Το βιβλίο του Ιωνά

Ο Θεός του ελεύθερου και απρόβλεπτου ελέους

Το βιβλίο του Ιωνά ξεχωρίζει από τα άλλα βιβλία των μικρών προφητών επειδή περιέχει κυρίως αφηγήσεις διαφόρων περιστατικών της ζωής του προφήτη και όχι το προφητικό του κήρυγμα. Η ιστορία λοιπόν του Ιωνά είναι το διδακτικό όχημα με το οποίο ο Θεός θέλει να μας διδάξει τα μαθήματά Του.

Ποια όμως είναι αυτά τα μαθήματα;

Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του βιβλίου, ποιο το κεντρικό μήνυμα της ιστορίας του Ιωνά;

Όπως θα φανεί από την ανάλυσή μας ξανά το κεντρικό θέμα αυτού του προφητικού βιβλίου είναι ο χαρακτήρας του Θεού!

Το βιβλίο του Ιωήλ

Ο προφήτης της ημέρας του Κυρίου και της Μετάνοιας

  

1. Εισαγωγικά

Το Βιβλίο του Ιωήλ αποτελεί ένα κομμάτι του λόγου του Θεού στο οποίο δε δίνουν ιδιαίτερη προσοχή οι σύγχρονες Εκκλησίες. Και όποτε δίνουν, το ενδιαφέρον τους εστιάζεται ιδιαίτερα σε περικοπές όπως αυτές που σχετίζονται με τη μετάνοια (β:12-19) και την έκχυση του Αγίου Πνεύματος (β:28-32), που σχετίζεται με την ημέρα της Πεντηκοστής και την αρχή της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού.

Ωστόσο όμως, η προφητεία του Ιωήλ παραθέτει εμπρός μας την ίδια την καρδιά του Ευαγγελίου, τη μετάνοια κι επίκληση του σωτήριου ονόματος του Θεού (Ιωήλ β:32, Ρωμ.ι:13).

Το βιβλίο του Αμώς

Ο βρυχηθμός του λιονταριού

Όλα είναι ήσυχα στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ. Ο λαός κοιμάται ανέμελος τα βράδια. Έχουν διδαχθεί από μικροί ότι είναι ο λαός του Θεού και ότι ο Θεός είναι με το μέρος τους.

Ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή, ο Θεός θα φροντίσει γι' αυτούς. Ακόμα κι αν έρθουν εχθροί να πολιορκήσουν τον τόπο και τις πόλεις τους, ο Γιάχβε θα πολεμήσει γι' αυτούς. Γιατί άλλωστε να ανησυχούν; Στα θρησκευτικά τους καθήκοντα είναι συνεπείς. Λατρεύουν το Θεό τακτικά στη Βαιθήλ και στα Γάλγαλα. Τηρούν το Σάββατο. Πιστεύουν ότι είναι επαρκώς ηθικοί. Τα αμαρτήματα τους δεν είναι σοβαρά και εν πάση περιπτώσει τακτοποιούνται μέσα από τις θυσίες. Όλα είναι καλά και ήσυχα. Απολαμβάνουν εξάλλου πρωτόγνωρη ευημερία, απόδειξη ότι ο Θεός τους ευλογεί.

Το βιβλίο του Αβδιού

“έθνος Ανάδελφο”

ο Θεός κυρίαρχος της ανθρώπινης ιστορίας

1. Εισαγωγικά

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι το μικρότερο της Π.Διαθήκης και συχνά συνδέεται με το λόγο του προφήτη Αμώς: «διά να κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο ποιών ταύτα» (Αμώς θ:12).

Στα 21 εδάφια της όρασης του Αβδιού εξιστορούνται συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας του λαού του Θεού, το τελευταίο κεφάλαιο των «αδελφικών σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ/Ιακώβ και του Εδώμ/Ησαύ.

Το θέμα του ωστόσο κάθε άλλο παρά ασήμαντο και πεπερασμένο είναι καθώς μιλά και σήμερα για: Κρίση και Σωτηρία. Κρίση και Αποκατάσταση, με μέτρο τον ιστορικό ορίζοντα των σχεδίων του Θεού.

