Η ανάγκη μας

 

Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα δεν είναι τα καλύτερα κηρύγματα ή καλύτερη μουσική.

Χρειαζόμαστε μία θεία μετάνοια, που θα επιδιορθώσει τα χαλάσματα της καρδιάς μας.

Τις τελευταίες μέρες το Πνεύμα του Θεού θα κράξει μέσα στο λαό: "Πλησιάσατε προς εμέ..." (Α' Βασ.ιη:30).

Θα είναι ένα κάλεσμα μετάνοιας και συντριβής.

Θα είναι μία πρόσκληση για να πλησιάσουμε στο θρόνο του Θεού να δούμε το πρόσωπό Του, ν’ αγγίξουμε την καρδιά Του και να ξεχυθεί ένα χρίσμα μέσα στο οποίο θα "βουτήξουμε" και το χρίσμα αυτό θα είναι σε θέση να πλησιάσει τη χαμένη γενιά γύρω μας και να την επιστρέψει στο Θεό "...και πας ο λαός επλησίασε προς αυτόν" (Α' Βασ.ιη:30).

Το κάλεσμα αυτό του Θεού θα είναι τόσο δυνατό, που όσοι έχουν αυτιά για να ακούν, σαν μαγνητισμένοι θα ελκυστούν στη γλυκιά φωνή Του για να δουν τη δόξα Του, τη μόνη ικανή να μεταμορφώσει τη στάση και συμπεριφορά τους.

Αν πραγματικά ζητάμε μία θεία και δυναμική παρέμβαση, τότε θα πρέπει ν’ ανέβουμε σε επίπεδο επικοινωνίας και αφιέρωσης.

Ένας συμβιβασμένος χριστιανός, που έχει αναμείξει τα θεία με κοσμικά πρότυπα συμπεριφοράς, δεν αποτελεί ευάρεστη θυσία.

Χρειάζεται να βυθιστούμε μέσα στη ροή του Πνεύματος, καθώς θα έχουμε γίνει δέκτες μιας δυνατής αποκάλυψης του Ιησού.

Πρέπει να πλησιάσουμε και πιστεύω ότι όλοι νιώθουμε στο πνεύμα μας αυτή την ανάγκη.

Να ξεκολλήσουμε από το σημείο που βρισκόμαστε και να προχωρήσουμε σε μία εκζήτηση του προσώπου Του με μία αποφασιστικότητα, που θα αδιαφορεί για οτιδήποτε αγαπούσαμε μέχρι τώρα και θα κοιτάζει μόνο μπροστά, προετοιμάζοντας την έλευση του Κυρίου στη χαμένη ανθρωπότητα.

Να σπάσει αυτή η κοσμική βαρύτητα, που μας κρατά αιχμάλωτους στα γήινα και μάταια.

Όπως ένας πύραυλος, διαθέτει ισχύ να σπάσει το εμπόδιο της φυσικής βαρύτητας και να ταξιδέψει πέρα από την ατμόσφαιρα, έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε από τον Κύριο μία ώθηση, ένα καταλυτικό άγγιγμα, ώστε να κινηθούμε σε ένα πνευματικό επίπεδο, όπου κάθε εξουσία σκότους θα υποταχθεί στην Εκκλησία και κάθε επιθυμία σάρκας θα νεκρωθεί για να λάμψει η δόξα του Θεού.

Πολλοί διαθέτουμε μία δόση δύναμης, η οποία όμως δεν είναι ικανή να σπάσει τα δεσμά. Για δύο-τρεις μέρες φαίνεται ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε, αλλά μετά καταρρέει όλη η ενέργεια και γυρίζουμε ξανά με σκυμμένο το κεφάλι.

Το πρόβλημα αρχίζει να γίνεται πολύ σοβαρό, όταν πίσω μας διαθέτουμε σωρεία τέτοιων προσπαθειών και η απογοήτευση συσσωρεύεται δημιουργώντας ένα δυσβάστακτο βάρος, προκαλεί μία ηττοπαθή στάση, σκοτώνει κάθε όραση και μας καθιστά τελείως ανήμπορους να δουλέψουμε για τη Βασιλεία του Θεού.

