Ό, τι πολύτιμο, στον Κύριο

Ματθ.κς:6-13 Ότε δε ο Ιησούς ήτο εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθε προς αυτόν γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου, και κατέχεεν αυτό επί την κεφαλήν αυτού, ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν. Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού, ηγανάκτησαν λέγοντες· Εις τι η απώλεια αύτη; διότι ηδύνατο τούτο το μύρον να πωληθή με πολλήν τιμήν και να δοθή εις τους πτωχούς. Νοήσας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Διά τι ενοχλείτε την γυναίκα; διότι έργον καλόν έπραξεν εις εμέ. Διότι τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ όμως πάντοτε δεν έχετε. Επειδή χύσασα αύτη το μύρον τούτο επί του σώματός μου, έκαμε τούτο διά τον ενταφιασμόν μου. Αληθώς σας λέγω, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, θέλει λαληθή και τούτο, το οποίον έπραξεν αύτη, εις μνημόσυνον αυτής.

ΔΕΚΑΤΑ (5)

• Πώς μπορούμε να πούμε ότι η αγάπη του Θεού βασιλεύει μέσα στις καρδιές μας εάν δεν δίνουμε από τα χρήματά μας το ελάχιστο που Αυτός έχει καθιερώσει;

• Εάν ο λαός του Θεού έδινε “δέκα τοις εκατό” την περίοδο του Νόμου του Μωυσή, πόσο πρέπει να δίνουμε εμείς σήμερα; Λιγότερο;

• Πώς μπορούμε να δώσουμε λιγότερα στο Θεό από εκείνους που ήταν υπό το κράτος της καταδίκης; Δεν θα ήταν αυτό σαν να λέγαμε στο Θεό και σ’ όλο τον κόσμο ότι ο Νόμος του Μωυσή είχε περισσότερη ισχύ από το νόμο του Χριστού;

• Οι Ισραηλίτες αγαπούσαν περισσότερο το Θεό, που έδιναν πιστά τα δέκατα τους, από μερικούς ανθρώπους σήμερα, που αφού απόλαυσαν την αγάπη και τη χάρη του Θεού, δεν θέλουν να δίνουν τουλάχιστον όσα εκείνοι (οι Ισραηλίτες) έδιναν και φτάνουν στο σημείο να δίνουν λιγότερα;