Γένεση (02)

Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Τον τίτλο του βιβλίου τον έχουμε πάρει από τη μετάφραση των εβδομήκοντα αλλά ο Εβραϊκός τίτλος είναι «ΜΠΕΡΕΣΙΘ» που σημαίνει «ΕΝ ΑΡΧΗ». Οι Εβραίοι ονομάζουν τα βιβλία τους με την πρώτη λέξη του κειμένου. Η λέξη «Μπερεσίθ» προέρχεται από τη ρίζα «Ρώς» που σημαίνει: κεφαλή, αρχή, εξουσία.

Η Γένεση λοιπόν είναι το βιβλίο των αρχών. Μας μιλά για την «αρχή» όλης της δημιουργίας, εκτός βέβαια του Θεού.

Μας περιγράφει την αρχή:

• Του κόσμου                                      Γεν.α:1-25

• Της ανθρώπινης φυλής                Γεν.α:26-β

• Της αμαρτίας                              Γεν.γ:1-7

• Της υπόσχεσης της λύτρωσης      Γεν.γ:8-24

• Της οικογενειακής ζωής                Γεν.δ:1-15

• Του πολιτισμού του ανθρώπου      Γεν.δ:16-θ

• Των εθνών του κόσμου                Γεν.ι-ια

• Του Εβραϊκού έθνους                    Γεν.ιβ-ν

• Την αρχή της εκκλησίας                    Γεν.β:21 & γ:15

• Του γάμου                                Γεν.β:22-24

• Της προφητείας                        Γεν.γ:15

• Της ανθρώπινης κυβέρνησης      Γεν.θ:1-6

• Των γλωσσών                            Γεν.ια:6-9

Το Άγιο Πνεύμα δεν προσπαθεί να μας αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός αποκαλύπτεται δια των ποιημάτων Του (Ψαλμ.ιθ:1  ρμε:10). Μόνο ο άπιστος και ο άθεος ζητούν λογικές αποδείξεις για την ύπαρξη Εκείνου που με το λόγο του στόματός Του κάλεσε τους κόσμους στην ύπαρξη και αποκαλύφθηκε ο Ίδιος σαν ο μόνος σοφός Θεός, ο Παντοδύναμος, ο αιώνιος Θεός. Στα κεφάλαια λη & μα του βιβλίου του Ιώβ, ο Ίδιος ο Κύριος υπενθυμίζει τη δημιουργία σαν αναμφισβήτητη απόδειξη της παντοδυναμίας Του.

Κάτι άλλο άξιο προσοχής είναι ότι μας αναφέρει μονάχα για την αρχή των πραγμάτων. Δεν υπάρχει εδώ κανένα τέλος. Επάνω στις αλήθειες αυτού του βιβλίου -ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα - οικοδομείται όλη η μελλοντική αποκάλυψη του Θεού. Αν δεχτούμε ότι ο Θεός δεν «εποίησε», καταστρέφονται τα πάντα μέσα στο λόγο του Θεού. Είναι ο συνδετικός κρίκος που συνδέει το Θεό με όλους εμάς. Γι’ αυτό ο Σατανάς εκδηλώνει μια χαρακτηριστική εχθρότητα για το βιβλίο της Γένεσης και χτύπησε εκεί πάνω με τη θεωρία του Δαρβίνου.

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Μωυσής σύμφωνα με την μακροχρόνια Εβραϊκή αλλά και χριστιανική πεποίθηση. Οι Εβραίοι όταν αναφέρονται στο πρώτο μέρος της Π.Δ. το ονομάζουν «ο Νόμος» που περιλαμβάνει τη Γένεση, Έξοδο, Λευιτικό, Αριθμούς και Δευτερονόμιο. Τα Βιβλία του Νόμου αναφέρονται και σαν “τα Βιβλία του Μωυσή” και αργότερα ονομάστηκαν «Πεντάτευχος» από την ελληνική λέξη, επειδή είναι πέντε. Ο ίδιος ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτά τα γραπτά του Μωυσή στο Λουκ.κδ:44 και Ιωάν.ε:46.

Τα γεγονότα του βιβλίου κλείνουν 300 χρόνια πριν να γεννηθεί ο Μωυσής ο οποίος είχε απ’ ευθείας αποκάλυψη απ’ το Θεό. Αμώς γ:7  Εξ.ιζ:14  κδ:4,7 λδ:27  Δευτ.λα:9  ς:9 κδ:1,3   Ι.Ναυή α:7-8 η:31   Α’ Βασ.β:3  Εσδρ.ς:18  Νεεμ.ιγ:1 Ιωάν.ε:46-47 ζ:19  Πράξ.γ:22  Λουκ.κδ:27

Το Βιβλίο της Γένεσης πρέπει να γράφτηκε το δεύτερο μισό του 15^ου αιώνα π.Χ.

Οι ανασκαφές στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη φέρουν στο φως καινούριες αποδείξεις, ότι είχε ανακαλυφθεί η γραφή τις μέρες του Μωυσή και πως ό,τι γράφει η Πεντάτευχος έχει ιστορική βάση. Ο Μωυσής μορφώθηκε στο παλάτι του Φαραώ και «εδιδάχθη πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων» (Πράξ.ζ:22), και σ’ αυτή περιλαμβάνεται και η φιλολογική του κατάρτιση.

