Γέν.η:1
Η κρίση είναι το «παράδοξο έργο» του Θεού και μολονότι ο Θεός δοξάστηκε μέσα από αυτή την κρίση, δεν ευαρεστείται σ’ αυτή. Είναι πάντοτε έτοιμος να αφήσει την κρίση, για να κάνει έλεος επειδή ευαρεστείται να ελεεί.
«Και ενεθυμήθη ο Θεός το Νώε»: Φυσικά δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Θεός ξέχασε το Νώε. Απλά είναι ανθρωπομορφισμός. Ο Θεός ποτέ δεν ξεχνά, ποτέ δεν ξέχασε το Νώε και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει κανέναν από εμάς. Εδώ αναφέρεται πρώτη φορά ο άνεμος, κάτι που δεν υπήρχε πριν.
Γέν.η:2-3
«Αι πηγαί της αβύσσου» Αναφέρεται και στα ηφαίστεια. Μετά τις πρώτες 40 ημέρες βροχής και ηφαιστειακών ενεργειών, τα νερά σταμάτησαν να ανέρχονται και άρχισαν να υποχωρούν.
Γέν.η:4
Η Γραφή είναι ένα βιβλίο πραγματικής γεωγραφίας όπως και πραγματικής ιστορίας. Αντίθετα οι περισσότεροι μύθοι άλλων θρησκειών είναι υπερβολικά αόριστοι «κάπου, κάπως, κάποτε». Το Αραράτ είναι ένα βουνό που έχει ύψος 5.168 μέτρα και βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο που συγκλίνουν τα σύνορα της Τουρκίας, της Περσίας και της Ρωσίας. Έχει ένα “σαμάρι” μήκους περίπου 11 χιλιομέτρων που οδηγεί σε μια χαμηλότερη κορυφή ύψους 3.927 μέτρων.
Αυτή είναι προφανώς η αιτία που γίνεται αναφορά σε “βουνά” στον πληθυντικό. Είναι μάλλον απίθανο να είδε ποτέ ο Μωυσής το Αραράτ γιατί είναι περίπου 1280 χλμ. μακριά απ’ το όρος Νεβώ (Δευτ.λδ:1) όπου και πέθανε. Αλλά έθνη, που έχουν στην ιστορία τους παραδόσεις σχετικές με τον κατακλυσμό, συνήθως ονομάζουν το τοπικό τους βουνό ιερό, σαν τόπο προσάραξης της κιβωτού. π.χ οι Έλληνες λένε ότι ήταν ο Παρνασσός.
Επομένως, είναι πρακτικά βέβαιο πως ο Μωυσής αντέγραψε πιστά τη λέξη “Αραράτ” από ένα ντοκουμέντο που ανάγεται στο πρωτότυπο ημερολόγιο του καραβιού, που γράφτηκε από τον ίδιο το Νώε.
Η λέξη “Αραράτ” μπορεί κάλλιστα να προέλθει από δυο Εβραϊκές λέξεις, har-yaradh, που σημαίνει όρος της καθόδου.
Ένας Περσικός μύθος αναφέρεται στο Αραράτ σαν το λίκνο της ανθρώπινης φυλής. Το Περσικό όνομά του είναι Koh-i-Nuh, που σημαίνει το βουνό του Νώε. Η πιο κοντινή σύγχρονη πόλη είναι η Nakhichevan που είναι η Αρμενική απόδοση της έκφρασης «ο πρώτος τόπος της καθόδου».
Το Αραράτ είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο και πρόσφατες ανακαλύψεις (1966) έχουν επιβεβαιώσει, πέρα από κάθε αμφιβολία, το γεγονός ότι σχηματίστηκε κάτω από το νερό.
Η λάβα που σχηματίζεται κάτω από το νερό είναι σημαδεμένη από ιδιόμορφους ομόκεντρους κύκλους και τέτοιοι υπάρχουν στο Αραράτ. Επομένως, φαίνεται αρκετά πιθανό πως το βουνό σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού και πήρε το όνομά του μετά τον κατακλυσμό. Η κορυφή του Αραράτ, ύψους 5.168 μέτρων, σήμερα καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου βάθους 250 μέτρων περίπου. Προφανώς δεν θα πρέπει να ήταν έτσι όταν προσάραξε η κιβωτός, γιατί τα ενεργά ηφαίστεια είναι ζεστά. Η κορυφή θα πρέπει να ήταν επίπεδη και η κάθοδος εύκολη. Ένα άλλο γεγονός που παρατηρούμε είναι ότι μας δίνει μήνα και ημέρα (17ην του εβδόμου μηνός).
Στο ζ:11 λέει το 600στό έτος του Νώε το 2ο μήνα την 17ην.
