«Σ’ αυτό τον κόσμο, τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από το
θάνατο και τους φόρους».
Ο θάνατος, είναι μια βεβαιότητα που καθημερινά
γινόμαστε μάρτυρες, με τα ίδια μας τα μάτια. Όλοι ξέρουμε ότι μια μέρα θα έρθει
η σειρά μας να πεθάνουμε.
Αλλά είναι ο θάνατος το τέλος; Αν δεν είναι, και όντως έχουμε
μια αιώνια ψυχή που συνεχίζει να ζει, τότε τι γίνεται μ’ αυτή; Υπάρχει
παράδεισος και κόλαση; Αν υπάρχει πώς μπορούμε να σωθούμε ώστε να μην πάμε στην
κόλαση;
Ο μόνος τρόπος για να απαντηθεί η ερώτηση, τι συμβαίνει μετά
το θάνατο, είναι να απαντήσουμε πρώτα στην ερώτηση της ύπαρξής μας; Πώς δημιουργήθηκε
ο κόσμος; Πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος;
Η Βίβλος απαντά σε όλα αυτά τα βαθιά ερωτήματα της ζωής και σε
πολλές περισσότερες ερωτήσεις.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι μόνο μη-Χριστιανοί
έχουν ερωτήσεις σχετικά με τη σωτηρία, αλλά στην πραγματικότητα πολλοί καθ’
ομολογία πιστοί έχουν ερωτήσεις σχετικά με τη σωτηρία. Θα προσπαθήσουμε να
απαντήσουμε σε μερικές από τις πιο συχνές ερωτήσεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά
με τη σωτηρία, από Βιβλική άποψη.
Το πιο σημαντικό
ερώτημα, που πρέπει να απαντήσουμε πρώτα:
«Υπάρχει Θεός;» Αυτό είναι το ερώτημα που καθένας πρέπει να
απαντήσει για λογαριασμό του, πριν μπορέσει να απαντήσει οποιοδήποτε άλλο βαθύ
ερώτημα της ζωής.
Η Βίβλος μας λέει ότι η ίδια τη δημιουργία είναι μια
μαρτυρία για την ύπαρξη του Θεού:
Ρωμ.α:19-20 Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού
είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα
αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η
τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.
Αυτό που μας λέει η Αγία Γραφή, είναι ότι το μόνο που πρέπει
να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε γύρω μας, στην τελειότητα και την ομορφιά της
γης και στη ζωή που υπάρχει πάνω σ’ αυτή, καθώς και σ’ όλο το σύμπαν και θα
δούμε αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού.
Σε αντίθεση με ό, τι διδάσκουν οι εξελικτικοί – η ίδια η δημιουργία
είναι η μεγαλύτερη διάψευση της εξέλιξης χωρίς να χρειάζεται κανείς να ανοίξει
μια Αγία Γραφή.
Αλλά αν πραγματικά
υπάρχει Θεός, γιατί επιτρέπει όλα αυτά τα κακά που συμβαίνουν;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που κάνει πολλούς να χώνουν τα
κεφάλια τους στην άμμο και να αγνοούν τα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη
του Θεού από τη δημιουργία.
·
«Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να πεθαίνουν
από φρικτές ασθένειες, όταν θα μπορούσε να τους σώσει και να τους θεραπεύσει
αμέσως»;
·
«Γιατί ο Θεός επιτρέπει πολέμους, γενοκτονίες,
δολοφονίες και βιασμούς; Θα μπορούσε να τα εξαλείψει όλα αυτά, αλλά δεν το
κάνει».
Η Βίβλος απαντάει σ’ αυτές τις ερωτήσεις:
Ψαλ.ριε:3 Αλλ' ο Θεός ημών είναι εν τω ουρανώ· πάντα
όσα ηθέλησεν εποίησε.
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί αν υπάρχει Θεός, επιτρέπει όλο αυτό
το κακό, είναι ότι ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος να επεμβαίνει στις υποθέσεις
αυτού του κόσμου – κάνει ό, τι θέλει.
Ναι, ο Θεός έχει παρέμβει στο παρελθόν στη δημιουργία Του,
είτε για να τιμωρήσει τους ανθρώπους, ή να τους βοηθήσει. Αλλά πάντα γινόταν σύμφωνα
με το σχέδιό Του.
