Το ίδιο ερώτημα απασχόλησε, από τότε μέχρι σήμερα, πολύ περισσότερους. Κάποιοι μάλιστα προσπάθησαν να προσδιορίσουν, με διάφορες μεθόδους υπολογισμού, το χρόνο που η βασιλεία του Θεού θα ερχόταν.
Οι προσπάθειές τους, όμως, ήταν
καταδικασμένες να αποτύχουν, αφού ξεκίνησαν από λάθος βάση. Ο Κύριος το είχε
πει κατηγορηματικά: "Περί δε της
ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών ειμή ο
Πατήρ μου μόνος" (Ματθ.κδ:36). Βέβαια, κάποιοι «μεγάλοι δάσκαλοι»
έχουν φτάσει σε σημείο αστειότητας να διδάσκουν ότι: ναι, μιλάει για μέρα και
ώρα, άρα εμείς μπορούμε να προβλέψουμε το χρόνο και το μήνα!
Ωστόσο, αν και ο Ιησούς Χριστός δεν
προσδιόρισε τον ακριβή χρόνο της έλευσης της βασιλείας του Θεού, έδωσε κάποια
σημεία που όταν παρουσιαστούν θα σημάνουν πως η βασιλεία του Θεού πλησίασε και
όσοι την ποθούν θα πρέπει να είναι έτοιμοι να την υποδεχτούν.
Είπε, λοιπόν, ο Ιησούς πως οι ημέρες
κατά τις οποίες θα έρθει η βασιλεία του Θεού, που δεν είναι άλλη από την ημέρα
του Υιού του ανθρώπου όταν θα επιστρέψει στη γη, θα θυμίζουν έντονα δύο
παρελθούσες ιστορικές περιόδους, που και οι δύο κατέληξαν σε παραδειγματική τιμωρία
εκ μέρους του Θεού. Δηλαδή, τις ημέρες του Νώε και τις ημέρες του Λωτ.
Οι δύο αυτές περίοδοι έχουν πολλά
κοινά χαρακτηριστικά αλλά και σημαντικές διαφορές. Οι εξωτερικές συνθήκες
σίγουρα δεν μοιάζουν, αφού τα γεγονότα συνέβηκαν σε διαφορετικές χρονικές
περιόδους, σε διαφορετικές τοποθεσίες, συμμετείχαν διαφορετικά πρόσωπα, και
στην μεν περίπτωση του Νώε η καταστροφή ήταν παγκόσμια, ενώ στου Λωτ είχε
τοπικό χαρακτήρα. Ωστόσο, η ομοιότητα που ο Κύριος επισημαίνει βρίσκεται στη
συμπεριφορά και στη στάση εκείνων των ανθρώπων απέναντι στη ζωή. Ο τρόπος που
ζούσαν τη ζωή τους θα θυμίζει καταπληκτικά την ανθρώπινη κοινωνία των ημερών
κατά τις οποίες θα ξανάρθει ο Ιησούς Χριστός στη γη για να αποδώσει δικαιοσύνη
και να κάνει κρίση.
Οι σύγχρονοι του Νώε και του Λωτ,
έτρωγαν, έπιναν, πάντρευαν και παντρεύονταν, αγόραζαν και πουλούσαν, φύτευαν
και οικοδομούσαν. Έκαναν δηλαδή τα πάντα εκτός από το να εκζητούν και να
λατρεύουν τον αληθινό Θεό.
Ήταν "φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι
δε την δύναμιν αυτής" (Β΄ Τιμ.γ:4,5). Μοναδικός και τελικός στόχος της
ζωής τους ήταν πώς να ικανοποιήσουν τις υλικές και σαρκικές τους επιθυμίες.
Στον προγραμματισμό της ζωής τους δεν υπήρχε πουθενά ο Θεός. Τότε αλλά και
σήμερα "ο εσωτερικός λογισμός αυτών
είναι ότι οι οίκοι αυτών θέλουσιν υπάρχει εις τον αιώνα, αι κατοικίαι αυτών εις
γενεάν και γενεάν" (Ψαλμ.μθ:11).
Όμως έσφαλλαν και εξακολουθούν να
σφάλλουν όσοι σκέπτονται έτσι. Οι σύγχρονοι του Νώε και του Λωτ διαπίστωσαν το
λάθος τους με τρόπο τραγικό, όταν έπεσε πάνω τους η ξαφνική καταστροφή και
"απώλεσεν άπαντας".
