Η πρώτη εκκλησία γεννήθηκε στη φωτιά του Αγίου Πνεύματος και ανακατεύθηκε στις φωτιές των διωγμών. Δεν είναι λοιπόν υπερβολικό, καθώς ζούμε μέσα στις φωτιές των επικίνδυνων ημερών μας, να περιμένει κανείς να γεμίσουν οι Χριστιανοί με τη φωτιά του ζήλου.
«απεκρίθη ο Ιωάννης προς πάντας, λέγων Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι έρχεται όμως ο ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το λωρίον των υποδημάτων αυτού αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Λουκ.γ:16)
Ιωήλ β:1-11, 28-29
Η εποχή που ζούμε αλλά και οι μέρες της βιβλικής ιστορίας είναι γεμάτες με αντιθέσεις. Σκοτάδι υπάρχει παντού και φαίνεται ότι η αμαρτία περισσεύει όπως στη φοβερή εκείνη δήλωση που έγινε στις μέρες του Νώε, ότι οι διαλογισμοί των ανθρώπων ήταν διαρκώς στο κακό (Γέν.ς:5).
Παρά το σκοτάδι της αμαρτίας, αυτές οι μέρες είναι πρόκληση για πνευματικές ευλογίες.
Ο προφήτης Ησαίας λέει: «όταν ο εχθρός επέλθη ως ποταμός, το Πνεύμα του Κυρίου θάλει υψώσει σημαίαν εναντίον αυτού» (Ησ.νθ:19) και ο απόστολος Παύλος επαναλαμβάνει «Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ.ε:20).
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής προφήτευσε ότι ο Ιησούς Χριστός «θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Λουκ.γ:16).
Η διπλή διακονία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας είναι πρώτα απ’ όλα χαρά και ασφάλεια. Έχουμε κάθε δικαίωμα να δίνουμε έμφαση σ΄ αυτή την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ιδιαίτερα στην προσπάθειά μας να ευαγγελίσουμε τον χαμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο που υποφέρει. Όμως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η διακονία της φωτιάς του Αγίου Πνεύματος.
Όσο αυτή η φωτιά φανερώνει θέρμη και ζήλο, αναφέρεται στις προσπάθειές μας για ευαγγελισμό.
Όμως η φωτιά του Αγίου Πνεύματος μπορεί να φανεί και σαν φωτιά καθαρισμού μέσα στις καρδιές μας, πολλές φορές με τη μορφή «φλογερών» δοκιμασιών.
Σαν Χριστιανοί, εκλεγμένοι απ’ το Θεό να ζήσουμε και να υπηρετήσουμε Αυτόν στις μέρες μας, πρέπει να βλέπουμε και το σκοτάδι και το φως των ημερών μας και να αναλογιστούμε τη σημασία του να είμαστε βαπτισμένοι με Πνεύμα Άγιο και φωτιά.
Όταν ο Ησαΐας είδε τη θαυμαστή όραση του Κυρίου, κατάλαβε ότι ήταν ανάγκη ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα μέσα του κι έκραξε: «Ω τάλας εγώ! ...επειδή είμαι άνθρωπος ακαθάρτων χειλέων» (Ησ.ς:5). Αναγνώρισε επίσης την ακαθαρσία όλων των ανθρώπων λέγοντας «και κατοικώ εν μέσω λαού ακαθάρτων χειλέων». Όταν λοιπόν αναγνώρισε και ομολόγησε την ανάγκη του, ένας άγγελος ήρθε «έχον εν τη χειρί αυτού άνθρακα πυρός» και μ’ αυτό άγγιξε το στόμα του. Ο άγγελος τον διαβεβαίωσε ότι «η ανομία σου εξηλείφθη και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη» (Ησ.ς:7).
Το στόμα μας, σαν όργανο ομιλίας, είναι απαραίτητο για την ομολογία μας και για να διακηρύξουμε την αγάπη του Θεού.
Όταν βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα που αποδεικνύεται με την ομιλία άγνωστων γλωσσών, έρχεται και η φωτιά του Θεού για ν’ αλλάξει τη ζωή μας και το μήνυμα που έχουμε για τους συνανθρώπους μας.
Όταν οι μαθητές έλαβαν το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής γεννήθηκαν μέσα στη φωτιά της ευλογίας. Οι θεραπείες και οι απελευθερώσεις από ακάθαρτα πνεύματα ήταν συνηθισμένα φαινόμενα.
