Γέν.α:7 Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα,
και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν
του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω.
Αυτή η ατμόσφαιρα για την οποία μας μιλάει εδώ ο λόγος του Θεού είναι
τελείως διαφορετική απ’ αυτήν που έχουμε σήμερα. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά
αυτό, γιατί ανατρέπει τη θεωρία της εξέλιξης, δικαιολογεί τον κατακλυσμό,
δικαιολογεί τη διαφορά ηλικίας των πρώτων ανθρώπων μ’ εμάς σήμερα, είναι δηλαδή
η απάντηση σε πολλά ερωτηματικά που μπορεί να προκύψουν στη μελέτη της Αγίας
Γραφής.
διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των
επάνωθεν του στερεώματος: Δεν αναφέρεται σε διαχωρισμό μαζών πάνω στη γη, αλλά στο ότι πήρε νερά
από τον πλανήτη γη και τα ανέβασε επάνω και τα κράτησε εκεί βάζοντας στερέωμα
ανάμεσα σ’ αυτά κι εκείνα που έμειναν κάτω. Έτσι έχουμε νερά που ήταν πάνω, και
νερά που ήταν κάτω.
Η καλύτερη ερμηνεία για τα ύδατα τα επάνωθεν του στερεώματος είναι ότι ο
Θεός έκανε μια αιωρούμενη υδατοσκεπή από ατμό γύρω-γύρω από τη γη. Η σκεπή αυτή
δεν ήταν νεφώδης -όπως βλέπουμε τα σύννεφα να έχουν ένα γκρι χρώμα, γιατί ο ατμός
είναι διαφανής και μόνο όταν αρχίζουν να δημιουργούνται σταγονίδια παίρνει αυτό
το χρώμα. Ο ατμός είναι κατά 62% ελαφρότερος από τον αέρα και γι’ αυτό όταν υπάρχει
άπνοια ανεβαίνει και καταλαμβάνει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Αυτή η
σκεπή που έκανε ο Θεός γύρω από τη γη είχε σαν αποτέλεσμα:
1. Να δημιουργεί μια ομοιόμορφη θερμοκρασία γύρω από
τη γη. Ο ατμός έχει την ιδιότητα να απορροφά τη ζέστη του ήλιου και μετά να την
αντανακλά.
2. Συμπεριφέρεται σαν μια κουβέρτα γύρω από τη γη και
δεν αφήνει τη ζέστη να φύγει.
3. Ομοιόμορφη θερμοκρασία σ’ όλη τη γη.
4. Μικρή διαφορά θερμοκρασίας από νύχτα σε μέρα. Αυτό
είχε σαν αποτέλεσμα, η υγρή ατμόσφαιρα που υπήρχε στη γη τη νύχτα να υγροποιείται
και να ποτίζει τη γη. Γι’ αυτό δεν υπήρχε αλλά και ούτε χρειαζόταν βροχή.
Σε πολλά θρησκευτικά βιβλία υπάρχει μια εικόνα που θέλει να δείξει ότι
οι Εβραίοι πίστευαν ότι ο γαλανός ουρανός ήταν ένα συμπαγές γυάλινο σπίτι ή μια
μεταλλική επιφάνεια, που είχε παράθυρα, και όταν αυτά τα παράθυρα άνοιγαν, τα
νερά πάνω από το στερέωμα χυνόταν στη γη. Αυτή η εικόνα είναι ένας μύθος. Δεν
υπάρχει καμιά τέτοια ιδέα στη Βίβλο. Στη Γέν.α:20 λέγει ότι τα πουλιά πετούν «επάνωθεν της γής κατά το στερέωμα του ουρανού».
Το ίδιο βλέπουμε στον Ιερ.η:7 & Δευτ.δ:17. Αν ο ουρανός ήταν μια συμπαγής μάζα,
τα πουλιά δεν θα πετούσαν σ’ αυτόν.
Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά τις συνθήκες που είχε δημιουργήσει ο Θεός πάνω
στη γη με το στερέωμα:
- Το στρώμα του ατμού που όπως είδαμε ο Θεός εναποθήκευσε εκεί πάνω, επενεργούσε σαν μια κουβέρτα που κρατούσε τις ακτίνες του ήλιου που περνούσαν μέσα. Λειτουργούσε ακριβώς όπως τα νάιλον που βάζουν στα θερμοκήπια. Έτσι πάνω απ’ όλη τη γη επικρατούσε ένα εύκρατο κλίμα. Κατακρατούσε τη ζέστη και τη διάχεε ομοιόμορφα πάνω σ’ όλο τον πλανήτη. Υπάρχει η εκδοχή, ότι δεν υπήρχαν εποχές του χρόνου τότε και αυτό υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι η τροχιά της γής γύρω από τον ήλιο δεν ήταν ελλειπτική αλλά τέλειος κύκλος!
- Έχουν βρει στο Βόρειο Πόλο, ζώα που σήμερα ζουν μόνο σε εύκρατα και τροπικά κλίματα όπως τίγρεις, ελέφαντες να είναι κατεψυγμένα, και μάλιστα στον οισοφάγο ενός ελέφαντα βρήκαν φρέσκα κουκιά!
- Ένα άλλο γεγονός είναι ότι τότε δεν υπήρχαν άνεμοι γιατί ο άνεμος δημιουργείται από τη διαφορά της θερμοκρασίας σε διαφορετικές περιοχές της γής. Επειδή όμως τότε όπως είπαμε η θερμοκρασία ήταν σταθερή σ’ όλη τη γη, δεν υπήρχαν χαμηλά βαρομετρικά συστήματα όπως υπάρχουν σήμερα και κατά συνέπεια δεν υπήρχαν άνεμοι.
- Βλέπουμε σε τί όμορφο περιβάλλον έβαλε ο Θεός τον άνθρωπο να ζει! Επικρατούσε άπνοια, δεν υπήρχαν τρικυμίες, ο άνθρωπος δεν υπήρχε λόγος να φοβάται τα στοιχεία της φύσης, δεν έκανε ζέστη ούτε κρύο και δεν υπήρχε βροχή! Στη Γέν.β:5,6 λέγει ότι ανέβαινε ατμός από τη γη και την πότιζε.
- Άλλο αποτέλεσμα αυτού του σκέπαστρου, ήταν η μεγαλύτερη προστασία από τις υπεριώδεις ακτίνες Χ & Γ και το σχηματισμό λιγότερου όζοντος στην ατμόσφαιρα. Κι αυτό γιατί οι ακτίνες χτυπούσαν στον εξωτερικό φλοιό του στερεώματος και δημιουργούσαν εκεί το όζον το οποίο με τη σειρά του γινόταν εμπόδιο στις ακτινοβολίες να περάσουν στη γη. Σήμερα αυτές οι κοσμικές ακτίνες περνάνε και κτυπάνε το πρόσωπο της γής όπου και δημιουργείται το όζον το οποίο είναι αιτία γήρανσης-γι’ αυτό τότε οι άνθρωποι δεν γερνούσαν και ζούσαν τόσα χρόνια (Μαθουσάλα 969 χρόνια).