Τα λόγια του Κυρίου, όμως, υπονοούν
και κάτι ακόμα. Οι άνθρωποι που επιδίδονται στην με κάθε τρόπο ικανοποίηση των
επιθυμιών τους, δεν διστάζουν, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους, να
χρησιμοποιήσουν τρόπους και μεθόδους ανήθικους και σκληρούς. Να καταπατήσουν
οποιονδήποτε στέκει εμπόδιο στο δρόμο τους. Τέτοιοι ήταν οι άνθρωποι της εποχής
του Νώε και του Λωτ, τέτοιοι θα είναι και οι άνθρωποι πριν να επιστρέψει ο
Κύριος.
Η διάγνωση του Θεού για την
απελπιστική ηθική κατάσταση του ανθρώπου πριν τον κατακλυσμό είναι
αποκαλυπτική: "επληθύνετο η κακία
του ανθρώπου επί της γης και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού
ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας" (ς:5).
Όμως, οι δύο καταστροφές έχουν κι
άλλα κοινά σημεία.
- Και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι ήταν ανέμελοι. Δεν περίμεναν πως θα τους βρει κακό. Συνέχιζαν τις αγαπημένες τους δραστηριότητες χωρίς περισπασμό. Πόσο θα γέλασαν με τον "καημένο" το Νώε, που βάλθηκε να χτίσει ολόκληρο καράβι πάνω στα υψώματα από το φόβο ενός επερχόμενου κατακλυσμού. "Τα καράβια είναι για τη θάλασσα γέρο-Νώε", ίσως να του φώναζαν κοροϊδευτικά οι περαστικοί.
- Κι αυτός ο Λωτ δεν γλίτωσε από την ειρωνεία: "εφάνη εις τους γαμβρούς αυτού ως αστεϊζόμενος", μας λέει η Γραφή (Γεν.ιθ:14). Πρόκειται για μια στάση που εξακολουθούν και στις μέρες μας να τηρούν με συνέπεια όσοι αδιαφορούν για το θέλημα του Θεού. Όταν τους μιλήσεις για την κρίση του Θεού που πλησιάζει γελούν ειρωνικά. Όμως, ο λόγος του Θεού είναι κατηγορηματικός, "όταν λέγωσιν ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει» (Α' Θεσ.ε:3).
- Επιπλέον, και στις δύο περιόδους, ο Θεός ανέχθηκε και υπέμεινε την ανθρώπινη κακία μέχρι τη λήξη της προθεσμίας που, στην μακροθυμία και στο έλεός Του, είχε ο Ίδιος προσδιορίσει. Από την άλλη, ο Νώε και ο Λωτ, αν και μικρή μειοψηφία μέσα σ’ ένα κόσμο αποστάτη, υπήρξαν μάρτυρες της επερχόμενης οργής ενός Θεού δίκαιου πάνω στην ηθική διαφθορά, σε όλη αυτή την περίοδο της μακροθυμίας Του.
- Όμοια, στις μέρες μας, ο Ιησούς Χριστός έχει τους μάρτυρές Του. Αν και λιγοστοί, εντούτοις αποτελούν το μικρό Του ποίμνιο, την εκκλησία των αγίων Του, οι οποίοι μεταφέρουν στον κόσμο την πρόσκληση του Θεού για σωτηρία, μέχρι την ημέρα του ερχομού Του και μέχρι η περίοδος της χάρης και της υπομονής του Θεού να κλείσει. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του απ. Παύλου στην Ρωμ.β:4-6: "Ή καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν; Δια δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν, θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού, όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού".
- Αξίζει ακόμη να υπογραμμιστεί ότι στις ημέρες του Νώε, "ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας" και στις ημέρες του Λωτ "έβρεξεν πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας". Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική, γιατί δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά κρίση Θεού και τιμωρία επάνω στην ανθρώπινη αμαρτία. Κανένας δεν μπόρεσε να γλιτώσει. Κανείς δεν ξέφυγε από την οργή του Θεού. Εκτός από τους λίγους εκείνους που είχαν πιστέψει και υπακούσει στην προειδοποίηση του Θεού. Δεν υπήρξε άλλη διέξοδος σωτηρίας εκτός από την πίστη και την υπακοή στη φωνή του Θεού. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: "Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον, όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν, δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού" (Ιωάν.γ:36).