Η καρδία του μηνύματος του Αβδιού μοιάζει να συμπυκνώνεται στα λόγια «καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ...» (εδ.15). Αυτός ο παροιμιακός σχεδόν λόγος αποτελεί και τη βάση κρίσης-δικαιοσύνης του Θεού.

Το βιβλίο του Αββακούμ

H τελική επικράτηση της δόξας του Θεού

Το βιβλίο του Αββακούμ αν και γράφτηκε στον έβδομο προ Χριστού αιώνα ασχολείται με ένα ερώτημα που μέχρι σήμερα συχνά μας απασχολεί και μας προβληματίζει. Γιατί να υπάρχει γύρω μας αδικία; Πώς θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο φθοράς, ανομίας και αμαρτίας; Το ερώτημα αυτό διατυπώνεται μέσα από μία σειρά παραπόνων που εκφράζει ο Αββακούμ προς το Θεό.

Τα παράπονα του προφήτη

Με γλώσσα που θυμίζει έντονα διάφορους Ψαλμούς (π.χ. Ψαλμοί 6, 12, 28, 31, 55, 60, 85) και τους διαλόγους του Ιώβ (δες την ομοιότητα του Αββακ.α:2 με το Ιώβ ιθ:7) ο Αββακούμ διατυπώνει στο Θεό τα παράπονά του.

Διαβάζουμε έτσι στα εδ.α:2 - 4, «Έως πότε, Κύριε, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει; Διά τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν. Διά τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία· επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, διά τούτο εξέρχεταί κρίσις διεστραμμένη....».

Αυτό που γεννά τα παράπονα δεν είναι η αμφισβήτηση ή η απιστία. Είναι ερωτήματα που πηγάζουν από έναν άνθρωπο που αυτά τα οποία πίστευε και γνώριζε για το Θεό δεν συνάδουν με αυτά που βλέπει γύρω του. Την ίδια ένταση συχνά συναντούμε ως πλαίσιο και σε διάφορους Ψαλμούς που περιλαμβάνουν παράπονα προς το Θεό. Ο Ψαλμωδός ξεκινά από την πίστη του στην αγαθοσύνη, δύναμη και κυριαρχία του Θεού. Όταν όμως αυτά δεν τα βλέπει να εφαρμόζονται στο ζήτημα που τον απασχολεί τότε προβληματίζεται, αντιδρά, παραπονιέται. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παράπονα του Αββακούμ. Ρωτά ο προφήτης δύο από τα πιο συχνά ερωτήματα που ρωτά και ο Ψαλμωδός, «γιατί» και «έως πότε». Ρωτά όμως ΤΟ ΘΕΟ επειδή πιστεύει σ' Αυτόν και επειδή προσπαθεί να καταλάβει το τι συμβαίνει.

Το βιβλίο του Nαούμ

Η Εκδίκηση της καλοσύνης

Το βιβλίο του προφήτη Ναούμ είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους Χριστιανούς. Ποιος άλλωστε θα ήθελε να διαβάσει ένα βιβλίο που αυτοσυστήνεται με τη εισαγωγική φράση, "Η κατά της Νινευή προφητεία" (Ναούμ α:1^α).

Πώς μας αφορά ένα βιβλίο που θέμα του έχει την αναγγελία της κρίσης πάνω στην αρχαία πρωτεύουσα της Ασσυρίας, τη Νινευή;

Στην πραγματικότητα όμως το βιβλίο του Ναούμ, όπως και κάθε τμήμα της Αγίας Γραφής, αφορά πρώτιστα το Θεό, το χαρακτήρα Του, τις ενέργειες Του, τη φύση Του. Έτσι αν προσπεράσουμε το εισαγωγικό πρώτο εδάφιο διαβάζουμε στο α:2,

«Ζηλότυπος είναι ο Θεός, και εκδικείται ο Κύριος· ο Κύριος εκδικείται και οργίζεται· ο Κύριος θέλει εκδικηθή τους εναντίους αυτού, και φυλάττει οργήν κατά των εχθρών αυτού».