Περίπου 120 άτομα έλαβαν αρχικά το Άγιο Πνεύμα (Πραξ.α:15).
Την ίδια μέρα προστέθηκαν άλλα 3.000 άτομα (Πραξ.β:4).
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών κι εβδομάδων η θαυματουργική δύναμη του Θεού συνέχισε να θεραπεύει και να σώζει.
Η κίνηση του Πνεύματος του Θεού ήταν τόσο δυνατή και τόσο εκτεταμένη που γρήγορα ήρθε η κατηγορία «οι αναστατώσαντες την οικουμένην, ούτοι ήλθον και εδώ» (Πραξ.ιζ:6).
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που οι φλόγες των ευλογιών του Αγίου Πνεύματος άρχισαν ν’ αυξάνουν και να εξαπλώνονται και οι φλόγες του διωγμού πυροδοτήθηκαν.
Ο Πέτρος και ο Ιωάννης φέρθηκαν μπροστά στους θρησκευτικούς ηγέτες ν’ απολογηθούν για τη θεραπεία του χωλού.
Ο Στέφανος λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου και ο Σαούλ απ’ την Ταρσό προκάλεσε πανωλεθρία στην εκκλησία, στέλνοντας άνδρες και γυναίκες στη φυλακή. Επιπλέον, πήρε επιστολές απ’ τον Αρχιερέα για να μπορεί να συλλαμβάνει Χριστιανούς κι έξω απ’ τα όρια της Ιερουσαλήμ. «Κατ’ εκείνον δε τον καιρόν επεχείρησεν Ηρώδης ο βασιλεύς να κακοποιήση τινάς από της εκκλησίας» (Πραξ.ιβ:1), σκότωσε λοιπόν τον Ιάκωβο και συνέλαβε τον Πέτρο.
Οι φωτιές της ευλογίας φαίνεται ότι έφεραν τις φωτιές του διωγμού. Οι πρώτοι Χριστιανοί γρήγορα έμαθαν ότι η απόλαυση της θέρμης και του ζήλου που είχε γεννηθεί μέσα στο πνεύμα τους σήμαινε και το να αντιμετωπίσουν τα φλογερά βέλη του Σατανά.
Όμως, όταν το σκοτάδι σκεπάσει το δρόμο μας, ο Θεός υπόσχεται να μας δώσει φως. Όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να μας καταβροχθίσει, ο Θεός μας υπόσχεται νίκη κατά του εχθρού μας.
Κάποτε ο Ιησούς είπε κάτι παράξενο και ασυνήθιστο στους μαθητές Του. «Πύρ ήλθον να βάλω εις την γήν και τί θέλω, εάν ήδη ανήφθη;» (Λουκ.ιβ:49). Συνέχισε να λέει ότι δεν ήρθε για να δώσει ειρήνη στη γη αλλά διαχωρισμό κι ότι το ευαγγέλιό Του θα χωρίσει οικογένειες (Λουκ.ιβ:50-53).
Το μήνυμα αυτών των εδαφίων φανερώνει το ξεχώρισμα του σταριού απ’ το άχυρο, του αληθινού απ’ το προσποιητό.
Η φωτιά του διωγμού και της δοκιμασίας καθώς και οι κάθε είδους πιέσεις, τελικά φέρνουν τον καθένα προσωπικά στο να διαλέξει μια ζωή απόλυτης παραχώρησης ή να τα παρατήσει.
«Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί του οποίου το πτυάριον είναι εν τη χειρί αυτού, και θέλει διακαθαρίσει το αλώνιον αυτού, και θέλει συνάξει τον σίτον εις την αποθήκην αυτού, το δε άχυρον θέλει κατακαύσει εν πυρί ασβέστω» (Λουκ.γ:16-17).
Η κλήση του Θεού στη ζωή μας σημαίνει να κάνουμε μια εκλογή. Μπορούμε να υπακούσουμε τέλεια στην κλήση Του ή να γίνουμε άχυρο.
Στη φύση η φωτιά χρησιμοποιείται κατά διάφορους τρόπους για το καλό της ανθρωπότητας.
Τεράστια καμίνια που παράγουν υψηλές θερμοκρασίες χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία για την κατασκευή και σχηματοποίηση σιδερένιων κομματιών.
Παλιότερα, τότε που τα πράγματα ήταν πιο απλά, ο σιδηρουργός έχωνε το πέταλο σε δυνατή φωτιά για να μπορέσει να του δώσει το σχήμα που ήθελε ώστε να ταιριάζει στο πόδι του αλόγου.