Ησ.α:21-27 Πως η πιστή πόλις κατεστάθη πόρνη, ήτο πλήρης κρίσεων η δικαιοσύνη κατώκει εν αυτή αλλά τώρα, φονείς. Ο άργυρός σου κατεστάθη σκωρία, ο οίνός σου συνεκεράσθη μεθ' ύδατος. Οι άρχοντές σου είναι απειθείς και σύντροφοι κλεπτών· πάντες αγαπώσι δώρα και κυνηγούσιν αντιπληρωμάς δεν κρίνουσι τον ορφανόν ουδέ έρχεται η δίκη της χήρας προς αυτούς. Διά τούτο λέγει ο Κύριος, ο Κύριος των δυνάμεων, ο Κραταιός του Ισραήλ, Ω, θέλω χορτασθή επί τους εναντίους μου και θέλω εκδικηθή κατά των εχθρών μου και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου τον κασσίτερον. Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ' αρχής μετά ταύτα θέλεις ονομασθή η πόλις της δικαιοσύνης, η πιστή πόλις. Η Σιών θέλει εξαγορασθή διά κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής διά δικαιοσύνης.

Άργυρος = Σωτηρία. Έγινε σκουριά αυτό που ο Ιησούς πλήρωσε με αίμα.

Ο χρυσοχόος για να καθαρίσει το χρυσό βάζει δυνατή φωτιά και η σκουριά βγαίνει στην επιφάνεια του μίγματος. Μετά φυσάει τη σκουριά, λιγοστεύει το μίγμα, μέχρι να μπορεί να βλέπει το πρόσωπό του στην επιφάνεια:

Εβρ.ιβ:29 Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.

Ο άγιος του Θεού καίγεται για να καθαριστεί αλλά δεν κατακαίγεται (βάτος).

Η εκκλησία ήταν ανά τους αιώνες και είναι μέσα στις φλόγες φοβερών διωγμών. Αλλά, όλα αυτά μάλλον την καθαρίζουν παρά την καίνε, γιατί πλέον πύλες Άδη δεν έχουν εξουσία πάνω της!

Ο Θεός, στη βάτο, ενημερώνει το Μωυσή ότι θέλει να πάει να πει στο Φαραώ, ότι αυτός θα οδηγήσει τον Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο.

Του ξεκαθαρίζει ότι ο σκοπός Του δεν είναι να τους βγάλει έξω από την Αίγυπτο, αλλά και να τους φέρει στη γη Χαναάν.

Πάρα πολλοί Χριστιανοί έχουν ελευθερωθεί από την ενοχή της αμαρτίας, αλλά δεν έχουν έρθει ακόμα στην καλή γη της γεμάτης με Πνεύμα Άγιο ζωής.

Θα περίμενε κανείς ν’ απαντήσει ο Μωυσής «Ιδού εγώ» ή «Κύριε, τι πρέπει να κάνω». Εκπλησσόμαστε όμως από την απροθυμία του να κάνει το θέλημα του Θεού, αν κι αυτό ήταν η επιθυμία της καρδιάς του, να δει την υπόσχεση του Θεού να εκπληρώνεται στη ζωή τους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με πολλούς Χριστιανούς σήμερα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ενθύμηση του πρώτου λάθους τον κλόνιζε. Όταν κανείς ενεργεί χωρίς το Θεό, σ’ οποιοδήποτε ζήτημα, είναι σίγουρο ότι θ’ αποθαρρυνθεί, ακόμα κι όταν ο Θεός τον αποστείλει.

Εδώ ο Μωυσής δεν μοιάζει καθόλου με τον άνθρωπο που πριν 40 χρόνια «ενόμιζεν ότι οι αδελφοί αυτού ήθελον νοήσει ότι ο Θεός διά της χειρός αυτού δίδει εις αυτούς σωτηρίαν» (Πράξ.ζ:25).

Έτσι είναι πάντοτε ο άνθρωπος! Τη μια βιάζεται και την άλλη καθυστερεί!

Στα 40 του ο Μωυσής ήταν βιαστικός, τώρα είναι επιφυλακτικός. Ο Μωυσής είχε μάθει πολλά πράγματα από εκείνη την ημέρα που χτύπησε τον Αιγύπτιο. Είχε προοδεύσει στη γνώση του εαυτού του κι έτσι έγινε δύσπιστος και δειλός. Όμως υστερεί και σ’ εμπιστοσύνη προς το Θεό.

Αν βλέπω μόνο στον εαυτό μου, σίγουρα δεν θα καταφέρω τίποτα. Αν όμως βλέπω στο Χριστό, «τα πάντα δύναμαι».

Ο Θεός ποτέ δεν καλεί κάποιον χωρίς να του δώσει και την ικανότητα να εκπληρώσει την κλήση.

Δαν.ιβ:8-10 Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα· τότε είπον, Κύριέ μου, ποίον το τέλος τούτων; Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού. Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή· και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί· και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει.

