Η ανάγκη μας

 

Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα δεν είναι τα καλύτερα κηρύγματα ή καλύτερη μουσική.

Χρειαζόμαστε μία θεία μετάνοια, που θα επιδιορθώσει τα χαλάσματα της καρδιάς μας.

Τις τελευταίες μέρες το Πνεύμα του Θεού θα κράξει μέσα στο λαό: "Πλησιάσατε προς εμέ..." (Α' Βασ.ιη:30).

Θα είναι ένα κάλεσμα μετάνοιας και συντριβής.

Θα είναι μία πρόσκληση για να πλησιάσουμε στο θρόνο του Θεού να δούμε το πρόσωπό Του, ν’ αγγίξουμε την καρδιά Του και να ξεχυθεί ένα χρίσμα μέσα στο οποίο θα "βουτήξουμε" και το χρίσμα αυτό θα είναι σε θέση να πλησιάσει τη χαμένη γενιά γύρω μας και να την επιστρέψει στο Θεό "...και πας ο λαός επλησίασε προς αυτόν" (Α' Βασ.ιη:30).

ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΦΩΤΙΑ

Η πρώτη εκκλησία γεννήθηκε στη φωτιά του Αγίου Πνεύματος και ανακατεύθηκε στις φωτιές των διωγμών. Δεν είναι λοιπόν υπερβολικό, καθώς ζούμε μέσα στις φωτιές των επικίνδυνων ημερών μας, να περιμένει κανείς να γεμίσουν οι Χριστιανοί με τη φωτιά του ζήλου.

 

«απεκρίθη ο Ιωάννης προς πάντας, λέγων· Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι· έρχεται όμως ο ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το λωρίον των υποδημάτων αυτού· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Λουκ.γ:16)

 

Θρησκεία ή Χριστός; (8)

Ο ΚΑΪΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

Η προσφορά του Κάιν, σύμφωνα με την Επιστολή προς Εβραίους, δεν προσφέρθηκε με πίστη, ενώ του Άβελ περιγράφεται έτσι: «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάϊν...» (Εβρ.ια:4).

Δια πίστεως, αλλά με πίστη σε τι; Με πίστη στον αποκαλυμμένο λόγο του Θεού, σχετικά με το χύσιμο του αίματος. Αυτό είναι ξεκάθαρο από την Εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται για τη θυσία του Κάιν ΜΙΝΓΚΧΑΧ, που σημαίνει «προσφορά δώρου». Είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται ξανά και ξανά στο Λευιτικό για να περιγράψει την εξ αλφίτων προσφορά. Στον λαό Ισραήλ παραγγέλθηκε να φέρνει τις εξής πέντε προσφορές:

Μάρκ.θ:49 Πᾶς γὰρ πυρὶ ἁλισθήσεται.

Ανάμεσα στα δύσκολα λόγια του Ιησού, το Μάρκ.θ:49 είναι ένα από τα πιο αινιγματικά: «Πᾶς γὰρ πυρὶ ἁλισθήσεται». «Διότι πας τις με πυρ θέλει αλατισθή». 

Τι εννοεί ο Ιησούς με αυτό το περίεργο μείγμα από «αλάτι» και «φωτιά», έχει μπερδέψει τους Έλληνες λόγιους για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πολλές ερμηνείες.

Έχουν δοθεί τουλάχιστον δεκαπέντε διαφορετικές εξηγήσεις γι’ αυτό το εδάφιο. Οι περισσότεροι μελετητές συνδέουν το αλάτι και τη φωτιά με εξαγνισμό επειδή και τα δύο χρησιμοποιήθηκαν στις θυσίες του ναού.

ΤΟ «ΠΥΡ»

Κομμάτι της ζωής μας, γίνηκε πια η φωτιά. Τα δάση μας, καίγονται. Τα υπερκαταστήματα, καίγονται. Σύγχρονοι Νέρωνες, πυρπολούν προάστια της πρωτεύουσας. Τα όμορφα νησιά μας, παραδίνονται στις φλόγες. Οι αρχές, ανησυχούν και ανακρίνουν. Ο λαός απορεί. Τι πράμα λοιπόν είναι η φωτιά! Και μπορούμε να πάρουμε κάποιο πνευματικό μήνυμα απ’ αυτή! Ας δοκιμάσουμε:

Επανάσταση μέσα στην επανάσταση

Είναι αλήθεια πως το σημείο αυτό το 'χουμε πιάσει σωστά. Οι νέοι είναι μεγάλη υπόθεση, πολυσύνθετο πρόβλημα, πολύτιμο κεφάλαιο: νέοι σαν δύναμη, μέλλον, ηλικία. Οι νέοι σε μια κοινωνία, σε μια εκκλησία είναι αγρός δύσκολος, μια σοβαρή υπόθεση ως προς το ρόλο που μπορούν να παίξουν, όταν μπουν στο σωστό  κανάλι.

Από την άλλη μεριά η ηλικία αυτή, στις μέρες μας, ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια πικρή διαπίστωση. Οι νέοι σήμερα δεν είναι νέοι. Δεν είναι ζωντανοί. Είναι νέοι χωρίς τραγούδι, έγραφε κάποιος. Εγώ θα συμπλήρωνα: Νέοι χωρίς φωτιά, χωρίς οραματισμό. Νεολαία κουρασμένη, νικημένη. Ίσως  κάνω λάθος, πάντως αυτή η κλιμάκωση οδηγεί στην εξαφάνιση.

 

Βαπτισμένοι με φωτιά

Η πρώτη εκκλησία γεννήθηκε στη φωτιά του Αγίου Πνεύματος και ανακατεύθηκε στις φωτιές των διωγμών. Δεν είναι λοιπόν υπερβολικό, καθώς ζούμε μέσα στις φωτιές των επικίνδυνων ημερών μας, να περιμένει κανείς να γεμίσουν οι Χριστιανοί με τη φωτιά του ζήλου.