Στα πνευματικά, η φωτιά χρησιμοποιείται κατά τον ίδιο τρόπο για να διαμορφώσει πρότυπα, να δώσει σχήμα και μορφή.
Όταν ένας Χριστιανός καλείται να περάσει μια μεγάλη δοκιμασία, η εμπειρία αυτή θα τον μαλακώσει και θα τον διαμορφώσει όπως θέλει ο Θεός.
Ακόμα η φωτιά χρησιμοποιείται για ν’ αφαιρεί ακαθαρσίες, όπως στην τήξη του χρυσού και άλλων μετάλλων.
Όταν ο Χριστιανός δια πίστεως αντιδράσει σωστά στις φλόγες των περιστάσεων που ο Θεός έχει ορίσει, τότε θα βγει με την καθαρότητα που Αυτός θέλει.
«Με εδοκίμασε, θέλω εξέλθει ως χρυσίον» (Ιώβ κγ:10).
Ο απόστολος Πέτρος νουθετούσε τους πιστούς: «Μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξον τι» (Α’ Πετρ.δ:12).
Ξεκαθάρισε ότι οι Χριστιανοί βαδίζουν μέσα σε δοκιμασίες που κάποιες φορές είναι πιο «φλογερές».
Απ’ την άλλη μεριά εξήγησε ότι αυτές οι περιστάσεις είναι σχεδιασμένες για να μας δοκιμάσουν.
«Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, διά να σας υψώση εν καιρώ» (Α’ Πετρ.ε:6)
Το κραταιό χέρι του Θεού είναι από πάνω μας σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Νουθετούμαστε απ’ τον απόστολο να ταπεινωθούμε με υπακοή στην παντοδυναμία του Θεού, στην πανσοφία Του και στο πανταχού παρόν χέρι Του.
Μας προτρέπει ν’ αναθέτουμε όλες τις μέριμνες στον Κύριο, με τη βεβαιότητα ότι Αυτός έχει τον έλεγχο για οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας.
Οι προσωρινές περίοδοι θλίψης είναι για να τελειοποιήσουν τους πιστούς, να τους στηρίξουν, να τους ενισχύσουν και τελικά να τους θεμελιώσουν (Α΄ Πετρ.ε:6-10).
«Είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού» (Ρωμ.η:16-17).
Ο λόγος του Θεού μας νουθετεί να χαιρόμαστε όταν γινόμαστε συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού.
Επιπλέον μας υπόσχεται ότι θα χαρούμε με αγαλλίαση όταν Αυτός δοξαστεί (Α’ Πετρ.δ:13).
Αν και δεν έχει να κερδίσει κανείς τίποτα όταν πάσχει σαν φονιάς, κλέφτης ή κακοποιός, έχει όμως να κερδίσει πολλά στο Θεό αν σαν Χριστιανός αποδέχεται μια δοκιμασία με πίστη, κρατώντας τη σωστή στάση.
«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς» (Ρωμ.η:18).
«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού» (Ρωμ.η:28).
Οι δοκιμασίες της ζωής έχουν σαν σκοπό να μας κάνουν όπως ο Θεός θέλει. Είναι για το καλό μας, αν αγαπάμε το Θεό, αν είμαστε απ’ αυτούς που έχουμε κληθεί κατά τον προορισμό Του.
Ο προφήτης Αγγαίος αναφέρει μια χρονική περίοδο που η δόξα του οίκου του Θεού θα είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά (Αγγ.β:9).
Άτομα που έχουν αφήσει το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει την καρδιά τους, απολαμβάνουν ήδη τη βασιλεία του Θεού στη γη.
Στις τελευταίες μέρες αυτής της οικονομίας της εκκλησίας αφυπνίζεται μέσα στο λαό του Θεού μια δύναμη ευαγγελισμού για να μπορέσουν ν’ ακούσουν τα πλήθη των εθνών που ακόμα δεν έχει φτάσει το ευαγγέλιο.
Ο λαός του Θεού, χρησιμοποιεί την πραγματική του εξουσία, που είναι στο όνομα του Ιησού Χριστού, με επίγνωση αυτού του ονόματος, για να ευαγγελίσει ένα κόσμο που έχει τόσο ανάγκη.
