Ματθ.κς:6-13 Ότε δε ο Ιησούς ήτο εν Βηθανία εν τη οικία
Σίμωνος του λεπρού, προσήλθε προς αυτόν γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου,
και κατέχεεν αυτό επί την κεφαλήν αυτού, ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν. Ιδόντες
δε οι μαθηταί αυτού, ηγανάκτησαν λέγοντες· Εις τι η απώλεια αύτη; διότι ηδύνατο
τούτο το μύρον να πωληθή με πολλήν τιμήν και να δοθή εις τους πτωχούς. Νοήσας
δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Διά τι ενοχλείτε την γυναίκα; διότι έργον καλόν
έπραξεν εις εμέ. Διότι τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ όμως πάντοτε
δεν έχετε. Επειδή χύσασα αύτη το μύρον τούτο επί του σώματός μου, έκαμε τούτο
διά τον ενταφιασμόν μου. Αληθώς σας λέγω, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο
εν όλω τω κόσμω, θέλει λαληθή και τούτο, το οποίον έπραξεν αύτη, εις μνημόσυνον
αυτής.
Πανάκριβο μύρο – Όχι λίγο – Όλο το αλάβαστρο!
Αν έχεις κάτι που νομίζεις ότι αξίζει, τώρα ξέρεις τι πρέπει
να το κάνεις!
Για μας σήμερα μπορεί να φαίνεται παράξενη εκδήλωση, αλλά
τότε ήταν ό, τι καλύτερο.
1) Ήταν πράξη πίστης. Δέχτηκε τον Ιησού σαν τον
κεχρισμένο, τον Μεσσία, τον Θεό που φανερώθηκε εν σαρκί. Τον έκανε Βασιλιά της
(έτσι έχριαν τους βασιλιάδες).
2) Ήταν πράξη αγάπης και σεβασμού. Πολλοί πιστεύουν
ότι ήταν η ίδια γυναίκα που αγάπησε πολύ και στην αρχή έπλυνε τα πόδια του
Ιησού με τα δάκρυά της (Λουκ.ζ:38,47).
Δεν άφησε την πρώτη της αγάπη.
Όπου υπάρχει ειλικρινής αγάπη
για τον Ιησού, τίποτα δεν είναι τόσο καλό που να μην μπορείς να Του το δώσεις
και τίποτα αρκετά καλό που να είναι άξιο Αυτού.
Οι μαθητές αντέδρασαν,
αλλά ο Χριστός δεν θέλει θρησκεία, αλλά λατρεία.
Η ιδέα της προσκύνησης είναι κοινή στους ανθρώπους, όμως τι
είναι λατρεία;
Το να ψάλουμε σύντομες επωδούς που περιέχουν το όνομα του
Ιησού ή ακόμα χειρότερες καταστάσεις που υπάρχουν, έχουν ελάχιστη ή καθόλου
σχέση με τη λατρεία.
Η λατρεία αφορά στο τι είναι ο Θεός και όχι στο τι κάνει.
Υπάρχει διαφορά να ευχαριστείς και να λατρεύεις το Θεό.
Αφού το θέμα της λατρείας είναι ο χαρακτήρας του Θεού, η
ποιότητα της λατρείας εξαρτάται από το πόσο γνωρίζουμε το Θεό.
1) Λατρεία σαν αναγνώριση. Για να
λατρεύσουμε εν πνεύματι και αληθεία, πρέπει να αναγνωρίσουμε αρχικά ότι ο Θεός
είναι εντελώς διαφορετικός από τα πλάσματά Του.
Άσχετα με το πόσο καλοί είμαστε
ή πόσο σκληρά προσπαθούμε, Αυτός είναι μοναδικός!
Χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε μια
εικόνα του μεγαλείου του Θεού:
Ψαλ.η:3-4 Όταν θεωρώ τους
ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία
συ εθεμελίωσας, Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; ή ο υιός του
ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;
Αποκ.ε:1-5 Και είδον εν τη δεξιά του καθημένου επί του
θρόνου βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισμένον με σφραγίδας
επτά. Και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύττοντα μετά φωνής μεγάλης· Τις είναι άξιος
να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας σφραγίδας αυτού; Και ουδείς ηδύνατο εν
τω ουρανώ, ουδέ επί της γης ουδέ υποκάτω της γης να ανοίξη το βιβλίον ουδέ να
βλέπη αυτό. Και εγώ έκλαιον πολλά, ότι ουδείς ευρέθη άξιος να ανοίξη και να
αναγνώση το βιβλίον ούτε να βλέπη αυτό. Και εις εκ των πρεσβυτέρων μοι λέγει·
Μη κλαίε· ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων, όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του
Δαβίδ, να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού.