Μπορεί να είχε και γραμμένα στοιχεία πιθανώς από τον Αβραάμ, ή το Νώε ή τον Ενώχ. Πάντως η γραφή ήταν πολύ διαδεδομένη πολύ πριν των ημερών του Αβραάμ. Στην Ούρ, όπως και σε κάθε σπουδαία πόλη της Βαβυλώνας, υπήρχαν βιβλιοθήκες με εκατοντάδες βιβλία, λεξικά, γραμματικές, βοηθήματα, εγκυκλοπαίδειες, εργασίες πάνω στα μαθηματικά, στην αστρονομία στη γεωγραφία, στη θρησκεία και στην πολιτική. Πιθανώς ο Αβραάμ να παρέλαβε παραδώσεις από τον Σημ για την ιστορία της δημιουργίας, για την πτώση του ανθρώπου και για τον κατακλυσμό. (Ο Αβραάμ γεννήθηκε 2 χρόνια μετά το θάνατο του Νώε ο οποίος ζούσε τον καιρό του Ενώς ο οποίος ζούσε τον καιρό του Αδάμ!)

Στα μέσα προς τα τέλη του 18^ου αιώνα - τότε που η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου ήταν στην ακμή της - ορισμένοι άνθρωποι (Wellhausen,Graf,Driver) με διάφορα γραπτά τους αμφισβητούσαν το ότι η πεντάτευχος είχε γραφεί από το Μωυσή γιατί όπως έλεγαν δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ των βιβλίων που να δείχνει την προσωπικότητα του ίδιου συγγραφέα. Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμία επιστημονική βάση αλλά είναι αποτέλεσμα του διεστραμμένου νου αυτών των “Φιλελευθέρων απίστων σχολιαστών”

Έλεγε λοιπόν η θεωρία τους αυτή ότι την Πεντάτευχο την έγραψαν διαδοχικά 4 συγγραφείς: 1) Ο JEHOVIST επειδή χρησιμοποιεί πολύ το όνομα Jehovah (Γιάχβε) έγραψε την Γένεση το 850 π.Χ. 2) Ο ELOHIMIST χρησιμοποιεί πολύ το Ελοχίμ κι έγραψε το 750 π.Χ. 3) Ο DEUTERONOMIST έγραψε το Δευτερονόμιο το 621 π.Χ. και 4) Ο PRIESTLY CODE (ιερατικός κώδικας) γράφτηκε μετά την αιχμαλωσία.

Εκτός απ’ αυτά, αμφισβητούσαν τη Βαβυλώνα, το βιβλίο του Δανιήλ, την κιβωτό του Νώε. Όμως καθώς η αρχαιολογία αναπτυσσόταν, έφερνε στο φως ευρήματα που υποστήριζαν την αλήθεια της Βίβλου. Αυτοί όμως παρέμειναν τυφλωμένοι από το διάβολο γιατί ήταν γεμάτοι αμαρτία, απιστία και απροθυμία να γνωρίσουν την αλήθεια.

Δεν μπορούμε να φτιάχνουμε δικούς μας κανόνες και μ’ αυτούς να κρίνουμε το Θεό. Ο Θεός όρισε το δρόμο και τον τρόπο δια του οποίου εμείς θα μπορέσουμε να Τον κατανοήσουμε. Αυτός ο δρόμος φρουρείται πολύ προσεκτικά από το υπερήφανο πνεύμα, έτσι ώστε ο υπερήφανος άνθρωπος να μην μπορεί να πλησιάσει και να γνωρίσει το Θεό αν πρώτα δεν ταπεινωθεί (Εκκλ.η:17   Ματθ.ια:25).

Το πρώτο εδάφιο του βιβλίου της Γένεσης αντικρούει τις κυριότερες ψευδοδιδασκαλίες που έχει αναπτύξει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος:

  1. Τον αθεϊσμό και τη θεωρία του συσχετισμού που λέει ότι όλα είναι σχετικά, και δεν υπάρχει τίποτα το απόλυτο. Δεν υπάρχει Θεός, αλλά απρόσωπα στοιχεία δούλεψαν για να υπάρξει αυτό που υπάρχει σήμερα.

  2. Τον φαταλισμό που αναφέρεται στην τύχη. Ότι δηλαδή όλα έγιναν κατά τύχη μετά από μια έκρηξη στο διάστημα που δημιούργησε νεφελώματα, κι από αυτά έγινε το σύμπαν.

  3. Τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου που στηρίζεται στην πιθανότητα και στο χρόνο. Ότι δηλαδή με το πέρασμα του χρόνου τα είδη εξελίσσονται, κι εμείς είμαστε το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εξέλιξης.

  4. Τη θεωρία του πανθεϊσμού, ότι δηλαδή ο Θεός είναι παντού μέσα στην ύλη όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες. Έτσι μπήκε ο όρος “θεά φύση”. Εννοούν ότι η θεία ενέργεια είναι μέσα στην ύλη, και η ύλη είναι αυτή που δημιουργεί και παίρνει αυτές τις μορφές που είναι γύρω μας. Εδώ όμως βλέπουμε ότι ο Θεός είναι πάνω από την κτίση Του και την κυβερνά.

  5. Τη θεωρία του πολυθεϊσμού, ότι δηλαδή υπάρχουν πολλοί θεοί. Αυτό βασάνιζε και βασανίζει τον άνθρωπο εκατοντάδες χρόνια τώρα κι έτσι είναι στραμμένος σε πολλούς θεούς. Όμως η Βίβλος μας λέγει ότι εν αρχή εποίησεν «Ο» Θεός.

Η δημιουργία δεν ήταν σκληρή δουλειά για τον Θεό (Ψαλμ.λγ:6). Είναι το θείο ρήμα της δημιουργίας που εξήλθε από τον Θεό σαν δύναμη, σαν ενέργεια και έκανε ότι υπάρχει (Εβρ.ια:3).