Γέν.α:14 Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες
εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και
ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς·
Αν ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια τοποθετήθηκαν μέσα στο στερέωμα,
αυτό δείχνει πώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο ουρανός ήταν σε στερεά κατάσταση;
Όχι, γιατί εδώ η γλώσσα της Αγίας Γραφής είναι “φαινομενική”. Δηλαδή περιγράφει
πώς φαινόταν ο ήλιος. Λέμε: ”Μπορώ να δω το αεροπλάνο στα κιάλια μου” που
σημαίνει μέσα από τα κιάλια μου. Έτσι ακριβώς τα άστρα φαινόταν να βρίσκονται
στον ουρανό, όμως ήταν κάτω απ’ αυτόν και φαινόταν μέσα από την ατμόσφαιρα. Ο
Θεός στη Γένεση περιγράφει τη δημιουργία μ’ ένα πολύ θαυμαστό τρόπο. Η γλώσσα
που χρησιμοποιεί είναι ποιητική. Δεν χρησιμοποιεί τεχνικούς όρους, αλλά μια
γλώσσα που να ισχύει και να μιλάει τόσο σ’ εκείνους τους ανθρώπους, όσο και σ’
εμάς σήμερα. Η ποιητική γλώσσα έχει μέσα της μια δύναμη και μια ενέργεια που σε
κάνει να δέχεσαι το πνεύμα αυτού που μιλάει! Ο Θεός δεν τα έγραψε όλα αυτά για
να μας πει πώς ακριβώς γίνανε, αλλά για να δούμε τη σειρά τους. Το πώς έγιναν
είναι μυστικά της δημιουργίας του Θεού που θα μας τα διδάξει όταν πάμε στην
παρουσία Του.
Απ’ την αρχή ο Θεός θέλησε, ο άνθρωπος να είναι ένα χρονόμετρο, θα
μπορούσαμε να πούμε, έτσι ώστε η ζωή του να είναι ζωή τάξης. Η Αρχαιολογία
δείχνει ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε κατανοήσει αυτό το σκοπό πάρα πολύ καλά
και προσπαθούσε να τον πραγματοποιήσει. Στη Γέν.ε & ια μπορούμε να δούμε
ότι οι πρόγονοι του Αβραάμ κρατούσαν το γενεαλογικό αρχείο για εκατοντάδες και
χιλιάδες χρόνια.
α. Μέρα και Νύχτα. Προφανώς η μέρα προορίζεται φυσιολογικά για δουλειά και η νύχτα για
ύπνο και ξεκούραση. Όμως υπάρχουν άνθρωποι (π.χ. ναυτικοί) που πρέπει να
παραμένουν ξύπνιοι τη νύχτα και στις θερμές χώρες, οι δροσερές ώρες της νύχτας
είναι κατάλληλες για ταξίδια. Έτσι, το λίγο φως του φεγγαριού είναι εξίσου
χρήσιμο. Η Γραφή ονομάζει το φεγγάρι “μάρτυς πιστός” (Ψαλμ.οθ:37) ίσως γιατί
αντανακλά το φως του ήλιου. Οι αστροναύτες ανακάλυψαν ότι η επιφάνεια του
φεγγαριού καλύπτεται από ένα υλικό σαν γυάλινη άμμο, που είναι πραγματικά
ιδεώδες στο να αντανακλά το φως.
β. Οι φάσεις του φεγγαριού. Για χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των εβδομάδων. Ο
“πρωτόγονος” άνθρωπος κοιτάζοντας το φεγγάρι ήταν σε θέση να καθορίσει ακριβώς
πόσο είχε προχωρήσει ο μήνας (29 μέρες).
γ. Οι εκλείψεις του ήλιου και
της σελήνης χρησιμοποιούνται εδώ και 4000 χρόνια για τη
μέτρηση του χρόνου. Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες ήξεραν πως μια
έκλειψη του ήλιου λαβαίνει χώρα σε χρονικά διαστήματα 18 ετών & 11 ημερών.,
κι έτσι μπορούσαν να κάνουν σωστές προβλέψεις. Αυτό έχει δώσει τη δυνατότητα
στους μοντέρνους ιστορικούς να τσεκάρουν τις ημερομηνίες της αρχαίας ιστορίας
με τέλεια ακρίβεια.