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή δεν είναι μια απάντηση που αρέσει σε
πολλούς. Αλλά μόνο και μόνο επειδή δεν σου αρέσει η απάντηση σε μια ερώτηση, αυτό
δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια. Και επειδή δεν σου αρέσει πώς ο Θεός
επιλέγει να παρεμβαίνει ή να μην παρεμβαίνει, δεν ελαττώνει την ύπαρξή Του.
Όπως είπε στον Μωυσή «εγώ είμαι αυτός που εγώ είμαι» (Εχγιέ ασέρ εχγιέ) στα
Εβραϊκά ή «εγώ είμαι ο Ων» όπως
γράφει η μετάφραση του Βάμβα (Έξοδος γ:14).
Εντάξει, υπάρχει
Θεός, αλλά μιλάει μόνο μέσω ενός λαού;
Η Γραφή απαντάει και σ’ αυτή την ερώτηση:
Ψαλ.ρμζ:19-20 Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ,
τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ. Δεν έκαμεν ούτως εις
ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούϊα.
Εβρ.α:1-2 Ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους
πατέρας ημών διά των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις
ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι'
ου έκαμε και τους αιώνας·
Ο Θεός αποκάλυψε αρχικά το λόγο Του σε όλο τον κόσμο, μέσα
από ένα έθνος – το Ισραήλ. Και τον διατήρησε για εμάς σε γραπτή μορφή, στην
Αγία Γραφή. Όπως όμως λέει ο απόστολος Παύλος, ο Θεός στις μέρες μας μίλησε «προς ημάς διά του Υιού». Δεν έχουμε
λοιπόν παρά να ακούσουμε τι είπε ο Χριστός για όλα όσα μας απασχολούν.
Η Αγία Γραφή μας λέει
ότι υπάρχει παράδεισος και κόλαση;
Η Βίβλος μας λέει ότι υπάρχει πράγματι παράδεισος (ουρανός),
είναι ο τόπος που ο Θεός κάθεται στο θρόνο Του και εποπτεύει τη δημιουργία Του.
Α’ Βασ.κβ:19 Και ο Μιχαίας είπεν, Άκουσον λοιπόν τον
λόγον του Κυρίου. Είδον τον Κύριον καθήμενον επί του θρόνου αυτού, και πάσαν
την στρατιάν του ουρανού παρισταμένην περί αυτόν, εκ δεξιών αυτού και εξ
αριστερών αυτού.
Ψαλμ.ια:4 Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού· ο
Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού· οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα
βλέφαρα αυτού εξετάζουσι, τους υιούς των ανθρώπων.
Η Βίβλος μας λέει ακόμα ότι υπάρχει ένας τόπος που
ονομάζεται γέενα, κόλαση ή Άδης:
Ματθ.ι:28 Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το
σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον
δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.
Λουκ.ις:23 Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού,
ενώ ήτο εν βασάνοις, βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν και τον Λάζαρον εν τοις
κόλποις αυτού.
Ματθ.κε:46 Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν
αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.
Να, τι περιμένουν όσοι μπουν στην παρουσία του Θεού στον
ουρανό:
Αποκ.κα:4 και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από
των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε
κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.
Δεν υπάρχει πλέον κλάμα, θάνατος, λύπη ή πόνος στον
ουρανό. Μόνο η χαρά του να είσαι στην
παρουσία του Θεού.
Αλλά η κόλαση περιγράφεται με ακριβώς τους αντίθετους
όρους:
Ματθ.η:12 οι δε υιοί της βασιλείας θέλουσιν εκβληθή
εις το σκότος το εξώτερον· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των
οδόντων.
Αποκ.κα:8 Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς
και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι και πάντες οι ψεύσται θέλουσιν έχει την
μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος
θάνατος.
Η Βίβλος περιγράφει την κόλαση σαν τόπο κλαυθμών, θλίψεων
και πόνου. Είναι ένας τόπος φωτιάς και
καύσης – είναι ο δεύτερος θάνατος.
Γιατί ο Θεός να
στείλει κάποιους στην κόλαση; Γιατί δεν τους φέρνει όλους στον ουρανό;
Ο λόγος που ο Θεός στέλνει ανθρώπους στην κόλαση είναι ο
ίδιος λόγος που ένας δικαστής στέλνει ανθρώπους στην φυλακή.
Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος.
Ρωμ.ε:12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία
εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο
θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·
Ρωμ.ς:23 Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.
