Ο Ισραήλ στην Αιλείμ.
ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΑΙΛΕΙΜ. Στην Έξοδ.ιε:27, διαβάζουμε, «Έπειτα ήλθον εις Αιλείμ, όπου ήσαν δώδεκα
πηγαί υδάτων και εβδομήκοντα δένδρα φοινίκων· και εκεί εστρατοπέδευσαν πλησίον
των υδάτων».
Εδώ βλέπουμε μια εικόνα ανάπαυσης, ξεκούρασης, ζωογόνησης και αναψυχής στο ταξίδι τους στην έρημο.
Ο Χριστός είναι η «Αιλείμ» για μας, γιατί κοντά Του
βρίσκουμε ανάπαυση και αναζωογόνηση (Πράξ.γ:19). Τι τεράστια διαφορά ανάμεσα
στην καταπράσινη βλάστηση της Αιλείμ και την ξερή άμμο της ερήμου πάνω στην
οποία βάδιζαν! Τι αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη γλυκιά ευλογία της παρουσίας
του Θεού και στον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε! Είναι ένας ξερός και άνυδρος
τόπος όπου δεν υπάρχει νερό.
Εδώ βρήκαν άφθονες προμήθειες για ότι χρειάζονταν. Η παρουσία
του νερού ευνοούσε όλη αυτή τη βλάστηση κι έτσι υπήρχαν αυτοί οι 70 φοίνικες με
τους χυμώδεις καρπούς τους.
Όλες οι ανάγκες μας μπορούν να ικανοποιηθούν στο Χριστό,
αφθονία προμηθειών που μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε έλλειψη (Ιωάν.δ:14).
Το Άγιο Πνεύμα είναι πηγή ζωντανών νερών που μπορούν να
ξεχυθούν από μέσα μας κι έτσι γίνεται η αιτία μιας καρποφόρας ζωής. Η
ικανοποίησή τους στην Αιλείμ ήταν προσωρινή, αυτός όμως μέσα στον οποίο
κατοικεί ο Χριστός, μπορεί καθημερινά να αναζωογονείται με τροφή για το πνεύμα
και την ψυχή (Ψαλμ.92:12 α:3 Ιωάν.ζ:37-39).
II.
ΜΑΝΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Κεφάλαιο ις. Όταν η νεφέλη σηκώθηκε, οι Ισραηλίτες
άρχισαν να οδοιπορούν προς την έρημο Σιν που βρίσκεται ανάμεσα στην Αιλείμ και
το Σινά.
Για άλλη μια φορά, ξέχασαν τις πλούσιες προμήθειες του Θεού
τους και άρχισαν να μουρμουρίζουν ενάντια στο Μωυσή επειδή πεινούσαν και δεν
είχαν τίποτα να φάνε.
Ήθελαν ακόμα να γυρίσουν στην Αίγυπτο (σε μια ζωή
κοσμικότητας και αμαρτίας), ξεχνώντας την πίκρα της παλιάς ζωής αλλά και την
ευλογία της καινούριας. Ο Κύριος, για άλλη μια φορά, φανερώνει την άπειρη
υπομονή και αγάπη Του προς το λαό Του και υπόσχεται να τους στείλει ψωμί απ’
τον ουρανό Έξοδ.ις:4.
Αυτή η ουράνια τροφή δεν είχε σκοπό να ικανοποιήσει απλά την
ανάγκη της πείνας. Ήταν μια λύδια λίθος «δια να δοκιμάσει αυτούς» αν θα
περπατούσαν στο δρόμο του Θεού ή όχι. Ως εκ τούτου, τους δίνει ορισμένους
νόμους σχετικά με τη συλλογή του Μάννα. Έπρεπε να μαζεύεται φρέσκο, κάθε πρωί,
και την Παρασκευή διπλή ποσότητα για να φτάσει και για το Σάββατο.
Το μάννα είναι τύπος του Χριστού. Αναφερόμενος σ’ αυτό το
περιστατικό, ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι ο
άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγον το μάννα εν τη ερήμω και απέθανον· ούτος
είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ του ουρανού, διά να φάγη τις εξ αυτού και να μη
αποθάνη. Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ
τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω
δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου»
Ιωάν.ς:48-51.
Εμείς, επίσης, πρέπει να παίρνουμε φρέσκια τροφή κάθε πρωί,
για την ψυχή μας, για να αποκτήσουμε δύναμη και να ξεπεράσουμε κάθε δοκιμασία.
Αν οι άνθρωποι έτρωγαν φειδωλά τη φυσική τροφή, όπως κάνουν μερικές φορές με
την πνευματική τροφή, τα σώματά τους θα ήταν πράγματι πολύ αδύναμα.
Ο Παύλος το χρησιμοποίησε σαν παράδειγμα για την κάλυψη των
φυσικών αναγκών μας. Όταν καλούσε την εκκλησία της Κορίνθου να βοηθήσει για τις
ανάγκες της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, τους θύμισε ότι είναι γεγραμμένον:
«Ο το πολύ ουκ
επλεόνασεν, και ο το ολίγον ουκ ηλαττόνησεν» (Β’ Κορ.η:15).
Δεν πρέπει να φοβόμαστε να δίνουμε γιατί αν κρατήσουμε πολλά
δεν θα πλεονάσουμε κι αν δώσουμε πολλά δεν θα ελαττωθούμε.
