Γένεση (03)

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Μια καθαρή νύχτα που δεν θα έχει υγρασία, μπορούμε με το γυμνό μάτι να δούμε μερικές χιλιάδες άστρα. Με τα πιο ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια μπορούμε να δούμε δισεκατομμύρια άστρα. Οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι τεράστιες και ξεφεύγουν από τη δυνατότητα του εγκεφάλου μας να εκτιμά διαστημικές αποστάσεις.

Σύμπαν: Ονομάζουμε το σύνολο των υλικών σωμάτων, όπου και αν βρίσκονται αυτά. Μπορούμε ακόμη να πούμε ότι είναι το συνολικό ποσό της υπάρχουσας ύλης και ενέργειας. Οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες μιλάνε για το φαινόμενο της «διαστολής του σύμπαντος» (αβάς Lemaitre) κατά το οποίο το σύμπαν διαστέλλεται με ταχύτητα 500.000 μέτρα / δευτερόλεπτο.

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέλος στο σύμπαν. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει ζωή αλλού πουθενά παρά μόνο στη γη όπως έχει αποδειχθεί μέχρι εκεί που έχει φθάσει ο άνθρωπος.

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι μια μέρα ο Θεός όλα αυτά θα τα καταστρέψει εξ αιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου. Όμως γι’ αυτούς που έχουν δεχτεί τη χάρη Του και την αγάπη της αλήθειας, ο Θεός έχει ετοιμάσει μια νέα γη κι ένα νέο ουρανό όπου δικαιοσύνη κατοικεί, και που δεν είναι τίποτε άλλο από την παρουσία Του!

Απόσταση γης - ήλιου: Καθορίστηκε η θέση του ήλιου και της γης μέσα στο γαλαξία μας και βρέθηκε ότι απέχει από το κέντρο αυτού απόσταση ίση με 30.000 έτη φωτός. H απόσταση τώρα της γης από τον ήλιο είναι 149,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

· Αν ο ήλιος είναι μια κολοκύθα, η γη είναι ένα μπιζέλι που απέχει 66 μέτρα από την κολοκύθα. Κατ’ αναλογία, ο Πλούτων που απέχει από τον ήλιο 5 δισεκατομμύρια 896 εκατομμύρια χιλιόμετρα είναι κι αυτός ένα μπιζέλι που απέχει 3.200 μέτρα.

Έτος φωτός: Είναι το διάστημα που διατρέχει το φως σ’ ένα έτος αν κινείται συνέχεια με τη γνωστή ταχύτητά του 300.000 χλμ/sec. Το έτος φωτός είναι ίσο με 9,5 τρισεκατομμύρια χλμ.

Γαλαξίες: Είναι τα τεράστια σε μέγεθος συγκροτήματα από αστέρες και διάχυτη ύλη, από τα οποία αποτελείται κυρίως το σύμπαν.

· Εκτός από τους γαλαξίες βρίσκεται διασκορπισμένη και αραιότατη ύλη, που αποτελείται από αέρια και σκόνη και που συχνά είναι πιο αραιή από το τεχνητό κενό. Η ύλη αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι γεμίζει, γενικά, το χώρο του σύμπαντος και ονομάζεται μεσογαλαξιακή ύλη.

· Με τα τηλεσκόπια δεν μπορούμε να εισδύσουμε στο χώρο του σύμπαντος πέρα από ένα ορισμένο βάθος, κι έτσι δεν είναι δυνατόν να μετρήσουμε με ακρίβεια όλους τους γαλαξίες που υπάρχουν σ’ αυτό.

· Το πλήθος των αστέρων κάθε γαλαξία υπολογίζεται σε δεκάδες ή και εκατοντάδες δισεκατομμύρια.

· Συνήθως το μήκος του μεγάλου άξονα κάθε γαλαξία είναι από 20 έως 60 χιλιάδες έτη φωτός ενώ του μικρού άξονα περιορίζεται στο 1/10 του μεγέθους του μεγάλου άξονα.

· Οι γαλαξίες σύμφωνα με τον Hubble ταξινομούνται σε ελλειπτικούς (17%) σε σπειροειδείς (80%) και σε ανώμαλους (3%)

· Οι μέχρι σήμερα έρευνες δείχνουν ότι ο γαλαξίας μας είναι ένα πελώριο συγκρότημα από αστέρες, νεφελώματα και μεσοαστρική ύλη, και είναι σπειροειδής γαλαξίας.

· Υπολογίζεται ότι η διάμετρος του γαλαξία είναι 100.000 έτη φωτός ενώ το πάχος του είναι μόνο 10.000 έτη φωτός.

