Η ανατροφή των παιδιών είναι ένας πολύ δύσκολος
δρόμος. Και το χειρότερο, μπαίνουμε σ’ αυτή τη διαδικασία ως γονείς, χωρίς
ανάλογες γνώσεις, πείρα και ωριμότητα. Πολλά πράγματα που τα φανταζόμασταν
διαφορετικά, μας ξαφνιάζουν.
Ένα τέτοιο ξάφνιασμα
είναι όταν ακούσουμε το “όχι” του παιδιού μας σε κάποια από τις παραγγελίες
μας. Μάλιστα αυτό αρχίζει σε πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμη το μικρό μάθει καν
να μιλάει.
–Θα φάμε, πήγαινε να πλύνεις τα χέρια σου.
–Όχι, ζε σέλω!
–Σου είπα έλα να πλύνουμε
τα χέρια σου.
–Όχι, ζε σα τα πλύνουμε...
Τι κάνουμε τότε;
Κάποιοι από τους ειδικούς μάς λένε να μη δίνουμε στα παιδιά τις παραγγελίες μας
σαν διαταγές αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί “να διαλέξει”. Στο προηγούμενο
παράδειγμα τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν λέγαμε “Πού θέλεις να πλύνεις τα
χέρια σου, στο μπάνιο ή στην κουζίνα;” Τότε το παιδί θα διάλεγε το ένα από τα
δύο και το αποτέλεσμα θα ήταν να πλύνουμε τα χέρια του χωρίς αντίρρηση.