Ο Γιάννης θέλει να παντρευτεί τη Μαρία. Ενεργώντας φρόνιμα παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, συμβουλεύτηκε μετά τους γονείς του και στη συνέχεια πήγε να ζητήσει τη γνώμη του ποιμένα.
«Αδελφέ», του λέει, «δεν έχει προίκα». Ο ποιμένας παίρνει το σημειωματάριο του και γράφει ένα μηδενικό. Αλλά είναι πολύ όμορφη, εξακολουθεί ο Γιάννης, και ο ποιμένας γράφει δεύτερο μηδενικό. Ξέρει επίσης πιάνο και ζωγραφική. Ένα τρίτο μηδενικό προστέθηκε στο σημειωματάριο.
Είναι καλή νοικοκυρά, και τέταρτο μηδενικό. Κατάγεται από καλή οικογένεια, πέμπτο μηδενικό ο ποιμένας. Έχει και δίπλωμα, και να το έκτο μηδενικό! Ξέχασα, να σας αναφέρω, λέει ο Γιάννης, πως είναι και καλή Χριστιανή, και ο ποιμένας βάζει μονάδα μπροστά σ' όλα τα μηδενικά και δείχνοντας το τεφτέρι του στον νεαρό Γιάννη, του λέει: «πήγαινε να την πάρεις, αξίζει ένα εκατομμύριο».
Πολύ απλά, εμείς θα προσθέσουμε πως, όταν βασικό κριτήριο για το γάμο, για την επιλογή του συντρόφου είνάι η μόρφωση, το επάγγελμα, η ομορφιά και απλά προσθέτουμε το να είναι και πιστός, τότε δεν δίνουμε προτεραιότητα στην πίστη, στην υπακοή, στην αφιέρωση.
Τότε δεν είναι παράξενο που οι κοσμικές επιδιώξεις του ενός από τους δύο χωρίζουν το ζευγάρι, δεν είναι παράξενο που ο ένας μπαίνει εμπόδιο στον άλλο για υπηρεσία στο Θεό. Γι' αυτό βλέπει κανείς μέσα στις εκκλησίες σε πιστούς νέους ή νέες να μη δίνεται τόση προσοχή, όση σε άλλους, όπου υπερτερεί η εξωτερική ομορφιά ή και η κοσμικότητα.
Μήπως λοιπόν οι χάρες και οι αρετές μας μακριά από τον Θεό, μήπως είναι μηδενικά για το γάμο;
Μηδενικά στα οποία πρέπει να προστεθεί η μία μονάδα, η ιδιότητα του πιστού Χριστιανού για να πάρουν και οι όποιες αρετές μας αξία.
Ένας ονειροπόλος και φτωχός βραχμάνος ζούσε σε μια πόλη των Ινδιών και είχε πάρει για ελεημοσύνη ένα δοχείο γεμάτο ζωμό. Ξάπλωσε λοιπόν κι άρχισε να ρεμβάζει: «αν πέσει στην χώρα πείνα, θα το πουλήσω για 100 ασημένια νομίσματα. Μ' αυτά θ' αγοράσω 2 γίδια και σε λίγο καιρό θα ’χω ολόκληρο κοπάδι. Θα τα πουλήσω και θ' αγοράσω αγελάδες κι αφού τις πουλήσω, θ' αποκτήσω χρυσάφι και μ’ αυτό θα κτίσω ένα σπίτι. Στη συνέχεια θα παντρευτώ μια πλούσια κόρη και θ' αποκτήσω ένα γιο. Όταν θ' αρχίσει το παιδί να μπουσουλάει, θα έρθει να με συναντήσει στο στάβλο. Και τότε, επειδή θα κινδυνέψει, θα φωνάξω όλο οργή στην μάνα του να το συμμαζέψει κι επειδή δε θα μ' ακούσει θα της δώσω μια κλωτσιά...» κι εδώ ο Βραχμάνος παίρνοντας το όνειρο για πραγματικότητα έδωσε μια κλωτσιά και το δοχείο έσπασε και ο ζωμός χύθηκε. Να που κατάντησαν τα ωραία του όνειρα κι όλοι οι πύργοι που είχε κτίσει.
Μήπως λοιπόν κι εμείς επιλέγουμε το γάμο, γιατί αναζητούμε σ' αυτόν λύση στα προβλήματά μας; Πολλοί θέλουν να ξεφύγουν από μια άσχημη κατάσταση στο σπίτι, στο σχολείο, ή στην περιοχή που ζουν. Πολλοί δεν έχουν την εκτίμηση και την αναγνώριση που θέλουν, την ψυχική γαλήνη και ηρεμία που ζητούν, τη χαρά και την ικανοποίηση, και νομίζουν πως θα τα βρουν στο γάμο.