Ο προφήτης Ιωήλ προφήτευσε για μια πρώιμη και μια όψιμη βροχή, που μπορεί να εφαρμοστεί στην οικονομία της εκκλησίας.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Ιωήλ προφήτευσε ότι ο Θεός έδωσε την πρώιμη βροχή «μετρημένα». Αυτή η μέτρια κατάσταση της πρώιμης βροχής που περιγράφεται απ’ τον προφήτη αντιπαραβάλλεται με την όψιμη βροχή που πρόκειται να πέσει!
Ο υπαινιγμός είναι ότι η έκχυση του Αγίου Πνεύματος και της διδασκαλίας του λόγου του Θεού των τελευταίων ημερών θα είναι σε μεγαλύτερη αναλογία απ’ ότι ήταν η πρώτη!
Στις μέρες μας, η αφύπνιση της πίστης σχετικά με το σχέδιο του Θεού, θα φέρει αυτή την οικονομία σε μια ολοκλήρωση με αναμφισβήτητα και εξακριβωμένα σημεία και θαύματα ανάμεσα στο λαό του Θεού.
Ο προφήτης Ιωήλ μιλάει ακόμα για ένα φαινόμενο των τελευταίων ημερών, λέει ότι «ως αυγή εξαπλούται επί τα όρη λαός πολύς και ισχυρός όμοιος αυτού δεν εστάθη απ’ αιώνος ουδέ μετ’ αυτόν θέλει σταθή πλέον ποτέ εις γενεάς γενεών» (Ιωήλ β:2). Αυτός ο ισχυρός στρατός, καθαρά περιγράφεται απ’ τον προφήτη σαν ο στρατός του Κυρίου (β:11)!
Οι επιθέσεις του διαβόλου ενάντια στην εκκλησία είναι αποτελεσματικές μόνο στις περιοχές που οι άνθρωποι του επιτρέπουν να τους εμποδίσει απ’ το να κάνουν το θέλημα του Θεού.
Υπήρχε πάντα ένα υπόλοιπο, μια ομάδα Χριστιανών, που άφηνε το Θεό να τους ευλογεί και να τους χρησιμοποιεί.
Αυτοί οι άνθρωποι πολέμησαν και νίκησαν παρόλο που οι δυνάμεις του κακού υπερίσχυσαν πάνω στον πολιτισμό κατά τη διάρκεια των «σκοτεινών αιώνων» στην ιστορία της εκκλησίας.
Ο Σατανάς επίμονα κατεύθυνε την πανουργία του και τις καταστρεπτικές του προθέσεις για να περιορίσει την πίστη του λαού του Θεού, ώστε να μην μπορεί να κάνει τα έργα που ευαρεστούν το Θεό.
Οι «σκοτεινοί αιώνες» της εκκλησίας είχαν σαν αποτέλεσμα να εμφανιστούν ψεύτικες διδασκαλίες και πλάνες σχετικά με το σχέδιο της σωτηρίας και την πίστη.
Όμως οι αληθινοί πιστοί αρνήθηκαν να γονατίσουν και να λατρεύσουν σε ψεύτικα θυσιαστήρια.
Τώρα, στα τέλη της οικονομίας της εκκλησίας, ο Θεός μας καλεί σε ευλογίες όπως τις έζησε η πρώτη εκκλησία κι ακόμα πιο πολύ!
Ένα προσκλητήριο σάλπισμα, κατευθείαν μέσα από το θρόνο του Θεού καλεί τους ανθρώπους όπου κι αν βρίσκονται να σηκωθούν και να βαδίσουν μαζί με τα στρατεύματα του Θεού στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, βασανίζονται από ένα πνεύμα ηττοπάθειας, ή καλλίτερα υποφέρουν απ’ το σύνδρομο «ας το ξανασυζητήσουμε, ας το δούμε καλλίτερα το θέμα» που δεν τελειώνει ποτέ.
Άλλοι έχουν επιτρέψει στον διάβολο να ρίξει τη σκιά του πάνω τους σε σημείο που να μετατοπίζουν τις νικηφόρες και ένδοξες υποσχέσεις του λόγου του Θεού σε άλλες εποχές και άλλα μέρη.
Ένα απ’ τα πιο μεγάλα εμπόδια στο έργο του Θεού είναι ότι μερικοί «πιστοί» έχουν πλανηθεί και δεν πιστεύουν ότι ο Θεός θα πολεμήσει και θα κερδίσει αυτό τον πόλεμο κατά του Σατανά δια μέσου της εκκλησίας Του.