- Τέλος, η τιμωρία του Θεού έπεσε πάνω στην διεστραμμένη και αλλοτριωμένη από την αμαρτία γενιά του Νώε, αφού πρώτα "ο Νώε εισήλθε εις την κιβωτόν". Όμοια, οι συμπολίτες του Λωτ καταστράφηκαν, αφού όμως "εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων". Ο Θεός έκανε διάκριση ανάμεσα στους δικούς Του και στους αμετανόητους αμαρτωλούς. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος και ξέρει "να ελευθερώνει εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττει εις την ημέραν της κρίσης δια να κολάζονται" (Β' Πέτρ.β:9). Στους τελευταίους καιρούς και πριν η οργή του Θεού ξεσπάσει επάνω στην αποστατημένη ανθρωπότητα, ο Κύριος θα αρπάξει την εκκλησία Του για να μην υποφέρει τη θλίψη που έχει προετοιμαστεί για όσους απέρριψαν την αγάπη της Αλήθειας.
Πέρα όμως από τις ομοιότητες ανάμεσα
στις δύο περιόδους στις οποίες αναφέρθηκε ο Κύριος, υπάρχει και μια σημαντική
διαφορά. Αυτή βρίσκεται στους δύο μεγάλους πρωταγωνιστές, το Νώε και το Λωτ. Ο
Νώε, σύμφωνα με την μαρτυρία της Γραφής ήταν δίκαιος (Γεν.ς:9). Υπήρξε ένα
υπόδειγμα πιστού ανθρώπου. Ο Ιεζεκιήλ τον κατατάσσει στο ίδιο ύψος με τον Ιώβ
και τον Δανιήλ (Ιεζ.ιδ:14,20). Ήταν τακτικός στην λατρεία του και με απαράμιλλη
πιστότητα τηρούσε τις οδηγίες του Θεού του (Γεν.ζ:5). Η αγαθή του μαρτυρία
επηρέαζε καταλυτικά το άμεσο περιβάλλον του. Ήταν τέτοια η επίδρασή του στους
γύρω του, που στην απόφασή του να χτίσει την κιβωτό και να συγκεντρώσει ζώα,
τροφές και κάθε είδους εφόδια, τον ακολούθησαν πρόθυμα και χωρίς αντιρρήσεις η
γυναίκα του, οι γιοι του, αλλά και οι νύφες του. Τα αποτελέσματα αυτής της
σοβαρής και συνεπούς στάσης του απέναντι στον Θεό είναι αξιοζήλευτα: Από τη
λατρεία του δεν έλειπε η δυνατή παρουσία του Θεού (Γεν.η:20-22), σώθηκε ο ίδιος
και η οικογένειά του, ευλογήθηκαν τα παιδιά του (Γεν.θ:1-2), μακροημέρευσε
(Γεν.θ:29).
Δεν συνέβηκε όμως το ίδιο και με το
Λωτ. Ήταν κι αυτός δίκαιος (Β' Πέτρ.β:7,8), αλλά δεν πρόσεξε στις λεπτομέρειες
και αυτό, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, στάθηκε μοιραίο για την πνευματική του
πορεία.
Ο Λωτ ήταν από την νεότητά του
αμφίρροπος και ασταθής στη σχέση του με το Θεό. Η καρδιά του ήταν διχασμένη.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής του επέλεξε για περιβάλλον του ίδιου και της
οικογένειάς του τις "σίγουρες" και εύφορες εκτάσεις των Σοδόμων (Γεν.ιγ:10-11).
Έκανε την εκλογή του χωρίς να υπολογίσει την αρνητική επίδραση που θα είχε πάνω
του και επάνω στους δικούς του η συγκατοίκηση με τους αμαρτωλούς κατοίκους των
Σοδόμων.
Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να
φανούν. Η γυναίκα του εξελίχθηκε σε μια καθώς πρέπει εύπορη κυρία της περιοχής.
Αν και γνώριζε την καταγωγή της και τις υποσχέσεις του Θεού προς τον συγγενή
τους τον Αβραάμ, η καρδιά της ήταν προσκολλημένη στις "χαρές" των
Σοδόμων. Ο έρωτας αυτός της κόστισε την ίδια της τη ζωή. Όσο για τις κόρες του
Λωτ, αυτές μεγάλωσαν διαποτισμένες από την νοοτροπία των Σοδόμων. Διάλεξαν τους
συντρόφους της ζωής τους από τους νέους των Σοδόμων. Ίσως οι νέοι αυτοί να
κατάγονταν από τις πιο παλιές και καλές οικογένειες της πόλης και των περιχώρων.
