει, γιατί ο κατακλυσμός αφενός ήταν κρίση με το να καταστραφεί κάθε τι πάνω στη γη, αφετέρου ήταν το βάπτισμα στο νερό όλου του κόσμου και σαν τέτοιο ήταν μια διαδικασία καθαρισμού και εξαγνισμού. Η γη εξαγνίστηκε με τον κατακλυσμό. Σήμερα ο κόσμος περιμένει το βάπτισμα της φωτιάς, έτσι για άλλη μια φορά θα καθαριστεί και θα εξαγνιστεί με κρίση.

Για να φτάσει ο αγαθός, ο οικτίρμων, ο ελεήμων Θεός στο σημείο να καταποντίσει τον κόσμο, μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί σε τι κατάσταση είχε φτάσει ο κόσμος τότε. Όπως στα Σόδομα και στα Γόμορρα, ο Θεός έκανε αποστείρωση. Το έκανε ακόμη και για το δικό τους καλό για να μην συσσωρεύεται κρίση επάνω τους. Όταν ο άνθρωπος έχει μια ζωή να ζήσει και ο Θεός βλέπει ότι όσες ευκαιρίες του έδωσε τις έχει απορρίψει αλλά και δεν πρόκειται να μετανοήσει παρά θα ζει συνέχεια αμαρτάνοντας και κατά συνέπεια βαρύνοντας το “μητρώο” του επισωρεύοντας περισσότερη κρίση επάνω του, ο Θεός μπορεί να κόψει τη ζωή. Τι να το κάνει ο άνθρωπος αυτός να ζει περισσότερο αφού δεν κάνει τίποτε άλλο από ζημιά στον εαυτό του και στους άλλους. Ο Θεός δεν είναι ούτε κακός, ούτε εκδικητικός, ούτε μισεί τον άνθρωπο αλλά όταν επιφέρει κρίση το κάνει επειδή είναι δίκαιος.

Η Βίβλος δεν είναι ένα δραματικό βιβλίο. Χρησιμοποιεί πολύ λίγα επίθετα. Για παράδειγμα, η καταστροφή στα Σόδομα και στα Γόμορρα περιγράφεται με λιγότερες από 40 λέξεις.

Ένας σύγχρονος ρεπόρτερ θα χρησιμοποιούσε τουλάχιστον 4.000 λέξεις για την περιγραφή μιας τόσο τεράστιας καταστροφής. Έτσι, είναι επιβοηθητικό να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας (που βέβαια θα πρέπει να στηρίζεται σε αποδείξεις) για να γεμίσουμε την εικόνα.

Σκεφτείτε τη χειρότερη καταιγίδα που έχετε δει, πολλαπλασιάστε την 10 φορές ... και θα πάρετε μια μικρή ιδέα της τρομερής αυτής καταστροφής. Ο μεγάλος αστρονόμος Εντμοντ Χάλλεϋ ήταν πρώτος που πρότεινε σαν ένα από τα άμεσα αποτελέσματα του κατακλυσμού, το γεγονός ότι η γη έγειρε από την κατακόρυφη θέση της, στην κλίση των 23,5 μοιρών που έχει και σήμερα. Αν θέλουμε να το δούμε αυτό πνευματικά, η αμαρτία απομάκρυνε τη γη από τον ήλιο της δικαιοσύνης.

Η ακατάπαυστη βροχή των 40 ημερών προήλθε προφανώς από το σπάσιμο του υδάτινου θόλου που προηγουμένως περιέβαλε τη γη. Μάλλον το υδάτινο στερέωμα συμπυκνώθηκε σε σταγόνες βροχής και ξεχύθηκε στη γη. Εκεί που λέει “οι καταράκται του ουρανού ηνοίχθησαν” στα Εβραϊκά έχει την έννοια του ότι μια καταπακτή άνοιξε και αναφέρεται σε καταρροή υδάτων. Ακόμα λέει ότι ”εσχίσθησαν πάσαι αι πηγαί της μεγάλης αβύσσου”. Αυτό σημαίνει ότι κάτω απ’ τη γη - όπως ήταν τότε ο κόσμος - υπήρχαν πολλά υπόγεια νερά που κατά τον κατακλυσμό απελευθερώθηκαν και ήρθαν στο πρόσωπο της γης. Αν οι θάλασσες είχαν ένα ορισμένο βάθος, μπορεί ο Θεός με σεισμούς να ύψωσε τους πυθμένες και όλα τα νερά να ήρθαν στο πρόσωπο της γης. Αν η επιφάνεια της γης ισοπεδωνόταν από ένα απέραντο οδοστρωτήρα, ώστε να γίνει λεία, οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα μπορούσαν να καλύψουν τη γη σ’ ένα βάθος περίπου 2.500 μέτρων. Όλα αυτά βέβαια ήταν αποτέλεσμα σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η λέξη “εσχίσθησαν” στα Εβραϊκά είναι” Βακά” και σημαίνει υποχωρώ, διαχωρίζω.