Στο η:4 λέει τον 7ο μήνα την 17ην.
Στο η:4 λέει τον 7ο μήνα την 17ην.
Δηλαδή 5 μήνες Χ 30 ημέρες = 150 ημέρες.
Τώρα γιατί να είναι την 17ην και όχι την 16ην ή την 18η;
Οι Εβραίοι εκτός από το πολιτικό ημερολόγιο είχαν και το θρησκευτικό ημερολόγιο.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Πολιτικό
|--|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7 8 9 10 11 12 1 2 3 4 5 6 Θρησκευτικό
Νισάν
|--|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7 8 9 10 11 12 1 2 3 4 5 6 Θρησκευτικό
Νισάν
Δηλαδή τον έβδομο μήνα του πολιτικού ημερολογίου άρχιζε ο πρώτος μήνας του θρησκευτικού ημερολογίου που ήταν ο μήνας Νισάν. Η 17η του έβδομου μήνα του πολιτικού ημερολογίου, είναι η 17η του πρώτου μήνα του θρησκευτικού ημερολογίου, δηλ. η 17η του Νισάν.
Ο Χριστός σταυρώθηκε την 14η του Νισάν και αναστήθηκε την 17η του ίδιου μήνα. Η κιβωτός που κάθισε πάνω στο όρος είναι τύπος του Χριστού που κάθισε πάνω στο όρος Σιών, στη βασιλεία του Θεού, στα δεξιά της μεγαλοσύνης, αφού αναστήθηκε. Συμβολίζει ακόμα το τέλος της δοκιμασίας και την αρχή μιας νέας ζωής.
Γέν.η:5
Βλέπουμε πάλι ότι δίνει ακριβή ημερομηνία, πότε φάνηκαν τα όρη. Αυτό το εδάφιο υπονοεί καθαρά πως η κιβωτός παρέμεινε πάνω ή κοντά σε μια κορυφή του ψηλότερου βουνού της περιοχής και ότι «αι κορυφαί...» σημαίνει οι κορυφές των πιο χαμηλών βουνών. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με το έλεος του Θεού, να δώσει δηλαδή στο Νώε μια ανάπαυλα από την περιστροφική κίνηση της δίνης του νερού όσο το δυνατόν συντομότερα. Δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος πέρα από τη φροντίδα του Θεού, να εμποδίσει την κιβωτό να κινείται συνεχώς για άλλους έξι μήνες.
Γέν.η:6,7
Θυρίδα: Αναφέρεται σε κάποιο μικρό πορτάκι που θα είχε κάνει ο Νώε μάλλον κατόπιν οδηγίας του Θεού, για να μπορεί να βλέπει έξω. Δεν είναι η θύρα που ήταν στα πλάγια της κιβωτού την οποία έκλεισε ο Θεός.
Ο Νώε δεν έστειλε τον κόρακα για να βρει στεριά, γιατί οι κορυφές των βουνών ήδη φαινόταν και ήξερε ότι υπήρχε στεριά. Τον έστειλε για να δει αν θα μπορούσε να ζήσει ο κόρακας. Αν έβρισκε πτώματα, σάρκες από τα οποία θα μπορούσε να τραφεί. Και πράγματι, το ακάθαρτο πουλί κατά πάσα πιθανότητα βρήκε και έτρωγε και για αυτό πηγαινοερχόταν αλλά δεν έμπαινε μέσα. Μετά που τραβήχτηκαν τα νερά τελείως ο κόρακας δεν ξαναγύρισε.
Γέν.η:8,9
Στέλνει το περιστέρι για περισσότερες πληροφορίες, για να δει αν τα χαμηλότερα επίπεδα είχαν ξεραθεί. Το περιστέρι ζει σε χαμηλά μέρη, σε πεδιάδες και τρέφεται με σπόρους και όχι με σάρκες. Δεν αναπαύεται σε βουνοκορφές αλλά και ούτε σε ελώδεις περιοχές.
Γέν.η:10-12
Φύλλον ελαίας: Η ελιά φυτρώνει σε χαμηλά μέρη, ακόμη και σε λόφους αλλά ποτέ σε ψηλά βουνά. Η ελιά μπορεί να αντέξει μέσα στο νερό και να ζήσει. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι βρήκαν ελιές μέσα στην Ερυθρά θάλασσα. Βέβαια, μπορεί να μην ήταν από ελιά που επέζησε αλλά να προήλθε από κάποιο κλαδί που είχε κολλήσει στη λάσπη, στην κορυφή ενός από τα χαμηλότερα βουνά και άρχισε ξανά να αναπτύσσεται. Η ελιά είναι πολύ ανθεκτικό δένδρο, μπορεί να αναπτυχθεί σε σχεδόν καθόλου χώμα και να επιζήσει μέσα σε ξηρασία, φυτικές αρρώστιες και εποχές άγονες.
