«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά» (Πράξ.δ:32).
Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερο, υψηλότερο, πολυτιμότερο αγαθό για τη ζωή και την πορεία μιας εκκλησίας.
«...Να γίνουμε πολλοί... να γεμίσουν τα καθίσματα... να βγούμε έξω να μιλήσουμε στον κόσμο... να σωθούν κι άλλοι... να φωνάξουμε δυνατούς ομιλητές...»