Τελικά, δεν στέλνει ο Θεός τους ανθρώπους στην κόλαση, οι
άνθρωποι αποφασίζουν που θέλουν να περάσουν την αιωνιότητα.
Η Βίβλος μας λέει ότι Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος, έσπασε το
νόμο του Θεού και η αμαρτωλή φύση του έχει περάσει σε όλους τους απογόνους του.
Επειδή όλοι έχουμε αμαρτήσει παρακούοντας κάποιο νόμο του Θεού, μας αξίζει ο
δεύτερος θάνατος – μας αξίζει να πάμε στον Άδη όταν πεθάνουμε.
Πως λοιπόν
μπορούμε να σωθούμε από την κόλαση και το δεύτερο θάνατο;
Ο Θεός ήξερε πριν ακόμη φτιάξει τον άνθρωπο, ότι ο άνθρωπος
τελικά θα αμάρτανε εναντίον Του και θα χρειαζόταν ένα τρόπο για να σωθεί από το
δεύτερο θάνατο.
Έτσι, πριν ακόμη ο Θεός
δημιουργήσει τη ζωή που έδωσε στον Αδάμ, είχε ήδη ένα σχέδιο κατά νου, να
προσφέρει σωτηρία για το ανθρώπινο γένος. Ήταν το «Αρνίο το εσφαγμένο από καταβολής κόσμου» (Αποκ.ιγ:8).
Η Βίβλος λέει ακόμα, ότι ο Χριστός ήταν «προεγνωσμένος πρὸ καταβολῆς κόσμου» (Α΄Πέτρ.α:20).
700 χρόνια πριν πεθάνει ο Χριστός στο σταυρό, ο προφήτης
Ησαΐας είπε γιατί θα το κάνει αυτό:
Ησ.νγ:4-6 Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και
τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον,
πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας
παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την
ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες
ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο
Κύριος έθεσεν επ' αυτόν την ανομίαν πάντων ημών.
Ο ίδιος ο Χριστός, πριν πεθάνει και αναστηθεί, είπε στους
Εβραίους δασκάλους το δρόμο προς τη λύτρωση:
Ιωάν.ς:28-29 Είπον λοιπόν προς αυτόν· Τι να κάμωμεν, διά
να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Τούτο
είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον εκείνος απέστειλε.
Ο Ιωάννης μας λέει ότι όταν δεχόμαστε τον Ιησού Χριστό,
γινόμαστε παιδιά του Θεού:
Ιωάν.α:12 Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν
εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού·
Ο Παύλος μας λέει συγκεκριμένα τι πρέπει να πιστεύουμε για
τον Ιησού Χριστό:
Ρωμ.ι:9-10 Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον
Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ
νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με
το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.
Ο Πέτρος μας λέει τι σημαίνει «δέχομαι το Χριστό» και τι
σημαίνει «πιστεύω στον Χριστό». Όταν τον ρώτησαν, Τι πρέπει να κάμωμεν;
Ο Πέτρος είπε προς
αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού
Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.
Πράξ.β:38
Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Χριστός δεν ήταν απλά ένας
άνθρωπος, δεν ήταν απλά ένας κύριος, αλλά ο Κύριος πάντων (Γαλ.δ:1). Όταν ο Ιησούς είπε «πρὶν Αβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί» (Ιωάν.η:58), απλά έλεγε και πρέπει
να πιστέψουμε ότι Αυτός είναι ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ!
Πρέπει να πιστέψουμε ότι έχουμε παραβεί το νόμο του Θεού και
έχουμε ανάγκη σωτηρίας και ότι ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό πλήρωσε το
μισθό της αμαρτίας μας για να σωθούμε.
Πρέπει να πιστέψουμε ότι πέθανε, Τον έθαψαν και αναστήθηκε
για εμάς. Πρέπει κι εμείς να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία (μετάνοια), να
ταφούμε - βάπτισμα στο νερό (Ρωμ.ς:4), και να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα με το
σημείο της γλωσσολαλιάς (ανάσταση) για να περπατήσουμε στη Νέα Ζωή που ο Θεός
έχει ετοιμάσει για μας (Εφες.β:10). Εάν πιστεύουμε πραγματικά αυτά τα πράγματα
μέσα στην καρδιά μας και τα κάνουμε, τότε γινόμαστε παιδιά του Θεού και σωζόμαστε
από το δεύτερο θάνατο, στην κόλαση και
αργότερα στη λίμνη του πυρός.