Φαντάζονται ότι ο γάμος είναι ένας παράδεισος ρομαντισμού! Πώς είναι μια διαρκής αναψυχή με λουλούδια, διασκέδαση, εξόδους, γλυκά λόγια, καλή διάθεση. Όμως ο γάμος είναι ένα μείγμα από δυσάρεστες και ευχάριστες στιγμές. Αν αισθάνεσαι κενό, γιατί δεν έχεις όλα όσα θέλεις, είναι λάθος να πιστεύεις πως ο άλλος θα σου δώσει λύσεις, πως θα σου γεμίσει το κενό! Το πολύ-πολύ, σε μια τέτοια περίπτωση, με το γάμο να προσθέσεις ένα ακόμη πρόβλημα στα ήδη υπάρχοντα. Το κενό μόνο ο Χριστός μπορεί να το γεμίσει.
Ο γάμος δεν είναι αυτοσκοπός αλλά είναι μέσο για να υπηρετήσουμε το Θεό. Τη χαρά, αν δεν την έχουμε μέσα μας, επειδή έχουμε το Χριστό, και προσπαθούμε να τη βρούμε σε εξωτερικές συνθήκες ή και στο γάμο, τότε η χαρά αυτή θα είναι παροδική, δε θα είναι μόνιμη και σταθερή. Τη μόνιμη χαρά μόνο ο Χριστός μπορεί να την δώσει.
Μήπως ένας λόγος για απόφαση γάμου είναι για κάποιους η ωραιότητα, η γοητεία, η ερωτική, η σωματική έλξη; Όμως το να παντρευτείς όταν το πάθος είναι σε έξαψη, μπορεί να διαστρεβλώσει τον τρόπο σκέψης σου, να σε τυφλώσει και να μη δεις "το μέγα χάσμα που είναι στηριγμένο μεταξύ σου και αυτού", κι έτσι αν θέλεις να παντρευτείς απλά και μόνο για να έχεις σεξουαλικές σχέσεις ή γοητεύτηκες που ο άλλος ήταν όμορφος, δυνατός, καλός αθλητής ή καλός μουσικός, τότε το πιο πιθανό είναι να δυστυχήσεις.
Στις Παρ.λα:30 λέει: " Ψεύτικη είναι η γοητεία και η ωραιότητα μάταιη".
Είναι ακόμα πιθανό να θεωρείς το γάμο μια λύση επειδή θέλεις να αποδε-σμευτείς συναισθηματικά από τους γονείς σου ή να ξεφύγεις από ένα ταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον. Μα σκέψου, όμως: αν τσακώνεσαι συνέχεια με τους γονείς σου, αν δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους, πώς είσαι σίγουρος πως θα μπορέσεις να τα πας καλά με το γαμήλιο σύντροφό σου; Ακόμα, έχεις αποβάλλει τα χαρακτηριστικά του νηπίου σε σχέση με την εγωπάθεια, το πείσμα, την ανθρωπαρέσκεια, την αδιαλλαξία, τη διαχείριση των χρημάτων;
Αν σ' όλα αυτά τα ερωτήματα δεν μπορείς να δώσεις απάντηση, τότε ο γάμος δεν είναι το βήμα που πρέπει να κάνεις, δεν είναι η λύση στο πρόβλημά σου. Λύση είναι ο Κύριος -και προηγείται του γάμου γιατί αυτός μόνο μπορεί να καθαρίσει την καρδιά σου από τον εγωισμό.
Ο Ψαλμός λβ:1 λέει πως «μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρήθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία». Και ο άνθρωπος συνήθως νιώθει άδειος, ανικανοποίητος ή και δυστυχισμένος. Και ο Διάβολος του ψιθυρίζει στ' αυτί. «Είναι νωρίς ακόμα, για να' σαι ευτυχισμένος. Τελείωσε πρώτα το σχολείο σου». Αγώνες, διαβάσματα και να το απολυτήριο. Ναι, αλλά τώρα πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές, να πιάσει δουλειά, ν' ανοίξει μαγαζί, ή να διοριστεί κάπου. Καινούριοι αγώνες, καινούριοι ιδρώτες. Όμως τελειώνουμε εδώ; Όχι, ίσα ίσα αρχίζουμε. Πρέπει να κάνει οικογένεια, εκεί η ευτυχία, στο γάμο. Κι έτσι αρχίζει πάλι ο δρόμος. Η γνωριμία, ο γάμος, το νέο σπιτικό. Αλλά πρέπει να έρθει και το παιδί, γιατί αυτό είναι η ευτυχία. Κι έρχονται και τα παιδιά αλλά μετά πρέπει να πάρεις σπίτι, αυτοκίνητο, ένα εξοχικό για καθαρό αέρα. Κι η αλυσίδα τραβάει κι ο άνθρωπος μεγαλώνει, γερνά, πέφτει στην κλίνη του θανάτου και φεύγει έτσι, χωρίς Θεό, χωρίς συγχώρεση, χωρίς σωτηρία, ακούγοντας θριαμβευτικά το γέλιο του Διαβόλου: « ...σου την έσκασα».