Ψαλμ.ρδ:5-9  Αργότερα όταν υψώθηκαν τα νερά 15 πήχες από τη ψηλότερη κορυφή έτσι ώστε η κιβωτός πλέοντας να μην έχει φόβο να προσκρούσει, ο Θεός άνοιξε περισσότερο τις λεκάνες των ωκεανών ώστε όλα αυτά τα νερά να μπουν μέσα. Έκανε δηλαδή ο Θεός αποστραγγιστικά έργα. Αν δει κανείς ωκεανογραφίες βλέπει ότι οι λεκάνες των ωκεανών είναι σαν να έχει μπει ένα χέρι και να τις έχει ανοίξει. Μέσα σε αυτές λοιπόν τις λεκάνες χώρισε το περίσσιο νερό που είχε έλθει από πάνω.

Στο εδάφιο 11 βλέπουμε να δίνει ακριβή ημέρα, μήνα και χρόνο, όπως κάνουν οι καπετάνιοι πάνω στα πλοία επειδή κρατούν ημερολόγια για οτιδήποτε συμβαίνει σ’ αυτά.

Γέν.ζ:12-16

Στο εδάφιο 16 πρόσταξε ο «ΕΛΟΧΙΜ» αλλά ο «ΓΙΑΧΒΕ» έκλεισε την κιβωτό επάνω αυτού (του Νώε). Ο όρος Ελοχίμ αναφέρεται περισσότερο στη δύναμη, τη μεγαλοπρέπεια και γενικά στο σύνολο των δυνάμεων του Θεού. Γιάχβε, είναι το όνομα της Διαθήκης του Θεού. Ο Ελοχίμ, ο Θεός, ο Υπέρτατος είναι αυτός που διέταξε το Νώε να κάνει όλα αυτά, αλλά ο ίδιος Θεός σαν Θεός διαθήκης σφράγισε την κιβωτό και εξασφάλισε το Νώε.

Η κιβωτός ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο για τον καθένα που ο Θεός είχε καλέσει εκεί. Ο Κύριος προστάτευε την κιβωτό τώρα και χωρίς Εκείνον κανείς δεν μπορούσε να μπει ή να βγει!

Τίποτα δεν εκφράζει καλύτερα την τέλεια ασφάλεια αυτού που πιστεύει στο Χριστό από τα λόγια: «Εκλεισεν ο Κύριος την κιβωτόν επάνω αυτού». Καμιά δύναμη αγγελική, ανθρώπινη ή σατανική δεν θα μπορούσε να βιάσει τη θύρα της κιβωτού ώστε να μπάσει νερά. Αυτή η θύρα είχε κλεισθεί από το ίδιο χέρι που είχε ανοίξει τους καταρράκτες του ουρανού και έσχισε τις πηγές της αβύσσου. Το ίδιο διαβάζουμε για το Χριστό: Αποκ.γ:7  α:18  Ματθ.κη:18  Εφεσ.α:22. Η πόρτα λοιπόν είναι ασφαλής, σ’ εμάς έμεινε το παράθυρο, η καθημερινή κοινωνία με το φως. Μη γένοιτο να συμβεί αυτό που λέει στη Β’ Πέτρ.α:9.

Πριν προχωρήσουμε περισσότερο, ας δούμε λίγο, όχι αυτούς που είναι μέσα στην κιβωτό, αλλά αυτούς που έμειναν έξω!  Εκείνους στους οποίους ο Νώε κήρυττε τη δικαιοσύνη για τόσο πολύ καιρό. Θα έβλεπαν την κιβωτό να υψώνεται μαζί με τα νερά, αλλά δυστυχώς «η θύρα ήτο κλειστή», η μέρα της χάρης είχε περάσει, ο καιρός της μαρτυρίας είχε τελειώσει.

