Γέν.α:4 και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο
καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους·
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός αφού έκανε το φως μετά κάθισε και το περιεργάστηκε
και κατέληξε ότι είναι καλό! Εδώ έχουμε τα δύο μεγάλα σύμβολα που τόσο συχνά
χρησιμοποιούνται μέσα στο λόγο του Θεού. Η παρουσία του φωτός αποτελεί την
ημέρα και η απουσία του τη νύχτα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους.
Υπάρχουν «τέκνα φωτός» και «τέκνα του σκότους» και η διαφορά είναι εμφαντική
και σαφής.
Όλοι αυτοί που στη ζωή τους έλαμψε το φως της ζωής, που τους επισκέφθηκε
προς σωτηρία «Ανατολή εξ ύψους», που
δέχτηκαν το φως της γνώσης της δόξας του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ανήκουν
στην πρώτη κατηγορία και είναι «τέκνα φωτός & της ημέρας».
Από την άλλη μεριά, όλοι εκείνοι που βρίσκονται στο σκοτάδι, στη φυσική
τύφλωση και απιστία, και των οποίων οι καρδιές δεν φωτίστηκαν, δια της πίστεως,
με τις ακτίνες του ήλιου της δικαιοσύνης, είναι ακόμη θαμμένοι στο σκοτάδι της
πνευματικής νυκτός και είναι υιοί του σκότους (Α’ Θεσ.ε:5). Ότι έχει ο Θεός για
μας, είναι φως και είναι καλό γιατί ξεκινάει από την αγαθή καρδιά Του!
και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους: Από την αρχή ο Θεός θέτει τυπολογικές
αλήθειες γνωρίζοντας την επικείμενη πτώση του ανθρώπου. Χωρίζει το φως από το
σκοτάδι (Β’ Κορ.ς:14).
Όταν ο λόγος του Θεού μας μιλάει για τον ουρανό, τον τόπο της κατοίκησης
του Θεού, για το θρόνο Του, αναφέρεται σ’ ένα απρόσιτο φως. Εξαιτίας αυτού του
τέλειου ουρανίου φωτός, δεν υπάρχει ανάγκη ήλιου ή σελήνης στον ουρανό
(Αποκ.κβ:5).
Όπου είναι η παρουσία του Θεού είναι φως, όπου δεν είναι η παρουσία του
Θεού - δηλαδή στην κόλαση - είναι το σκότος το εξώτερον. «Ο Θεός είναι φως».
Έχουμε λοιπόν τον ουρανό που είναι φως, έχουμε και την κόλαση που είναι
σκότος. Έχουμε και τη γη ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις που συνέχεια έχει
φως-σκοτάδι, φως - σκοτάδι, φως - σκοτάδι! Και το έκανε αυτό ο Θεός για να
μπορούμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Κι αυτό δεν είναι κάτι
απλό, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου! Ο άνθρωπος μπορεί να είναι φτωχός,
περιφρονημένος, αμαθής. Αλλά αν δια του Πνεύματος έχει ενωθεί με τον Υιόν του
Θεού που είναι «το φως του κόσμου»
(Ιωάν.η:12) τότε είναι τέκνο φωτός, προορισμένο να ακτινοβολεί στην ουράνια
σφαίρα της οποίας το κέντρο και ο ήλιος θα είναι παντοτινά «το Αρνίο το εσφαγμένο».
Αυτό δεν προέρχεται από κάποια ανθρώπινη δύναμη, είναι το αποτέλεσμα της
βουλής και της ενέργειας του Ίδιου του Θεού που δίνει φως, χαρά, ειρήνη, ζωή,
εν τω Ιησού δια της θυσίας Του.
Αντίθετα αν ο άνθρωπος δεν έχει γνωρίσει την αγιάζουσα ενέργεια και επίδραση
του θείου αυτού φωτός, αν τα μάτια του δεν έχουν ανοιχθεί για να μπορεί να
βλέπει την ωραιότητα του Ιησού, τότε, ακόμη κι αν έχει όλη τη γνώση και όλους
τους θησαυρούς της ανθρώπινης φιλοσοφίας, παραμένει ένα τέκνο «της νυκτός και
του σκότους».