Να λοιπόν η τραγωδία: ο άνθρωπος έρχεται, ζει, φεύγει, χωρίς να ξέρει από πού ήρθε και πού πάει. Αιχμάλωτος στο στρατόπεδο του κόσμου.
Ο γάμος είναι ένα μέρος αυτού του παιχνιδιού. Στην προσπάθειά τους να προσαρμοστούν οι δύο ζωές σε μία σχέση δημιουργικής αρμονίας υπάρχουν πολλές δοκιμασίες κι αγώνες. Όμως ο στόχος του γάμου είναι εφικτός μόνο για κείνους που θυσιάζουν τις φίλαυτες ιδέες τους και τα προσωπικά τους φιλόδοξα σχέδια και συνεργάζονται, ώστε να ευχαριστούν το Χριστό και το σύντροφό τους.
Κι αυτό θα το πετύχουν αν:
1. Μπορεί να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλον, στις δύσκολες αλλά και στις ευτυχισμένες στιγμές. Αν μπορεί να συμμετέχει εγκάρδια σε κάθε τι που αφορά το γαμήλιο σύντροφό του. «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» λέει ο λόγος του Θεού.
2. Αν δεχτούν τον άλλον έτσι όπως είναι κι όχι όπως θα' θελαν αυτοί να είναι.
3. Είναι σημαντικό ή στάση μας και η προσφορά μας να μη ρυθμίζεται από την προσφορά και συμπεριφορά του άλλου.
4. Επίσης, η εκτίμηση και η συγχωρητικότητα είναι δύο πολύ σημαντικές αρετές, τόσο απαραίτητες ανάμεσα στους συζύγους.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να δώσουμε σύντομα ένα δεκάλογο για το γάμο:
1. Μόλις αναπτυχθεί το σώμα σου κι έχεις την οικονομική δυνατότητα να συντηρήσεις οικογένεια, μπορείς να παντρευτείς.
2. Χρησιμοποίησε τα χρόνια της νιότης σου για να προετοιμαστείς για τους αγώνες της ζωής.
3. Πριν από το γάμο μη συνηθίζεις στη σπατάλη των χρημάτων, γιατί θα υπάρξουν δυσκολίες αργότερα.
4. Δε θα είναι ο γάμος πηγή ηδονών όπου τα πάντα επιτρέπονται, γιατί η συζυγική ζωή έχει τις δυσκολίες της.
5. Υπάρχουν υποχρεώσεις και καθήκοντα. Ο γάμος είναι πεδίο αγώνα.
6. Μη διαλέξεις τη σύντροφο της ζωής σου με υλικά (οικονομικά) κριτήρια, γιατί είναι τα πλέον επισφαλή.
7. Η φυσική ομορφιά ας μην είναι το βασικότερο κριτήριο για την επιλογή του συντρόφου, γιατί η ωραιότητα μαραίνεται.
8. Στο σύντροφό σου να ζητάς τα ηθικά προσόντα, την πίστη, τη στοργή, την υπομονή, την καρτερία, την αγνότητα.
9. Μη βιαστείς στην εκλογή του συντρόφου σου αλλά προσπάθησε στο βάθος να τον γνωρίσεις.
10. Η περίοδος των αρραβώνων καλό είναι να μη διαρκεί πολύ.
Αν λοιπόν έτσι δει την οικογένεια ο πιστός, τότε ο γάμος του θα είναι εν Χριστώ, γεμάτος από ευτυχία, αλλά για ευτυχία που δίνεται α¬πό το Χριστό σε κείνους που είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα: ν' αρνηθούν τους εαυτούς τους.
Τελειώνω, με μια σκέψη: Για μια στιγμή μονάχα στο μυαλό σου, μπορεί να συλλάβει ένα ίχνος από την ασύλληπτη έννοια του Θεού! Το Θεό! Τη μόνη σταθερά στον ασταθή κόσμο μας, όπου όλα χάνονται: Τα νιάτα χάνονται σαν τα ίχνη του αετού στον αέρα, σαν ίχνη του φιδιού στο βράχο, σαν τα ίχνη του πλοίου στη θάλασσα. Η ομορφιά, μαραίνεται και ξεφτίζει. Ο πλούτος, αποκτιέται δύσκολα, σκορπίζεται και χάνεται τόσο εύκολα. Δεν μπορείς μ’ αυτόν ν’ αγοράσεις την ευτυχία.
Η δόξα, φεύγει σαν καπνός, κρατά τόσο λίγο. Η φιλία η ανθρώπινη: ας θυμηθούμε τον άσωτο γιο, που είχε φίλους όσο είχε χρήματα. Μόλις τα ‘χασε, έχασε και τους φίλους. Η ανθρώπινη αγάπη: επισφαλής! Πόσο γρήγορα κουράζεται η ανθρώπινη καρδιά να αγαπά!
Ενώ η αγάπη του Θεού μένει αιώνια, δεν μειώνεται, δεν αλλοιώνεται. Ένας Θεός Μεγαλοσύνης - Δικαιοσύνης - Καλοσύνης σε περιμένει!
