Τα απίστευτα οφέλη του χορού στον εγκέφαλο!

Ο χορός είναι κάτι περισσότερο από μία ευχάριστη δραστηριότητα που μοιράζεσαι με τους φίλους ή τον/τη σύντροφό σου. Εχει την καταπληκτική ικανότητα να βελτιώνει τις εγκεφαλικές λειτουργίες.

Ενισχύει τη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου.

Ο χορός μειώνει κατά 76% τις πιθανότητες μιας μελλοντικής άνοιας. Η έρευνα έγινε στο Κολέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Νέα Υόρκη, σε μια περίοδο 21 χρόνων, με την εξέταση ηλικιωμένων κατοίκων από 75 ετών και άνω. Ο στόχος της έρευνας ήταν να βρεθεί αν υπήρχε σωματική ή εγκεφαλική δραστηριότητα που να έχει επίπτωση στην πνευματική οξύτητα. 

Τελικά βρέθηκε ότι όσοι χορεύουν συχνά, ενισχύουν τη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου, προκαλώντας τον εγκέφαλο να βρει λύση και νέες νευρικές οδούς, ενισχύοντας έτσι τις νευρικές συνάψεις.

Επίσης, όποιος εμπλέκεται στη διαδικασία της μάθησης, όπως η μάθηση του να χορεύει κάποιος, οδηγείται στην ενίσχυση της μνήμης του. Δημιουργούνται όλο και νέες νευρικές οδοί και αποθηκεύονται νέες πληροφορίες. Υπάρχουν όλο και πιο πολύπλοκα νευρωνικά δίκτυα που αντιμάχονται τα πεθαμένα εγκεφαλικά κύτταρα.

Σε κάνει περισσότερο εύστροφο.

Αν είναι κανείς έξυπνος, σημαίνει πως πιθανά μπορεί εύκολα να προσαρμόζεται στις καταστάσεις και να απαντά, αλλά και να αντιδρά με ακρίβεια και ταχύτητα στις προκλήσεις. Έτσι, είναι και ο χορός. 

Πρόκειται για την εμπλοκή σε μια δραστηριότητα, η οποία χρειάζεται γρήγορες και ακριβείς απαντήσεις για την επόμενη κίνηση. Πολλές φορές, η λύση μπορεί να μην είναι σωστή. Ακριβώς όμως επειδή εμπλέκεται και η επανάληψη, βρίσκεται πιο εύκολα το σωστό. Ο Jean Piaget όρισε ότι η εξυπνάδα είναι αυτό που χρησιμοποιούμε όταν δεν ξέρουμε από πριν τι να κάνουμε.

Βελτιώνει τη μυϊκή μνήμη.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Psychological Science για τα γνωστικά οφέλη του χορού, το αποδεικνύει. Υπάρχει ένας τρόπος σκέψης πριν από κάθε βήμα. Οι χορευτές οπτικοποιούν τις κινήσεις τους και έτσι βελτιώνουν αυτό που χαρακτηρίζεται muscle memory ή αλλιώς μυϊκή μνήμη. 

Το να κάνει κάποιος νοερή εικόνα τις κινήσεις του και έπειτα να τις ενσωματώνει αργά, βοηθά στη διεκπεραίωση όλων των κινήσεων και στη βελτίωσή τους. Σίγουρα δεν σκέφτονται όλοι τον χορό στο σώμα τους και τελικά, δεν χορεύουν όλοι. Πάντως, αυτή η νοερή εικόνα βοηθά στο να προετοιμαστεί όχι μόνο ένας χορευτής για την επόμενή του κίνηση, αλλά κι όποιος θέλει να προβεί σε ένα συγκεκριμένο έργο.

Βοηθάει στην πρόληψη κατά της ζάλης.

Δεν είναι χρήσιμο για έναν χορευτή να αισθάνεται ζάλη ή εκτός ισορροπίας . Το μυαλό των χορευτών, τους οδηγεί να προσαρμοστούν λόγω και των χρόνων εκπαίδευσης για να καταστείλουν αυτό το σήμα. 

Το σήμα πηγαίνει προς τις περιοχές εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την αντίληψη της ζάλης, στον εγκεφαλικό φλοιό. Όμως η ένταση του σήματος είναι πια μειωμένη, καθιστώντας τους χορευτές ανθεκτικούς στο αίσθημα της ζάλης . Την έρευνα αυτή έκανε ο Barry Seemungal του Τμήματος Ιατρικής στο Imperial. Τα χρόνια λοιπόν της εξάσκησης και ένας παγιωμένος τρόπος σκέψης, επηρεάζουν ακόμα και την παρεγκεφαλίδα και όλο τον εγκέφαλο, βελτιώνοντας την ισορροπία.

Συνδυάζονται πολλές εγκεφαλικές λειτουργίες.

Η ορθολογική, η μουσική, η κιναισθητική και η συναισθηματική, συνδυάζονται και βελτιώνονται. Η σύνδεση ανάμεσα στα νευρωνικά δίκτυα όμως, δεν είναι το μόνο όφελος. Για την ακρίβεια, ως χορευτές δεν αντιλαμβανόμαστε τις λεπτές διαφορές και ίσως κάποιους δεν μας νοιάζει.

Ο χορός σε διδάσκει να μαθαίνεις μόνος και ελεύθερος να εκφραστείς. Είναι ποίηση εν κινήσει. Είναι το σώμα και η ψυχή μαζί ενωμένα και εκφρασμένα. Κάθε σώμα και κάθε ψυχή, επιλέγει τη δική της μοναδική έκφραση.