· Αμερικανοί αστρονόμοι κατάφεραν, για πρώτη φορά στην ιστορία της αστρονομίας, να δουν και να μελετήσουν έναν μακρινό διαστημικό σώμα με διάμετρο περίπου 300 χλμ., το οποίο βρίσκεται πέρα και από τον πιο απομακρυσμένο πλανήτη Ποσειδώνα. Ο βράχος κινείται σε τροχιά στη λεγόμενη «Ζώνη Αντικειμένων Κούιπερ» (KBO), μια ομάδα ουράνιων σωμάτων διαφόρων μεγεθών, που περιφέρονται γύρω από τον ήλιο και θεωρούνται απομεινάρια του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος.

Ο συγκεκριμένος βράχος, με τον κωδικό KBO 55636, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 6 δισ. χλμ. από τη Γη και οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι η επιφάνειά του καλύπτεται από ένα μυστηριώδες λευκό χρώμα, που θα μπορούσε να είναι πάγος. Μετά από πέντε χρόνια συνδυασμένων προσπαθειών από ένα δίκτυο 21 επίγειων τηλεσκοπίων, κατέστη εφικτό για πρώτη φορά να τραβήξουν φωτογραφίες από ένα αντικείμενο της αινιγματικής Ζώνης Κούιπερ, που εκτείνεται σε απόσταση 4,95 - 8,25 δισ. χλμ. από τον ήλιο, δηλαδή αγγίζει τις εσχατιές, το απώτατο σύνορο του ηλιακού μας συστήματος.

Το τεχνικό κατόρθωμα πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή πλανητικής αστρονομίας Τζέημς Έλιοτ και τους συνεργάτες στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Ο εντοπισμός του σώματος κατέστη δυνατός, όταν η τροχιά του το έφερε ανάμεσα στη Γη και σε ένα άλλο φωτεινό άστρο"

Μάζα της γης: 5,5 Χ 10²¹ (5,5 Χ εξάκις εκατομ.) τόνους.

Μάζα του ήλιου: Είναι 330.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της γης δηλαδή 1,815 Χ 10²⁷ τόνους (1,8 περίπου Χ 8κις ετατομ. τόνους)

Διάμετρος της γης: 12.750 χιλιόμετρα.

Διάμετρος του ήλιου: 109 φορές μεγαλύτερη της γης (1389750 χλμ) και ο όγκος του ήλιου είναι 1.300.000 φορές μεγαλύτερος της γης.

  · Η γη μας είναι τόσο μικρή που αν συγκρίνουμε την ακτίνα της με την ακτίνα του γαλαξία, θα δούμε ότι είναι ασήμαντη, γιατί ο λόγος των μεγεθών τους είναι πραγματικά κλάσμα αμελητέο.

  

  · Η ακτίνα της γης είναι 6.378 χιλιόμετρα και η ακτίνα του σύμπαντος είναι 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός που σημαίνει ότι ο λόγος τους τείνει συνέχεια στο μηδέν!

· Οι αστέρες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους στις διαστάσεις. Έτσι ο ερυθρός αστέρας Αντάρτης του Σκορπιού με θερμοκρασία 3.000 βαθμούς Κελσίου έχει ακτίνα 160 φορές περίπου μεγαλύτερη από την ακτίνα του ήλιου. Ένα άλλο άστρο ο Μπετελγκές του Ωρίωνα έχει διάμετρο περίπου 4 φορές όσο είναι η απόσταση γη-ήλιος δηλαδή 640 εκατομμύρια χιλιόμετρα και θεωρείται το μεγαλύτερο σε διάμετρο μέχρι σήμερα γνωστό αστέρι. Είναι 300 έτη φωτός μακριά.

  · Ονομάζονται γίγαντες οι αστέρες που έχουν διάμετρο 10-100 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του ήλιου, και υπεργίγαντες αυτοί που έχουν πολύ πιο μεγάλη διάμετρο. Αντίθετα νάνοι ονομάζονται οι αστέρες που έχουν διάμετρο από το δεκαπλάσιο μέχρι το δέκατο της ηλιακής. Επομένως ο ήλιος μας ανήκει στους νάνους αστέρες.

  · Αν το πάχος μιας σελίδας είναι η απόσταση από τη γη μέχρι τον ήλιο, η απόσταση του ήλιου από το πιο κοντινό αστέρι είναι μια στοίβα σελίδες ύψους 21 μέτρων. Η διάμετρος του γαλαξία μας είναι μια στοίβα 496 χιλιομέτρων ύψος.

