Όταν το φίδι
πείραξε και εξαπάτησε την Εύα, υπό την καθοδήγηση του Σατανά, δεν το έκανε με
κάποια κατηγορία, αλλά με μια ερώτηση – «Τω
όντι είπεν ο Θεός;». Είναι μια πολύ παλιά ερώτηση που έχει απομακρύνει τον
περισσότερο κόσμο από το γραπτό λόγο του Θεού, από οτιδήποτε άλλο μπορεί κανείς
να φανταστεί. Έχει δημιουργήσει σύγχυση σε μεγάλο μέρος του σώματος,
προκαλώντας σε πολλούς τύφλωση με μια έξυπνη απάτη και δόλο που πηγαίνει πίσω,
στην αρχική πηγή – τον Σατανά.
Ο Σατανάς
ήταν ο πρώτος που προκάλεσε την αγιότητα, τη δικαιοσύνη και το θρόνο του Θεού.
Ήταν επιθυμία του Σατανά να ανατρέψει τον Ύψιστο με την υπερηφάνεια του που τον
οδήγησε να επαναστατήσει ενάντια στο Θεό, παίρνοντας μαζί του, στην προσπάθειά
του να διεξάγει πόλεμο στον ουρανό, το ένα τρίτο των αγγέλων. Ναι, ο πρώτος
Φιλελεύθερος ήταν ο Σατανάς.
Τι είναι ο
φιλελευθερισμός; Στην πιο ειλικρινή μορφή του, ο φιλελευθερισμός είναι η
φιλοσοφία της προσωπικής ελευθερίας, χωρίς την υποχρέωση της προσωπικής
ευθύνης. Πιστεύει ότι η προσωπική άποψη που μπορεί να έχει κάποιος, αρχίζει και
τελειώνει σ’ αυτόν, μπορεί να αισθάνεται καλά με κάποιον, αλλά όχι απαραίτητα και
με άλλον. Δεν υπάρχει απόλυτο σωστό και απόλυτο λάθος. Αυτός είναι με λίγα
λόγια ο κλασικός φιλελευθερισμός. Η απομάκρυνση από τις συντηρητικές κοινωνικές
αξίες που ικανώνει το άτομο να ευθυγραμμιστεί με μια μεγαλύτερη συλλογική σκέψη
που έχει τις ρίζες της τόσο σε κοινωνικές όσο και θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Αλλά ο κλασικός
φιλελευθερισμός, έχει διεισδύσει ενεργά στη σύγχρονη εκκλησία από την εποχή του
ακραίου σεξουαλικού κινήματος της δεκαετίας του 60. Όταν φιλελεύθεροι καθηγητές
άρχισαν να τοποθετούνται στα πανεπιστήμια και τα κολέγια, ξεκίνησε η διαδικασία
της κοινωνικής φιλελεύθερης κατήχησης με στόχο να υπονομευτούν οι παλιές αξίες
και πεποιθήσεις που όλες βασίζονταν σε παραδοσιακές χριστιανικές αξίες. Η ίδια παλιά
ερώτηση, «Τω όντι είπεν ο Θεός;».
Τώρα έχουμε
μια άλλη μορφή του φιλελευθερισμού και αυτή λέγεται ανεκτική θεολογία. Αυτή η θεολογία
πιστεύει ότι η Αγία Γραφή δεν είναι αυθεντία, ούτε μπορούμε να πάρουμε αυτά που
λέει κυριολεκτικά, ούτε μπορούν να εφαρμοστούν στις μέρες μας.
Λένε, ότι τα
θαύματα που συνέβησαν στην Αγία Γραφή, από τη δημιουργία, όπου ο Θεός έπλασε
τον άνθρωπο από το χώμα της γης, μέχρι τον κατακλυσμό που κάλυψε όλη τη γη, δεν
πρέπει να θεωρούνται πιστευτά. Αυτή είναι στην πραγματικότητα, η φιλελεύθερη
θεολογία. Υποστηρίζει ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε από παρθένα, ότι η Ανάσταση
δεν συνέβη, ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Θεός εν σαρκί, αλλά απλά άλλος ένας
άνθρωπος, του οποίου οι διδασκαλίες, αν και βασικά καλές, δεν πρέπει να λαμβάνονται
εντελώς έγκυρες.