Ίσως ακόμη να ήταν πλούσιοι και όμορφοι. Δεν είχαν όμως πίστη στο Θεό κι αυτό
ήταν το πιο σημαντικό. Φαίνεται πως αυτό το σημείο δεν απασχολούσε και πολύ τα
κορίτσια του Λωτ.
Τα αποτελέσματα της διχασμένης
στάσης του Λωτ ήταν απρόσμενα δραματικά. Ο ίδιος ο Λωτ σώθηκε από την
καταστροφή των αμαρτωλών. Έχασε όμως την γυναίκα του, τα υπάρχοντά του και
έμεινε φτωχός και μόνος. Μοναδική του συντροφιά απέμειναν οι δύο του κόρες, που
όμως κι αυτές κουβαλούσαν στην καρδιά τους την αμαρτία των Σοδόμων, που τόσο
αυστηρά είχε τιμωρήσει ο Θεός.
Στις τελευταίες ημέρες, πριν τον
ερχομό του Ιησού Χριστού, θα ζουν στη γη και οι δύο τύποι πιστών ανθρώπων.
Κάποιοι απ' αυτούς, μάλλον οι λίγοι, θα θυμίζουν το Νώε: Απόλυτοι στην υπακοή
τους στο Θεό, ασυμβίβαστοι με το πνεύμα του κόσμου, θα κάνουν το θέλημα του
Θεού "κατά πάντα". Κάποιοι άλλοι όμως, οι πιο πολλοί, θα μοιάζουν στο
Λωτ, που αν και δίκαιος - αυτό είναι αναμφισβήτητο - δεν διαχώρισε τη θέση του
από τον κόσμο και τις πρακτικές του. Δεν έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους
πνευματική θέση, ούτε καν μέσα στο σπίτι του.
Ο τρόπος που θα ζήσουμε τη ζωή μας
είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Αν δώσουμε την καρδιά μας στο να κάνουμε το
θέλημα του Θεού και προχωρήσουμε στον αγιασμό και την πνευματική ωριμότητα,
τότε, όπως έγινε και με τον πιστό Νώε, θα μας δοθεί "πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και
σωτήρος Ιησού Χριστού" (Β' Πέτρ.α:11).
Αν όμως δεν ξεκαθαρίσουμε τη θέση
μας και χωλαίνουμε μεταξύ δύο φρονημάτων, ακόμη κι αν σωθούμε από την ημέρα της
οργής του Θεού, όπως ο Λωτ, θα είναι μια σωτηρία όχι λαμπρή και ένδοξη, αλλά
"ως δια πυρός" (Α' Κορ.γ:15).
Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη
κατηγορία ανθρώπων. Εκείνοι που δεν έχουν τακτοποιήσει τη σχέση τους με το Θεό.
Εκείνοι που δεν έχουν δεχτεί τον Ιησού Χριστό με πίστη στην καρδιά τους. Αν
ανήκουμε σ' αυτή την κατηγορία, τότε είμαστε σε κίνδυνο. Η ημέρα του Κυρίου θα
μας βρει απροετοίμαστους, όπως συνέβηκε στους συγχρόνους του Νώε και του Λωτ,
που χάθηκαν κάτω από το ξέσπασμα της δίκαιης οργής του Θεού.
Η ημέρα του Κυρίου φαίνεται πως έχει
πλησιάσει πολύ, καθώς όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας θυμίζουν τις μέρες πριν από
τις μεγάλες καταστροφές της εποχής του Νώε κι αυτής του Λωτ. Είναι καιρός οι
πιστοί του Κυρίου να απορρίψουν κάθε βάρος και την "ευκόλως εμπεριπλέκουσα αμαρτία" (Εβρ.ιβ:1) και να
προετοιμαστούν για τη συνάντηση μαζί Του. "Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι διότι καθ ην ώραν δεν στοχάζεσθε
έρχεται ο Υιός του ανθρώπου" (Ματθ.κδ:44).
Κι ακόμη, όσοι δεν είναι ακόμη
πιστοί του Χριστού, θα πρέπει να το σκεφτούν σοβαρά και να βιαστούν, καθώς «η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί
αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ.ια:12). Μην αμελήσεις. Επειδή, «ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα
ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ.ς:2).
