Ο ΚΑΪΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ
Η προσφορά του Κάιν, σύμφωνα με την Επιστολή
προς Εβραίους, δεν προσφέρθηκε με πίστη, ενώ του Άβελ περιγράφεται έτσι: «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν
καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάϊν...» (Εβρ.ια:4).
Δια πίστεως, αλλά με πίστη σε τι; Με πίστη
στον αποκαλυμμένο λόγο του Θεού, σχετικά με το χύσιμο του αίματος. Αυτό είναι
ξεκάθαρο από την Εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται για τη θυσία του Κάιν ΜΙΝΓΚΧΑΧ,
που σημαίνει «προσφορά δώρου». Είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται ξανά και
ξανά στο Λευιτικό για να περιγράψει την εξ αλφίτων προσφορά. Στον λαό Ισραήλ
παραγγέλθηκε να φέρνει τις εξής πέντε προσφορές:
1.
Το ολοκαύτωμα (Λευιτ.α)
2.
Την εξ αλφίτων προσφορά (Λευιτ.β)
3.
Την Ειρηνική θυσία (Λευιτ.γ)
4.
Την προσφορά για την αμαρτία (Λευιτ.δ)
5.
Την προσφορά για ης παραβάσεις (Λευιτ. δ)
Κάθε μία απ' αυτές ήταν θυσία αίματος εκτός
από μία και αυτή ήταν η ΜΙΝΓΚΧΑΧ ή εξ αλφίτων προσφορά. Ήταν από σιμιγδάλι και
λάδι. Ζωή όμως δεν θυσιαζόταν και αίμα δεν χυνόταν. Ήταν σπουδαία στη θέση της,
μπορούσε όμως μόνο ν' ακολουθήσει τη θυσία του ολοκαυτώματος με το σφάξιμο της
θυσίας. Το ολοκαύτωμα στέκεται για το θάνατο του Χριστού και η εξ αλφίτων
προσφορά είναι τύπος της δίκαιης ζωής του Χριστού. Προτού μπορέσουμε να
εφαρμόσουμε τη ζωή Του, πρέπει να σωθούμε με το αίμα Του. Εδώ βρισκόταν το μοιραίο
λάθος του Κάϊν. Ζήτησε μία θρησκεία καλών έργων, χωρίς το αίμα της θυσίας.
Έβαλε την ΜΙΝΓΚΧΑΧ, την εξ αλφίτων προσφορά, πριν από τη θυσία του
ολοκαυτώματος, παραβιάζοντας έτσι τις απαιτήσεις του Θεού. Στη θεία σειρά η
σωτηρία έρχεται πρώτα, κατόπι ακολουθεί η εξ αλφίτων προσφορά, τα καλά έργα.
ΩΡΑΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΛΛΑ ΑΧΡΗΣΤΗ
Δεν υπάρχει υπαινιγμός στην αφήγηση ότι ο Κάϊν
δεν έφερε ωραία προσφορά. Θα έπρεπε να παρουσιάζει μια πιο ελκυστική εικόνα σ'
αντίθεση με τη θυσία του Άβελ. Στο βωμό του Άβελ βρίσκονταν το ματωμένο, άψυχο
αρνί, όχι και τόσο όμορφο όσο οι καρποί του Κάιν. Η αληθινή όμως λατρεία δεν
βρίσκεται στα εξωτερικά πράγματα αλλά στην καρδιά. Ο Φαρισαίος στο ναό έκανε
μια πολύ όμορφη προσευχή - ομιλία σ' αντίθεση με την κραυγή για έλεος του
Τελώνη. Η δεχτή λατρεία μπορεί να συνοδεύεται ή όχι με όμορφες τελετές. Αυτό
που έχει σπουδαιότητα είναι το πνεύμα και το αίμα. Η θυσία είναι απαραίτητη. Ο
Θεός λέει στο λόγο Του: «και όταν ίδω το
αίμα, θέλω σας παρατρέξει,» (Έξοδ.ιβ:13). Γι’ αυτό ο Κάϊν απορρίφτηκε και ο
Άβελ έγινε δεχτός.