Οι αληθινοί
Χριστιανοί αμαρτάνουν μετά τη σωτηρία τους;
Ναι, οι Χριστιανοί αμαρτάνουν μετά που θα σωθούν. Πολλά εδάφια της Αγίας Γραφής δείχνουν ότι έτσι
είναι. Στην πραγματικότητα αυτός ο αγώνας, αφού σωθούμε, απεικονίζεται σαν
πόλεμος μέσα μας, μεταξύ του νέου ανθρώπου και του παλαιού ή μεταξύ της σάρκας
και του Πνεύματος.
Γαλ.ε:17 Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του Πνεύματος,
το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα,
τα οποία θέλετε, να μη πράττητε.
Ο Παύλος γράφει σε Χριστιανούς – ανθρώπους που πίστεψαν και είναι
σωσμένοι:
Εφεσ.δ:28-30 Ο κλέπτων ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας
κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, διά να έχη να μεταδίδη εις
τον χρείαν έχοντα. Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας,
αλλ' όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, διά να δώση χάριν εις τους
ακούοντας. Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον
εσφραγίσθητε διά την ημέραν της απολυτρώσεως.
Στην ίδια επιστολή, προς Εφεσίους, λίγο πριν (α:14) ο Παύλος
γράφει ότι ακούσαντες τον λόγον της
αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε
με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας. Μετά, τους γράφει να σταματήσουν να
κάνουν τις αμαρτωλές συνήθειες που έκαναν πριν πιστέψουν στο Ευαγγέλιο. Λέει ακόμη ότι είναι πράγματι εφικτό για τους
Χριστιανούς να λυπούν το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον εσφραγίσθησαν
διά την ημέραν της απολυτρώσεως, αμαρτάνοντας.
Παραδέχεται μάλιστα, ότι ο ίδιος, αν και εκλεκτός ανάμεσα σε
λίγους να γράψει μέρος του λόγου του Θεού, ακόμα πάλευε με την αμαρτία:
Ρωμ.ζ:14-15 Διότι εξεύρομεν ότι ο νόμος είναι πνευματικός·
εγώ δε είμαι σαρκικός, πεπωλημένος υπό την αμαρτίαν. Διότι εκείνο, το οποίον
πράττω, δεν γνωρίζω· επειδή εκείνο το οποίον θέλω τούτο δεν πράττω, αλλ' εκείνο
το οποίον μισώ τούτο πράττω.
Ρωμ.ζ:23 βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον
αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον
της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου.
Σίγουρα ο Θεός δεν θέλει να αμαρτάνουμε αφού σωθούμε, αλλά
αν αμαρτήσουμε έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα – τον Ιησού Χριστό που μεσιτεύει
για λογαριασμό μας.
Α’ Ιωάν.β:1 Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη
αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν
Χριστόν τον δίκαιον·
Μπορεί ένας Χριστιανός, να
χάσει τη σωτηρία του;
Η διαφορά του να
είσαι παιδί του Θεού και μαθητής του Χριστού
Πολλοί χριστιανοί, στο πέρασμα των αιώνων, συγχύζουν την
έννοια «είμαι παιδί του Θεού» με το «είμαι μαθητής του Χριστού».
Υποστηρίζουν ότι πρέπει να προειδοποιούμε όσους ευαγγελίζουμε
για το «κόστος» να έρθει κάποιος στο Χριστό για σωτηρία:
Λουκ.ιδ:27-33 Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και
έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Διότι τις εξ υμών, θέλων να
οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα
αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να
τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι
ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση. Η τις βασιλεύς
υπάγων να πολεμήση άλλον βασιλέα δεν κάθηται πρότερον και σκέπτεται εάν ήναι
δυνατός με δέκα χιλιάδας να απαντήση τον ερχόμενον κατ' αυτού με είκοσι
χιλιάδας; Ει δε μη, ενώ αυτός είναι έτι μακράν, αποστέλλει πρέσβεις και ζητεί
ειρήνην. Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα,
δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.
Το κόστος που μιλά εδώ ο Χριστός δεν είναι για τη σωτηρία.
Η Αγία Γραφή είναι απόλυτα σαφής ότι η σωτηρία είναι δώρο Θεού.
Εφεσ.β:8 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της
πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·
Ρωμ.ε:18 Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε
κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας
ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.
Ρωμ.γ:28 Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος
δικαιούται διά της πίστεως χωρίς των έργων του νόμου.
