Μακρόθυμος

Έξοδ.λδ:6 Και παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός,

Αριθ.ιδ:18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.

Η μακροθυμία του Θεού είναι ένα αίνιγμα για τον διάβολο.

Ακούμε καμιά φορά ανθρώπους να λένε: αν υπάρχει Θεός, ας με ρίξει κάτω νεκρό. Και δεν πέφτει κάτω νεκρός! Όχι γιατί δεν υπάρχει Θεός, αλλά επειδή ο Θεός είναι μακρόθυμος.

Είναι μέρος του χαρακτήρα του Θεού.

Β’ Πέτρ.γ:15 και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν,

Λουκ.ιγ:8 Ο δε αποκριθείς λέγει προς αυτόν· Κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν· (η μεσιτεία έχει αποτέλεσμα λόγω της μακροθυμίας του Θεού).

Πρέπει να οδηγεί σε μετάνοια:

Ρωμ.β:4 Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;

Ιωήλ β:13 Και διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας· διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν.

Όμως, έχει όρια:

Γέν.ς:3 Και είπε Κύριος, Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμά μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σάρξ· αι ημέραι αυτού θέλουσιν είσθαι ακόμη εκατόν είκοσι έτη.

Α’ Πέτρ.γ:20 τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος.

Δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση:

Εκκλ.η:11,12 Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, διά τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν. Αν και ο αμαρτωλός πράττη κακόν, εκατοντάκις και μακροημερεύη, εγώ όμως γνωρίζω βεβαίως ότι θέλει είσθαι καλόν εις τους φοβουμένους τον Θεόν, οίτινες φοβούνται από προσώπου αυτού·

Ψαλμ.οη(78):38 Αυτός όμως οικτίρμων συνεχώρησε την ανομίαν αυτών και δεν ηφάνισεν αυτούς· αλλά πολλάκις ανέστελλε τον θυμόν αυτού, και δεν διήγειρεν όλην την οργήν αυτού·

Ησ.μη:9 Ένεκεν του ονόματός μου θέλω μακρύνει τον θυμόν μου, και διά τον έπαινόν μου θέλω βασταχθή προς σε, ώστε να μη σε εξολοθρεύσω.

Ματθ.κγ:37 Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σέ· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε.

Ρωμ.γ:25 τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων διά της μακροθυμίας του Θεού,

Ρωμ.θ:22 Τι δε, αν ο Θεός, θέλων να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν,

Εβρ.ς:12 διά να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.

Κολ.γ:12 Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,

Κάποτε οι Εβραίοι κατηγόρησαν τον Στέφανο ότι μιλούσε ενάντια στο Μωυσή και το νόμο, ενάντια στο Θεό και το ναό. Η απολογία του ήταν πως η ιστορία απεδείκνυε το αντίθετο. Ο Ισραήλ σαν λαός ήταν σκληροτράχηλος και αντιστεκόταν στο Πνεύμα του Θεού. Διώξανε τους προφήτες. Θανάτωσαν το Χριστό, το Γιο του Θεού και τώρα ήταν έτοιμοι να θανατώσουν κάποιον γεμάτο από πίστη και Άγιο Πνεύμα. Αυτοί έπρεπε να απολογηθούν, όχι ο Στέφανος.

Ο Στέφανος είπε (εννοώντας το λαό Ισραήλ): σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του Πνεύματος του Αγίου (Πράξ.ζ:51). Αυτό σημαίνει πως ο Θεός εργαζόταν για τον Ισραήλ πάλι και πάλι και πάλι με επαναλαμβανόμενες πράξεις ελέους, υπομονής, μακροθυμίας, σε όλη την ιστορία τους. Και σημαίνει επίσης πως ο λαός πάλι και πάλι και πάλι επανειλημμένα είχαν σκληρύνει τις καρδιές τους, είχαν σκληρύνει τον τράχηλό τους, είχαν κλείσει τα αυτιά τους στο έργο του Θεού. 

Πιστεύω λοιπόν πως ο Θεός θέλει να μας θυμίσει δύο αλήθειες σήμερα που έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα Του, συγκεκριμένα με τη μακροθυμία Του.

1. Πρώτο, πρέπει να μας ενθαρρύνει αυτή η ιστορία της υπομονής και της μακροθυμίας του Θεού, μ’ ένα λαό που ήταν πάντα επαναστατικός. Ο Θεός δεν βιάζεται να τιμωρήσει. Βιάζεται να ελεήσει, να συγχωρήσει και να προχωρήσει με μετανοημένους και ταπεινούς ανθρώπους.

2. Δεύτερο, πρέπει να θυμόμαστε, κι αυτό είναι μια προειδοποίηση αγάπης, πως κάποια στιγμή η μακροθυμία του Θεού τελειώνει. Μπορεί να υπάρχει αντίσταση στο Πνεύμα του Θεού και αυτή η αντίσταση μπορεί να πάει τόσο μακριά, να είναι τόσο μεγάλη που ο Θεός να παραδώσει κάποιον στη δύναμη της αμαρτίας του.

Προσέξτε τι είπε ο Στέφανος για το λαό Ισραήλ στο Πράξ.ζ:41-42^α «Και κατεσκεύασαν μόσχον εν ταις ημέραις εκείναις και προσέφεραν θυσίαν εις το είδωλον και ευφραίνοντο εις τα έργα των χειρών αυτών. Όθεν εστράφη ο Θεός και παρέδωκεν αυτούς εις το να λατρεύσωσι την στρατιάν του ουρανού».

Ο Θεός θέλει να μας αφυπνίσει σήμερα με την αλήθεια πως μπορούμε να Του αντισταθούμε, μπορούμε να επιλέγουμε συνεχώς άλλα πράγματα περισσότερο από Εκείνον, στο τέλος όμως, μπορεί να σταματήσει να μας ελέγχει, να σταματήσει να μας κάνει να νοιώθουμε άσχημα, να νοιώθουμε ένοχοι και άβολα για την αμαρτία μας και να μας παραδώσει στην αμαρτία μας. Το έκανε με το λαό Ισραήλ. Εξηγεί στο αμέσως επόμενο εδάφιο (ζ:43) πως το έκανε ο Θεός:  «Μάλιστα ανελάβετε την σκηνήν του Μολόχ και το άστρον του Θεού σας Ρεμφάν, τους τύπους, τους οποίους εκάμετε διά να προσκυνήτε αυτούς· διά τούτο θέλω σας μετοικίσει επέκεινα της Βαβυλώνος».  

Την ίδια αλήθεια γράφει και ο απόστολος Παύλος στη Ρωμ.α  τρεις φορές!

«και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. Διά τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός διά των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών» (Ρωμ. α:23-24).

Δεύτερη φορά το αναφέρει αμέσως πιο κάτω: Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας (Ρωμ.α:25-26^α).

Και τρίτη φορά: «Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα» (Ρωμ.α:28).

Ο Θεός με καλεί και σε καλεί να Τον αναγνωρίζουμε γι’ αυτό που είναι: Κύριος! Βασιλιάς σε όλη τη δημιουργία και την κτίση. Αυτό σημαίνει να Τον λατρεύσουμε με τη ζωή μας. Να τον υπακούσουμε. Να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Και ο Θεός περιμένει να το κάνουμε αυτό. Είναι μακρόθυμος. Είναι ελεήμων.