Κλάδος ελαίας: Συμβολίζει τον Ισραήλ (Ρωμ:ια) το σπέρμα της πίστης που έζησε δια μέσου του κατακλυσμού. Ακόμα αναφέρεται στο Πνεύμα το Άγιο (λάδι).
Η περιστερά (Π. Άγιο) φέρνει την ελαία (Ισραήλ) στο Νώε (Χριστός) στις τελευταίες μέρες μετά τη θλίψη.
Γέν.η:13-14
Σήκωσε τη στέγη της κιβωτού για να αεριστεί η κιβωτός, να φύγουν τα πουλιά και να ετοιμάσει τα υπόλοιπα ζώα για την έξοδο. Συγκρίνοντας το εδάφιο 13 με το 14 βλέπουμε ότι χρειάστηκαν 8 βδομάδες για να στεγνώσει η γη και να σκληρύνει τόσο ώστε να μπορεί κανείς να περπατήσει. Αυτό πάλι είναι μια λεπτομέρεια που δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει σε μια εκ των προτέρων φτιαγμένη ιστορία, αλλά ακούγεται απόλυτα αληθινή μπροστά στα γεγονότα.
601 έτος 2ος μήνας 27η μέρα τέλειωσε ο κατακλυσμός
600 -“- 2ος -“- 17η -“- άρχισε ο κατακλυσμός
600 -“- 2ος -“- 17η -“- άρχισε ο κατακλυσμός
Έχουμε δηλαδή ένα χρόνο και δέκα μέρες. 370 μέρες ήταν τα νερά πάνω στο πρόσωπο της γης και ο Νώε μέσα στην κιβωτό.
Γέν.η:15-22
Ο Νώε δεν εμπιστεύθηκε την «κοινή λογική» του, για το πότε να αφήσει την κιβωτό, αλλά περίμενε την απευθείας εντολή του Θεού, που Μόνος ήξερε πότε θα μπορούσαν τα ζώα να επιστρέψουν σε μια κανονική ζωή, ώστε να τα βγάζουν πέρα μόνα τους. Τι έτρωγαν τα ζώα όταν βγήκαν από την κιβωτό; Πιθανότατα υπήρχαν γύρω πολυάριθμα πτώματα πνιγμένων για τα σαρκοφάγα, και ανακατεμένα φυτά για τα φυτοφάγα ζώα. Όμως, η εντολή του Θεού «να πολλαπλασιαστούν στη γη» σύντομα θα επανέφερε την ισορροπία της φύσης. Η Γραφή δεν μας λέει ότι μόνο δύο από κάθε είδος βγήκαν από την κιβωτό, έτσι θα υποθέσουμε πως μερικά μικρά γεννήθηκαν μέσα στην κιβωτό.
Η ύπαρξη αλμυρών λιμνών και κλειστών θαλασσών είναι μια παραπέρα απόδειξη ενός παγκόσμιου κατακλυσμού, μέσα στις λίγες τελευταίες χιλιετηρίδες.
Εδ.18-20 Ο Νώε δεν έχει παρά να υπακούσει. Η υπακοή της πίστης και η λατρεία της πίστης συμβαδίζουν και γι’ αυτό με το που βγαίνει από την κιβωτό, η πρώτη του κίνηση δεν είναι να χτίσει ένα σπίτι γι’ αυτόν και την οικογένειά του, αλλά ένα θυσιαστήριο στον Κύριο. Η κιβωτός είχε φέρει το Νώε και την οικογένειά του, σώους και αβλαβείς, πάνω από τα ύδατα της κρίσης. Τους πέρασε από τον παλαιό κόσμο στο νέο κόσμο (βάπτισμα) που ο Νώε τώρα παίρνει τη θέση του λατρευτή. Κάτι άλλο που χρειάζεται προσοχή είναι ότι το θυσιαστήριο το οικοδόμησε στον Κύριο. Η δεισιδαιμονία θα λάτρευε την κιβωτό γιατί αυτή ήταν το μέσο της σωτηρίας. Η καρδιά πολύ εύκολα τοποθετεί τις θρησκευτικές διατάξεις στη θέση του Θεού. Αυτό συνέβη στους Ισραηλίτες με τον χάλκινο όφη. Και η κιβωτός και ο χάλκινος όφις στα χέρια του Θεού ήταν μέσα ευλογίας. Αλλά η πίστη θα πρέπει να υψώνεται πάνω από αυτές τις διατάξεις και να λατρεύει μόνο το Θεό.
και έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού Ο Θεός έδωσε εντολές στον Αδάμ, και το ίδιο κάνει εδώ με το Νώε που αρχίζει μια καινούρια ζωή. Αργότερα δίνει περισσότερες εντολές στον Αβραάμ, και περισσότερες στο Μωυσή, μέχρι που ήλθε ο Ιησούς Χριστός που είναι πλέον η αποκάλυψη του Θεού, η φανέρωση του Θεού, ο λόγος του Θεού, η φανέρωση της καρδιάς του Θεού.
Ο Αδάμ ήταν η αρχή για τον τότε κόσμο, ο Νώε για τον μετά τον κατακλυσμό κόσμο, ο Αβραάμ ήταν η αρχή για το σπέρμα, ο Μωυσής για το Νόμο και ο Ιησούς ήταν η αρχή για τη Νέα κτίση. Και ο Θεός κάθε φορά δίνει εντολές σε κάποιο σημαντικό πρόσωπο που είναι αρχή για κάποιους άλλους.
Το ολοκαύτωμα δεν είναι προσφορά περί αμαρτίας. Την προσφορά περί αμαρτίας την έσφαζε ο ιερέας και την έτρωγε μαζί μ’ αυτόν που την πρόσφερε. Συμβόλιζε τον αμαρτωλό που έρχεται στο Χριστό, ο Χριστός (αμνός) θυσιάστηκε γι’ αυτόν, αλλά μετά πρέπει να τραφεί με το Λόγο, με τη ζωή του Χριστού για να μπορέσει να ζήσει άγιος και καθαρός. Το ολοκαύτωμα είναι προσφορά δοξολογίας και ευχαριστίας στο Θεό, και το ζώο καιγόταν τελείως πάνω στο θυσιαστήριο (ο Ιησούς δόθηκε ολοκληρωτικά στον Πατέρα που η κρίση Του τον κατέφαγε και πέθανε για μας).
Εδ.21 Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός αισθάνθηκε ότι η τιμωρία ήταν πολύ σκληρή ή ότι δεν ήταν δίκαιη. Απλά αποφασίζει να κάνει κάτι άλλο.
Οι λέξεις αυτές είναι πάρα πολύ σημαντικές. Είναι ο Θεός ψεύτης ή όχι; Αν ο κατακλυσμός κάλυψε μόνο ένα μέρος της γης και μόνο μερικές χιλιάδες άνθρωποι πνίγηκαν, τότε ο Θεός παραβαίνει την υπόσχεσή Του επανειλημμένα.
Κάθε χρόνο πλημμύρες σκοτώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και ερημώνουν εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων. Το 1974 πλημμύρες στην Ν. Αμερική και στις Ινδίες θανάτωσαν πάνω από 4.000 άτομα. Το 1970 περίπου 200.000 άτομα πέθαναν όταν ένας καταστρεπτικός κυκλώνας και το παλιρροϊκό κύμα έπληξαν το Μπανγκλαντές. Ο μόνος τρόπος για να έχει κάποιο νόημα η υπόσχεση του Θεού (και πρέπει να έχει) είναι να πάρουμε την όλη εξιστόρηση κατά λέξη.
Ο κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος. Η υπόσχεση του Θεού σημαίνει ακριβώς ότι δεν θα ξαναστείλει μια παγκόσμια πλημμύρα για να καταστρέψει τα πάντα. Οι τοπικές πλημμύρες παραμένουν σαν μια έκφραση της δυσαρέσκειας του Θεού για ένα κόσμο που βρίσκεται υπό κατάρα. Όμως ο Θεός με το να τις επιτρέπει, δεν σημαίνει ότι έχει παραβεί την υπόσχεσή Του.
Εδ.22 Οι επιστήμονες παρουσιάζουν διάφορες θεωρίες για το τέλος του κόσμου. Μερικοί υποστηρίζουν πως θα παγώσει, άλλοι πως θα καεί ή θα εξαερωθεί (αυτή έχει βάση Β’ Πέτρ.γ:6-7&10). Όμως αυτό το εδάφιο μας θυμίζει πως μόνο ο Θεός κρατάει το κλειδί για το μέλλον και ότι οι εποχές θα παραμείνουν κανονικές μέχρι ν’ αποφασίσει Αυτός να αλλάξει τα πάντα. Μπορεί να υπάρχει ξηρασία, πείνα και λιμοκτονία σε κάποιο μέρος - σχεδόν κάθε χρόνο - όμως, σ’ όλο τον κόσμο σαν σύνολο, η σπορά και ο θερισμός δεν θα παύσουν. Προφανώς ο Θεός περιμένει οι χώρες που έχουν να βοηθήσουν εκείνες που δεν έχουν.
