Η παγίδα και οι συνέπειες της υπερηφάνειας

Αβδιού 1-9

Από τους 12 μικρούς προφήτες ο Αβδιού είναι ο πιο «μικρός». Αυτό δεν αφορά τη σημασία βέβαια του βιβλίου ή του προφήτη, αλλά το μέγεθος του βιβλίου. Μ’ αυτή την έννοια δεν είναι μόνο το μικρότερο των προφητών, αλλά όλης της Παλαιάς Διαθήκης. Περιέχει ένα μόνο κεφάλαιο με 21 εδάφια. Υπάρχει άλλο ένα θέμα με αυτόν τον «μικρό» προφήτη. Ποιος τον ξέρει; Ποιος γνωρίζει για ποιο πράγμα μιλάει; Κι όμως, αυτό το πολύ μικρό βιβλίο είναι διαχρονικό στο μήνυμά του.

Το βιβλίο ασχολείται με τον Εδώμ. Είναι λοιπόν, κάπως σημαντικό να θυμηθούμε λίγο την ιστορία αυτού του αρχαίου βασιλείου. Είναι γνωστό με τα ονόματα Σηείρ, Χορ, Ησαύ, και βρισκόταν στα όρια του Ιούδα νότια και ανατολικά. Από τον ποταμό Ιορδάνη και κάτω. Ήταν μια μακρόστενη λωρίδα γης 20 χιλιόμετρα πλάτος και περίπου 70 χιλιόμετρα μήκος.

Το βιβλίο του Αβδιού

“έθνος Ανάδελφο”

ο Θεός κυρίαρχος της ανθρώπινης ιστορίας

1. Εισαγωγικά

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι το μικρότερο της Π.Διαθήκης και συχνά συνδέεται με το λόγο του προφήτη Αμώς: «διά να κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο ποιών ταύτα» (Αμώς θ:12).

Στα 21 εδάφια της όρασης του Αβδιού εξιστορούνται συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας του λαού του Θεού, το τελευταίο κεφάλαιο των «αδελφικών σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ/Ιακώβ και του Εδώμ/Ησαύ.

Το θέμα του ωστόσο κάθε άλλο παρά ασήμαντο και πεπερασμένο είναι καθώς μιλά και σήμερα για: Κρίση και Σωτηρία. Κρίση και Αποκατάσταση, με μέτρο τον ιστορικό ορίζοντα των σχεδίων του Θεού.

Η καρδία του μηνύματος του Αβδιού μοιάζει να συμπυκνώνεται στα λόγια «καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ...» (εδ.15). Αυτός ο παροιμιακός σχεδόν λόγος αποτελεί και τη βάση κρίσης-δικαιοσύνης του Θεού.