  

  · Μέχρι εκεί που μπορεί να φθάσει το ραδιοσκόπιο, στο χείλος δηλαδή του γνωστού σύμπαντος για μας, αν θέλουμε πάλι να υπολογίσουμε αυτή την απόσταση με σελίδες είναι 49 εκατομ. χιλιόμετρα ύψος.

  · Υπάρχουν γαλαξίες που βρίσκονται “σε κατάσταση εκρήξεως” και που οι πιο εντυπωσιακές περιπτώσεις τέτοιων εκρήξεων αποτελούν τους ημιαστέρες ή Quasars (κβάζαρς) που είναι  τρομερές πηγές ραδίου και ορισμένα από αυτά βρίσκονται 10 δισ. έτη φωτός μακριά.

Τελευταία ανακαλύφτηκαν στο διάστημα ραδιοπηγές που εκπέμπουν πολύ ρυθμική ραδιοακτινοβολία και γι’ αυτό ονομάστηκαν Pulsars (πάλσαρς) δηλ. παλλόμενοι. Αυτά τα άστρα αναβοσβήνουν περίπου 30 φορές το δευτερόλεπτο κι έτσι μοιάζουν με περιστρεφόμενους φάρους.

· Άλλα είναι τα νετρονικά άστρα που έχουν τέτοια πυκνότητα, που μια κουταλιά τσαγιού ζυγίζει 1 δισ. τόνους ή 200 εκατ. ελέφαντες. Αν μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε τη γη στην ίδια πυκνότητα, τότε θα είχε διάμετρο μόνο 100 μέτρα. Άλλα αστέρια τα λένε μαύρες τρύπες που εξ αιτίας της μεγάλης πυκνότητας που έχουν δεν αφήνουν να διαφύγει το φως απορροφώντας όλες τις ακτίνες του.

· Αυτοί που δεν δέχονται ότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, ρωτάνε: Αν ένα άστρο απέχει από τη γη 10 εκατομμύρια έτη φωτός, σημαίνει ότι για να φθάσει το φως αυτού του άστρου στη γη χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος (περίπου 100.000 χρόνια) απ’ αυτόν που λέτε ότι είναι η ηλικία της γης (6.000 χρόνια).

Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή: Ο Θεός που δημιούργησε τα άστρα δημιούργησε και την ακτινοβολία. Ο Θεός ότι έφτιαξε, το έφτιαξε για τον άνθρωπο. Συνεπώς δεν θα περίμενε όλο αυτό το διάστημα για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει και να θαυμάσει για τη δημιουργία. Από τη στιγμή που υπήρξαν οι διάφοροι αστέρες, υπήρξε και η ακτινοβολία που τους ένωνε με τη γη (Γεν.α:15).

· Η γη μας είναι μοναδική σαν πλανήτης μέσα στο σύμπαν. Ο δορυφόρος της η σελήνη π.χ. δεν έχει ατμόσφαιρα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος αλλά και είναι συνεχώς εκτεθειμένη στους μετεωρίτες που πέφτουν πάνω της.

· Σ’ άλλους πλανήτες δημιουργούνται φοβερές δύνες αέρος που παρασύρουν τα πάντα στο διάστημα, άλλοι είναι άνυδροι, έρημοι όπως η Σαχάρα, άλλοι είναι περικυκλωμένοι από δηλητηριώδη αέρια που κάνουν αδύνατη την ύπαρξη ζωής, άλλοι έχουν τρομερές θερμοκρασίες κι άλλοι είναι παγωμένοι.

· Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης στο σύμπαν που μπορεί να διατηρήσει ζωή πάνω του.

Ένας πλανήτης για να μπορεί να διατηρήσει ζωή πάνω του πρέπει:

1. Να έχει σχετικά σταθερή θερμοκρασία. Η Γη είναι στη σωστή απόσταση από τον ήλιο και περίπου σε κυκλική τροχιά. Έχει τεράστιους όγκους από νερά πάνω της κάτι που συντελεί στη διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας.

2. Πρέπει να έχει το σωστό μέγεθος για να κρατά την ατμόσφαιρα που προστατεύει τη ζωή. Αν είναι πολύ μικρό δεν μπορεί να κρατά το νερό όπως ο Ερμής & η Σελήνη. Αν είναι πολύ μεγάλο κατακρατεί δηλητηριώδη αέρια πάνω της.

3. Πρέπει να έχει βαρέα στοιχεία όπως σίδηρο, μαγνήσιο, αλουμίνιο, σιλικόνη εν αφθονία τα οποία είναι αναγκαία για τη ζωή. Τέτοια στοιχεία είναι σπάνια σ’ όλο το σύμπαν.