Οι θεολόγοι για χρόνια τώρα κάνουν υποθέσεις
σχετικά με το πώς ο Κάιν και ο Άβελ ήξεραν ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε την προσφορά
τους. Το κείμενο λέει: «Και επέβλεψε με
ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού» (Γέν.δ:4).
Ακόμη διαβάζουμε «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον
Κάϊν, διά της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν
περί των δώρων αυτού, και δι' αυτής καίτοι αποθανών έτι λαλεί» (Εβρ.ια:4).
Προφανώς ο Άβελ δέχτηκε μία κάποιου είδους
μαρτυρία που του φανέρωσε ότι η θυσία του έγινε δεχτή και ότι βρήκε εύνοια μπροστά
στο Θεό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΦΩΤΙΑ
Η φωτιά στη Βίβλο είναι ένα από τα πολλά
σύμβολα του Αγίου Πνεύματος που μπαίνει στη ζωή εκείνων που σώθηκαν με το αίμα
του Χριστού. Η φωτιά από τον ουρανό ποτέ δεν έπεσε πάνω σ' ένα άδειο
θυσιαστήριο. Έπεφτε πάνω στη θυσία μόνο. Ποτέ δεν έπεσε στην «προσφορά εξ
αλφίτων» ή στην «προσφορά για την αμαρτία». Όλα αυτά έπρεπε να αναφτούν από τη
φωτιά του ολοκαυτώματος. Το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, βρίσκονταν μέσα από
την πόρτα της σκηνής του μαρτυρίου ή του ναού που συμβόλιζε το Σταυρό του Γολγοθά.
Ο αμαρτωλός που περνά την πόρτα (σύμβολο του Χριστού) πρέπει πρώτα να
σταματήσει στο Σταυρό προτού μπορέσει να έρθει στην παρουσία του Θεού. Δεν
υπάρχει άλλος δρόμος. Όπως ακριβώς έπεσε η φωτιά πάνω στο ολοκαύτωμα, έτσι το
Άγιο Πνεύμα δίνεται σ' εκείνους που περνούν από το δρόμο του εξιλαστήριου
θανάτου του Χριστού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για σωτηρία εκτός απ' αυτόν που
περνά από το Σταυρό.
Είτε πιστεύεις ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε τη
θυσία του Άβελ με φωτιά, το μάθημα είναι ξεκάθαρο. Απ' όλα αυτά τα άλλα
περιστατικά φαίνεται καθαρά ότι ο Κάϊν είδε τη φωτιά να πέφτει πάνω στη θυσία
του Άβελ αναγνώρισε ότι η δική του προσφορά από τους κόπους και την εργασία του
δεν έγινε δεχτή. Ο Άβελ ΓΝΩΡΙΖΕ ότι η θυσία του έγινε δεχτή με τη μαρτυρία της
φωτιάς του Αγίου Πνεύματος. Κι' εμείς μπορούμε να το γνωρίζουμε όταν ερχόμαστε
από το δρόμο του Σταυρού ότι γίναμε δεχτοί. Η Βίβλος λέει: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών
ότι είμεθα τέκνα Θεού» (Ρωμ.η:26).
Το Πνεύμα του Θεού μαρτυρεί σε κάθε πιστό
λέγοντάς του ότι είναι σωσμένος. Η θρησκεία μόνο ποτέ δεν το κάνει. Το καλύτερο
που μπορεί να πει ο θρησκευόμενος είναι: «Ελπίζω, προσπαθώ. Κάνω το καλύτερο».
Μόνο ο πιστός που εμπιστεύτηκε στο Χριστό μπορεί να πει: «Γνωρίζω» γιατί έχει
τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος μέσα του.