Απ’ την άλλη μεριά, κάποιοι «γεμάτοι με πίστη» αδελφοί ανάμεσά μας, δεν είναι ικανοποιημένοι μ’ ένα μικρό μέτρο των θαυμάσιων ενεργημάτων του Αγίου Πνεύματος.
Όπως ο Ελισσαιέ φωνάζουν κι αυτοί δυνατά προς το Θεό: «Διπλασία μερίς του πνεύματός σου ας ήναι, παρακαλώ, επ’ εμέ» (Β’ Βασ.β:9).
Πραγματικά, κάποιοι σαν τον Δαβίδ είναι έτοιμοι και πρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν τον γίγαντα, έστω κι αν οι παλαιότεροι αδελφοί τους έχουν τρομάξει και οπισθοχωρήσει στο πεδίο της μάχης (Α’Σαμ.ιζ).
Ο Ιησούς είπε μερικά σημαντικά πράγματα στους μαθητές Του καθώς τους έδινε τις τελευταίες οδηγίες πριν την αναχώρησή του. Αποκάλυψε μερικές απ’ τις πιο βαθιές αλήθειες της βασιλείας Του και το ρόλο που θα είχαν μέσα σ’ αυτή.
Τους έδωσε μια καινούρια εντολή: «Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους» (Ιωαν.ιγ:34).
Τους έδειξε πολύ καθαρά ποιος ήταν: «Όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα» (Ιωαν.ιδ:9).
Τους είπε ότι έπρεπε να φύγει και να ξανάρθει, τους είπε για τον Παράκλητο που θα έστελνε για να μείνει μαζί τους και μέσα τους (Ιωαν.ιδ:2-3 & 26).
Ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις θαυμαστές αλήθειες, ο Ιησούς είπε πάλι ότι ήταν ο Πατέρας Αυτός που ήταν μέσα Του κι εκτελούσε τα έργα ανάμεσά τους (Ιωαν.ιδ:10).
Μετά τους έδωσε τη θαυμαστή αλήθεια ότι οι πιστοί θα συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια θαύματα που Αυτός έκανε με την ίδια δύναμη που ήταν σ’ Αυτόν.
«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου» (Ιωαν.ιδ:12).
Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε ότι οι πιστοί θα κάνουν τα ίδια έργα και μεγαλήτερα τούτων; Θα πρέπει να προσέξουμε ότι η δήλωση αυτή έγινε στον ενεστώτα χρόνο. Δεν τους είπε τα έργα που έκανα ή που έχω κάνει. Αντίθετα, είπε τα έργα τα οποία κάμνω (ενεστώτας).
Η έννοια είναι ότι στην ουσία Αυτός είναι ο ενεργών τα έργα δια μέσου των πιστών. Θα είναι δηλαδή τα έργα της εκκλησίας μια συνέχεια του δικού Του έργου. Με άλλα λόγια, θα χρησιμοποιήσει τα χέρια, το μυαλό και τη φωνή των πιστών για να κάνει τα θαυμάσιά Του, αλλά θα είναι η δική Του δύναμη που θα ενεργεί.
Ο μόνος τρόπος που η διακονία αυτών που ακολουθούν τα πρότυπα των απόστόλων, μπορεί να λειτουργήσει στις μέρες μας, είναι ν’ αφήσουν τον Ιησού να εργαστεί μέσα απ’ τις ζωές τους.
Καθώς συνεργαζόμαστε με το Πνεύμα του Ιησού που κατοικεί μέσα μας, μπορούμε να βλέπουμε τα έργα του Χριστού στη ζωή μας.
Και δεν θα κάνουμε μόνο ότι Αυτός έκανε, αλλά και μεγαλήτερα τούτων. Αυτό προμηνύει τη δόξα που θα μοιραστούμε με τον Ιησού καθώς οικοδομείται η εκκλησία Του.
Έρχεται σύντομα η μέρα που θα χωρίσει το στάρι από τα ζιζάνια.
Ο Κύριος θα πει τότε στους θεριστές: «Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, διά να κατακάυσητε αυτά, τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου» (Ματθ.ιγ:30).
Τον καιρό του θερισμού τα ζιζάνια θα εκριζωθούν για να μπορέσει να θεριστεί το στάρι.
Είναι καιρός τώρα κάθε Χριστιανός να ωριμάσει ώστε να είναι έτοιμος για το θερισμό των ψυχών στην αιώνια δόξα του ουρανού.