Η Αγία Γραφή δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη όσο αφορά
στη διάκριση μεταξύ σωτηρίας και μαθητείας.
Η σωτηρία είναι δώρο της χάρης του Θεού διά της πίστεως – και
δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτα με εμάς.
Εμείς απλά τη δεχόμαστε με πίστη και την λαμβάνουμε. Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε καμία δαπάνη, πριν
από την αποδοχή αυτού του πολύτιμου δώρου.
Αλλά πράγματι, υπάρχει ένα κόστος αν θέλουμε να γίνουμε μαθητές
του Χριστού. Αν θέλουμε να γίνουμε σαν
τον Χριστό (αυτό είναι η μαθητεία), τότε
πρέπει να υπολογίσουμε το κόστος και να είμαστε προετοιμασμένοι για οτιδήποτε
μπορεί να μας συμβεί μιμούμενοι τον Κύριό μας και ακολουθώντας τις εντολές Του.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα χαρίσματα της διακονίας έχουν δοθεί "εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού".
Πώς μπορούμε να
γίνουμε μαθητές του Χριστού;
Δεν γινόμαστε μαθητές του Χριστού για να γίνουμε παιδιά του
Θεού – δηλαδή για να σωθούμε. Πρώτα πρέπει να γίνουμε παιδιά του Θεού πριν μπορέσουμε
να γίνουμε μαθητές του Χριστού. Τώρα, αυτό σημαίνει ότι για ένα παιδί του Θεού είναι
προαιρετικό να είναι μαθητής του Χριστού; Η απάντηση είναι όχι, δεν είναι προαιρετικό
- ο Θεός θέλει όλα τα παιδιά Του να γίνουν μαθητές του Χριστού.
Αλλά ο Χριστός δεν πέθανε για μας μόνο για να μας κάνει
παιδιά Του και να μας σώσει από την κόλαση. Πέθανε για εμάς, ώστε να μπορέσουμε
να ζήσουμε για τη δόξα του Θεού.
Β’ Κορ.ε:15 και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι
πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.
Όταν γινόμαστε παιδιά του Θεού, στη συνέχεια θέλει να
ακολουθήσουμε τις εντολές Του και το θέλημά Του, στη ζωή μας. Ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός είναι το τέλειο παράδειγμα για το πώς πρέπει να ακολουθήσουμε το
Θεό. Αυτό ακριβώς είναι η μαθητεία – να
ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού, να περπατάμε όπως Αυτός περπάτησε.
Ο Ιησούς μας λέει τι χρειάζεται για να είμαστε μαθητές Του:
Λουκ.θ:23 Έλεγε δε προς πάντας· Εάν τις θέλη να έλθη
οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν και
ας με ακολουθή.
Μαθητεία σημαίνει να είσαι σαν κάποιον. Στην περίπτωσή μας,
για να είναι κάποιος μαθητής του Χριστού, σημαίνει να είναι σαν Αυτόν, σε
καθημερινή βάση πρέπει να αποφασίσουμε να αρνούμαστε τον εαυτό μας, να
παίρνουμε το σταυρό μας και να ακολουθούμε τις εντολές του Θεού.
Τι σημαίνει να
αρνηθούμε τον εαυτό μας και να πάρουμε το σταυρό μας καθημερινά;
Αρνούμαι τον εαυτό μου δεν σημαίνει δεν τρώγω και δεν φροντίζω
το σώμα μου. Στην πραγματικότητα, η Βίβλος μας λέει ότι τα σώματά μας είναι
ναός του Θεού:
Α’ Κορ.ς:19-20 Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός
του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι
εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός
σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού.
Ο Θεός θέλει να φροντίζουμε το σώμα μας και έχει δώσει φυσικά
ένστικτα για να το κάνουμε:
Εφεσ.ε:29 διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα,
αλλ' εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν·
Αρνούμαι τον εαυτό μου δεν σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να
απολαύσω πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο που ο Θεός μας έδωσε εις απόλαυσιν:
Ο Θεός θέλει να παντρευόμαστε
Γέν.β:18 Και είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν να
ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.
Παρ.ιη:22 Όστις εύρηκε γυναίκα, εύρηκεν αγαθόν και
απήλαυσε χάριν παρά Κυρίου.
Ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε το σεξ στο γάμο
Παρ.ε:18-19 η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου
μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς
κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε
εις την αγάπην αυτής.
Ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε τα παιδιά μας
Ψαλμ.ρκζ:3-5 Ιδού, κληρονομία παρά του Κυρίου είναι τα
τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας. Καθώς είναι τα βέλη εν τη χειρί του
δυνατού, ούτως οι υιοί της νεότητος. Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εγέμισε την
βελοθήκην αυτού εκ τούτων· οι τοιούτοι δεν θέλουσι καταισχυνθή, όταν λαλώσι
μετά των εχθρών εν τη πύλη.
Ψαλ.ριγ:9 ο κατοικίζων την στείραν εν οίκω, μητέρα
ευφραινομένην εις τέκνα. Αλληλούϊα.
Ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε τους καρπούς της δουλειάς
μας
Εκκλ.ε:18 Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν· είναι καλόν να
τρώγη τις και να πίνη και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού, τον
οποίον κοπιάζει υπό τον ήλιον, κατά τον αριθμόν των ημερών της ζωής αυτού, όσας
έδωκεν ο Θεός εις αυτόν· διότι τούτο είναι η μερίς αυτού.
Αρνούμαι τον εαυτό μου σημαίνει βάζω πρώτα το θέλημα του
Θεού και φροντίζω για τις ανάγκες των άλλων:
Ματθ.κβ:36-40 Διδάσκαλε, ποία εντολή είναι μεγάλη εν τω
νόμω; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης
της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου. Αύτη
είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον πλησίον
σου ως σεαυτόν. Εν ταύταις ταις δύο εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται
κρέμανται.
Αρνούμαι τον εαυτό μου σημαίνει άρνηση των αμαρτωλών
επιθυμιών (που είναι αντίθετες από τις επιθυμίες που ο Θεός μας έχει δώσει):
Τίτ.β:11-12 Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος
εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας
κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω
παρόντι αιώνι,
Παίρνω το σταυρό μου σημαίνει είμαι πρόθυμος να υποφέρω,
να χάσω, είμαι πρόθυμος να διωχθώ επειδή θέλω να είμαι σαν τον Χριστό και επειδή
ακολουθώ το θέλημα του Θεού στη ζωή μου:
Ματθ.ι:37 Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν
είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος
εμού·
Φιλιπ.γ:8-9 μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι
ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον
οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον
Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου,
αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως,
Συμπέρασμα
Το Ευαγγέλιο είναι τόσο απλό, που και ένα παιδί θα μπορούσε
να το πιστέψει. Πρέπει να πιστέψουμε ότι έχουμε αμαρτήσει ενάντια στον Θεό και
έχουμε ανάγκη από τη σωτηρία Του. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Θεός φανερώθηκε εν
σαρκί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο Οποίος έζησε μια τέλεια και πεντακάθαρη
ζωή και πέθανε στο Σταυρό για τις αμαρτίες μας και στη συνέχεια αναστήθηκε για
τη δικαίωσή μας. Αυτό είναι το ευαγγέλιο. Εάν πιστεύουμε πραγματικά αυτά τα
πράγματα μέσα στην καρδιά μας, αν μετανοήσουμε, αν βαπτιστούμε στο όνομα του Ιησού
και λάβουμε το Άξιο Πνεύμα, είμαστε σωσμένοι. Το Άγιο Πνεύμα του Θεού που κατοικεί
μέσα μας, μας μεταμορφώνει σε νέα κτίση και είναι η εγγύηση της ερχόμενης δόξας
του Θεού.
Όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί θα αλλάξουν και θα αυξηθούν,
αλλά δεν αλλάζουμε ούτε αυξανόμαστε όλοι στον ίδιο βαθμό. Στην πραγματικότητα ορισμένοι μπορεί να αυξηθούν
μόνο σε ένα ορισμένο σημείο και να παραμείνουν ανώριμοι Χριστιανοί για το
υπόλοιπο της ζωής τους. Σαν Χριστιανοί έχουμε μελανά σημεία που δεν τα βλέπουμε
ή δεν υπακούμε στο θέλημα του Θεού σε ορισμένους τομείς της ζωής μας λόγω
εγωισμού και υπερηφάνειας.
Αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σωτηρία μας δεν
στηρίζεται στη δική μας δύναμη ή καλά έργα – αλλά στηρίζεται στο τελειωμένο έργο
του Χριστού πάνω στο σταυρό.