Η μακροθυμία του Θεού και η μαρτυρία του υπηρέτη Του είχαν περιφρονηθεί από τους ανθρώπους που ήταν απορροφημένοι από τα παρόντα (Λουκ.ιζ:26-27). Ενεργούσαν σαν να τους ανήκε η γη βάσει κάποιου παντοτινού συμβολαίου, ξεχνώντας τον όρο που περιείχε αυτό το συμβόλαιο:... «εωσού»....!

Είναι αλήθεια ότι στις μέρες του Νώε ο άνθρωπος είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα για να κάνει τη γη τόπο παραμονής άνετο και ευχάριστο. Σήμερα ο πολιτισμός κυριαρχεί, αλλά ο πολιτισμός δεν είναι η δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη σοφία του για να κρύψει κάτω από τη δική του δικαιοσύνη τα στίγματα της αθλιότητάς του. Όμως με το να κρύβεις κάτι δεν το αφαιρείς κιόλας!

Γέν.ζ:17

Βλέπουμε την κιβωτό να υψώνεται πάνω από τα νερά της κρίσης. Το Χριστό τον σήκωσαν πάνω στο σταυρό τα νερά που συμβολίζουν τον κόσμο και τα έθνη. Η αμαρτία του κόσμου ύψωσε το Χριστό πάνω στο σταυρό (Ιωάν.ιβ:32-33).

Γέν.ζ:18-20

Τα νερά ανέβηκαν 15 πήχες πάνω από την ψηλότερη κορυφή. Πριν από τον κατακλυσμό δεν θα πρέπει να υπήρχαν βουνά ψηλότερα από 1200 μέτρα περίπου, γιατί ξέρουμε πως, σήμερα οι ψηλότερες κορφές (Άνδεις, Άλπεις, Ιμαλάια) είναι σχηματισμένες από ιζηματογενή πετρώματα που περιέχουν απολιθώματα. Προφανώς ωθήθηκαν προς τα πάνω με δύναμη από το βυθό της θάλασσας μάλλον μετά τον κατακλυσμό για να επιτρέψουν στο νερό να στραγγίσει μέσα στους βαθείς πυθμένες των ωκεανών (ορογένεσης).

Γέν.ζ:21-23

“Επί της γης”  Αναφέρεται σε χερσαία ζωή και όχι στη θαλάσσια. Τα θαλάσσια όντα δεν ήταν ανάγκη να τα πάρει ο Νώε στην κιβωτό. Πολλά από τα θαλάσσια ζώα θάφτηκαν μέσα στη λάσπη.

“Και απέθανεν πάσα σαρξ...”  Υπάρχει ένας πελώριος αριθμός επιστημονικών αποδείξεων, που μπορούν να υποστηρίξουν αυτή τη διακήρυξη. Εδώ μπορούμε να δώσουμε μόνο ένα μικρό μέρος:

Σημείωση 1: Εκατοντάδες χιλιάδες μαμούθ βρέθηκαν πεθαμένα από την παγωνιά στην “Τούνδρα” της Σιβηρίας. Μερικά απ’ αυτά ήσαν τόσο καλά διατηρημένα που οι σάρκες τους μπορούσαν να δοθούν στους σκύλους των εξερευνητών σαν “φρέσκο” κρέας, μετά από 5000 χρόνια. Πολλά ήσαν νεαρά ζώα. Όλοι όσοι εξέτασαν τα απομεινάρια, αρχικά είχαν συμφωνήσει πως αυτά τα μαμούθ (και πολλά άλλα ζώα που θάφτηκαν μαζί τους) δεν θα πρέπει να ψόφησαν φυσιολογικά, αλλά θα πρέπει να κατασυντρίφτηκαν από μια τρομερή καταστροφή, πιθανόν μια πλημμύρα.

Σημείωση 2: Στη Σκωτία οι βράχοι με το όνομα, “Old Red Sandstone”, που εκτείνεται από το Cromarty μέχρι το Orkney, είναι πλούσιοι σε απολιθώματα ψαριών, που είχαν βρει βίαιο θάνατο.

