Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Πράξ.ιε:1-35

Α.  ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Όταν ο Παύλος κι ο Βαρνάβας επέστρεψαν από το πρώτο τους αποστολικό ταξίδι, συγκέντρωσαν την εκκλησία. Είχαν να διηγηθούν μια θαυμαστή ιστορία. Ο Θεός είχε ανοίξει την πόρτα της πίστης στους εθνικούς (Πράξ.ιδ:27). Ο Θεός είχε επιβεβαιώσει με χάρη το Λόγο Του και πολλές Εθνικές εκκλησίες είχαν ιδρυθεί.

Το τί ο Θεός είχε κάνει ανάμεσα στους Εθνικούς έγινε γρήγορα πλατιά γνωστό. Αυτό όμως άρχισε ν’ απασχολεί κάποια άτομα στην Ιουδαία, ότι άνθρωποι έγιναν δεκτοί στην εκκλησία πριν να περιτμηθούν. Μια αποστολή στάλθηκε στην Αντιόχεια για ν’ αμφισβητήσει το μήνυμα το οποίο κήρυττε ο Παύλος. Συνεπώς, αυτοί ήρθαν κι άρχισαν να διδάσκουν, ότι εάν δεν περιτμηθεί κάποιος, δεν θα σωθεί ποτέ. Αυτό έφερε μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στους πιστούς. Η ερώτηση έγινε τόσο ανησυχητική, ώστε ακόμη κι ο Πέτρος, που επισκέφτηκε την Αντιόχεια, σκέφτηκε, ότι ίσως ήταν φρόνιμο να σταματήσει να έχει κοινωνία με τους Εθνικούς και να φυλάξει την παλιά Ιουδαϊκή παράδοση του διαχωρισμού.

Συμπεριφορές

Υπερηφάνεια, και υπερήφανο βλέμμα. Ο Θεός μισεί τους υπερήφανους οφθαλμούς (Παρ.ς:17). Στους υπερήφανους αντιτάσσεται και δίνει χάρη στους ταπεινούς (Ιακ.δ:6). Η υπερηφάνεια ήταν η αμαρτία που έγινε αιτία για την πτώση του Σατανά, και που θα γίνει η αιτία της πτώσης και της καταστροφής όλων όσων την υποκρύπτουν (Ησ.ιδ:12-15 Παρ.ις:18). Η υπερηφάνεια της ζωής ή η αλαζονεία του βίου είναι μια από τις τρεις βασικές κατηγορίες κοσμικότητας που πειράζουν τους χριστιανούς (Α΄Ιωάν.β:16). Ο Ιωάννης ο βαπτιστής και ο Ιησούς κήρυξαν τα πιο σκληρά τους κηρύγματα ενάντια στην υποκρισία και την υπερηφάνεια των γραμματέων και των Φαρισαίων. Πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτά τα βίαια και ορμητικά λόγια δεν ειπώθηκαν σε αμαρτωλούς, αλλά στους θρησκευτικούς αρχηγούς του καιρού εκείνου. Βλέπουμε ότι συχνά οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι περισσότερο επιδεκτικοί στην αμαρτία της υπερηφάνειας.

Όταν μαζευόμαστε....

.....δεν το κάνουμε για να μετρηθούμε, για να κάνουμε μπούγιο! Δεν μαζευόμαστε για να δώσουμε μάχη εντυπώσεων!

Θέλουμε με ειλικρίνεια να λατρεύσουμε και να προσκυνήσουμε το Θεό.

Να γνωριστούμε, να μιλήσουμε ο ένας με τον άλλο, να ευλογήσουμε ο ένας τον άλλο (ο λόγος του Θεού το ονομάζει αυτό, κοινωνία αγάπης).

ΑΠΟΡΙΑ

Αν ζούσε ο Χριστός μας σήμερα κι ήταν ανάμεσά μας, σε ποιο απ’ τα πολλά συνέδρια που στ’ Όνομά Του γίνονται, άραγε, θα πήγαινε;

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η πρώτη σύνοδος

Πράξ.ιε:1-35

Α.  ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Όταν ο Παύλος κι ο Βαρνάβας επέστρεψαν από το πρώτο τους αποστολικό ταξίδι, συγκέντρωσαν την εκκλησία. Είχαν να διηγηθούν μια θαυμαστή ιστορία. Ο Θεός είχε ανοίξει την πόρτα της πίστης στους εθνικούς (Πράξ.ιδ:27). Ο Θεός είχε επιβεβαιώσει με χάρη το Λόγο Του και πολλές Εθνικές εκκλησίες είχαν ιδρυθεί.

Το τί ο Θεός είχε κάνει ανάμεσα στους Εθνικούς έγινε γρήγορα πλατειά γνωστό. Αυτό όμως άρχισε ν’ απασχολεί κάποια άτομα στην Ιουδαία, ότι άνθρωποι έγιναν δεκτοί στην εκκλησία πριν να περιτμηθούν. Μια αποστολή στάλθηκε στην Αντιόχεια για ν’ αμφισβητήσει το μήνυμα το οποίο κήρυττε ο Παύλος. Συνεπώς, αυτοί ήρθαν κι άρχισαν να διδάσκουν, ότι εάν δεν περιτμηθεί κάποιος, δεν θα σωθεί ποτέ. Αυτό έφερε μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στους πιστούς. Η ερώτηση έγινε τόσο ανησυχητική, ώστε ακόμη κι ο Πέτρος, που επισκέφτηκε την Αντιόχεια, σκέφτηκε, ότι ίσως ήταν φρόνιμο να σταματήσει να έχει κοινωνία με τους Εθνικούς και να φυλάξει την παλιά Ιουδαϊκή παράδοση του διαχωρισμού.