Οι Παροιμίες μας προειδοποιούν να επιλέγουμε προσεκτικά τους
φίλους μας, αποφεύγοντας τους ανθρώπους που:
1. Κερδίζουν χρήματα ανέντιμα.
Παρ.α:10-19 Υιέ μου, εάν θελήσωσιν οι αμαρτωλοί να σε
δελεάσωσι, μη θελήσης· εάν είπωσιν, Ελθέ μεθ' ημών, ας ενεδρεύσωμεν δι' αίμα,
ας επιβουλευθώμεν αναιτίως τον αθώον, Ας καταπίωμεν αυτούς ζώντας, ως ο άδης,
και ολοκλήρους ως τους καταβαίνοντας εις τον λάκκον· θέλομεν ευρεί παν πολύτιμον
αγαθόν, θέλομεν γεμίσει τους οίκους ημών από λαφύρων· θες τον κλήρόν σου μεταξύ
ημών, εν βαλάντιον ας ήναι εις πάντας ημάς· υιέ μου, μη περιπατήσης εν οδώ μετ'
αυτών· άπεχε τον πόδα σου από των τρίβων αυτών· διότι οι πόδες αυτών τρέχουσιν
εις το κακόν, και σπεύδουσιν εις το να χύσωσιν αίμα. Διότι ματαίως εξαπλόνεται
δίκτυον έμπροσθεν των οφθαλμών παντός πτερωτού. Διότι ούτοι ενεδρεύουσι κατά
του ιδίου αυτών αίματος, επιβουλεύονται τας εαυτών ψυχάς· Τοιαύται είναι αι
οδοί παντός πλεονέκτου· η πλεονεξία αφαιρεί την ζωήν των κυριευομένων υπ' αυτής.
2. Κάνουν
κακά πράγματα.
Παρ.δ:14-19 Μη εισέλθης εις την τρίβον των ασεβών, και
μη υπάγης εις την οδόν των πονηρών. Απόφευγε αυτήν, μη περάσης δι' αυτής,
έκκλινον απ' αυτής και διάβα. Διότι αυτοί δεν κοιμώνται, εάν δεν κακοποιήσωσι·
και ο ύπνος αυτών αφαιρείται, εάν δεν υποσκελίσωσιν. Επειδή τρώγουσιν άρτον
ασεβείας και πίνουσιν οίνον δυναστείας. Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το
λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα. Η οδός
των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι που προσκόπτουσιν.
3. Έχουν χαμηλή ηθική.
Παρ.ε και Παρ.κθ:3 Όστις αγαπά την σοφίαν, ευφραίνει τον πατέρα αυτού· αλλ' όστις
συναναστρέφεται με πόρνας, φθείρει την περιουσίαν αυτού.
4. Είναι ανόητοι.
Παρ.ιγ:20 Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο
δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.
5. Είναι βίαιοι.
Παρ.ις:29 Ο βίαιος άνθρωπος αποπλανά τον πλησίον αυτού
και φέρει αυτόν εις οδόν ουχί καλήν·
6. Εντυπωσιάζονται με τα χρήματα, το κύρος και
την εξουσία.
Παρ.ιθ:4-7 Ο πλούτος προσθέτει φίλους πολλούς· ο δε
πτωχός εγκαταλείπεται υπό του φίλου αυτού. Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει
ατιμώρητος· και ο λαλών ψεύδη δεν θέλει εκφύγει. Πολλοί κολακεύουσι το πρόσωπον
του άρχοντος· και πας τις είναι φίλος του διδόντος ανθρώπου. Τον πτωχόν μισούσι
πάντες οι αδελφοί αυτού· πόσω μάλλον θέλουσιν αποφεύγει αυτόν οι φίλοι αυτού;
αυτός ακολουθεί φωνάζων· αλλ' εκείνοι δεν αποκρίνονται.
7. Είναι ευέξαπτοι.
Παρ.κβ:24 Μη κάμνε φιλίαν μετά ανθρώπου θυμώδους· και
μετά ανθρώπου οργίλου μη συμπεριπάτει· μήποτε μάθης τας οδούς αυτού, και λάβης
παγίδα εις την ψυχήν σου.
8. Δεν
έχουν αυτοέλεγχο.
Παρ.κε:28 Όστις δεν κρατεί το πνεύμα αυτού, είναι ως
πόλις κατηδαφισμένη και ατείχιστος.
Παρ.κη:7 Ο φυλάττων τον νόμον είναι υιός συνετός· ο
δε φίλος των ασώτων καταισχύνει τον πατέρα αυτού.
Η Καινή Διαθήκη τα συνοψίζει έτσι: «Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί» Α’ Κορ.ιε:33
Οι καλοί φίλοι:
1. Μας συμβουλεύουν όταν κάνουμε κάτι λάθος.
Παρ.κζ:6 πληγαί φίλου είναι πισταί· φιλήματα δε
εχθρών πολυάριθμα.
Παρ.κζ:9 Τα μύρα και τα θυμιάματα ευφραίνουσι την
καρδίαν, και η γλυκύτης του φίλου διά της εγκαρδίου συμβουλής.
Ξέρεις, χρειαζόμαστε
φίλους, όχι οπαδούς.
2. Μας συγχωρούν και δεν το κρατάνε.
Παρ.ιζ:9 Όστις κρύπτει παράβασιν, ζητεί φιλίαν· αλλ'
όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενωτέρους φίλους.
3. Μας συμπαραστέκονται και στα εύκολα και στα
δύσκολα.
Παρ.ιζ:17 Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός
γεννάται διά καιρόν ανάγκης.
4. Μας επιτρέπουν να τους διορθώνουμε με τον
ίδιο τρόπο που κι αυτοί μας διορθώνουν.
Παρ.κζ:17 Ο σίδηρος ακονίζει τον σίδηρον· και ο
άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού.
Κολ.γ:12-14 Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι
και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα,
μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη
παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς·
και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.
