HTAN O XΡΙΣΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ;

Ο Γιάννης Κορδάτος σε μία μελέτη του με τον τίτλο “Ο Χριστός ηγέτης της φτωχολογιάς”, διατυπώνει γύρω από τη γένεση του Χριστιανισμού ορισμένες σκέψεις με βάση την υλιστική αντίληψη της ιστορίας.

Ο τρόπος αυτός της αντιμετώπισης και ερμηνείας της θρησκείας του Χριστού δεν είναι καινούργια θεωρία που για πρώτη φορά διατυπώνεται.  Είχαν γραφεί πολλά για τον Χριστιανισμό με βάση την θεωρία αυτή.  Γράφει λοιπόν ο Γ.Κ.  τα εξής:

“Στα χρόνια αυτά που οι Ιουδαίοι με την πάλη και τον ένοπλο αγώνα τους ήθελαν να ξεσκλαβώσουν την Πατρίδα τους και να ιδρύσουν δικό τους ελεύθερο Κράτος, γεννήθηκε σ’ ένα απόμερο μέρος της Ιουδαίας μέσα σε μία φάτνη των αλόγων ένα παιδί που όταν έγινε μεστωμένος άντρας έπαιξε ρόλο λαϊκού επαναστάτη στην Παλαιστίνη.  Ήταν ένας λαϊκός ηγέτης που παρέσυρε τις μάζες με τις νέες αρχές και ιδέες που ευαγγελιζόταν”.

Επανάσταση μέσα στην επανάσταση

Είναι αλήθεια πως το σημείο αυτό το 'χουμε πιάσει σωστά. Οι νέοι είναι μεγάλη υπόθεση, πολυσύνθετο πρόβλημα, πολύτιμο κεφάλαιο: νέοι σαν δύναμη, μέλλον, ηλικία. Οι νέοι σε μια κοινωνία, σε μια εκκλησία είναι αγρός δύσκολος, μια σοβαρή υπόθεση ως προς το ρόλο που μπορούν να παίξουν, όταν μπουν στο σωστό  κανάλι.

Από την άλλη μεριά η ηλικία αυτή, στις μέρες μας, ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια πικρή διαπίστωση. Οι νέοι σήμερα δεν είναι νέοι. Δεν είναι ζωντανοί. Είναι νέοι χωρίς τραγούδι, έγραφε κάποιος. Εγώ θα συμπλήρωνα: Νέοι χωρίς φωτιά, χωρίς οραματισμό. Νεολαία κουρασμένη, νικημένη. Ίσως  κάνω λάθος, πάντως αυτή η κλιμάκωση οδηγεί στην εξαφάνιση.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Κάθε άνθρωπος πρέπει να εξασκήσει το ελεύθερο θέλω του. Χωρίς τον πειράζοντα και το Θεό να εργάζεται στη γη με απόλυτη εξουσία, δεν θα υπάρχει ερέθισμα για να αμαρτήσει κανείς. Ο άνθρωπος δεν θα είναι επιρρεπής στην αμαρτία, όταν όλα γύρω του θα είναι δικαιοσύνη.

Ωστόσο, στο τέλος της Χιλιετηρίδας, ο Θεός θα επιτρέψει στο διάβολο να αποφυλακιστεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όλοι αυτοί που υπάκουσαν το Θεό  μόνο λόγω της απόλυτης εξουσίας που είχε πάνω στη γη, θα έχουν την ευκαιρία να επαναστατήσουν. Αν αυτό είναι μέσα στην καρδιά τους, να παρακούσουν το Θεό, τότε θα προσχωρήσουν στις τάξεις του εχθρού.

Ήταν ο Ιησούς κοινωνικός επαναστάτης;

Ήταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, κοινωνικός επαναστάτης; Υπήρξε ένας σοσιαλιστής, συνήγορος των πτωχών; Ήταν μήπως κάποιος που ανήκε στις τάξεις των Ζηλωτών; Μήπως κάποιοι από τους μαθητές του όπως ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ανήκαν στους Ζηλωτές, τους αντιστασιακούς και πολιτικούς επαναστάτες της εποχής εκείνης και τους ορκισμένους εχθρούς της Ρώμης; Ήταν το κίνημα του Ιησού ένα πολιτικό επαναστατικό κίνημα;
 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Ο Ιησούς δεν ήταν στασιαστής ούτε επαναστάτης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν εξεγέρθηκε ούτε επαναστάτησε ποτέ εναντίον οποιασδήποτε εξουσίας, ούτε είχε το πνεύμα της επαναστατικότητας μέσα Του.