Σημείωση 3: Πελώρια νεκροταφεία δεινοσαύρων βρίσκονται σε πολλά μέρη του κόσμου. Το επίσημο αμερικάνικο περιοδικό με τίτλο “Το λατομείο των δεινοσαύρων”, στη Γιούτα, παρατηρεί ότι περισσότεροι από 300 δεινόσαυροι πνίγηκαν στη περιοχή, και δεν πέθαναν με φυσιολογικό τρόπο!

Σημείωση 4: Απολιθώματα βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, όμως, σήμερα δεν σχηματίζονται απολιθώματα. Για παράδειγμα, ξέρουμε από τη Βίβλο ότι πριν από 3.000 χρόνια υπήρχαν πολλά λιοντάρια στην Παλαιστίνη, όμως ούτε ένα απολίθωμα λιονταριού δεν βρέθηκε εκεί. Απολιθώματα μπορούν να σχηματιστούν μόνο από ξαφνικό θάνατο, ξαφνική ταφή, ξαφνική πίεση, δηλ. μόνο κάτω από τελείως εξαιρετικές περιστάσεις, σαν κι αυτές που αναφέρονται στο κεφάλαιο που εξετάζουμε.

• Το εδάφιο 22 είναι μια διπλή έμφαση
• Τα φυτικά σπέρματα μεταφέρθηκαν με τα νερά ή τον αέρα
• Είναι πιθανόν πολλά φυτικά είδη να εξαφανίστηκαν

Γέν.ζ:24

Λέει ότι τα νερά κραταιώθηκαν 150 μέρες κι εννοεί και τις 40 μέρες του κατακλυσμού. Μετά τις 150 μέρες άρχισαν τα νερά να υποχωρούν.

Οι επιστήμονες που κάνουν ανασκαφές σήμερα, βρίσκουν στα στρώματα της γης τη λάσπη του κατακλυσμού. Π.χ όταν σκάβοντας ανακάλυψαν τα ερείπια της Ιεριχώ που έκαψε ο Ιησούς του Ναυή, κάτω από την πόλη βρήκαν ένα στρώμα από ανακατεμένες πέτρες, ξύλα και άλλα αντικείμενα που ήταν το στρώμα του κατακλυσμού. Κάτω από αυτό βρήκαν πάλι θεμέλια πόλης και αυτό εξηγείται μόνο με τον κατακλυσμό. Ζούσαν δηλ. οι άνθρωποι πάνω στη γη, ήρθε ο κατακλυσμός και τα ισοπέδωσε όλα, και μετά οι άνθρωποι πάλι σιγά - σιγά άρχισαν να ζουν και να χτίζουν πόλεις.

Τις πρώτες 40 μέρες έγινε βίαια καταστροφή. Ο κατακλυσμός είναι το αίτιο για τα περισσότερα γεωλογικά σχήματα σήμερα, ιδιαίτερα τα γεωλογικά στρώματα που κυμαίνονται από μηδέν μέχρι μερικές χιλιάδες μέτρα.

Οι Δαρβινιστές λένε ότι ο κατακλυσμός δεν ήταν παγκόσμιος αλλά επιτόπιος, όμως η ύπαρξη θαλάσσιας ζωής πάνω σε ψηλά βουνά σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν δικαιολογείται διαφορετικά παρά με ένα παγκόσμιο κατακλυσμό, τότε που τα νερά κάλυψαν και τις πιο ψηλές βουνοκορφές. Ακόμα αν ο κατακλυσμός ήταν επιτόπιος δεν θα έβαζε ο Θεός το Νώε να φτιάξει την κιβωτό, για να φυλάξει αυτόν, την οικογένειά του και τα ζώα, αλλά απλώς θα τους μετακινούσε σε ένα πιο ασφαλές μέρος και μετά το τέλος του θα ξαναγύριζαν πίσω. Η θεωρία της εξέλιξης δεν δίνει ερμηνεία για το στρώμα της λάσπης που είναι παντού το ίδιο.

Καθώς τα νερά ανέβαιναν πολλοί άνθρωποι μετανόησαν και ζήτησαν το Θεό, μεταξύ των οποίων μπορεί να ήταν και οι γιου του Μαθουσάλα που οπωσδήποτε θα είχαν ακούσει από τον πατέρα τους αλλά και από το Νώε για τον κατακλυσμό, αλλά ίσως λόγω χλιαρότητας δεν έδωσαν σημασία. Γι’ αυτά τα πνεύματα μιλάει ο λόγος του Θεού στην Α’ Πέτρ.γ:19.