Η λατρεία καταπνίγεται όταν νομίζουμε ότι μπορούμε να
τακτοποιήσουμε κάτι καλύτερα από τον Θεό, ή ότι ο Θεός δεν θέλει το καλύτερο
για μας, όπως η Εύα.
2) Λατρεία σαν υποταγή. Η γυναίκα αυτή δεν
σκέφτηκε τι θα πουν αυτοί που την έβλεπαν!
Ησ.νε:8-9 Διότι αι βουλαί μου
δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ' όσον είναι
υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών
και αι βουλαί μου των βουλών υμών.
Υποταγή στους δρόμους Του. Οι
άνθρωποι σήμερα έχουν αποκλείσει τον Θεό.
α) Αβραάμ:
του ζητήθηκε να θυσιάσει τον Ισαάκ.
Γέν.κβ:5 Και είπεν ο Αβραάμ προς τους δούλους αυτού,
Σεις καθίσατε αυτού μετά της όνου· εγώ δε και το παιδάριον θέλομεν υπάγει έως
εκεί· και αφού προσκυνήσωμεν, θέλομεν επιστρέψει προς εσάς.
β) Δαβίδ: πριν πεθάνει το παιδί του, νήστεψε,
προσευχήθηκε, αλλά όταν πέθανε, προσεκύνησε
Β’ Σαμ.ιβ:15-20 Και απήλθεν ο Νάθαν εις τον οίκον αυτού. Ο
δε Κύριος επάταξε το παιδίον, το οποίον εγέννησεν η γυνή του Ουρίου εις τον
Δαβίδ, και ηρρώστησε. Και ικέτευσεν ο Δαβίδ τον Θεόν υπέρ του παιδίου· και
ενήστευσεν ο Δαβίδ και εισελθών διενυκτέρευσε, κοιτόμενος κατά γης. Και
εσηκώθησαν οι πρεσβύτεροι του οίκου αυτού, και ήλθον προς αυτόν διά να
σηκώσωσιν αυτόν από της γής· πλην δεν ηθέλησεν ουδέ έφαγεν άρτον μετ' αυτών. Και
την ημέραν την εβδόμην απέθανε το παιδίον. Και εφοβήθησαν οι δούλοι του Δαβίδ
να αναγγείλωσι προς αυτόν ότι το παιδίον απέθανε· διότι έλεγον, Ιδού, ενώ έζη
έτι το παιδίον, ελαλούμεν προς αυτόν, και δεν εισήκουε της φωνής ημών· πόσον
λοιπόν κακόν θέλει κάμει, εάν είπωμεν προς αυτόν ότι το παιδίον απέθανεν; Αλλ'
ιδών ο Δαβίδ ότι οι δούλοι αυτού εψιθύριζον μετ' αλλήλων, ενόησεν ο Δαβίδ ότι
το παιδίον απέθανεν· όθεν είπεν ο Δαβίδ προς τους δούλους αυτού, Απέθανε το
παιδίον; οι δε είπον, Απέθανε. Τότε εσηκώθη ο Δαβίδ από της γης και ελούσθη και
ηλείφθη και ήλλαξε τα ιμάτια αυτού, και εισήλθεν εις τον οίκον του Κυρίου, και προσεκύνησεν·
έπειτα εισήλθεν εις τον οίκον αυτού· και εζήτησε να φάγη και έβαλον έμπροσθεν
αυτού άρτον, και έφαγεν.
γ) Ιώβ
χτυπήθηκε από τόσες τραγωδίες, αλλά δεν πρόφερε λόγο εναντίον του Θεού, αλλά μάλλον…
Ιώβ α:20-22 Τότε σηκωθείς ο Ιώβ διέσχισε το επένδυμα
αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε, και
είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο
Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον. Εν πάσι
τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.
δ) Ιακώβ:
πάλεψε με τον Θεό, του έμεινε κουσούρι, αλλά αργότερα προσεκύνησε.
Εβρ.ια:21 Διά πίστεως ο Ιακώβ αποθνήσκων ηυλόγησεν
έκαστον των υιών του Ιωσήφ και προσεκύνησεν επιστηριζόμενος επί το άκρον της
ράβδου αυτού.
Γέν.λβ:28 Και εκείνος είπε, Δεν θέλει καλεσθή πλέον το
όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ· διότι ενίσχυσας μετά Θεού, και μετά ανθρώπων
θέλεις είσθαι δυνατός.
Η ιδέα της λατρείας σαν εκτίμηση, εστιάζει στο πρόσωπο του
Ιησού, αφού είναι Αυτός που φανέρωσε τον χαρακτήρα του Θεού.