Όμως η
φιλελεύθερη θεολογία δεν σταματά εκεί. Μπορεί να βρεθεί σε πολλές δημοφιλείς
διδασκαλίες που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα σε εκκλησίες σήμερα, όπως για
παράδειγμα, ότι ο άνθρωπος δεν είναι αμαρτωλός, δεν χάνεται εξαιτίας της αμαρτίας
ούτε πρόκειται να καταδικαστεί σε κάποια μελλοντική κρίση αν δεν έχει αναγεννηθεί
και ζήσει άγια τη ζωή του εδώ στη γη. Ο άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει μόνος
του. Δεν είναι απαραίτητος ο λυτρωτικός θάνατος
του Χριστού, δεδομένου ότι ένας Θεός αγάπης δεν θα στείλει ανθρώπους σ’ ένα
τόπο σαν τη κόλαση, και δεδομένου ότι ο
άνθρωπος δεν γεννιέται αμαρτωλός. Η φιλελεύθερη θεολογία αναφέρει ότι η κόλαση δεν
είναι πραγματικός τόπος αλλά άλλο ένα δημιούργημα της εκκλησίας, για τον έλεγχο
του λαού. Η ύπαρξη και η θνησιμότητα καθορίζονται απλά από την ποιότητα της ζωής
όσο ο άνθρωπος βρίσκεται στη γη, έκανε το καλό ενώ ήταν ζωντανός; Βοήθησε
άλλους; Φέρθηκε ευγενικά στη φύση, στον πλανήτη; Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά
της φιλελεύθερης θεολογίας και προέρχονται όλα από την αρχική ερώτηση, πριν από
χιλιάδες χρόνια «Τω όντι είπεν ο Θεός;».
Σε πολλές
εκκλησίες σήμερα βλέπουμε το φιλελευθερισμό να σηκώνει το αποκρουστικό κεφάλι
του, και να αμφισβητεί το ρόλο του ποιμένα στην εκκλησία, ή την ανάγκη της συνάθροισης.
Απορρίπτει το σταυρό, απορρίπτει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με το αρχικό
σημείο της γλωσσολαλιάς. Αυτό το πνεύμα της εξαπάτησης που έρχεται κάτω από το
έμβλημα του φιλελευθερισμού προτείνει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις όπως ο γάμος ομοφυλόφιλων
μπορεί να είναι αμοιβαία αποδεκτές στη νέα χριστιανική φιλοσοφία όπου η ιδέα
της ομοφυλοφιλίας και οι παραδοσιακές χριστιανικές πεποιθήσεις μπορεί να είναι
συμβατές η μία με την άλλη. Και πάλι, «Τω
όντι είπεν ο Θεός;».
Σήμερα, οι
μοντέρνοι και δημοφιλείς ποιμένες και κήρυκες δεν βρίσκουν κανένα πρόβλημα στους
κοσμικούς δασκάλους και τους υποστηρικτές της Νέας Εποχής, που από τη δική τους
ομολογία, μειώνουν την εξουσία του γραπτού λόγου. Κι όμως, οι άνθρωποι πηγαίνουν
κατά χιλιάδες να ακούσουν τα τελευταία λόγια της μόδας ή κάποιο σύνθημα, όλα κάτω
από το πρόσχημα του «προφητικού λόγου».
Φιλελεύθερη
θεολογία. Αυτή είναι η εξαπάτηση που ο Ιησούς μας προειδοποίησε πολλές φορές μέσα
σε όλη τη Γραφή, ότι στους έσχατους καιρούς, άνθρωποι θα αρέσκονται να ακούν τα
ψέματα του εχθρού, και δεν θα δέχονται τα λόγια του Θεού. Όπως η Εύα, θα επιμένουν
στο ερώτημα, «Τω όντι είπεν ο Θεός;».
Άκουσε τα
λόγια του Παύλου επί του θέματος: Διότι
θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά
θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας,
γαργαλιζόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την
ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή. (Β’ Τιμ.δ:3-4).
Η φιλελεύθερη θεολογία μας έδωσε δασκάλους που τώρα μας λένε ότι μπορούμε να βρούμε χάρη
χωρίς μετάνοια, ότι υπάρχει ουρανός, αλλά όχι κόλαση, ανάσταση χωρίς το σταυρό. Οι
φιλελεύθεροι δάσκαλοι που έχουν καταλάβει τους άμβωνες «εκκλησιών», ανοιχτά
αμφισβητούν το λόγο του Θεού ενώ την ίδια στιγμή αγκαλιάζουν τη θεωρία της εξέλιξης,
ψεύτικες θρησκείες όπως μορμονισμός και ο καθολικισμός ή η ορθοδοξία κάτω από
το πρόσχημα της θρησκευτικής ενότητας. Αλλά ο Θεός αυτό το ονομάζει ανόητη
προσπάθεια. Η φιλελεύθερη θεολογία δεν έχει μόνο τους κήρυκές της, αλλά και δικές
της Γραφές. Έχει κάνει περισσότερη ζημιά στην σύγχρονη εκκλησία από οποιοδήποτε
άλλο τέχνασμα του Σατανά.
Αλλά που
οδηγούνται όλοι όσοι αγκαλιάζουν τέτοιες διδασκαλίες; Θα μπορούσα να «φωτογραφίσω»
ένα πρόσωπο: τον ερχόμενο άνθρωπο της αμαρτίας, τον υιό της απωλείας. Είναι στόχος
του Σατανά να παρουσιάσει μια δική του εικόνα, μια πλαστή αναπαράσταση του
Χριστού και θα χρειαστεί ένα θεμέλιο για να πατήσει. Αυτό το θεμέλιο προετοιμάζει
τώρα η φιλελεύθερη θεολογία.