Δεν ήρθε για να ξεσηκώσει επανάσταση εναντίον του κατεστημένου, των Φαρισαίων, της Ρώμης, ακό­μη και κατά του ίδιου του Σατανά. Ήρθε με ένα θετικό και σίγουρο μήνυμα απαλλα­γής από την αμαρτία με το αίμα Του και κήρυξε ζωή αγιασμού, μια καθαρή και αγνή ζωή. Ήταν τέλεια νομοταγής πολίτης και πλήρως υπάκουος στην ανώτατη εξουσία, που είναι ο Θεός.

Ο Ιησούς δεν ήρθε για να επαναστατήσει εναντίον του κατεστημένου, αλλά για να αποκαλύψει το κατεστημένο. Δίδαξε πλήρη υπακοή και αφοσίωση στον Θεό από αγάπη.

Η κρίση της σημερινής νεολαίας

Οι σημερινοί νέοι είναι οι πιο μορφωμένοι, οι πιο ευνοημένοι, οι πιο προικισμένοι νέοι από κάθε άλλη περίοδο στην ιστορία. Γιατί όμως νιώθουν τόσο ανασφαλείς, τόσο δυστυχισμένοι και ανικανοποίητοι; Τί είναι αλήθεια, αυτό που τους λείπει; Τέτοια ερωτήματα επαναλαμβάνονται σαν ηχώ από αμέτρητους ανθρώπους  σε κάθε μέρος του κόσμου, κι οι απαντήσεις που δίνονται είναι διαφορετικές.

Κάποιος ηγέτης μιας οργάνωσης νέων, ένας νεαρός καθηγητής πανεπιστημίου, είπε με συγκλονιστική ειλικρίνεια: «Σκοπός μας είναι να γκρεμίσουμε μια για πάντα το κατεστημένο». Όταν του ζητήθηκε να πει τί θα 'βάζε στη θέση της κοινωνίας που ήθελε να γκρεμίσει, απάντησε, «Προς το παρόν δεν έχουμε τίποτα. Μα ο,τιδήποτε άλλο, είναι προτιμότερο απ' αυτή που έχουμε τώρα».

Για τους περισσότερους, αυτά τα λόγια φαίνονται τελείως αφύσικα. Αλλά κάνουμε ένα σοβαρότατο λάθος αν πιστεύουμε ότι τέτοιες φιλοδοξίες δεν απαντιούνται παρά μόνο σ' ένα ελάχιστο ποσοστό της νεολαίας.

Επανάσταση μέσα στην επανάσταση

Είναι αλήθεια πως το σημείο αυτό το 'χουμε πιάσει σωστά. Οι νέοι είναι μεγάλη υπόθεση, πολυσύνθετο πρόβλημα, πολύτιμο κεφάλαιο: νέοι σαν δύναμη, μέλλον, ηλικία. Οι νέοι σε μια κοινωνία, σε μια εκκλησία είναι αγρός δύσκολος, μια σοβαρή υπόθεση ως προς το ρόλο που μπορούν να παίξουν, όταν μπουν στο σωστό  κανάλι.

Από την άλλη μεριά η ηλικία αυτή, στις μέρες μας, ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια πικρή διαπίστωση. Οι νέοι σήμερα δεν είναι νέοι. Δεν είναι ζωντανοί. Είναι νέοι χωρίς τραγούδι, έγραφε κάποιος. Εγώ θα συμπλήρωνα: Νέοι χωρίς φωτιά, χωρίς οραματισμό. Νεολαία κουρασμένη, νικημένη. Ίσως  κάνω λάθος, πάντως αυτή η κλιμάκωση οδηγεί στην εξαφάνιση.