δ. Τα χρόνια. Ο Θεός θα μπορούσε να κάνει ώστε η γη να στρέφεται μόνο γύρω από τον
άξονά της χωρίς να διαγράφει τροχιά και γύρω από τον ήλιο. Έτσι θα είχαμε
ημέρα, νύχτα και σεληνιακούς μήνες, όχι όμως και τα χρόνια. Όμως ο Θεός
φρόντισε να μας δώσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να μετράμε τη ζωή μας
και τα ιστορικά γεγονότα. Πώς μετράμε τα χρόνια; Ο “αρχέγονος” άνθρωπος ήταν
ένας άριστος αστρονόμος, όπως απέδειξε η πρόσφατη ανακάλυψη του Stonehenge
(Μεγαλιθικό μνημείο, πολλαπλών κύκλων από μεγάλιθους, όπου λάβαινε χώρα η
λατρεία του ήλιου στη νεολιθική και παλαιολιθική εποχή). Μετρούσε το χρόνο με
τα ηλιοστάσια που συμβαίνουν δύο φορές το χρόνο. Το καλοκαίρι ο ήλιος ανατέλλει
και δύει όλο και πιο βόρεια, κάθε μέρα, μέχρι τις 21 Ιουνίου, οπόταν
αντιστρέφει την πορεία του και αρχίζει να ανατέλλει και να δύει νωρίτερα κάθε μέρα.
Αυτό συνεχίζεται μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, όταν και πάλι αλλάζει πορεία και
μετακινείται βορειότερα. (όταν αλλάζει κατεύθυνση ο ήλιος φαίνεται σαν “να ακινητοποιείται”,
γι’ αυτό και δόθηκε η λέξη “ηλιοστάσιο”). Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό σαν
ηλιακό έτος που έχει 365 μέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά, και 46 δευτερόλεπτα.
Η δεύτερη μέθοδος μέτρησης του χρόνου είναι μέσω των άστρων. Η θέση τους αλλάζει ελαφρά κάθε νύχτα, μέχρι που μετά από 365 μέρες, 6
ώρες, 9 λεπτά και 9,6 δευτερόλεπτα βρίσκονται πάλι ακριβώς στην ίδια θέση, όπως
και πριν. Κι αυτή η μέθοδος ήταν επίσης γνωστή στους αρχαίους πολιτισμούς.
Οι Αιγύπτιοι μετρούσαν το χρόνο τους με την ανατολή του Σείριου, του
λαμπρότερου άστρου, πάνω απ’ το Νείλο, την αυγή. Αυτό ονομάζεται Σειριακό έτος
και τα πιο ακριβή ρολόγια μας τα ατομικά χρονόμετρα είναι προσαρμοσμένα σε
σχέση με αυτό το αστέρι.
ε. Οι ώρες (ανθρώπινη διαίρεση) μετριούνται σε σχέση με το ηλιακό ρολόι. Επίσης
όσοι γνωρίζουν αστρονομία ξέρουν την ώρα απ’ τα αστέρια.
ζ. Ναυτιλία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν το Πολικό Αστέρι και τους δύο “δείχτες”
του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου. Οι πιλότοι χρησιμοποιούν πολύ τ’ αστέρια
αυτά κι άλλα ακόμη, όπως κάνουν και οι ναυτικοί, για χιλιάδες χρόνια, τώρα. Με
τη βοήθεια ενός Εξάντα και ενός ημερολογίου μπορείς να βρεις ακριβώς σε ποιο
σημείο της γής της θάλασσας ή του αέρα βρίσκεσαι-αν μπορείς να δεις τ’ αστέρια.
Αυτό ακριβώς εννοεί η Βίβλος με τη λέξη “σημεία”, δείχτες ή οδηγοί κατευθύνσεων.
Τα άστρα δεν μπορούν να κανονίσουν τη ζωή του ανθρώπου. Ο μόνος που
μπορεί να το κάνει είναι ο Θεός, και ο διάβολος. Όποιον αφήσουμε! (Δευτ.δ:14-19)
Η Βιβλική εξιστόρηση της δημιουργίας μας δείχνει πως η Αστρολογία είναι
καθαρή πρόληψη, πλάνη και ψευδοεπιστήμη. Τα άστρα είναι νεκρά πράγματα και δεν
μπορούν να επηρεάσουν τις ανθρώπινες υποθέσεις περισσότερο απ’ τα ξύλα και τις
πέτρες.
Όμως από πολύ παλιά ο άνθρωπος μπήκε στον πειρασμό να λατρέψει αυτά τα
μυστηριώδη, μακρινά, όμορφα, ουράνια σώματα. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα άστρα
είναι φανερώσεις των Θεών τους που τους βλέπουν ημέρα και νύχτα κι έχουν
επιρροές στη ζωή τους.