όταν εκπλύνη ο Κύριος την ακαθαρσίαν των θυγατέρων της Σιών και καθαρίση το αίμα της Ιερουσαλήμ εκ μέσου αυτής διά πνεύματος κρίσεως και διά πνεύματος καύσεως. (Ησ.δ:4).

οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ· διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός, (Α’ Πέτρ.α:5-7).

Πιστεύουμε μόνο όταν όλα είναι εντάξει;

Είμαι πιστός: μάλλον είναι κάτι που φαίνεται παρά που λέγεται. Στην εποχή μας, ο χριστιανισμός έχει γίνει πολύ φλύαρος. Ας προσέξουμε μήπως αυταπατόμαστε.

Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί. (Ματθ.γ:11)

εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός (Α’ Κορ.γ:13-15).

Τίποτα δεν δοκιμάζει τόσο σκληρά τα ανθρώπινα έργα, όσο η φωτιά. Έτσι, θα ξεκαθαρίσουν τα άχρηστα από τα εύχρηστα έργα μέσα μας.

Το χωνευτήριον δοκιμάζει τον άργυρον και η κάμινος τον χρυσόν, ο δε Κύριος τας καρδίας (Παρ.ιζ:3).

Εξέτασόν με, Κύριε, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου (Ψαλμ.κς:2).

Θέλει κότσια (όχι παχιά λόγια), κι όταν έρθει η φωτιά ας μην κάνουμε πίσω!

Γνωρίζει όμως την οδόν μου· με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον (Ιώβ κγ:10).

Ιδού, σε εκαθάρισα, πλην ουχί ως άργυρον· σε κατέστησα εκλεκτόν εν τω χωνευτηρίω της θλίψεως (Ησ.μη:10).

Διότι συ ηρεύνησας ημάς, Θεέ· εδοκίμασας ημάς, ως δοκιμάζεται το αργύριον. Ενέβαλες ημάς εις το δίκτυον· έθεσας βαρύ φορτίον επί τα νώτα ημών. Επεβίβασας ανθρώπους επί τας κεφαλάς ημών· διήλθομεν διά πυρός και ύδατος· και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν (Ψαλμ.ξς:10-12).

Και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει, διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών (Λουκ.β:35).

Εγώ ο Κύριος εξετάζω την καρδίαν, δοκιμάζω τους νεφρούς, διά να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού (Ιερ.ιζ:10).

Ο άργυρος δοκιμάζεται διά του χωνευτηρίου και ο χρυσός διά της καμίνου· ο δε άνθρωπος διά του στόματος των εγκωμιαζόντων αυτόν (Παρ.κζ:21).

Η δοκιμασία μπορεί να έρθει και κάπως έτσι, λέγοντάς μας πράγματα που ίσως δεν είμαστε.

Δεν υπάρχουν «μεγάλοι άνδρες». Υπάρχει ένας μεγάλος Θεός, μέσα σε μικρούς ανθρώπους.

Και θέλω περάσει το τρίτον διά πυρός· και θέλω καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου κα εγώ θέλω εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Κύριος είναι ο Θεός μου (Ζαχ.ιγ:9).

Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού και ως σμίγμα γναφέων (Μαλ.γ:2).

Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, ο οίκος Ισραήλ έγεινεν εις εμέ σκωρία· πάντες είναι χαλκός και κασσίτερος και σίδηρος και μόλυβδος εν τω μέσω του χωνευτηρίου· είναι σκωρίαι αργύρου. Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Επειδή πάντες σεις εγείνετε σκωρίαι, ιδού, διά τούτο θέλω σας συνάξει εις το μέσον της Ιερουσαλήμ· καθώς συνάγουσιν εις το μέσον του χωνευτηρίου τον άργυρον και τον χαλκόν και τον σίδηρον και τον μόλυβδον και τον κασσίτερον, διά να φυσήσωσι το πυρ επ' αυτά ώστε να διαλύσωσιν αυτά, ούτως εν τω θυμώ μου και εν τη οργή μου θέλω σας συνάξει και θέλω σας βάλει εκεί και διαλύσει. Θέλω εξάπαντος σας συνάξει, και εν τω πυρί της οργής μου θέλω εμφυσήσει εφ' υμάς και θέλετε διαλυθή εν τω μέσω αυτής. Καθώς ο άργυρος διαλύεται εν μέσω του χωνευτηρίου, ούτω θέλετε διαλυθή εν μέσω αυτής· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος εξέχεα την οργήν μου εφ' υμάς. (Ιεζ.κβ:17-22)